tag:blogger.com,1999:blog-87944846369304491492023-11-16T04:05:38.924+01:00کلبهی کتایون آذرلیKatayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comBlogger53125tag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-34293680651556966592015-05-13T18:26:00.000+02:002015-05-13T19:51:12.358+02:00زیستن در معنا یا خودکشی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
کتایون آذرلی</h3>
<hr size="1" style="border-bottom: #e6e6e6 1px solid; border-left: #e6e6e6 1px solid; border-right: #e6e6e6 1px solid; border-top: #e6e6e6 1px solid; margin: 6px 0px 4px;" />
<div align="justify" dir="rtl">
<h4>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTvmAojKWsxSZgQ-Uq-pJDSogRTC6ZVP5iMNbnNnJkwDpTpI0HNYVXa9os3j0KOfxAWVZhI7hWooFb7bO5ipGoHS4Jhd-ErddU9KXHBqOBFEaMpG_w5yiMdzCbdgIpMB_Rm_Lxb6LdPg/s1600/1-katayoun-azarli.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<span lang="AR-SA"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW-zwACeq7-_jw9zPz65P26y7SYt1U8yHhGkdNsWZGewY8Fod-sIyxGVamS25rBR-j_OzVpADzlT0Tq-78e4DHaqnxSu6djPV0h4g2Thhf-1HklPOfiree66pvF-tdkOSuWDv14OsPgA/s1600/1-katayoun-azarli.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW-zwACeq7-_jw9zPz65P26y7SYt1U8yHhGkdNsWZGewY8Fod-sIyxGVamS25rBR-j_OzVpADzlT0Tq-78e4DHaqnxSu6djPV0h4g2Thhf-1HklPOfiree66pvF-tdkOSuWDv14OsPgA/s1600/1-katayoun-azarli.jpg" /></a></div>
<span lang="AR-SA"><span style="text-align: left;">خودکشی را تا کنون فقط
از دیدگاه اجتماعی بررسی کرده اند.در این مقاله و در امتداد با مقاله ی پیشین
خود؛« زیستن در پوچ یا خودکشی»، برعکس صحبت از رابطه ای است که بین تفکر فردی
و خودکشی وجود دارد.رفتاری نظیر خودکشی، همچون اثری بزرگ،در خلوتگاه سینه تدارک دیده
می شود.مراحل آغازین این اقدام چیزی نیست که مردم از آن با خبر شوند، حتی نزدیکان
و خویشاوندان فرد مذبور از وقوع امتدادگیری این رویداد در دل فرد بی خبرند.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">این بازی مرگبار، آرام
در دل آدمی مراحل آغازین خود را شروع می کند. کرم، در دل آدمی آشیان می سازد
و آن را باید در درونی آدمی جست.این بازی مرگبار را، که از روشن بینی در برابر
هستی، به گریز به فراسوی تیرگی منتهی می شود، باید پی گرفت و فهمید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">هر خودکشی دلایل بسیار
دارد. اما روشن ترین دلایل موثرین آن ها نیستند! در نتیجه با صراحت می
توان گفت که؛ به ندرت کسی از سر تعمق خودکشی می کند و چیزی که موجب ظهور بحران می
شود تقریباً همیشه غیر قابل بازرسی است.غالباً جراید از ناکامی های عشقی یا بیماری
های علاج ناپذیر جسمی و روحی سخن می گویند.این توضیحات قابل قبول است اما باید
دانست:آن چه گاه باعث ارتکاب به عمل می شود،یک تلنگر کوچک است، که اغلب از دلتنگی
و دلزدگی های ساده زندگی و روابط معمولی سرچشمه می گیرد؛ بی تفاوتی یک دوست به
هنگام دردل می تواند به همان اندازه موثر درعمل باشد که بی تفاوتی خویشان و
نزدیکان فرد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">اما اگر تعیین لحظه ی
دقیق و اقدام حساسی که در آن روان آدمی مرگ را برگزیده است مشکل باشد، تعیین
نتایجی که لازمه ی آن عمل است بسیار آسان است! به یک معنی،خودکشی مانند
انتحار در نمایشنامه های تند، نوعی اعتراف است.اعتراف به این که از قافله ی زندگی
عقب مانده ایم. نادیده گرفته شده ایم. یا از آن بدتر معنای زندگی و
زیستن را نمی دانیم و از این هم ساده تر، این که خودکشی فقط اعتراف به این است که
؛«زندگی به زحمت زیستن نمی ارزد»!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">البته زیستن هرگز آسان
نیست و این خود شاید بهترین چالشی باشد که فرد باید قبل از هر چیز به آن دست یافته
و یا در کشاکش آن قرار گرفته باشد.زیستن آسان نیست.به خصوص زمانی که فرد به این
آگاهی دست می یابد که اعمالش ناشی از فرمان هستی ست و پیوسته به آن اقدام می کند و
آن را انجام می دهد. مرگ ارادی شاید ناشی از این جنبه ی مسخره عادت
باشد. یعنی، فقدان هر نوع دلیل ژرف برای زیستن، بیهودگی اعمال روزانه و بی
فایده گی رنج، ولو به طور غریزی را تشخیص داده باشیم. اکنون این سوال مطرح می
شود که:این چه احساس شگفت انگیزی است که روانمان را از خوابی که لازمه امتداد
زندگی است محروم می سازد؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">جهانی را که بتوان حتی
با دلایل سست توجیه کرد باز دنیای آشنا و ماًنوسی است! در صورتی برعکس، در
جهانی که ناگهان از آرزوها و نور هم محروم شده است،آدمی احساس بیگانگی می کند.این
غربت، محتوم و اجتناب پذیر است.زیرا در آن از خاطره ی « بهشت
گمشده» یا ارض موعود خبری نیست.این شکاف بین انسان و زندگی او، این جدایی بین
هنرپیشه و صحنه ی نمایش، همان احساس بیهوده گی ست.(اگر هر انسان تندرستی به فکر
خودکشی باشد، دیگر بدون چون و چرا می توان پذیرفت که میان احساس بیهوده گی و آهنگ
نیستی ارتباط مستقیمی وجود دارد!)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">موضوع این مقاله درست
همین رابطه ی بیهوده گی زندگی و خودکشی است، یعنی حد معینی،که در آن خودکشی پاسخ و
راه حل پوچی محسوب می شود. می توان به عنوان یک اصل پذیرفت که وقتی آدمی نمی
خواهد خود را بفریبد، باید آن چه را که درست می پندارد جامه ی عمل
بپوشاند. بنابراین اعتقاد به بیهوده گی زیستن، باید چراغ راه او
باشد! زیرا انسان می تواند به روشنی و بی آن که چهره ی غم انگیزی به خود
بگیرد از خود بپرسد: آیا راه حلی از این دست مستلزم آن است که آدمی هر چه
زودتر موقعیت بغرنج خود را ترک کند یا خیر؟ این کنجکاوی به جا و حق آدمی
است. البته منظور کسانی هستند که می خواهند با خویشتن به توافق برسند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">وقتی مسئله بدین گونه
ساده مطرح می شود ممکن است در عین حال ساده و غیر قابل حل نیز به نظر برسد.اما
بیهوده تصور می شود که پرسش های آسان موجب پاسخ هایی می شوند که از سوال مشکل تر
نیستند، و پنداشته می شود که سوال های بدیهی مستلزم پاسخی بدیهی اند. در بدو
امر، و با واژگون کردن اجزای مسئله، همان طوری که گروهی خودکشی می کنند و کسان
دیگری خودکشی نمی کنند، چنین می نماید که بیش از دو راه حل فلسفی وجود
ندارد. پذیرش زندگی یا رّد آن؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">ولی گروهی از مردم نیز
هستند که پیوسته می پرسند و هرگز به نتیجه نمی رسند. مزاح نمی کنم؛ اما وضع
اکثریت مردم چنین است. و نیز مشاهده می شود که کسانی هم زندگی را نمی پذیرند
ولی چنان زندگی می کنند که گویی از دیدگاه اندیشه آن را پذیرفته اند. برعکس،
کسانی که خودکشی می کنند، غالباً اتفاق می افتد که به معنای زندگی اطمینان داشته
اند. این تناقض ها همیشه هست. حتی می توان گفت که در هیچ امر دیگری
تناقض ها تا این حد شدید نیست.به همین دلیل در این
جا « منطق» ضروریست.عقاید فلسفی و رفتار کسانی که این عقاید را
ابراز می دارند امری ست رایج و متداول. ولی ناگفته نماند که از میان متفکرانی
که منکر زندگی شده اند، هیچ یک منطق خود را برای طرد زندگی به کار نبرده اند.با
این حال فاجعه را جدی نگرفتن هرگز مانع از این نخواهد بود که طرز عمل یعنی اقدام
به خودکشی را جدی نگرفت.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">در برابر تناقضات و
تیرگی ها، آیا می توان معتقد شد که هیچ رابطه ای میان عقیده ما در مورد زندگی و
اقدام به ترک آن وجود ندارد؟ در این مورد نباید اغراق کرد. شوق زندگی حالتی
ست که از همه ی مصائب جهان برتر است. اما عمل نیز کمتر از اندیشه نیست و تن
آدمی از نیستی می گریزد. ما بیش از آن که به اندیشیدن عادت کنیم به زندگی و
زیستن خو می گیریم. در شتابی که هر روز اندکی به مرگ نزدیکمان می کند تن ما
اثر این پیشروی چاره ناپذیر را نگه می دارد. در جدال با این تناقض بین پوچی
زندگی و انتخاب مرگ یگانه متنی که انسان را از زوال به دست خود رهایی می بخشد،
گریز گاهی ست به نام « معناپابی» و یا« معنا درمانی».1<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">اما قبل از ورود به این
مبحث شاید بهتر باشد در برابر تناقضات بین پوچی زندگی و ارتکاب به خودکشی، این
جمله از نیچه را سرـ متن خود قرار داد که؛ «<b>آن که چرایی دارد، با هر چه
گونه گی خواهد ساخت</b>». معنا یابی چیزی نیست جز همین «چرا» و
دیگر چراهایی که انسان از خود و محیط اطرافش دارد. پاسخ به این چرا همان
کنکاشی ست که فرد نه تنها در خود انجام می دهد بل که نسبت به محیط پیرامون خویش
نیز دارد. لاجرم پاسخ به آن چراها ست که در انسان شور زندگی را تداوم می بخشد
و مانع از سقوط او می گردد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">دکتر فرانکل،روان پزشک و
نویسنده، گاهی از بیماران خود که از اضطراب ها و دردهای کوچک و بزرگ رنج می بردند
و شکوه می کردند،می پرسید: « چرا خودکشی نمی کنید؟» او اغلب از پاسخ
بیماران خط اصلی روان درمانی خویش را می یافت.در زندگی هر کسی چیزی وجود دارد که
او را به زیستن وا میدارد و به تلاش سوق می دهد. در یکی عشق به هم نوع
است. در دیگری عشق به همسر و فرزند. در دیگری ارتقا و امکانات اجتماعی و
فرهنگی ست. در دیگری استعدادهایست که بتواند به کارش گیرد. در دیگری
مبارزات اجتماعی و سیاسی ست. در شخص دیگری شاید خاطرات کشداری که ارزش حفظ
کردن دارد. یافتن این رشته های ظریف یک زندگی فرو پاشیده، به شکل یک انگاره
استوار، از معنا و مسئولیت هدف و موضوع مبارزه طلبی، هدف ِ لوگوتراپی و تعبیر دکتر
فرانکل از « تحلیل اگزیستانسیالیستی»( هستی درمانی) نوین است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">دکتر فرنکل که مدت زیادی
در اردوگاه کار اجباری در آلمان اسیر بود، تنها وجود برهنه اش برایش باقی ماند و
بس. پدر و مادر، برادر و همسرش یا در اردوگاه ها جان سپردند و یا به کوره های
آدم سوزی سپرده شدند. خواهرش تنها بازمانده ی این خانواده بود که از اردوگاه
های کار اجباری جان سالم به در برد. او چگونه زندگی را قابل زیستن می دانست؟
در حالی که همه اموالش را از دست بوده بود، همه ی ارزش هایش نادیده گرفته شده
بود. از گرسنگی و بی رحمی رنج می برد و هر لحظه در انتظار مرگ بود. او
به راستی چگونه زنده ماند؟ پیام چنین روانکاوی که شخصاً با چنان شرایط خوفناکی
رویاروی بوده است چیست؟2<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">پیام او همان مکتبی ست
که در روان پزشکی آن را پایه ریزی نموده است؛یعنی لگوتراپی یا معنا درمانی.تئوری
این مکتب برسه اصل استوار است:نخست؛ معنا جویی \ دوم پویایی
وجودئ \ سوم؛ جوهر وجود.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">تلاش در یافتننِ معنایی
در زندگی خود نیرویی اصیل و بنیادی است، و نه توجیهی ثانویه از کنش های غریزی
آدمی. این معنی یابی، منحصر بفرد و ویژه ی خودِ آدمی ست و فقط خودِ اوست که
باید به آن تحقق بخشد و به خاطر ایده ها و ارزش هایش زندگی کند و یا در این راه
جان ببازد! البته مواردی پیش می آید که توجه و علاقمندی فرد
به « ارزش ها» چیزی نیست مگر تلاشی برای پنهان کردن تعارضات درونی
او، اما اگر چنین باشد باید توجه کرد که این موارد استثناهایی هستند در یک قانون
کلی و نه این که خود، قانون باشند. در چنین مواردی یک روانِ تحلیلی ِ پویا تا
آن جایی مجاز و قابل توجیه است که سعی نماید نیروهای محرکه و زیر بنای ناخودآگاه
را کشف و آشکار نماید. مواردی که معمولا شبه ارزش ها جایگزین ارزش های واقعی
زندگی فرد شده است. در بررسی ارزشها باید مراقب این گرایش بود و از آن دوری
گزید که ارزشها را صرفاً نمودی از خودِ آدمی تلقی کنیم.زیرا معنی یابی نه تنها
چیزی است که از وجود ِ آدمی نشاًت گرفته ، بل که رو در روی آن نیز قرار میگیرد.به
بیانی دیگر، اگر « معنی» که انسان درصدد تحقق بخشیدن آن است،
تنها « نمودخود» و یا فرافکنی اندیشههای آرزومندانه او بود، دیگر
خصلت مبارزه جویانه و زیاده خواهی نداشت و توان آن را نیز نداشت که انسان را به
پیش راند و یا به بررسی چیزی وا دارد. این موضوع نه تنها در مورد انگیزه های
غریزی صدق می کند، بل که آن چه را که کارل گوستاو یونگ در مورد کهن الگوهای
ناخودآگاه جمعی، نیز به آن اشاره میکند را نیز در بر میگیرد.3<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">در مورد اخیر وسعت شمول
از فرد به نوع انسان گسترش یافته است.این موضوع مورد بحث و مجادله ی پارهای از
اندیشمندان اگزیستانسیالیست نیز که ایدههای انسانی را چیزی جز ساخته و پرداخته
خود نمی دانند، قرار گرفت. بنا به گفته ژان پل سارتر،« <b>انسان سازنده
خودش است و طراح عنصر وجود خویش</b>». به عبارتی دیگر میتوان گفت که انسان ماهیت
خود را آنچنان که هست و آن چه که باید بشود خود تعیین میکند.اما معنا خواهی
انسان ممکن است با ناکامی مواجه گردد.علت این ناکامی،تعارض و کشمکش بین انگیزهها
و غرائز نیست، بل که حاصل برخورد « ارزش » ها است.تعارضات و
تنش در حد متعادل، عادی و نشانه ی سلامت روان آدمی ست، حتی تحمل درد و رنج منشاء
بیمارهای عصبی نیست. تحمل درد و رنج چه بسا که سبب پیشرفت انسان نیز
گردد. به ویژه که اگر این درد و رنج از ناکامی وجودی سرچشمه گرفته
باشد.نگرانی انسان در باره ی ارزش زندگی و ارجی که به این مسأله می نهد، و حتی
یاًس و ناامیدی که از این راه عاید او می شود، یک پریشانی روحی میتواند باشد، ولی
به هیچ وجه یک بیماری روانی نیست.باید در نظر داشت که تلاش انسان در راه جستن معنا
و ارزش وجودی او در زندگی همیشه موجب تعادل نیست، و ممکن است « تنش
زا» باشد. اما همین « تنش» لازمه و جزء جدایی ناپذیر
بهروزی روان است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">آن چه بشر به آن نیازمند
است « تعادل حیاتی» نیست، بل که نیازمند« پویایی
اندیشه» است.نحوه ی تفکر آدمی و نگرش او به جهان و به خود است که میتواند
آغاز شکست بحران خودکشی باشد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">خلاء وجودی یک پدیده
بسیار گسترده و شناخته شده این عصر است. این مسأله قابل فهم است و حاصل دو
عاملی ست که انسان در گذرگاه تاریخی خود برای رسیده به مرحله » آدم
بودن» از آن چشم پوشیده است. نخست این که بشر پس از تکامل و جدایی از
حیوانات پست تر، سائقه ها و غرایزی که رفتار حیوانی او را جهت میبخشید و هدایت میکرد
و حافظ او بود، بدین ترتیب امنیت و آسایش چون بهشت جاویدان برای ابد بر او تحریم
گردید و انسان مجبور شد که فعالانه به انتخاب آن چه انجام میدهد
بپردازد. دوم، در تحولات اخیر انسان متحمل شناخت دیگری نیز شد، وآن این بود
که دیگر آداب و سنن و ارزشهای قالبی و سنتی رفتار او را هدایت نمیکرد.تاًثیر
مذهب و قرار دادهای اجتماعی کاهش یافت و انسان مسئول تر و تنهاتر شد.اکنون دیگر
غرائز به او نمیگویند که چه باید کند،سنتی نمیگوید که چگونه باید رفتار نماید و
گاه حتی نمیداند که در آرزوی انجام چه کاری است. در عوض او یا در آرزوی انجام
کاری ست که دیگران می کنند، که موجب پیروی و همرنگی با جماعت میگردد و یا کاری
راانجام می دهد که دیگران از او مطالبه میکنند؛ که این نیز خود، تن سپردن به
دیکتاتوری و تبعیت مطلق است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">از یک سواین خلاء وجودی
اغلب به شکل ملالت و بی حوصله گی پیوسته خودنمایی میکند. حال این گفته
شوپنهاور را بهتر درک میکنیم که؛ « بشر محکوم ابدی میان دو قطب متضاد
پریشانی و اضطراب از یک سو و اندوه ملال از سوی دیگرست.». ماشینی شدن شکل
زندگی، فراوردهای تنکنولوژی، به بحران خودکشی افزوده است. زیرا با کم شدن
ساعات کار، اوقات فراغت فرد زیادتر میشود و شوربختانه بیشتر این افراد نمیدانند
که با اوقات فراغت خود چه کنند. نمونه ساده و آشکار این معضل چیزی ست که در
جوامع اروپایی و آمریکایی از آن به عنوان « یک شنبه تکراری« و در
جوامع آسیایی به « جمعه سنگین»یاد میشود. در این روز چون افراد
اشتغال ندارند، تهاجم افکار و اندیشهها نسبت به دیگر روزهای هفته تراکم مییابد و
متوجه میشنود از زندگی خویش خشنود نیستند و معنا و ارزشی که این همه تلاش و زحمت
را توجیه کندف وجود ندارد از سوی اما تنها شمار معدودی را که دست به خودکشی می
زنند، نباید قربانیان این خلاء وجودی به حساب آورد، بل که پدیدههای بسیاری از
جمله الکلیسم و بزهکاری را نیز از عواقب این احساس نامطلوب دانست. بحران های
کهولت و بازنشستگی را نیز میتوان از این زاویه بررسی کرد. با این حال هنوز
همه جلوههای متعدد خلاء وجودی را نام نبرده ایم، واگر نقاب ها و وانمودها را کنار
بگذاریم، متوجه این موضوع خواهیم شد که گاه ناکامی در معنی جویی سبب قدرت طلبی، آن
هم به شکل بسیار ابتدایی آن در پول پرستی آشکار میگردد. در پارهای از موارد
جای ناکامی در معنی جویی را لذت طلبی اشغال میکند. به همین دلیل ناکامی
وجودی گاه حرص و آز تمایلات جنسی را به ،جانشینی برمی گزیند.حال با در نظر گرفتن
این مقدمه، اگر فرد مزبور ( بیمار) از ما بپرسد؛ معنی زندگی او
چیست چه پاسخ درخوری میتوان به او داد؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">بی گمان هیچ پاسخی در
کار نیست! زیرا معنای زندگی از فرد به فرد، روزبه روز و ساعت به ساعت در
تغییر است. از این رو آن چه مهم است معنای زندگی به طور اعم نیست، بل که هر
فرد می بایست معنی و هدف زندگی خود را در لحظات دیگر دریابد. این پرسش کلی،
مثل این است که از یک قهرمان شطرنج بپرسید که بهترین حرکت مهرهها در بازی شطرنج
چیست؟ پر واضح است که بهترین حرکت و یا حتی حرکت خوب، جدا از یک موقعیت معین در
بازی و بدون در نظر گرفتن شخصیت حریف، معنا و وجود خارجی ندارد.در مورد وجود انسان
نیز قضیه به همین شکل است. هیچ معنای انتزاعی که انسان عمری را صرف یافتنش
نماید وجود ندارد.بل که هر انسانی دارای وظیفه و رسالتی ویژه در زندگی است که می
بایست بدان تحقق بخشد.آدمی در انجام این وظیفه و رسالت جانشینی ندارد و زندگی قابل
برگشت نیست. مسئولیت او بی مانند و منحصر به فرد، و فرصتی که برای انجام آن
دارد نیز بی همتاست. هر موقعیت از زندگی فرصتی طلایی است که به انسان امکان
چالش در آن را ایجاد میکند. چالش در زندگی اما همان هدف لوگوتراپی و یا
پاسخی ست که هر فرد به زندگی منحصر به فرد خویش میدهد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">پذیرش مسئولیت امریست
ضروری که لوگوتراپی قاطعانه بر آن تکیه دارد. « <b>چنان زندگی کن که گویی
امروز آخرین روز زیستن تُست</b>»،شعار و قاعده کلی ست که احساس مسئولیت و حس وظیفه
شناسی را در انسان متبلور میسازد. این شیوه اندیشه آدمی را بر آن میدارد که
از یک سو با محدودیتهای جهان و از سوی دیگر با غایت آن چه که او میتواند از خود
و زندگی خود بسازد، روبه رو گردد. این شیوه سعی و کوشش دارد که آدمی را
کاملاً از وظیفه ی مسئولیت پذیری خود آگاه سازد. از این رو این وظیفه را بر
عهده خودِ فرد میگذارد تا « انتخاب» کند. انتخاب این که در
برابر چه کسی و چه چیزی تا چه حد مسئول است.لوگوتراپی نه تدریس است نه
موعظه. همان اندازه که از استدلالهای منطقی دوری می کند، از پندهای اخلاقی
نیز روی گردانست. با طرح این نکته که انسان آفریدهای مسئول است، باید بر
معنی بالقوه زندگی خود تحقق بخشد، میل دارم بر این نکته تاًکید کنم، که معنی حقیقی
زندگی را در جهان پیرامون و گرداگرد خود باید یافت،نه در جهان درون و ذهن و روان
خود! زیرا روان آدمی آنگونه که تصور شده است یک سیستم بسته نیست. به
همین دلیل هدف حقیقی وجود انسان را نمیتوان در آن چه به تحقق نفس و خودشکوفایی
معروف است جستجو کرد، بل که او را موجودی از«خود فرا رونده» دانست، که
خودشکوفایی برایش هدفی غایی نیست، بل که اثرات جنبیِ خود ـ فرارونده ی اوست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">در لوگوتراپی یا همان
معناجویی سه رکن اصلی برای دریافت معنای زندگی وجود دارند.نخست : تجربههای
ارزشمند. دوم:رنج و سوم عشق است. با این حال این سه رکن نیز منحصر به
فرد است و هرکس بنا بر تجربیات خود به آن پاسخگوست.لازم به ذکر است که در
لوکوتراپی، عشق عاملی پدیده زا نیست، که از سائقه ها یا غرائز جنسی مشتق شده
باشد. هم چنین عشق،شکل اعتلا یافته میل جنسی نیز نیست،بل که آن نیز مانند میل
جنسی پدیدهای اصلی و بنیادی است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">انسان زمانی که با وضعی
اجتنابناپذیر مواجه می گردد،و یا با سرنوشتی تغییرناپذیر روبه روست،این فرصت را
مییابد که به عالترین ارزشها و به ژرف ترین معنای زندگی خود، یعنی رنج کشیدن دست
یابد. درد و رنج بهترین جلوگاه ارزش وجودی انسان است و آن چه که اهمیت بسیار
دارد، شیوه و نگرش فرد نسبت به« رنج» است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">لوگوتراپی این فرصت را
به آدمی میدهد تا به جای این که از درهای خود«بنالد»،به آنها « ببالد». همواره
در زندگی وضعی پیش میآید که انسان از انجام کاری محروم و یا ناکام می گردد، ولی
چیزی که اجتنابناپذیر و محوشدنی است همانا « رنج» است. از
این رو اگر رنج را شجاعانه بپذیریم تا واپسین دم زندگی معنا خواهد داشت. بدین
ترتیب میتوان گفت؛ معنای زندگی امری مشروط نیست،زیرا معنای زندگی میتواند حتی
معنی بالقوه درد و رنج را نیز در برگیرد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">چنین به نظر میرسد که
رنج و میرندگی، پریشانی و مرگ،معنی زندگی را می رباید.اما با صراحت میتوان گفت،
آن چه واقعاً در زندگی از کف میرود امکانات و توانایی هاست و لحظهای که این
امکانات و تواناییها شکوفا شود، به واقعیت پیوسته و جزء گنجینه های پر بهای بشری
به گذشته جاویدان تعلق پیدا میکنند.ازاین رو،گذرایی و انتقال زندگی از معنای آن
نمی کاهد، بل که در ما احساس وظیفه و مسئولیت را بیدار میکند.شیوه ی برخورد انسان
با این گذرایی امکانات،واین که چگونه انتخابی به عمل می آورد، در دستور
عمل «معنایابی» قرار دارد.انسان پیوسته در میان موج عظیمی از تواناییها
و امکانات نهفته ی خود در حال«گزینش» است که کدامین آنها می بایست شکوفا و
بارور گردد و کدامین محکوم به نابودی و فراموشی است.کدام می بایست تحقق و واقعیت
یابد،واقعیتی ابدی و جاودانه،همچون «رّد پایی در شن زار زمانه».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">----------------------------<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">1ـ </span><span dir="LTR">Logotherapy</span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA"><span dir="RTL"></span> معنا
درمانی<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">2ـ نظریه و شیوه کار
دکتر فرانکل، با آراء و تئوری فروید قابل مقایسه است. زیرا هردو ابتدا به
طبیعت و درمان « روان نژند ها» توجه داشتند. فروید ریشه این
اختلالهای پریشان کننده را در اضطرابی می یافت که در اثر انگیزههای « تعارضی» و«ناآگاه» به
وجود آمدهاند . اما فرانکل« نِوروزها» ر بر چمد نوع میدانست
و برخی را نتیجه ناتوانی بیماردر پیدا کردن معنا و مسئولیتی در زندگی خویش می
یافت. فروید بر ناکامی در زندگی جنسی تأکید داشت، اما فرانکل بر ناکامی در
معنا طلبی قلمداد می نمود.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA">3ـ کهن الگوهای
ناخودآگاه جمعی، اصطلاحی است که نخستین بار به وسیله یونگ به کار برده
شد. تفسیر دقیق و کامل آن را در کتاب انسان و سمبول هایش با ترجمه ابوطالب
صارمی میتوان یافت. دکتر علی اکبر سیاسی در کتاب نظریههای شخصیت به طور
خلاصه اینگونه به آن اشاره کرده است: ناخودآگاه جمعی که از مفاهیم مهن الگو،
یعنی از تجارب بر روی هم انباشته شده نسل های گذشته تشکیل یافته است که از
نیرومندترین سیستمهای روان آدمی است. ناخودآگاه جمعی گنجینه ای است از خاطره
آثاری که آدمی از نیاگان بسیار دور دست حتی غیر انسانی خود به ارث برده
است. این آثار مربوط به مشهودات حسی و مدرکاتی است که ذهن نیاگان را عارض
گردیده است و در نسل های متوالی تکرار شده است و به تجربه پیوسته است و خلاصه و
عصاره های تحول و تکامل روانی نوع انسان را تشکیل داده است. یونگ معتقد است
که آدمی با این سرمایه که چکیده ی تجارب نسل های بی شمار گذشته است چشم به این
جهان می گشاید، جهانی که به همین جهت مفهومش بالقوه در روان او وجود دارد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
</h4>
</div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-34652120135575563072014-09-27T06:00:00.000+02:002015-05-14T19:12:50.582+02:00دست من، دست تو، زیباترین خیانت است<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="border: 0px; color: #666666; font-family: Tahoma, Arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 20.7999992370605px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: right; vertical-align: baseline;">
<div dir="RTL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 15.6pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA">دست تو، دست من، زیباترین
خیانت است.*<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA">تحلیلی بر مجموعه شعر
«آدرس»، مهرداد عارفانی<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: left; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA">کتایون آذرلی<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA"><br /></span></b></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8K_b5AIFsg9HmRviuQSmosgcjDMPf81u19IAEVV_Sk3MHtuXr6OWe4BfOpO-6VB7d3fK6Pxtkf9c1us6E1JGFq1vN-z8M1DzsxKmasv9evEsB7mhYfFJ6C5N7JQk6YfYpu7Rz9cHGfA/s1600/1-katayoun-azarli.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8K_b5AIFsg9HmRviuQSmosgcjDMPf81u19IAEVV_Sk3MHtuXr6OWe4BfOpO-6VB7d3fK6Pxtkf9c1us6E1JGFq1vN-z8M1DzsxKmasv9evEsB7mhYfFJ6C5N7JQk6YfYpu7Rz9cHGfA/s1600/1-katayoun-azarli.jpg" /></a></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: 6.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>«</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">غالباً این عبارت را
شنیده ایم که شعر، نوعی تجربه است، یا به صورت مشخص تر گفته می شود؛ شعر، نوعی
تجربه با زبان است» اما معنای حقیقی این عبارات روشن نیست و بی گمان خواننده شعر
را به مقصد مشخصی رهنون نمی سازد و تعاریف دیگر فلسفی یا هنری نیز چندان توجیح
پذیر و تعریف شونده نیستند تا از چیستی شعر پرده بردارند و نمایانش کنند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">اما شاید بتوان گفت؛ شعر همان متنی ست که خوانده می شود و تلنگر حسی
و تعقل پذیری اش در« لحظه» انجام می یابد، لحظه ای که متن در آن نوشته می شود تا
در تقابل دیگری با خواننده، مورد خوانش قرار گیرد.این خوانش اما مورد قضاوت قرار
می گیرد و به هنگام قضاوت در مورد اشعار این یا آن شاعر، بارها شنیده می شود که«
این شعر بیانی موفق ندارد»یا« شعر از لحاظ بیانی ناقص و نارساست» یا حتی بدتر«
بیان شعری ماهیت حقیقی تجربه ی نهفته در آن را مخدوش ساخته است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">این قضاوت ها در واقع بر تفسیری خاص از تجربه و رابطه ی آن با زبان
استوار است،تفسیری که بر اساس آن،« تجربه» هم از لحاظ « زمانی» و هم از لحاظ وجودی
بر« تصویر» زبانی یا بیان خود مقدم است و همین تقدم است که تجربه را به عنصری اصلی
یا اصیل تر بدل می سازد که برای بیان شدن باید در آینه زبان انعکاس یابد. بدین
ترتیب« بیان» در واقع نسخه دست دوم « تجربه» است، و این حقیقت که بیانِ هر تجربه
ای خود نوعی تجربه است، فقط تا آن جا پذیرفته می شود که اولویت ِ تجربه را بر
بیان( به منزله ی تجربه ای تکراری و دست دوم) به اثبات رساند.البته در این
تفسیر،خودِ تجربه نیز بر حسب مفاهیمی چون« اصیل»،«مبتذل»،ـ سطحی»،«عمیق»و« ناب»
مورد قضاوت قرار می گیرد.اما لازم به تذکر است که کاربرد مفاهیمی چون« سطحی» و یا
« عمیق» در واقع به معنای استفاده از یکی از«ساختارهای پدیدارشناسانه» تجربه برای
توضیحِ کفایت ذاتی آن به طورکلی است، حال آن که تجربه می تواند تمامی سطوح با
درجات مختلفِ کفایت یا عدم کفایت مشخص شود.»</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۱</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">آن نگرشی که تجربه را آگاهانه و منحصراً در سطح محدود می سازد،
اهمیت و معنای خاص خود را دارد.این دیدگاه، یعنی همان نگرش امپرسیونیستی</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۲</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">،می
تواند درنقاشی،شعر، و حتی در زندگی روزمره ی اجتماعی ـ به ویژه در عصر جدید، حضوری
بارز داشته باشد و ندیده گرفتن آن فقط می تواند به فقر و جمود فکری منجر شود. برای
روشن تر شدن مسئله به سراغ یکی از از بینش های اساسی فلسفه هنر«هگل» می رویم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">هگل،زیبایی،به ویژه زیبایی هنری را نمودِ حسی ایده می دانست.برای
او هرگونه قضاوتِ هنری مستلزم توجه به کفایت و تعین ذاتیِ شکلی بود که می بایست به
منزله ی نمود حسی ایده، آن را به نمایش گذارد.اما این شرط تنها به بیان یا شکل
هنری محدود نمی شود.زیرا ایده نیز برای نمایش و بیان شدن باید از تعین، کلیت و
روشنیِ ذاتی برخوردار باشد.</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۳</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">این تفسیر از شعر یقیناً مشکل آفرین خواهد شد.از جمله مهمترین این
مشکلات،مسائل برخاسته از تفاوت میان تجربه عادی و تجربه ی زیست شده، و نادیده
گرفتن« قدرت کلام» در فراتر رفتن از تجربه ی حسیِ موجود است.زیرا زبان،همان قدرتی
ست که به ما اجازه مکی دهد به یاری خاطره و خیال یا تاًمل و نقد،از واقعیت و تجربه
ی موجود فاصله بگیریم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>..<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">با این مقدمه،اکنون«آدرس» را از کدام منظر و با کدام تعریف از شعر
مرور کنیم؟ جهان شعر را در « آدرس» چگونه دنبال کنیم و هر شعر را در مبنای یک
اشارت چگونه تعبیر نمایم؟</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در خوانشِ نخستِ « آدرس» به مکتب « پسا ساخت گرایی» رجوع کرده و آن
را از دریچه ی زیباشناسانه و حفظ « واژه» و « زبان» مرورش می کنیم: هر شعر در این
مجموعه، منظر بُعدی در زمان است که زبان را نادیده نمی انگارد و تجارب عادی و
زندگی روزمره را در قلمرو وسیع تجارب درونی و زیست شده مد نظر می آورد.زبان در شعر
اگر چه در حد محاوره تقلیل می یابد، اما آسیبی به نظام بندی معنا نمی رساند.</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۴</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">الو سلام مامان \ چطوری بچه ها خوبن؟ \ ما هم خوبیم همه سلام می
رسونن \ الو. الو \ به خون گلوی حسین \ به دو دست بریده ی ابوالفضل \ به حق پنش تن
\ آب خوش از گلوتان پایین نره \ الهی سر تو نو ببرن بزارن رو سینه تون \ دستتون
قطع بشه \ بال. بال بزنین \ مامان \ روی گردن ما هر کدام یه تصویر آویزونه \ هر
روز اونا رو \ به آدم ها نشون می دیم \ امضاء می گیریم \ من با حزب سوسیالیست کار
می کنم \ میانه خوبی با اکولو ندارم \ اکثر و یک اندها می ریم یه اکتیوتیه انجام
میدم \ چی؟ \ آدم گفتی نمیشم ؟ \ نشدم \ بچه های دیگر را من از راه به در کردم؟ \
من گوسفندم؟ \ قبول \ تمام این ها اوکی \ نفرینم نکن \ قبول \ تمام این ها اوکی \
نفرینم نکن \ الو مامان \ بیب \ بیب\ بیب</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>\<span class="apple-converted-space"> </span></span><strong style="font-style: inherit; outline: 0px;"><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">شعر
تلفن به ایران ص </span></strong><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۸۳</span></strong><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">دوری، گریز، عدم مشارکت ها و تفاهم های نسلی، فراق و فراغ از
نخستین کانون مهر یعنی مادرـ مام وطن، فاصله بین خودی و بیگانه،شکاف میان سنت و
مدرنیته ، عدم درک و تقابل دیگری ، ناگزیری و ناگریزی از انتخاب ها و گزینش های
شخصی و اجتماعی و سیاسی، رنج و درد، دوری و تبعید و دوشقه شده گی جهان ذهنی و عینی
ست در شعر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">«</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">شوسور»معتقد به کلام
محور بود و بر این نکته پافشاری می کرد که ترجیح و ترفیع کلام شفاهی بر نوشتار،
دال و مدلول را می توان در یک مقطع زمانی معین، در گفتار جمع آوری کرد.« دریدا» بر
این کلامِ محوری تازید و مدعی شد که نوشتار، دال همیشه مولد است و به این ترتیب،
جنبه ای« در زمانی» به آن می بخشد که هرگونه دلالت دال بر مدلول را ناممکن می
سازد. نشانه های نوشتاری، از استقلال نشانه شناسانه برخور دارند و متنی از شاعر به
طور قطع پذیرفته می شود که خواننده توسط نشانه گذاری ها آن را بتواند سهل تر
بخواند. با این توصیف که اگر چه معنا، به جهت روابط اختلاف برانگیز نشانه ها تولید
می شود اما استقلال نوشتار متضمن آن است که معنا همواره به تعویق افتد و پایانی
آزاد را در برگیرد و نتیجه از آن برعهده خواننده واگزار شود.</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۵</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">بنا بر این گزینش،« آدرس» اعلام می دارد که شعرهای این مجموعه هرگز
از حالتِ «سخن» نمی توانند بگریزند.زیرا هر روایتی متضمن یک ارتباط میان من(
نویسنده) و تو(خواننده)است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">چشم های برّراقم گواهی می دهند فقط جنگلی بوده ام \ می شود از عکس
های سیاه و سفید \ بوی دختران رشت را از کتاب خاطرات جنگل بیرون کشید \ عطر پارچه
ی تازه جیت در ایوان چوبی \ و ریسه های پیاز در تابستانی دور \ تاب می خورند در
بالا خانه ی چوبی \ چقدر در لندن مه گرفته گریه کنم؟ \ خیابان های پاریس کوچکند \
کوچک تر از خطوط مالرو در فومن \ یک کوچه سیاهکل را طاق نمی زنم با تمام نیویورک \
چقدر ضجه کنم در فرانکفورت دهاتی \ من کجا و شعرهای عاشقانه کجا \ دوستت دارم، دل
می خواهد \ چیزی بین این همه چیز در تاریکی دارد برق می زند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span> \<span class="apple-converted-space"> </span></span><strong style="font-style: inherit; outline: 0px;"><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">شعر
دوستت دارم، دل می خواهد ص </span></strong><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۳۴</span></strong><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">واژه های جنگل، عکس های سیاه و سفید، دختران رشت، پارچه چیت، و
کلیت شعر، بی آن که شعاری را در خود نهفته داشته باشد، خواننده را مستقیماً با
رویداد سیاهکل رجوع می دهد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">«</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">لاکان» بر این نکته
تاًکید داشت که ذهن و عین هرگز قابل تفکیک از یک دیگر نیستند، و دانش همیشه از «
سخنی» بر می خیزد که بر تجربه ی ذهن تقدم دارد. « میشل فوکو» نیز که از عاملان
نحله ی پسا ساخت گرایی و نظریه پرداز است، رابطه ی میان سخن و قدرت را در هم ـ
خویشی قرار داد و بر جدایی ناپذیری آنان صحه گذاشت. فوکو معتقد است که « سخن»
ابزار تنظیم هر نهادی است. این « سخن» است که تعیین می کند چه چیزی قابل گفتن است؟
معیار حقیقت چیست؟ چه کسی مجاز است با قدرت سخن بگوید و در کجا</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span> !<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">من پوتین هایم را در می آورم \ تو سینه بندت را \ من فانوسقه را
باز می کنم \ تو نارنجک سینه هایت را \ من قطار فشنگ را از شانه ول می کنم \ تو
موهایت را \ من از خط مقدم در می روم \ تو بیا کنار اولین جاده \ اولین آبادی \ با
جیپ ارتشی \ سرعت در اتوبان \ جریمه می شویم و \ مست رانندگی می کنیم\ شب \ مه بر
شیشه ها و دست روی دنده \ دست تو، دست من\ زیباترین خیانت است \ در قهوه خانه ای
بین راه \ با تو زندگی می کنم روی دو صندلی \ قول می دهم \ از چشم ها ی تو دفاع
خواهم کرد \ از اشک هایت \ مثل مصدق از نفت</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span> </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">\</span><strong style="font-style: inherit; outline: 0px;"><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">شعر بیا ص</span></strong><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۷۶</span></strong><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">شعر هم صحنه عشق بازی ست هم میدان جنگ. هم وصال است و هم فراق\ هم
تمناست و هم گریز. هم کنایه است و هم تمثیل. هم یاد آوری خیانت به انقلاب مشروطه
است و هم به خاطر سپردن جنگ هشت ساله بین ایران و عراق. هم دوگانگی و تضاد است و
هم اتحاد و تفاهم. کنایه در شعر فقط گواهی از یک واقعیت می دهند؛هر وصلی در حکم یک
دروغ بزرگ، یک سوئ تفاهم کامل است. چه آن جا که سودای وطن به سر داریم، چه آن جا
که آرزوی یار</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">اساساً در متن اشعار« آدرس» هیچ چیز حقیقت مطلق نیست. از قداست و
اعتدال گرایی ماورالطبیعه به دور است،هم چنان که از برگزیده گرایی و نو گرایی عاری
ست. و این همان نظریه «رولان بارث» است که در مقاله ی مرگ نویسنده ( شاعر)،با
اتخاذ موضعی پسا ساخت گرایانه، به خوانندگان این اجازه را تفویض کرد که بدون توجه
به مدلول، در دال های یک متن غرق شوند و از هر کجا که می خواهند سر بر آورند.
یعنی؛ این خواننده است که ابتدا و انتهای فرایندِ دلالتی متن را مشخص می کند و نه
نویسنده</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">چرا شعرهایی می نویسی که من نمی فهمم؟ ران های برهنه و سینه های
لخت \ موهای سینه و خودارضایی \ چشم خمار \ شعرهای ساده می خواهیم \ بدون عکس \
گالش با چوقای شبانی چه می داند پست مدرن چه جانوریست؟ \ من می گویم این روستا برق
ندارد و مدرسه \ این ها کفش می خواهند و نیمکت \ بخاری های بی خطر \ پل هایی که با
طناب بافته شده \ برای این بچه ها خطرناک است \ مردم در صف های ط.لانی روزانه \
الکساندر دوما نمی خوانند \ تو محتوایت را از فیلم های هالیوود می گیری\ گورکی هم
کهنه است \ گاهی چخوف در مترو زخمی تازه را باز می کند \ اما کافی نیست \ هیچ کس
صادق هدایت نمی شود \ اما مردم نمی خوانند \ ای کاش می شد اسم تمام خیابان ها را
خیام بگذارند \ خیام </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۱
\ </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">خیام دو \ خیام سه \ ولی این
فقط یک اسم است. دلنوشته های کوچکت را برای خودت نگه دار \ با خط های کج بازی نکن
\ هیچ کارتن خوابی به نمایشگاه نقاشی نمی رود [ پشت ترازوی وزن \ در پیاده رو باد
می وزد \ این کودک برشت را نخوانده ولی می فهمد \ تو خوانده ای و نمی فهمی \ حرفی
بزن که ما بفهمیم \ چیزی بگو که: این زخم های بدون پانسمان درد را تحمل کنند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>. \<span class="apple-converted-space"> </span></span><strong style="font-style: inherit; outline: 0px;"><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">شعر،شعرهایی که من نمی فهمم. ص </span></strong><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۶۷</span></strong><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">بدین ترتیب میان دال و مدلول هیچ رابطه خویشاوندی موجود نیست، و
این گونه هم نیست که مدلولی برای همیشه در خدمت یک دال باقی بماند. به بیان دیگر،
اگر فرایند معناسازی و معنارسانی را در زبان به یک بازی تشبیه کنیم؛ هیچ نتیجه ای
در آن از پیش معلوم نیست</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در دهه های میانی قرن بیستم، تغییرات ژرف و بنیادنی در مفاهیم و
موضوعات رایج در نقد ادبی صورت گرفت. در این دوران، توجه صاحب نظران و نظریه
پردازان در زمینه نقد ادبی به اهمیت و اعتبار خواننده معطوف شد و به علت تحولات
فلسفی و روان شناختی، ماهیت ی روندِ ذهنی ِ خواننده اهمیتی چند برابر یافت. زمانی
تصور رایج بر این هموار بود که: یک اثر ادبی به موضوع خاصی می پردازد و در
چهارچوبی مشخص، بر موضوع مشخصی دلالت دارد. اما در قرن حاضر دیدگاه های جدیدی پا
به عرضه نهاده اند که چنین نظریاتی را نسبت به هنر ندارند. در گذشته از ادبیات
انتظار می رفت پیام مشخصی صادر کند. بیانیه بنویسد. شعار دهد. نسخه تجویز کند.
نگرش نویسنده را حاکم بر رای و نظر خواننده قرار دهد. قانون بتراشد.واقعیت را عینی
کند. حقیقت را بنا به ظن و گمان خویش از پشت سایه ی وَهّم بیرون کشد.وظیفه مندی و
مسئولیت را شیوع دهد و چنان که «هوراس» می گفت « آموزش و لذت را با هم همراه
سازد».اما در مکاتب جدید و در عصر حاضر چنین توقعی از ادبیات نقب به تکرار مکررات
می زند و از آن بهره ای نمی جوید، مگر ادبیات عامه پسند!همان ادبیات و هنری که قشر
توده ی مردم مدّ نظر دارند و پسندی که بیشتر بر پوست ظاهر هنر و ادبیات پافشاری
دارد و بر آن تاًکید می کند و نه بر کُنه و محتوای آن.ادبیات عامه پسند، صورت ظاهر
را می طلبد نه جانِ متن را. اما در عصر حاضر و در مکاتب ادبی جدید، نقش خواننده به
عنوان اصلی ترین تعیین کننده ی پیام اثر هنری، مورد تاًکید قرار می گیرد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">«</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">ولفگانگ آیزر» و
منتقدانی چون اوف بر این اصل پافشاری دارند که فقط خواننده یک اثر ادبی و هنری است
که می تواند به آن اثر معنا دهد و از آن پیام ویژه ای استنباط کند.در نتیجه
نویسنده ی یک اثر ادبی، با خلق آن اثر و با انتشار آن در میان مردم، دیگر نمی
تواند دیدگاه های خود را به خواننده تحمیل کند. بدین ترتیب نویسنده(شاعر) بعد از
خلق اثر، به اصطلاح خواهد مُرد.به بیانی دیگر، نویسنده (شاعر) تا زمانی صاحب اثر
هنری ست و می تواند بگوید که این اثر چنین و چنان پیامی دارد، که آن اثر را در
اختیار خوانندگان قرار نداده باشد. در نتیجه به محض این که اثر در اختیار مردم
قرار گیرد، دیگر صاحب اثر در بیان معنی و مفهوم و پیام آن نمی تواند سخنی
بگوید،زیرا هر خواننده نسبت به خواننده دیگر، برداشت های متفاوتی از یک اثر ادبی ـ
هنری خواهد داشت</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">از آغاز قرن بیستم تا کنون نویسندگان و شاعران به نوعی اجماع در
این زمینه رسیدند که آثاری را ارایه دهند که نتیجه گیریِ قطعی از آن بر عهده ی
خواننده باشد. عملی که در مجموعه شعر« آدرس» روی می دهد.این رویکرد از سوی شاعر چه
آگاهانه صورت یافته باشد و چه ناآگاهانه، خواننده را در برداشت قطعی از متن، آزاد
می گذارد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">حمام قدیمی شهر \ طاق های بلندی دارد و شیشه های شکسته \ با آن که
به جای آن مسجد ساخته اند \ پُر از سینه های برهنه ی حاج خانم هاست \ چل تاس و بوی
حنا \ صابون گلنار و صدای آب \ آخ اگر به مادرم نگویند \ این بچه بزرگ شده
است.امام زاده شیر علی ح درختی دارد بزرگ\شاخا اش را که بشکنی \ دستت قرمز می شود
\ دخترهای پانزده ساله ای \ پشت دیوار چادرها\ که سینه بر ضریح می سایند \ آخ اگر
که عاشقم بشود\ پنچره مدرسه پرده ای از باران دارد و دریا\ زنگ که می خورد \
دبیرستان شاهدخت \ نمی داند دارد بنت الهدی می شود \ این هم کلاسی، یواشکی سیگار
می کشد \ می گوید عاشق خانم معلم است \ بلوک های سیمانی و صدای اذان \ آخ اگر
دختری با کلاسور بیاید در کوچه بعدی \ این خیابان ناگهان بدون مجسمه \ امام آدم ها
مشت شده اند \ گل یا پوچ فرقی نمی کند \ سلول هم که می دانی \ یک پتو هست و یک درب
آهنی \ چند میله در پنچره \ مهتاب جنده ای که بالای برجک سیگار می کشد توی ابر \
آخ اگر می توانستم مثل سینمای هالیوود تونل بزنم \ دخترهای جنگ، دخترهای افغان \
من با کاپشنی بلند و سوراخ از ترکش ها \ با سیگاری در دست تکیه داده ام به \ با جه
ی تلفن \ به جای مرا ببوس سرودهای شیلی را می خوانم \ سرم گرم است با ستاره ی چه
گوارا \ آخ اگر می شد بوسیدن بلد بودم \ مثل سربازی که از جنگ برگشته است \ با
شهوت ناتمام سنگرهای هذیان \ در حیاط خلوت دختر همسایه می ریختم \ باید به کلاس
رقص بروم \ و بوسیدن را که هیچ گاه یاد نگرفته ام \ تمرین کنم \ باید لب هایم را
آموزش چریکی بدهم \ ریشم را هر روز اصلاح \ آن قدر جوان بشوم \ تا وقتی که برق می
رود \ توی تاریکی \ قادر باشم \ با دختری که با موهای بافته شده اش \ می شود از
دیوار پادگان بالا رفت \ آخ اگر سی سال برگردم به عقب</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span> \<span class="apple-converted-space"> </span></span><strong style="font-style: inherit; outline: 0px;"><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">شعر
عاشقانه ای در جهنم ص </span></strong><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۱۷</span></strong><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در « آدرس »، شاعر با ساده کرده زبان و تصاویر شعری، نوعی تعدل
میان جنبه های ذهنی و عینی شعر ایجاد می کند تا هر احساسی یا حالت ذهنی با مجموعه
و ترکیب خاصی از کلمات تناظر مستقیم یابد،به نحوی که خواننده در مواجهه ی با آن
ترکیب، همان احساس یا حالت را به مثابه ی نوعی« هم بسته ی عینی» تجربه می کند.از
سوی اما رابطه ی میان کلمه و شیء را معکوس می سازد.به عبارتی، شعر بدل به شیء نمی
گردد بل که اشیاء و هر آن چه در پیرامون آدمی ست، حتی خود انسان، تبدیل به شعر می
شود.جای آن که شعر بکوشد تا اشیاء را به شعر بدل کند و یا حتی حالت های انتزاعی
بشر را، تقریباً به اشیاء نزدیک سازد، با خودِ کلمات به منزله ی اشیاء بر خورد می
کند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">حمام عمومی و پستان های زنان شعر می شود.لب و سیگار و دست و ناخن و
رُژ ِ لب نیر.جبههی جنگ و دوره ی سربازی و چه گوارا و سرود جنگا شعر می شود، بخاری
و نیمکت مدرسه و حقوق بشر و دفاعیه از آن نیز. تیر باران و اعدام و عشق بازی در
حیاط پشتی شعر می شود، نروریست و گوسفند و لعن و نفرین مادر و آدم شدن نیز</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">اکنون مدت هاست که شعر معاصر ایران، چه در داخل و چه در خارج، هم
چون سیاست و فرهنگش دچار بحران است. « بحران زبان» مانند « بحران سیاست» در اشکال
گوناگون جلوه گر شده و واکنش های متفاوتی را نیز برانگیخته است.دراین میان شعر
کوشیده و می کوشد تا از توصیف صرف جهان به مددّ « ابزار کلمات» فراتر برود</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>..<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در برخی از شاعران، این تلاش مقدمه ی درک اسطوره ای از زبان و
دلتنگی برای زبان آغازین ِ گمشده بود.زبان مشترک انسان ها پیش از سقوط برج بال، یا
حتی زبان آدم البشر در باغِ عدنی که بود و نبودش به گواه هیچ میرایی اثبات نشده
است، زبانی که درآن فاصله ای میان کلمه و مصداق وجود نداشت و اسامی بیانگر هویت
اشیاء بودند. در زبانی که هر جمله ای به محض ادا شدن واقعیت می یافت و سخن گفتن به
واقع، نوعی آفرینش بود، یگانگی واژه و شیء و آفرینش شعری،از آغاز رنگ و بویی مذهبی
به خود گرفت.«والتر بنیامین» به همین جنبه از کلام شعری صراحت بخشید و آن را بر
اساس الهیات یهودی ـ مسیحی تفسیر کرد. بدین سان کلمه ی شعری با کلمه الهی پیوند
یافت. این پیوند، رنگی از تقّدس به کلام شعری بخشید و همین نکته نیز هبوط و زوال
زبان را بارزتر کرد. قداست کلمه و هبوط آن در عصر جدید، کنش شعری را در آنِ واحد
ضروری و ناممکن ساخت.</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۷</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">برای خاورمیانه \ فلسطین و اسرائیل \ مرگ بر خدا\ برای تمام گریه
ها \ بغض هاف اشک ها، عروسک های تکه پاره\ برای زمین رها شده \ مرگ بر خدا \ برای
کودکان قتل عام شده ح سرهای بریده \ خون های ریخته در خیابان ها \ مرگ بر خدا \ با
هر درختی که باید کاشت \ با هر پرنده ای که از قفس آزاد می شود \ حتی برای همین
مگس که از پنچره بیرونش می کنم \ و نمی کشم \ مرگ بر خدا \ روی تمام گلدسته ها \
مرگ بر خدا \ برای تمام کودکان کار \ وقتی از کنار میوه فروشی رّد می شوند از کنار
انار \ و آب دهان با طعم سیب فرو می برند \ مرگ بر خدا \ برای طعم خوب نان \ بازی
گل یا پوچ در زندان، در شب های قبل از اعدام \ برای آن که ماه فاحشه زیبا شود \
وقتی تو را می بوسم در پیاده رو \ پلیس ها خنده کنند \ برای یک قاچ هندوانه در
تابستان عاشق \ اعتماد گوزن ها و اهلی شدن آدم ها \ ریختن ترس پلنگ از چراغ های
شهر \ بازی در زمین چمن \ عطر خوب ِ چای \ بوی پرتقال \ مرگ بر خدا \ برای پنچ به
علاوه ی یک \ معادن الماس در کنگو \ برای پالایشگاه آبادان \ کرکوک سرگردان و \
قونیه \ برای برج های در هم کوفته بغداد \ کشته های جنگ \ مرگ بر خدا \ یک نفر، یک
گندمزار به من نشان من بدهد \ بروم با یک ساقه ی علف در دندان \ دراز بکشم \ با کلاه
رفیق چه گوارا \ مثل اسکل ها به آسمان آبی صلح نگاه کنم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span> \<span class="apple-converted-space"> </span></span><strong style="font-style: inherit; outline: 0px;"><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">شعر
مرگ بر خدا ص </span></strong><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۲۵</span></strong><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">عزیمت ها و تقدبس ها در شعر سقوط می کند. جای شعار مرگ بر این و
مرگ برآن را، مرگ بر « خدا» می گیرد. شاعر در ترکیب بندی و تصویرسازی در شعر،بازی
با واژگان و در برخورد با اشیاء چندین شیء هنری دیگر می آفریند. مضامین و مفاهیم
را به شعر وارد می سازد و گاه آن را بدلِ شعر می کند. در نتیجه به هنگام خوانش
شعر، خواننده خود را به متن می سپارد و وقت و توجهش را نثار مخلوق می نماید و
زندگی در جهانی آغاز می شود که شاعر آن را خلق کرده است.از سویی، همنوا با این
دریافت،«متن» که منتظر خوانده شدن است، زندگی را در امتداد آن آغاز می کند.متن از
خالق آن جدا می شود و به دست خواننده می افتد و بار دیگر جان می یابد. زیرا فقط
متنی زنده است که خوانده شده باشد</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">بُعد زمان و مکان و زندگی روزمره و کشف و تجربه ی فعلی خواننده در
جهان ِ متن شبیه همان شیوه ی زندگی، آموختن و تجربه ی او در جهان واقعی ست.
هوشیاری ذهنی خواننده وارد متن می شود و متن با ذهنِ عینی او رابطه برقرار می کند.
هیچ رویدادی در متن شعر دور از دریافت و ادراک خواننده نیست و اصطلاحات به ظاهر
عینی از سوی شاعر تا آن جا حضور دارد که بر هوشیاری ذهن خواننده انگشت می فشارد و
در برابر او واقعیت های مختلف زندگی را با خواننده در حکم یک پدیده ی همزیست شده و
تجربه شونده نمایان می سازد.بدین ترتیب شعر دیگر نه وسیله ای برای لذت بردن، که
افشای وجود است و پدیده ایست که به مدّد آن به شناختن جهان می رسیم.، جهانی که در
آن « دست من، دست تو، زیباترین خیانت می شود</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.»<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">کلام کوتاه، خطوط نگاشته شده را با چند نقطه چین رها می کنمف شاید
ادامه ی آن را شاعر در اثر دیگری پُر کند</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">* </span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">عنوان منتخب این
جستار،برگرفته از بندی از شعر « بیا» در مجموعه اشعار « آدرس » است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><span dir="RTL"></span>۱</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">ـ برای مطالعه بیشتر مراجعه کنید: عقل افسرده ـ تاًملاتی در باب
تفکر مدرن. فرهادپور. مراد.نشر طرح نو. تهران.</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۱۳۷۸</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">POST-STRUCTURALISM-2<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">برای مطالعه مراجعه کنید به: کی ام. نیوتن.نظریه های ادبی قرن
بیستم \ و یا: هانورن جرمی،فرهنگ نظریات ادبی معاصر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><span dir="RTL"></span>۳</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">ـ فاسفه بزرگ.کرسون آندره\ ترجمه عمادی کاظم. انتشارات صفی علیشاه.
</span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۱۳۶۳</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><span dir="RTL"></span>۴</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">ـ مراجعه کنید به فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی از افلاطون تا عصر حاضر
\ دکتر مقدادی بهرام \ تهران \ انتشارات فکر روز </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۱۳۸۷</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">Open -Endedness / A Minnis Medieval . theory of authorship.London.1984
5</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">ـ</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><span dir="RTL"></span>۶</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">ـ سلدن، رامان. راهنمای نظریه های ادبی، مترجم عباس مخبر. تهران</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">احمدی، بابک.ساختار وتآویل متن. نشرمرکز. تهران</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; outline: 0px; text-align: justify; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><span dir="RTL"></span>۷</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">ـ فرهاد پور. مراد. عقل افسرده. تآملاتی در باب تفکر مدرن. طرح نو.
تهران</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><span dir="LTR"></span>.<o:p></o:p></span></div>
<u1:p></u1:p>
<u1:p></u1:p>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-28754556105616567612013-07-24T14:19:00.002+02:002015-05-13T19:26:20.988+02:00زیستن در پوچ و یا خودکشی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1>
زیستن در پوچ یا خودکشی</h1>
<h3>
کتایون آذرلی</h3>
<hr size="1" style="border-bottom: #e6e6e6 1px solid; border-left: #e6e6e6 1px solid; border-right: #e6e6e6 1px solid; border-top: #e6e6e6 1px solid; margin: 6px 0px 4px;" />
<div align="left" dir="ltr">
<br /></div>
<div align="justify" dir="rtl">
<table align="left" bgcolor="#ffffff" border="0"><tbody>
<tr><td><img src="http://www.iran-emrooz.net/image2/azarli200901.jpg" width="250" /></td></tr>
</tbody></table>
<h4>
در عصر حاضر و در هم جواری دنیای سرمایه داری، یگانه مسئله ایی که فلسفی تلقی میشود و میتوان آن را جدی تلقی کرد پوچ انگاری و یا همان نهیلیسم است. خودکشی اما فرایند بیچند و چون این تلقی از جهان و زمانهی حاضر است. <br />عصر حاضر، عصر اشباح سیستم است که به مالیخولیای بیتفاوتی و خنثی شدگی معنا و مضمون منجر شده است و حتی توّهم که مستلزم فاصله بین واقعیت و مجاز است با بیرنگی تمام جلوه گر این عصر است. <br />عصر حاضر، عصر رواج ظاهر و نمودهاست که معنی و آرزوها و آرمانهای متعالی بشری را در چنپرهای از سیستمهای اجتماعی و سیاسی و فرهنگی محبوس کرده است. <br />در چنین وضعیتی، عصر سلطهی مجاز و شبیه سازی نهیلیسم قد اعلم میکند تا سیطرهی کمیت و ظاهر سازی امور و غیبت هر گونه معنا و مرجع را نمودار سازد. بدین ترتیب تصاویر وانمود سازی شده، کل واقعیت را احاطه میکند و دلالتش را هم ضامن حضور خود میداند. <br />این پوچ گرایی نسخهی اصل ندارد و بدلی ست مثل تصاویر مجازی و دیچیتالی که ساختگی و ترکیبیاند و نگاتیوی هم ندارند و ما در همین عصر بدون نگاتیو است که بههاویهی فریب سازیها و مجازها و وانمودگیها پا میگذاریم و لنگان. لنگان عبور میکنیم تا قلمروی آزاردهنده و بد، و نه حتی بد و آزاردهنده که به قلمرو بیتفاوتیها و بازدرنده گیها و امتناع و فریب سازیها و مَجاز پنداریها. <br />این عصر، عصر نابود ساختن است. مسابقه در امری خنثی ست. مسابقه انواع بیتفاوتیها و بیاثرشدگیهاست. پایان یافته گی سرنوشت جهانی ست که اشباع شده است. افسرده جانی از ذله شدن روح است. از برون افتادگی از پرگار هستی ست. رنج شورانگیز ناشی از آزردگی و آگاهی از فرودست بودن ست. <br />نهیلیسم*، ناخرسندی طاقت فرسایی ست که سیستم مَجازی و یا اشباع شده آن را رقم میزند و این در شرایطی پدیدار میشود که امید به ایجاد تعادل میان خیر و شر، بین حقیقت و دروغ، امید به موازنه بین ارزشهای درون یک سیستم و بالاخره امید بیشتر به ارتباط بین نیروهای انسانی از میان رفته باشد. <br />در این شرایط پوچی و خودکشی همسایه دیوار به دیوار هم میشوند. حال اگر نهیلیسم را یک پدیدهی فلسفی و اجتماعی معنا کرده باشند، خودکشی را هرگز بسان یک پدیدهی اجتماعی توضیح ندادهاند. بل که آن را بیشتر عملکردی فردی روانی تلقی نمودهاند. چنین عملی؛ یعنی خودکشی همواره در سکوت قلب و در انزوای فرد صورت میگیرد؛ یک شب: شلیک یک گلوله، باز کردن لوله گاز و بستن هر دریچه، خوردن ده دانه قرض خواب و روی آن یک بطری ودکا، پرت کردن خود از هر بلندایی، حلقه آویز کردن خود از هر جایی، پایان دادن بخشیده به این سیر قهقرایی عصر است. یعنی؛ سناریوی زیستن بسته. <br />برای خودکشی علل بسیار است. هم چنان که رسیدن به فلسفهی نهیلیسم. اما ارتکاب به خودکشی همواره از روی انیشیدن نبوده است. بل که چیزی ست که حس میشود و ارتکاب به آن از قوای حسی بهره میگیرد. این گونه خودکشیها بازار گرم کن نشریهها وروزنامههاست که غالبا از بیماریهای لاعلاج روحی و روانی سخن به میان میآورند و یا از تراژدیهای زندگی خصوصی و عشقهای خنده دار. در این مقال اما توجه به این گونه خودکشیها نیست. بل که به آن دسته از خودکشیها توجه میشود که از پس ِ اندیشیدن سر چشمه گرفته است و اعترافی ست به پوچی این جهان و هر چه در آن هست و نیست. <br />خودکشی در کنار همسایه دیوار به دیوار خود، یعنی نهیلیسم ؛ اعتراف است. اما اعتراف به دنیایی که بتوان در آن بدترین دلایل را توجیه کرد، دنیای خودمانی ست. در چنین دنیایی انسان بیگانه از خود و از جهان پیرامون است. این بیگانه گی، تبعیدی ست بدون دست آویز. زیرا از امید قلمرو موعود محروم است. مبدایی وجود ندارد تا ماخری باشد. همه چیز در گردشی سرگیجه آور در حال عبور و گذر است و در جدایی بین هنرپیشه و دکور و صحنهی زیستن، حس پوچی ست که بیش ار هر چیز نیشخند بر آدمی میزند. <br />اکنون در صحنهی عصر حاضر، این “پوچ” است که فرمان میدهد: تکرار یا زوال. تکرار یا پایان. تکرار یا مرگ؟ کدام؟ سکوی سنگین این معامله، مُوّرب به سوی پایان است، سوی مرگ!<br />اما قبل از آن که به عدم توازون این ترازو بنگریم نگاه کنیم به چند تضاد و تیرگی رابطهی میان عقیده ایی که: ” زندگی میگوید اما زیست” و اندیشهی نهیلیسمی که دست رّد به این فرمان میزند. <br />“شوپنهاور” در مقابل میزی پر از غذا داد سخن از مرگ سر داد. “کامو” از نهیلیسم به دامن پر امید رُمانیسم چنگ زد. “نیچه” فراز سوسیالیسم را در سر پروراند. “صادق هدایت “در غربت و دور از هر چه آشنا و همگن، تسلیم نهیلیسم شد. “اونامونو” عمر خود را در پنچهی شک شیطان افکند و اندیشید و اندیشید و مالیخولیای خود را بلعید تا زنده بماند. “مرلین مونرو” ازهراسِ فنای زیباییاش، (بی آن که اسیر تفکر نهیلیسم باشد) مرگش را خوراک سالانهی روزنامهها و نشریات نمود تا از فنای خویش جلوگیری کند. “پرگرینو” پس از آن که نخستین کتاب خود را به چاپ رساند برای جلب دقت و نظر به تالیفاتش خودکشی کرد. “لوکیوس آنا یوس سنکا” فیلسوف و نمایشنامه نویش و سیاستمدار رومی رگ خود را زد و به فرمان مرگ آری گفت. “آنترو دو کینتال” شاعر پرتغالی که دردمند و بدبین بود، بدبینی خود را با مرگ خویش پایان داد. <br />این چند نمونه، شرایط ِسبقتِ تردیدناپذیری را فراهم میآورد تا در راه پیمایی که همه روزه اندکی بیشتر ما را به سوی مرگ پیش میبرد، همراه و هماهنگ نماید و به آن نقطه ایی برساند که دیوارهای پوچی آن را بدل به ” گریز “ساخته است. گریز به دامان مرگ اما تاییدهی کامل پوچ است. <br />بیشتر کسانی که به دست خود به زندگیشان پایان میدهند انگیزهای جز عشق ندارند. عشق متعالی به حیات و تمنای ادامهی حیات و پی بردن به عبث بودن این تمناست که به سوی مرگ میراندشان. این درد، سوگ ناک و ابدی ست و هر چه بیشتر از آن بگریزیم بیشتر در دلمان جا میکند. انسان در برابر راز هولناک مرگ و میراییاش، رو در روی این ابوالهول، راه و رفتارهای گوناگونی پیش میگیرد تا خود را از اندوه زادن و به جهان آمدن تسلی بخشد. اما همزمان به خاطرش خطور میکند که این زندگی را مشغله و مشغولیتی بیش نداند و هم زبان با مولوی بلخی میگوید جهان نمایشی ست که خدا برای تماشای خودش بر پا کرده است و “ما لعبتکانیم و فلک لعبت باز”. “لعبت باز” به بازی میگیرد تا نمایشش هر چه خوش نماتر و تماشاییتر شود. <br />هنگامی که شک به ما هجوم میآورد و آینهی ایمانمان را به بیمرگی روح مکدر میکند، خواهش ِ سوزان و عمیقی، نگرانی ما را برای بقای نام و نشانمان تشدید میکند. تلاش و تقلایی که برای تفرد بخشیدن به خودمان و به نوعی باقی ماندن در یاد دیگران و بازماندگان داریم از همین نکته ناشی میشود. این تنازع و تلاش، هزاران بار شدیدتر از تنازع بقای روزمره است. به عنوان مثال: اگر کسی مدعی باشد که به خاطر دلش مینویسد و یا نقاشی میکند و یا مجسمه میسازد و یا آواز میخواند و آنگاه هنرش را به دیگران ارائه میدهد و اسم و امضایش را در پای اثرش میگذارد، بیشک دروغ میگوید. چرا که دست کم میخواهد ردپایی از خود بگذارد که پس از مرگش باقی بماند. هر ادیب و هنرمندی که مدعی باشد از شهرت بیزارست، شیادی دروغزن است. <br />تا نیاز گرسنگیمان فرو نشست، خودخواهی و یا نیاز دیگری در دل ما بیدار میشود که خود را بر دیگران تحمیل کنیم و در آنان بقا بیابیم. انسان عادتا سرش را در راه زر میدهد ولی زرش را فقط در راه خودخواهیش میبازد. حتی اگر از ضعفها و بدبختیهایش لاف میزند در طلب و طمع به دست آوردن چیزی ست که لاف زدنی تر باشد. گویی به کودکی میماند که برای جلب توجه اطرافیان، انگشت مجروح باند پیچیدهاش را به رخ میکشد. و خودخواهی مگر چیست جز سودای لذت هر چه بیشتر برای بقا ئ هر چه طولانی تر!<br />” تلاش پی گیربرای بقای نام و نشان مان، عطف به گذشته نیز میشود، گذشته ایی که میخواهد بر آینده چیره شود. ما زنده گان با رفته گان پنچه در پنچه میافکنیم، چرا که ما را در سایه نگه میدارند. بهشتِ اشتهار چندان گسترشی ندارد به وقتی که نام نوابغ و هنرمندانی خطوط برجستهی تاریخ و کتابهایند! نام و آوازهی عظیم گذشتگان، سهم ما را تاراج میکند. جایی که آنان در خاطر خلق مییابند جایی را که ما در آرزوی به دست آوردنش هستیم، غضب میکند. از این روست که آدم عصر نهیلیسم طغیان میکند. ترشرویی مشاهیر عالم ادب، هنگام قضاوت دربارهی تازه به شهرت رسیدگان، از همین جاست. اگر هر دم از باغ ادب، بری برسد زمانی خواهد رسید که بایست نقدها را عیار گرفت و همگان نگران خواهند شد که مبادا از محک تجربه رو سیاه بیرون آیند. ” (۱) <br />شور عظیمی که در انسان هست یکی همین بیتابی ست که میکوشد اگر ممکن باشد نام و یادش را از هجوم فراموشی حفظ کند. پس لاجرم التجا بردن به دیوارههای پوچی در سایه هم سایهی دیوار به دیوار خودکشی چندان هم راه ناکارآمدی نیست. <br />جست و جوی نام حتی به قیمت مُردن از سر غرور نیست. از بیم ابتر ماندن است. اگر در آرزوی همه چیز شدن هستیم فقط از آن روست که میخواهیم از هیچ بودن بگریزیم. باری با خودکشی ما آرزومند نجات دادن خاطره و یاد و نام خویشتنیم! بدین سان این گره گور هم چنان باقی ست: رسیدن به پوچ و خودکشی. سرشت پوچی در آغاز بوده و تا انتها خواهد ماند و تکراره روزمره هر روز نیشخند پوچ را پُر رنگ تر میکند: نقش این ظاهر بسته بندی شده خوش رنگ و لعاب را در برنامههای مکرر هر روزه امان میتوان به وضوح دید: در ساعت مشخصی از خواب برخاستن. در ساعت مشخصی به سر کار رفتن و هشت ساعت کار مفید کردن با فاصله دو ساعت استراحت. باز در ساعت مشخصی تری سوار قطار شهری شدن و به خانه آمدن و باز استراحت و باز پختن و خوردن و بار دیگر در ساعت تعیین شده ایی به خواب رفتن و باز تکرار روز دوشنبه و سه شنبه و چهارشنبه و پنچ شنبه و جمعه و باز در سایه سار نور خورشیدی چای سبز نوشیدن و در سرمای دلسوز زمستانی قهوهی گرم ِ تلخ نوشیدن و باز تکرار همان استراحت و همان کار و همان پختن و فراهم آوردن و خوردن و خوابیدن. فقط یک روز و آن هم فقط یک گاه ” چرایی” بر میخیزد و همه چیز در این خستگی و تکرار و زوال رنگ تعجب به خود میگیرد. همان گاه که از خستگی زندگی ماشینی پوچ سر از بالین خفته بر میدارد تا ما را در برابر این سوال بنشاند که این همه تکرار روزمره گی از برای چیست و چرا؟<br />اکنون حضور پوچ به برهم زدن کارتها یاری میرساند. این اعلام خطر با برقراری یک کلمه آغاز میشود و آن زمانی ست که از خود میپرسیم این همه تلاش و تقلا برای چیست؟ وقتی در پایان راه مرگ استقبال کنندهی ماست! و بعد... به مرور زمان این نتیجه به دست میآید: خودکشی! با خستگی از تکرار ِ مکررات ست که پوچ نمایان میشود و چهرهی مرگ خودخواسته را پُر رنگ مینمایاند. این تذکرات متکی به هیچ اصلی نیست ولی مسلم است که برای مختصر شناسایی از اصول پوچ کفایت میکند. <br />در زندگانی همواره زمان است که ما را با خود میبرد. اما هنگامی هم فرا میرسد که ما باید آن را ببریم و این ممکن نمیشود مگر با مرگ و خودکشی. با این حال روزی فرا میرسد که انسان احساس میکند و میفهمد که در موقعیتی قرار گرفته است که باید خط منحنی را بپیماید و خطرناک ترین دشمن خویش را بشناسد، یعنی مرگ را. غلظت بیگانهگی انسان با جهان در همین پوچی نمایان میشود. <br />در رسیدن به همین نقطهی سیاه ست که بندی از شعر م. امید مشهور به ناامید، روان شاد مهدی اخوان ثالث ورد لب مینشیند و در تقابل با مرگ زمزمهاش میکنیم که:هان زندگی اما میگوید باید زیست. باید زیست. باید زیست. این زمزمه از سر بیخردی و ناچاری نیست. بل که از روی میل است. میل است زیرا عقل در برابر این پوچی به تضاد میرسد و شعور نیز. شعور و عقل که به تضاد میرسند پر رنگی “پوچ” نمایان میشود. <br />“مرگ” یک برهان کور است که ادعا میکند پر واضح و روشن و مسلم در برابر زندگی نسشته است. “پوچی” اما حاصل این رویاروی ست وهمان قدر به انسان مربوط است که به دنیا نیز. <br />“پوچ” یگانه رابط زندگی و مرگ است و این کشمکش تمام، زادهی بیحاصلیی ست. زیرا برای انسان مضطرب این عصر، دنیا نمیتواند چیزی به او عطا کند. در برابر این اشتغال خاطر انسان، از واقعیت و انواع استدلال آن تجاوز میکند، تا آن جا که دیگرنمی اندیشد مگر به خود و حرف نمیزند مگر با خود!<br />“در تمدنهای ماقبل مدرن جهان سحرآمیز بود، فضای درون و برون در شبکهای از ارتباطها و تطابقات با یکدیگر پیوند داشتند، هر چه در درون انسان بود، معادلی نیز در کائنات داشت. صور، باورها و مضامین متافیزیکی آنها، فضایی از آن خود داشتند و این فضا که جهانهای مختلف را در خود سامان میدادف سطوح متضاد هستی را به هم نزدیک میکرد. در روزگار ما دیگر چنین نیست. فضای پیوند حضوری اضداد جایگاه خود را از دست داده است. زیرا زمینهی متافیزیکی آن دیگر وجود ندارد. اکنون این پیوند حضوری به حوزهی میان فرهنگها محدود شده، به حوزهای که در آن گذر از لابه لای فرهنگها، خلق ترکیبهای گوناگون را ممکن میکند. اکنون ناجورترین و ناهماهنگ ترین امور به هم میپیوندند، بیآن که میان آنها حلقههای واسطی باشند که عمل تبدّل و دگرگونی را تسهیل کنند. اینک حوزه ایی از صور التقاطی ایجاد شده که در غالب موارد از تاریکی و آشوب ناخودآگاه متلاطم انسان مدرن حکایت میکند. این عناصر ناجور به اشباحی تبدیل شدهاند که چون مکانی از آن ِ خود ندارند، تخیل بیمارگونهی انسان را احاطه میکنند.” (۲)<br />اکنون چنین نمایان میشود که زندگی هر چقدر هم معنا نداشته باشد، باز بهتر مردن است. از سویی دیگر زندگی کردن به طور کلی قبول یک تجربه و یک سرنوشت است با سعهی صدر! اگر این سرنوشت را پوچ بدانیم، زندگی نخواهیم کرد. مگر این که بکوشیم این پوچ را که وجدان برملایش ساخته، در مقابل خویش حفظ نماییم. زیستن، زنده نگه داشتن “پوچ” است و خودکشی پایان بخشیدن به این پوچی ست. این جاست که دیده میشود تا چه حدی تجربهی پوچی از خودکشی دور میشود. خودکشی مانند پرش، قبول حدود است. آن جا همه چیز تمام شده، انسان به تاریخ اصلی خویش باز میگردد. او آیندهاش را، آیندهی تنها و هراس انگیزش را، تشخیص داده، به آن جا پرتاپ میکند. خودکشی، “پوچ” را منحل ساخته، آن را به مرگ میکشاند. خودکشی درجهی آخرین ِفکرِ فردِ محکوم به “پوچی” ست. خودکشی ارزش خود را وامدار به زندگی ست. ” پوچی” اما ارزش خود را در درون خود وام دارد. “پوچ ” انسان را به ابدیت حواله نمیدهد. بل که این عمل را “مرگ” رویاروی انسان مینهد. ابدیت از آن ِ “مرگ” است. معناگذاراین هستی، “پوچ” است. این اوست که هستی را در تقارن تکرار مکررات برای آدمی معنا میکند. ” پوچ ” چهان منجمد و محدود را میبیند که در آن هیچ چیز ممکن نیست. اما در عین حال همه چیز به او عطا شده است و در پس این عطاشده گی نیز انهدام هست و نابودی!<br />انسان پوچ میتواند به پذیرش این جهان و زیستن در آن تصمیم بگیرد. اما مصرانه در کنار این تصمیم باید پذیرفته باشد که امید را سرسختانه از زندگیاش بزداید!<br />انسان پوچ باید بپذیرد که در میان این همه افسانه و اسطوره، یگانه اسطوره و افسانه ایی که دخیل حال اوست ” افسانه سیزیف ” است. او، این انسانِ پوچ “سیزیفی”(۳) ست در برابر خداوندگاران آلپ. با بیهودگی عجین و از امید دور و ناپیدا!<br />اما به راستی چگونه میتوان در چنین جهان سرد و محدود و محکوم به پوچی و فنا، بیامید به فردایی زیست؟ انسان پوچ با بیعلاقه گی به زیستن زندگی میکند تا واپسین بانگ مرگ، اما چگونه و چطور؟<br />پاسخ این پرسش را آلبر کامو در رساله خویش، چنین پاسخ میدهد: “اگر من خود را قانع سازم که این زندگی چهرهای غیر از پوچ ندارد، اگر بیابیم که جملگی تعادل آن به این مغایرت دایمی میان عصیان وجدان و بیداری من و ظلمتی که در آن دست و پا میزند مربوط است، اگر بپذیرم که اختیار من معنایی ندارد: مگر نسبت به سرنوشت محدود آن؛ آن وقت باید بگویم آن چه که به حساب میآید بهتر زیستن نیست، بل که بیشتر زیستن است. من بر آن نیستم که از خویش بپرسم آیا این حالت مبتذل یا نفرت انگیز، ظریف یا تاسف آور است. در این جا، از برای همیشه، سنجشها و داوریها به نفع قضاوتهای عمل، از هم تفکیک شدهاند. من میخواهم تنها نتایج آن چه را که میبینم تحصیل کنم، و هیچ چیز را به معرض پیشامد نگذارم، مگر این که فرض و قیاس باشد. بر فرض این که زیستن بدین طریق شرافتمندانه و یا با رستکاری همراه نباشد، در این صورت، شرافت راستین به من فرمان میدهد شرافتمند نباشم. “(۴)<br />این بیشرفی را “پوچ” به ما میآموزد. اولین درس اخلاق او در این زیستن ِتودر توی ِهیچ اندر هیچ، همین بیشرفی ست. انسان پوچ مگر کیست؟ جز کسی که برای انکارابدیت کاری نمیکند و با اتکا به هیچ قوهی تخیّل و یا اوهامی، جهانی دور از دست رس در آن سوی ابرها نمیسازد. <br />انسانِ پوچِ بیشرفِ مگر کیست؟ او همانی ست که چشم اندر چشم روشن ِ “پوچ” انداخته است. سرنوشت محتوم خود را پذیرفته است. به بیارزشی این جهانی دچار آمده است. او آن کسی ست که تمام فضائل اخلاقیِ اخلاقیون پیامبران خاکی و آسمانی و اسطوره ایی را زیر پا گذاشته است. “هستنِ “خود را در اختیار “هست” معنا کرده است و “هست” را در همین پوچی! نه در اندیشهی پاداشی ست برای بودن خویش و نه در سودای نامی ست از برای بودن خود. نه در پی فضائل بیشمار خدایان است و نه در پی ستایش آدمیان. او “هست” تا زمانی که فرمان مرگ برای او منع عبور صادر کند. او “هست” تا زمانی که “پوچ” به او فرمان عبور دهد. این تناقض بین “بودن” و “هستن” و”پوچ”، ذات نامتناهی آدمی ست. انسان پوچ بیشرف، همانی ست که با در نظر گرفتنِ اخطیار ِ پوچ، هر دم از این دم ِ هستی را که اختیار کند میتواند به فرمان پوچ پایان دهد، با چه و چه وسیله ای؟ با خودکشی خود!! این تمامیت اختیار ِ انسان پوچ گراست. نهیلیسم فرمان میدهد: بکش خودت را!<br />... پس در باور و قبول این نظریه هنوز راهی در اختیار هست. در اختیار این که بخواهیم به این “پوچ” ادامه دهیم و یا ندهیم!<br />تا زمانی که به فرمان “پوچ “اقدام نکنیم اسیر ِ در بندِ حکم نارسیدهی مرگیم. او که از راه برسد هم حکم ” پوچ ” را کامل میکند و هم فرمان خود را. اما اگر در قصد جنگ تن به تن ِ با فرمان مرگ باشیم، نخست به فرمان ِ ” پوچ ” صلا در میدهیم و چنان چه به بیشرفی پوچ دچار آمده باشیم، به فرمان او خودکشی میکنیم! <br />این تعریف و تعبیر من از انسان پوچ بود. اما بخوانیم نظریه آلبر کامو را در این خصوص: متاسفانه خطوط این رساله کاملا سفید است!! هیچ تعبیر و تعریفی از انسان پوچ در این بخش نیست مگر گفتمانی از این و آن، که اساسا در خوانش ما را ره به جایی نمیبرد!!(۵)<br />لاجرم در این شرایط بینامی و پوچی اتکا میبرم بر پانزدهیم نامهی “سنانکور اوبرمان”، آن جا که نوشت: “انسان فناپذیر است.... شاید چنین باشد، ولی بگذارید مقاومت کنان فنا شویم و اگر نابودی در انتظار ماست، هرگز آن را سرنوشتی عادلانه نپنداریم.”(۶)<br />و اما این سطر، سطرِ... ختم قائله پوچی و خودکشی ست. <br />
——————————-<br />* مطالعه بیشتر مراجعه کنید به: فلاسفه بزرگ. تالیف آندره کرسون. ترجمه کاظم عمادی. و یا: از هگل تا نیچه، انقلاب در اندیشه سده نوزدهم. کارل لوویت. ترجمه حسن مرتضوی<br />۱ـ آلبر کامو. افسانهی سیزیف. ترجمه محمد علی سپانلو \ اکبر افسری. نشر دنیای نو. تهران 1382<br />۲ـ افسون زدگی جدید. هویت چهل تکه و تفکر سیار. داریوش شایگان. ترجمه فاطمه ولیانی. انتشارات فرزان. 1380. فصل ششم. شبح سازی جهان. بخش نخست: گاه فرشته. گاه شیطان. <br />۳. سیزیف یا سیسیفوس (به یونانی: Σίσυφος) قهرمانی در اساطیر یونان است. او فرزند آئلوس و انارته و همچنین همسر مروپه است. سیزیف پایه گذار و پادشاه حکومت افیرا و مروج بازیهای ایسمی (Isthmian Games بازیهایی که از لحاظ اهمیت در ردهٔ بازیهای المپیک قرار داشتند و هر دو سال یکبار برگزار میشدند) به حساب میآید. علاوه بر آن از او به عنوان حیلهگرترین انسانها نام میبرند چون نقشههای خدایان را فاش کرد. سیزیف همچنین به خاطر مجازاتش درهادس مشهور است. او میبایست سنگ بزرگی را بر روی شیبی ناهموار تا بالای قلهای بغلتاند و همیشه لحظهای پیش از آن که به انتهای مسیر برسد، سنگ از دستش خارج میشد و او باید کارش را از ابتدا شروع میکرد. امروزه به همین دلیل به کارهایی که علی رغم سعی و تلاش بسیار هرگز به آخر نمیرسند کاری سیزیفوار میگویند. <br />سیزیف نقشههای خدایان را فاش میکرد. او به آزوپوس خدای رود خبر داد که ربودن دختر وی کار زئوس بوده است، به همین دلیل زئوس تصمیم گرفت که او را مجازات کند و تاناتوس را نزد او فرستاد. اما سیزیف از پس او برآمد و به دست و پای تاناتوس زنجیرهای محکمی بست که قدرت مرگ را درهم شکست. آن گاه خدای نیرومند جنگ آرس مرگ را از چنگ سیزیف نجات داد و از آن پس تاناتوس توانست دوباره به انجام وظایف خود بپردازد. <br />سرانجام سیزیف توسط خدای جنگ به جهان سایهها برده شد. اما پیش از این که آرس وظیفهٔ خود را در این مورد به انجام برساند، سیزیف قربانی کردن پس از مرگ خود را برای همسرش ممنوع کرد. سپس سیزیف حیلهگر خدای جهان پایینهادس را فریب داد و به دروغ گفت که میخواهد برای مدتی کوتاه به دنیا برگردد و به همسرش دستور بدهد که پس از مرگش برای او قربانی کنند. وقتی که پای سیزیف دوباره به خانهاش رسید، با رضایت از زندگی در کنار همسرش لذت برد وهادس را به تمسخر گرفت. در همین زمان ناگهان تاناتوس در برابر او ظاهر شد و او را به زور به دنیای مردگان برد. <br />مجازات سیزیف درهادس این گونه بود که او میبایست صخرهای بزرگ را بر روی شیبی ناهموار تا بالای قلهای بغلتاند. و همیشه لحظهای پیش از آن که به انتهای مسیر برسد، سنگ از دستش خارج میشد و او باید کارش را از ابتدا شروع میکرد. امروزه به همین دلیل به کارهایی که علی رغم سعی و تلاش بسیار هرگز به آخر نمیرسند کاری سیزیفوار میگویند. <br />و سیزیف را دیدم، از کوشش بسیار در عذاب بود سنگ سختی را با نیروی بسیار بلند میکرد و با دستها و پاهایش آن را به جلو میراند آن را از دامنه تا قله میغلتاند و میپنداشت که به قله رسیده است ولی ناگهان وزن سنگ غلبه میکرد و با سر و صدایی بسیار از قدرت او خارج میشد و به پایین باز میگشت.» (از: ادیسه هومر -سرود ۱۱ ام. ۵۹۸-۵۹۳ )<br />۴ـ آلبر کامو \ افسانه سیزیف. رساله اختیار پوچ. ترجمه محمد علی سپانلو. 1382ص117<br />۵ـ مراجعه کنید به رسالهی البر کامو. سیزیف. بخش انسان پوچ. <br />۶ـ درد جاودانگی \ بخش شالوده عمل \ نوشته اونامونو، ترجمه بهاالدین خرمشاهی. موسسه امیر کبیر. تهران 1360<br />
</h4>
</div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-46326459584753622272013-07-24T14:14:00.001+02:002015-05-13T19:26:32.155+02:00تبعید در عشق<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h4 style="text-align: left;">
کتایون آذرلی</h4>
<hr size="1" style="border-bottom: #e6e6e6 1px solid; border-left: #e6e6e6 1px solid; border-right: #e6e6e6 1px solid; border-top: #e6e6e6 1px solid; margin: 6px 0px 4px;" />
<div align="left" dir="ltr">
<br /></div>
<div align="justify" dir="rtl">
<table align="left" bgcolor="#ffffff" border="0"><tbody>
<tr><td><img border="0" src="http://www.iran-emrooz.net/image1/tage_der_liebe2.jpg" height="500" width="319" /></td></tr>
</tbody></table>
<h4>
نقدی بر اثر: Tage der Liebe<br />به قلم : Reza Hajatpour<br />Edition Hamouda, Leipzig, september 2011<br />
شرایط ِ حاکم در ذهن یک نویسنده بیشک او را حاکم بر عملکرد ِمعنایی مینماید که در متن خود آن را مینگارد. زمان، مکان، شرایط اجتماعی تاریخی و سیاسی همه به مثابهی ابزار نگارش در خدمت یک عملکرد بدل میشود تا نویسنده قالب و فرم اثر خویش را بر گزیند. (آگاهی یا عدم ناآگاهانهی عملکرد نویسنده از خود بحثی ست که در این مقال جا ندارد.) آن چه در نخستین نگاه مورد نظر است، فرم و قالب اثر است. نحوه کاربرد واژگان است (زبانشناسی). شگرد او در تصویرسازی و بیان تصویر ، به کمک واژگان است. <br />
اکنون این آینهی نمودار را روبهروی خود داریم: رآلیسم.<br />
پیوستگی نظام ِ زبان، یگانهگی فردیت ِاثر که در متن منعکس میشود، قشر بندی درونی زبان و تنوع صداهای “فردی” را به گوش میرساند که؛ پیش نیاز ِ اعتبار اثر است.<br />
نویسنده موضوعی را از زندگی واقعی مردم برگزیده و آن را عینا بازگو میکند. در این بازگویی، حوادث مسیر طبیعی خود را بدون دخالت نویسنده (راوی) طی میکند. به عبارتی : مسیر حوادث است که نویسنده را به دنبال خود میکشاند تا بنویسد و خواننده را بر آن میدارد تا بخواند. <br />
بنابراین واقعیت در نفسِ حوادث (نه در تخیل نویسنده) جای دارد. شخصیت ها واقعگرایانه در متن حاضر میشوند هم چنان که مفاهیم نیز. مفاهیمی به مثابه عشق در برابر نفرت، زندگی در برابر مرگ، تنهایی در برابر همگونی، هجر در برابر وصل، کام در برابر ناکامی، تبعید در برابر بازگشت به وطن و... غیره.<br />
اقبال پرسُناژ اصلی متن حاضر“Tage der Liebe” است که در رویارویی با انسان های دیگر مفاهیم را تجربه میکند. مفاهیم اما زندگی اقبال را طرح میریزند: غربت و تنهایی، عشق، تبعید، نوستالوژی، بازگشت به گذشته و مرور آن به مثابه نیازی عمیق.<br />
تنهایی اما گشودن دَری ممنوع است، چه آن جا که وطن نام دارد و چه این جا که غربت است و تبعید.<br />
تبعید حُکمی ست از سر اجبار. اما تبعیدِ برخود رقمزده، انتخابی ست از سر آگاهی، حکایتی ست که پرومته در زنجیر آن را به التجای عشق و آزادی برمیگزیند. همان سیزرتای بودا یا سیزیف کامو نیز.<br />
تبعید، به از زیستن در سر زمینی ست که سایهی دیکتاتور بر آن حاکم است(*). همان دیکتاتوری که اندیشیدن به عشق را نیز ممنوع میکند. تنهایی را مُهر محتوم میزند و یکپارچهگی و یکنواختی را بر همگان محترم میشمارد! در انتظار عشق ماندن به از انتظارِ ظهور دوبارهی پیامبری ست(**). <br />
نویسنده در متن سعی بر آن دارد تا تجربهای واقعگرایانه را به خواننده منتقل کند، تجربهای که او از عهدهی آن به درستی برآمده است. <br />
واقعیت این است که: “سیمین” و “فرهاد” و “داریوش” و ” آرمان” در متن قرار میگیرند تا راوی را به نوستالژی برسانند. از یک سو وطن را به خاطرش بیندازند و از طرفی تبعید را به رُخش بکشند. از یک سو عشق را نمودارش کنند و از سوی دیگر هجر را هویدا سازند.<br />
“ویدا” اما تصویر تکراری خود اقبال است در جنسیتی مخالف. <br />
“الن” اما ظاهر میشود تا عشق را در برابر مرگ بنشاند. ناهمگونی فرهنگی را در همگونی دل و تن معنا کند. میآید تا خط بطلان به جدایی بزند و پیوندسازی باشد بین بنبستِ گذشته با حال. پلی باشد برای بازگشت از گذشته به حال. میآید تا تنهایی را پایان دهد و هم زبانی را در عمل به هم دلی بدل سازد! <br />
آری... همدلی به از هم زبانی ست. همدلی به از هم فرهنگی ست. همدلی به از هم رنگی ست. همدلی به از هم سفره گی ست. همدلی به از هم بستری ست.<br />
اما تا قبل از حضور الن در متن، هم، بستر اقبال خالی ست هم، قلبش! هم، جانش بیشوق نسبت به زندگی ست و هم تنش بیرغبت به آن!<br />
تنهایی سایهای ست که از متن وطن آغاز، و تا امتداد غربت کشیده شده است. اقبال هم در وطن غریب است و هم در تبعید.<br />چرخهی گردون ِ “کارما” Karma ” ادامه دارد!<br />
واقعیت این است که تبعید: نیاز به عشق و بازگشت به نوستالوژی را دو صد چندان میکند. گذشته نمودارش بیشتر میشود. تنهایی شکل عریانتری به خود میگیرد. غربت در میان انسانهایی ناهمگون، توانفرسا میشود. فرهنگ مهمان در جدال با فرهنگ میزبان قرار میگیرد. در این جدال و در متن اثر، وزنهی دستیابی به عشق سنگینتر میگردد و حتی بر مفهوم مرگ چیره میشود.<br />
اقبال در روند سادهی زندگیاش در غربت میرود تا بر تنهایی غلبه کند. گذشته را، اگر هم شده در جهان نوستالوژیاش باز آفرینی نماید، با حسرت و شکوه از تنهایی انسان در هر کجا و هر زمانی، عشق را بیابد حتی اگر در آغوش مرگ!<br />
بیست و پنچ فصل به مثابهی بیست و پنچ پله: برای انتقال این تجربه رآلیستی که عینی یا برونیست و نویسنده هنگام نگارش و آفریدن آن بیشتر تماشاگر است تا بازیگر. او افکار و احساسات خود را در جریان اثر ظاهر نمیسازد، بلکه میخواهد واقعیت را کشف کند. لمس کند. و در خواننده احساسی را ایجاد کند که این واقعیت است که ظاهر میشود. <br />
نویسنده در متن، از تظاهر به حضور خود در اثر، از رازگوییهای احساساتی و از فلسفهبافی دوری میجوید. حتی از نمایاندن خود در اثر به عنوان نویسنده نیز خود داری میکند. اما این نکته روشن است که نویسنده نمیتواند به کلی وجود خود را پنهان نگاه دارد. هرچند که افکار خود را بیطرفانه مینویسد و میگوید و حقایق را از دید خودش و به شیوهای که خود میخواهد در اثر منعکس میکند، چرا که در این جا فرد مهم است. اگر فرد نباشد، هنر وجود ندارد. بنابراین تنوع ِ برداشت از واقعیت وجود دارد؛ و هرکس به شیوهی خود برداشتی از واقعیت مینماید. <br />
آن چه که در این رآلیست نگاری جالب توجه است نقطهی “بستار”ی متن است. نقطهای که علیرغم تلاش نویسنده به “پایان آزاد” بدل گشته است.<br />
نقطه “بستار”ی، Closure 1 همان جاییست که هر رمانی به پایان میرسد، با این تفاوت که در برابر این اثر ما پایانی داریم کاملا آزاد، پایان، بیآن که پیام ویژهای را در خود ثبت کند تا به خواننده برساند. پایانی که این فرصت را فراهم میآورد تا خواننده، خود از خوانش متن و از درون آن، نه تنها به پیام ویژهی آن دست یابد، بل که نقطهی پایان آزاد Open –endedness 2 و یا همان نقطهی “بستار” را نیز خود به نتیجهاش برسد.<br />
ادغام این دو نوع از پایان در این اثر “Tage der Liebe” یکی دیگر از ویژهگی های آن است. یعنی این که : <br />نتیجه از این رآلیسم را توی خواننده از متن بگیر نه من راوی به عنوان نویسنده!<br />کلام آخر را تویِ “خواننده” بگو، نه من ِ” نویسنده”!<br />نقطهی پایان یا ادامهی متن را تو یِ “خواننده” بگذار نه منِ “نویسنده”!<br />
اقبال، عشق را با گامهای خودش اندازه نمیگیرد، هم چنان که تنهایی را با معیار و اندازهی قلبش. او عشق را در وسعت مرگ و زندگی میسنجد. در کنار خود پذیرایش میشود و به جهان پوچیها و ناباوریها و خودپسندیها و خودخواهیها پشت میکند هر چند اگر در جای به جای زندگیش این عقوبت آدمی را تجربه میکند.<br />
زخم تنهایی در وطن و غربت را، عشق و همدلی ست که التیام پذیر میسازد.از این روست که الن در متن حاضر میشود تا این زخم را مرهم بگذارد. <br />
Tage der Liebe رمانی ست رآلیستی که از همان فصل نخست خواننده را با اشتیاق به خوانش متن دعوت میکند. خواننده بیست و پنچ فصل را که به مثابه بیست و پنچ پله به سوی متن و در عین حال نویسنده است، با گامهایی آرام اما پُر کشش بر میدارد. حوادث را بیهیچ دلهرهای پشت سر میگذارد تا به بستر آرامش برسد و کتاب را بخواند و به پایان رساند و با ورق زدن آخرین برگ کتاب، آن را با سیرابی کنار بگذارد، آن هم به امید خوانشِ اثری دیگر از این نویسنده، رضا “Reza Hajatpour”.<br />———————<br />1ـ برای مطالعه رجوع کنید به فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی، از افلاطون تا عصر حاضر / دکتر بهرام مقدادی <br />2ـ همان منبع <br />* اشاره به رژیم حاکم ” جمهوری اسلامی ” در ایران است.<br />** اشاره به اعتقاداسلامی در مورد ظهور امام زمان است.<br />*** تعابیر نشانه گذاری شده، برگرفته از متن از کتایون آذرلی است. <br />
</h4>
</div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-83533103972396643282013-07-24T13:12:00.001+02:002013-07-24T13:12:20.742+02:00روایت ممنوعه ها " زیر پیراهنت جای من است"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h1>
روایت ممنوعه ها" زیر پیراهنت جای من است " مجیب مهرداد.</h1>
<!----Titles End----><!-------show creation date---><div align="right" dir="rtl">
<span style="color: #505050; font-family: Tahoma; font-size: 8pt;"><span dir="rtl" lang="fa">دوشنبه ۴ بهمن ۱۳۸۹</span> - <span dir="rtl" lang="fa">۲۴ ژانويه ۲۰۱۱</span></span></div>
<!-------end show creation date---><span new="" roman="" style="color: brown; font-family: Times; font-size: x-small;"><b><br />کتایون آذرلی</b> </span></div>
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;"></span><div dir="rtl">
<br /><!---text begin -----><span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><table align="left" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="1" cellspacing="5"><tbody>
<tr><td><table align="left" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="1" cellspacing="5"><tbody>
<tr><td><img alt="katayoun-azarli-s.jpg" border="0" height="100" src="http://www.asre-nou.net/php/images/katayoun-azarli-s.jpg" width="70" /> </td></tr>
</tbody></table>
</td></tr>
</tbody></table>
<div align="justify" dir="rtl">
آن جا که حرف و حدیث از یک متن اروتیک ( شعر .نثر) به میان می آید و یا در برخی از آفرینش های هنری ( مجسمه سازی ـ نقاشی) به چشم می خورد ، چاشنی عشق هم به آن افزوده می شود و بدین ترتیب با حضور عشق به ناچار رویکردی سوی تعاریف مختلفی که از آن به میان آمده افکنده می شود.<br />این تعاریف و تعابیر ازعشق اما " رهرو را به مقصد نمی رساند و چه بسا از دستیابی به کُنه مطلب و موضوع نیز دور و جدا سازد. مثل تعاریفی از این دسته تقسیم بندی ها : عشق اجتماعی .عشق سیاسی .عشق حماسی .عشق تهییجی ـ تبلیغی .عشق فلسفی .عشق محض .عشق ایثاری . عشق اروتیک .عشق نامه نگار . و در انتهاء عشق معنوی و الهی . <br />بر این قصد نیستم تا "عشق" کاوی کرده و به آن بپردازم ، چه این که از آن بسیار گفته و نوشته و خوانده ایم و هر یک فراخور اندیشه و افکار و نیازمندی هامان به آن پرداخته و آن را تجربه کرده ایم. <br />باری اما می گویند؛ کوچه ای هست به این نام که سر می شکند دیوارش !<br />...و آن جا که تمام ارزش های انسانی فرو می ریزند این گیاهِ هرز رشد می کند و سرها را بر" تن تنتا یا هو" می برد.<br />کجا می برد نمی دانم ! اما حس می کنم " سرزمین هرز" الیوت بیهوده سروده نشد و فغان از مرگِ ارزش ها که عشق یکی از آن هاست بیهوده به میان نیامده است.<br />آیا الیوت در این شعر بلند به ستایش مفاخره آمیز آدم های سرخورده و فضای ملال آور پرداخته که فرایند جامعه سرمایه دار یست؟ یا نقطه ی عزیمت این شعر را باید تاسف بر دفن بسیاری از ارزش های انسانی به ویژه عشق دانست؟ <br />ادبیات کلاسیک پارسی آمیخته با اوصاف جنسی است .متعادل ترین نوع آن اوصاف اعضاء بدن است که شاعرانی چون حافظ و سعدی و مولانا و مهستی گنجوی و خواجو کرمانی و فردوسی و فروغ فرخزاد و... به آن پرداخته اند. <br />برای نمونه از مولانا به همین چند بیت از دفتر ششم مثنوی اش اکتفا می کنیم:<br />نواختن سلطان ، ایاز را که نگران کوچکی کیرش نباشد ، مهم صدق و هوش اوست که بزرگ است!<br /><br />ای ایاز بر نیاز صدق کیش<br />صدق تو از بحر و از کوه است بیش<br />نه به وقت شهوتت باشد عثار<br />که رود عقل چو کوهت کاه وار<br />مردی این مردیست نه ریش و ذکّر<br />وَرنه بودی شاه مردان ، کیر ِ خر<br />روسپی باشد که از جولان کیر<br />عقل او موشی شود شهوت چو شیر<br />مثنوی معنوی \ مولانا جلال الدین بلخی \ چاپ نیکلسون \ ص1024 <br /><br />و...از فردوسی به هنگامه ی کام گرفتن رستم از تهمینه :<br /><br />چو انباز او گشت با او به راز<br />نبود آن شب تیره تا دیر باز<br />چو خورشید روشن ز چرخ بلند<br />همی خواست افکند مشکین کمند<br />ز شبنم شد آن غنچه تازه پَر<br />یا حقه لعل شد پر ز در<br />به کام صدف قطره اندر چکید<br />ما بینش یکی گوهر آمد پدید.<br />شاهنامه فردوسی \ چاپ مسکو \ ص 179 <br /><br />باری ... هر خواننده ایی ، همواره با درون مایه های یک اثر ادبی کار دارد و می خواهد بداند که به چه طریقی می تواند این درون مایه ها را دنبال کند. "گزاره ها "ی درون مایه ایی در ادبیات بیشتر اوقات تلویحی است نه تصریحی ؛ که شاید تنها دلیلش این باشد که اغلب به مدد قدرت ارتباطی و خاطره انگیزی نمادها و تصاویر بیان می شود نه به زبان توضیحی. <br />دنبال نمودن این انگاره های درون مایه ای در کمپوزیسیونی ادبی متضمن این فرض اولیه است که ادبیات می کوشد تا تجربه ی معنی دار را در قالبی جذاب و زیبا منتقل کند یا دست کم آن را به این قالب در آورد. <br />به عبارتی در خلق یک اثر ادبی معین ، هنرمند اندیشه ای یا تجربه ای عینی یا تجربه ایی خیالی دارد که می خواهد آن را منتقل کند یا به قالبی بریزد. سپس آگاهانه یا نا آگاهانه ، ابزاری برای این کار انتخاب می کند. در نتیجه وقتی نویسنده و یا شاعری چنین اثری را خلق می کند ، خوانندگان با دنبال نمودن دقیق مایه هایی که برای انتقال آن تجربه به کار رفته ، آن اثر را بار دیگر در می یابند. <br />شکفتگی ِعشق در تّجلی ِ جنسی یکی از بزرگ ترین دستاوردهای بشر در سیر تکامل روانی اوست.<br />زیرا تمام سطوح انسانی و اجتماعی از قوای جسمانی گرفته تا قوای حسی و عقلی و عاطفی و روحی...همه و همه در این نقطه به هم می رسند و همگرا و هم صدا می شود. <br />"عشق جنسی ، شکوفایی حیات زیستن است و در دوره ی اوج و اعتلای آفرینش ، گره ی سحرآمیزی است که در آن همه ی اصول عالی و دانی را به هم می رساند.<br />عشق از همه ی کنش های حیاتی ، شریف تر و از لحاظ امکانات غنی تر است. نوعی درِ گشوده بر مرتبه ای از هستی است و فقط به این جهت از آن چشم می پوشند که عظمتش را در نیافته اند و یا بروز امکاناتی در تکامل ، توانایی پرداختن به آن را نداده است."<br />این بیانات از روانکاوی به نام " رنه آلندی در اثری به نام عشق به میان آمده است.<br />او در ادامه چنین می نویسد :<br />" ما شاهد این موقعیت حقیقتا متناقضیم که عشق در دل ـ مشغولی های بشر، مقامی در مرتبه ی اول اهمیت دارد ، تا آن جا که وسوسه انگیز و مشوب کننده ی ذهن و الهام بخش نُه دهم ادبیات و نمایش نامه ها و هنرهای زیبا و مکالمات و محاورات خصوصی شده شده است. حال آن که همزمان در آن به چشم چیزی شرم آور ، نگفتنی و یا منحصرا جلف و سبک و مسخره می نگرند.<br />از این تعریف ، گسترده تر و فشرده تر روان شناسانی چون یونگ و اریک فروم به آن پرداخته اند.1 <br />باری...اروتیسم در هنر و ادبیات از سر " نیاز " است. هم نیاز ِ جامعه و زمانه و هم نیاز ِ آفریننده ی آن.<br />اروتیسم شوری ست که در" رویا و خیال" شکل می گیرد. بازتاب و نمود در "خیال " می یابد و "رویا " نقش آفرینش می شود. <br />از سویی اما ادبیات اروتیک در یک جامعه ی باز و سالم بوجود می آید و نه در سطح جامعه ایی بسته و بیمار! <br />امروزه روان شناسی مدرن اروتیسم را یکی از اهرم های بهبودی بیماران روانی و روحی قلمداد می کند و به باورش می نشیند.زیرا به حضور رویا و خیال در ذهن آدمی باورمند است و نیاز را از بدو تولد آدمی به رسمیت می شناسد. بیولوژی اما همواره آن را از سر نزول و برکات ِ ترشحات غدد هورمونی می داند و حاصل حرکات مولکولی هزاران عصب مغزی. <br />خاصه اما من معتقد به این نیستم که در هر اثراروتیکی می بایست رّد پای عشق را جست و یا بل عکس ، در هر عشقی طیف رنگینی از اروتیسم را !<br />چه بسا عشق هایی که رنگ و بوی اروتیسم را به خود نگرفته ، فقط مولد زاد بودند و وَلّد ! و بل عکس چه اروتیسم هایی که نه عشق در میانه داشتند و نه ُموّلد پرکار زاد و ولد شدند!<br />از سویی هم چنان که اشاره شد در این مجال ، قصد بر این نیست که از مقوله ای به نام عشق سخن و یا تاریخ اروتیسم را در دستاوردهای بشری مطالعه و مرور نمود.<br />بل که قصد ، نقد شعریست در قالب مدرن با نمادهایی اروتیکی به نام " زیر پیراهنت جای من است" با سُرایش مجیب مهرداد شاعر ساکن کشور افغانستان. <br />این نقد اما فقط از دریچه ی بکارگیری نمادهای اروتیسم منظور است. بدین معنا که از تعبیر وتفسیر دیگر ارکان شعر مثل زیباشناختی ، بدیع و عروضات شعری ، ساختارشکنی ، معنازدایی وغیره...چشم پوشیده شده است. <br />...و اما متن شعر :<br /><br />با بوسه هایم از میان تمام آدم ها <br />لبان ترا برگزیدم<br />و از باغ ها<br />سیب های سرخ دست تو را<br />از میان درختان<br />آنانی که شاخه هایشان در باد کج شده بودند<br />برای تو از تنگه ها و بلندی های نرفته<br />و مردان آواره<br />جایی نمی یافتند که کوله بارها را زمین بگذارند<br />که سفره ی تو در حوالی نبود<br />با هی هی ات<br />و بره هایی که تو را به کوه می کشاند<br />با پستان هایت که بجنبند روی تپه های خوابیده به رو <br />این شعرم<br />گرویده به پایین های تو و بلندی های تواند<br />روستایی آه می کشد با مادرم که می زیید<br />با حلقه ی دودهایی که از زمین می رویند <br />آستین هایت را می گیرم محکم و دستانت هر آغاز واضح اند<br />و می گردم و با زمین و شب و روز<br />و همه گم می شوند در گردش دست در دست تو <br />چشمانت را می مکد چشمانم<br />دستانم را می بلعند پستان هایت<br />و ران هایم را در دهان می گیرند ران هایت<br />که جهان از هر چیز گرفته ما را<br />که همه چیز بوی عرق گرفته از ما<br />که بوی عرق انداخته از ما<br />باران ها<br />و بوی عرق در زیر ران های ما <br />به زمین فرستاده اند ما را که تن ها را شکنجه کنند تن ها<br />و زمین تن ما بود که شکنجه می کرد ما را<br />و آدمی پیام بر رنج های تنش بود در جهان<br />زیر پیراهنت جای من است<br />و جای من است زیر پیراهنت که گرم است جهان<br />تو در خون من حل شده ایی<br />که همه ، خون مرا می جویند<br />یا گونه های مرا می بوسند بر سر راه ها<br />بنگر به من از شیشه ی چشم هایت<br />که بیرونم حالا<br />تفاوتت با مارها ، موی بلند توست<br />که از همه چیزهایت گزیده شده ام<br />ولی هنوز هم آماس هایت را می گردانم و سنگینم<br />و رنگینی پوستم را دوست می دارم <br />دیوانگان زنجیری را بر لب ننهادند که فریادی رهایشان کند<br />ودیوانگان برای تو زنجیرها را می جوند این همه <br />دیوانه گان دیوانه اند که به تو تنها نگاه کرده اند این همه<br />پیش از آن که زخمی از زمین فرا گیرند<br />تن و زنجیرهایشان را . <br /><br />در بند نخست شاعر، آغاز عشق بازی را با بوسه ایی بر معشوق اعلام می دارد و او را این چنین از میان دیگران برمی گزیند تا برود از ران او بر تن ـ سودگی خویش کامی برآرد و برسد به لب و پستانش که جانِ جهان است!<br />جان ِ جهانی که معشوق در آن گام بر ره دیوانگی می گذارد! <br />این اما صورت ظاهری متن است ، با کلماتی حاکی از اروتیسم . لذا باید رفت و کاوید و دید که منظور از این کلمات چیست و مقصود چه ؟ چه بسا کاربرد برخی از واژگان، ما را به معنای اروتیسم ارجاع ندهد بل که ظاهری اروتیسم داشته باشد و یا بل عکس! <br />حضور برخی از واژگان روزمره و معمولی و حتی تصاویرپردازی های از زندگی معمول و رایج ، این شور یگانه گی را در ما برآورد تا به متنی کاملا اروتیسم دست یابیم.در این میان ما نیازمند کاوش و درّایتیم.<br />برای درک این معما اما ناچاریم به دو دستاورد ادبی وهنری التجا بریم.<br />نخست : فرهنگ کنایات ادبی<br />دوم : اسطوره ها<br />سوم :کهن الگوهای ذهنی ( از دریچه ایی روانکاوی ) <br />یونگ معتقد بود که لیبیدو( انرژی روانی) صرفا انرژی جنسی نیست. بل که در لایه های زیرین ضمیر ناهشیار، ضمیر ناهشیار باستانی و قومی که در میراث روانی همه ی افراد بشری مشترک است، قرار دارد. این امر شاید گستره ی نظر را به ساخت نا هشیار ذهن در برآمد نمودن برخی از میراث روانی آدمی ، خاصه گرایش آدمی به مذهب را روشن نماید. <br />از این دریچه یونگ به بازگشایی کهن الگوها و نقد اسطوره ای ونظریه ی حافظه ی قومی پرداخت.او در اثر خویش به نام ساختار پویایی روان1چنین وضیح می دهد:<br />اگر می شد ناهشیاری را تجسم بخشیم ، می توانستیم آن را انسانی جمعی تصور کنیم که خصوصیات هر دو جنس را ترکیب کرده است، ورای جوانی و پیری ، تولد و مرگ قرار دارد و چون تجربه ی انسانی یک یا دو میلیون سال را در اختیار دارد، عملا فنا ناپذیر است.اگر چنین موجودی وجود داشت، برتر از هر تغییر موقتی قرار می گرفت ، زمان حال برایش بیشتر یا کمتر از هر سالی در صدمین هزاره ی قبل از مسیح معنی نمی داشت؛ به دلیل تجربه ی غیر قابل سنجش اش خواب هایی به قدمت زمان می دید و پیشگویی بود بی همتا.عمد بی شمار فرد،خانواده ، قبیله ، قوم و ملت بر او گذشته واز احساس زنده ی آهنگ رشد و شکوفایی و زوال برخورد دار بوده است. <br />درست همان طور که حیوانات برخی غرایز را به ارث برده اند ( مثل غریزه ی جوجه برای فرار از سایه ی قوش ) زمینه های روانی پیچیده تر ( حافظه ی قومی ) هم به انسان ها به ارث رسیده است.یونگ ، بر خلاف روان شناسی لاکی قرن هیجدهم ، معتقد بود که " ذهن در زمان تولد لوحی سفید نیست. ذهن هم چون بدن ، مشخصه های فردی از پیش تعیین شده ـ یعنی شکل های رفتار را دارد. <br />این مشخصه ها در انگاره های کارکرد روانی فرد که مدام تکرار می شوند آشکار می گردند.2<br />بنابراین نظر عناصر ساختاری که " اسطوره ساز " نامیده می شوند همواره در روان ناهشیار وجود دارند ، او تجلیات این عناصر را " مایه ها" ، "تصاویر ازلی " یا " کهن الگوها " می نامد و با دقتی به جا توضیح داده است که کهن الگوها اندیشه ها یا انگاره های فکری موروثی نیستند و بیشتر زمینه ای برای نشان دادن واکنش های مشابه به محرک های معین اند. <br />" در واقعیت این ها به قلمرو فعالیت های غرایز تعلق دارند و از این لحاظ معرف اشکال موروثی رفتار روانی هستند.<br />او در اثری دیگر به نام " تاملات روان شناختی 3 مطرح کرده است که این غرایز روانی سالم تر از انسان تاریخی اند و از اولین زمان ها در عمق وجود آدمی جا گرفته اند و چون زنده ی جاویدند و در همه ی نسل ها دوام آورده و هنوز هم بنیاد روان انسان را می سازد. زندگی به تمام معنای کلمه فقط زمانی میسر است که با این نمادها هماهنگ باشیم .خرد ، بازگشتی به این هاست. " <br />از سویی اما یونگ نظر به رابطه ی نزدیک رویا و اسطوره و هنر نیز داشت. زیرا هر سه نقش رسانه ای را بر عهده دارند که کهن الگوها را برای ضمیر هشیار دسترس پذیر می کند. به گفته ی او در اثر دیگری به نام انسان مدرن به جستجوی روح، هنرمند بزرگ ـ انسانی است دارای " پنداره ی ازلی " حساسیتی خاص در برابر انگاره های کهن الگویی و استعداد سخن گفتن با تصاویر ازلی که قادرش می سازند تا تجارب " جهان درونی " را به مدد شکلِ هنری خود به " جهان بیرونی " منتقل کنند. <br />به نظر او چون مواد خام هنرمند چنین ماهیتی را دارند ، کاملا منطقی است که او از اسطوره مدد جسته تا بتواند برازنده ترین بیان را به تجربه اش ببخشد. مقصود این نیست که هنرمند مصالح دست دوم دارد، بل که تجربه ی ازلی سرچشمه ی خلاقیت اوست ، این تجربه قابل وارسی و درک نیست ، و بنابراین شکل دادن به آن مستلزم تصویر سازی اسطوره شناختی ست. <br />یونگ با ادعای این که هنرمند " انسان " به معنای عالی تر کلمه است ـ " انسان جمعی " و " کار شاعر نیاز معنوی جامعه ای را که در آن زندگی می کند برآورده می سازد، و برای او همان نقشی والایی را قائل می شود که امرسون ، ویتمن ، و سایر منتقدان در قرن نوزدهم برای شاعر قائل بودند. <br />اکنون از این منظر متن شعر را مرور می کنیم: <br /><br />با بوسه هایم از میان تمام آدم ها <br />لبان ترا برگزیدم<br />و از باغ ها<br />سیب های سرخ دست تو را<br />از میان درختان<br />آنانی که شاخه هایشان در باد کج شده بودند<br />برای تو از تنگه ها و بلندی های نرفته<br />و مردان آواره<br />جایی نمی یافتند که کوله بارها را زمین بگذارند<br />که سفره ی تو در حوالی نبود<br />با هی هی ات<br />و بره هایی که تو را به کوه می کشاند<br />با پستان هایت که بجنبند روی تپه های خوابیده به رو <br />"بوسه " نماد صمیمیت و رمز عواطف و عشق است.<br /><br />" سیب " نماد میوه ی ممنوعه و رمز آگاهی و شعور و دستیابی به عشق را دارد.<br />"پستان" سرآغاز و منبع زیستن در بدّو تولد است.<br />"درخت " دلالت دارد بر حیات کیهان، تداوم آن و رشد و تکثیر و فرایندهای زایشی و باززایی است .هم چنین نشانه ی حیات زوال ناپذیر است ومعادل است با نماد فناپذیری. <br />نگارنده در بند نخست به تصعیدی ناب دست یافته است. او توانسته تمامی زمختی انگیزه ی جنسی را با بکارگیری چند نماد اصلی که بازگشت به قصه ی آفرینش دارد ، از متن بزداید.<br />گوینده با این چشم انداز می رود تا در ساحتی روشن و گویا به پیوند با معشوق برسد.<br /><br />بوی عرق حکایت از گرما و حرارت دارد،خاصه اما در تن. <br />آستین هایت را می گیرم محکم و دستانت هر آغاز واضح اند<br />و می گردم و با زمین و شب و روز<br />و همه گم می شوند در گردش دست در دست تو <br />چشمانت را می مکد چشمانم<br />دستانم را می بلعند پستان هایت<br />و ران هایم را در دهان می گیرند ران هایت<br />که جهان از هر چیز گرفته ما را<br />که همه چیز بوی عرق گرفته از ما<br />که بوی عرق انداخته از ما<br />باران ها<br />و بوی عرق در زیر ران های ما <br /><br />معشوق که همانا در زبان نمادین " زن است و زمین و مادر " در فضایی گرم و خالی از هر پوشیدگی صورت معنا می یابد ، در فضایی که شوق دستیابی اش تن را عرق ریزان می کند. اما همین شوق دستیابی، آگاهی از هستن و زیستن خویش است که آزار دهنده است.<br />زیرا اساسا خرد حامل رنج است.از سویی اما نماد" مادر . زمین . زن" کهن الگوی مادر کبیر ، اسرار زندگی ، مرگ و تغییر و استحاله است. متداعی با اصل حیات ، تولد ، گرما ،پرورش ، حمایت ، باروری ، رشد و از منظر روان شناسی نماد ضمیر هشیار است. <br />نماد بعدی حرکت دایره وار دست ها و نماد حرکت مُدّور خورشید و گذر متناوب شب و روز است که بیانگر مراحل انتقالی چرخه ی زندگی و مظهر خدایان است. از سویی اما کلیت و یکپارچگی را نیز منظور می دارد. <br />در این جا شاید بد نباشد اضافه کنم که اندک اند نویسندگان و شاعرانی که بتوان آثارشان را از منظر نقد روانکاوانه مورد برسی قرار داد.البته اگر مفروضات را بپذیریم ، مقدار زیادی از آثار ادبی را می توان بر مبنای خطوط اصلی ایی که فروید تعیین کرده است تفسیر کرد.<br />در این میان شاعران و نویسندگان رومانتیک مستعد تفاسیر فرویدی اند . زیرا چنان که اف. ال .لوکاس اظهار کرده است ، رمانیسم با ضمیر ناهشیار ارتباط دارد ـ در مقابل با کلاسیسم که به دلایل توجهش به خود داری و نظم رو به سوی ضمیر هوشیار دارد ، به ویژه به خود و فراخود. <br />از سویی اما روح سازنده و شکل دهنده ی تخیل( رویا ـ خیال )، نیرویست که به جهان سرد و زمخت و بی روح عقل حیات و معنا می بخشد. از همین روست که نیروی تخیل یکی از عمده ترین مضامین سیره ی ادبی کاریج را نیز تشکیل می دهد. این تصور از تخیل خلاق ، در میان عوامل و ویژگی های منفرد دیگر ، قابل اعتمادترین معیار برای تشخیص و سنجش رمانتیسم محسوب می شود.4 <br /><br />به زمین فرستاده اند ما را که تن ها را شکنجه کنند تن ها<br />و زمین تن ما بود که شکنجه می کرد ما را<br />و آدمی پیام بر رنج های تنش بود در جهان <br />زیر پیراهنت جای من است<br />و جای من است زیر پیراهنت که گرم است جهان<br />تو در خون من حل شده ایی<br />که همه ، خون مرا می جویند<br />یا گونه های مرا می بوسند بر سر راه ها<br />بنگر به من از شیشه ی چشم هایت<br />که بیرونم حالا<br />تفاوتت با مارها ، موی بلند توست<br />که از همه چیزهایت گزیده شده ام<br />ولی هنوز هم آماس هایت را می گردانم و سنگینم<br />و رنگینی پوستم را دوست می دارم <br /><br />پیراهن ـ لباس، نماد نگرش سنتی و بار و غبار عادات و روزمره گی هاست.<br />خون، رمز حیات.<br />مار، نماد انرژی و نیروی ناب ،رمز و راز ، خرد وضمیر ناهوشیار است.<br />از منظر روان شناسی اما در مقایسه با" لیبیدو" قرار دارد که مظهر غرایز و شهوانیت و فساد و شّر است.<br />رنگ ، خاصه در این متن که از رنگ بخصوصی نام برده نشده است ، بیانگر تنوع و دگرگونی متناوب ، عدم ثبات و استحکام درونی ست. <br />گوینده در پیچش سنت و عرف ، و شاید بهتر است نوشت: یکپارچکی و یک شکلی و همه گانی بودن، جهان خویش را گرم و آسوده از هر گزندی می یابد، غافل از این که با ره یافت به سوی معشوق " زن ، مادر ، زمین" به نهایت رنج که همانا منشا آگاهی ست می رسد.<br />این سکون اما خود ـ سفر است.سفری طولانی و دشوار. آزمون های بلوغ اندوهناک و رشد بی وقفه ی روح و تن.<br />هدف در این میان اما فقط و فقط جستن و یافتن خویشتن است.<br />...و معما ، معمای ابوالهول "انسان " است و سر نخ "دیوانه " گی.<br />...و دیوانگی یعنی فاقد از من و ما شدن ، فنا در زمین شدن و رها ماندن در اقلیم آسمان ، عقل را به سخره گرفتن و در خردی پنهان، جهان را به تماشا نشستن ، زن را و مادر را و زمین را. <br />دیوانگان زنجیری را بر لب ننهادند که فریادی رهایشان کند<br />ودیوانگان برای تو زنجیرها را می جَوَند این همه <br />دیوانه گان دیوانه اند که به تو تنها نگاه کرده اند این همه<br />پیش از آن که زخمی از زمین فرا گیرند<br />تن و زنجیرهایشان را. <br />" زیر پیراهنت جای من است " ، شعریست عاشقانه ـ اروتیک و از دریچه و تقسیم بندی شعر اروتیک ، بازگشت دارد به اروتیکِ مذهبی که جهان آفرینش و قصه ی خلقت را بهانه می کند و نه تن پروری و تن خواهی را! <br />این اما چهره ی ظاهری سروده و شعر است ، در سطحی عمیق تر این شعر با جاودانگی سر و کار دارد که یکی از مایه های اساسی در اسطوره و نگرش مذهبی ست. <br />آدمی آنگاه که از بهشت برین رهایی یافت ، خود را و هستی را به جمالِ جاودانگی کشید!<br />و...جاودانگی، زیستن بود و خرد .... و زیستن در جهانی بود که با آگاهی و شناخت ، هم پا و هم راه آمده بود و هست! <br />شاعر در بند نخست با واژگونگی از رّد دریافت های سنتی به جاوادنگی " انسان" ره می یابد.<br />خاصه اما زمین و زن بهانه ی این جاودانه شدگی و چالشِ جاودانگی اند. <br />بند نخست و دوم این شعر، طنز قدیمی " گریز از زمان " به سوی وضعیتی بهشت گونه در زمین را نمودار می کند که عشاق در آن می توانند تا ابد همواره و همدم با هم باشند! دست در دست هم چرخان. <br />با هم بودن اما نفی زیستن و تجربه ی لیبیدو ( انرژی روانی ) است ! <br />آن گاه که ضمیر نا خودآگاه را آغشته به تعریف عرف کنیم و عادت... دیگر نفی بهشت معنا ندارد ! ما همه در بهشتیم ! ...وچه خوش که همه امان هم رنگیم همیم و یک دست! <br />بهشت بی خردی ست ! بهشت بی ارادگی ست! بهشت بی فهمی ست! بهشت تسلیم و عدم گریز از ناگزیز است!<br />...و این سعادت کامل و ابدی توّهُمی بیش نیست. <br />در بند پایانی که گویش کاملا تغییرکرده و از شکلِ روایی جداشده ولحنی خطیبانه یافته است ، گوینده تلاش دارد تا نفی "خرد " کند و در دستیابی به کام ، پناه به جهان دیوانگان برد...این پناه چه از سر شور باشد و شیدایی و چه از سر رهایی از شّرِ خرد ....تلاشی ست مذبوحانه . چه این که نفی بندهای پیشین شعر را می نماید که همانا بازگشت به آغاز پیدایش است و جهان برّین! <br />از دریچه ایی دیگر اما با این نفی ، گریزی به زمان دَوری زده و در نتیجه امکانی برای دستیابی به جاودانگی می دهد.<br />شاید لازم باشد پای " میر چا الیاه " را به میان کشید که نوشت : یکی از فراگیرترین مایه ها در اساطیر جاودانگی است. یعنی بازگشت به اصل خلقت یا زهدان نمادین حیات ، و این بازگشت از نظر فلاسفه (تائوئیست های چینی ) بازگشت به آتش کیمیاگری و نماد انرژی ست. <br />قصد این نیست که بنویسم " مجیب مهرداد" با فلسفه ی تائوئیست آشناست و یا به نحوی خودآگاه کهن الگوهای جاودانگی را می شناسد. بل که می خواهم بنویم او از تصاویر و نمادین های استفاده کرده است که پُر از معانی زوال و زایش اند.<br />شاعر گویی تمام کیمیای عشق را وسیله ای ساخته است برای شکست دادن قوانین زمان طبیعی.<br />...و عشق (اروتیک) وسیله ای شده است برای شرکت در ـ و حتی تشدید ِ ضرب ـ آهنگ های ِ راز آمیزِ چرخه ی ازلی ـ ابدی طبیعت. <br />اگر در باره ی عشق باید ، چنان که برخی از فلاسفه گفته اند ، نه از روی مدتی که طول می کشد و دوام می گیرد ، بل که بر اساس شدت آن قضاوت کرد. عشق "مجیب " در شدت بلعیدن است.<br />او دست کم در عشق ورزی ، با " بلعیدن " پا را از قوانین زمان بیرون نهاده ، به نوعی به جاودانگی دست می یابد.<br />در نتیجه می بینیم نمادها، القاء کننده ی یک بینش ماورای طبیعی اند و بیانگر بازگشت به مهد باستانی و نخستین آدمی. <br />مجیب مهرداد ، شاعری جوان و توانا و جستجوگر است آن هم با نگاهی انتزاعی و متصل به زیستن.<br />او این مجال را دارد تا در شعر تجربه کند و از این تجربه ها آثاری را خلق وبه تماشا بگذارد. <br />ادبیات حاصل ترکیب واژه هاست . ادبیات استثمار واژه هاست و اتکاء شعر بیشتر به قدرت واژه ها ، به معنای چند پهلوی آن هاست.<br />به عبارتی شعر ، ادبی ترین شاخه ی ادبیات است. بنابراین بیشتر از شاخه های دیگر ادبی واژه ها را استثمار می کند ، زیرا از واژه ها به بهترین نحو سود می جویند ، این مرتبه از سودجویی اما قرین ِ توانمندی شاعر از به کارگیری اسباب و لوازم نگارش و کاربرد از واژگان است. <br />روزگاری بود که شعر فقط نوعی از ادبیات محسوب می شد و نثر را صرفا برای سوابق و قوانین و نظریه های علمی به کار می بردند. امروزه اما چنین نیست. شعر ادبی ترین شاخه از ادبیات شده است. 5 <br />عصر معاصر ناظر تغییرات بنیادین در نگرش ادبیات شعری به زبان و ارتباط آن با جهان و آدمی ست. به طوری که به سادگی می توان دریافت ، ادبیاتی که خود را جدا از مسائل زبان و زبان شناسی می دانند و بالعکس ، نویسندگان و شاعرانی که ادبیات را در دنیایی فانتزی و تخیلی می بینند که جدا از حوزه ی سر سخت علمی آن هاست ، سخت در اشتباهند.6 <br />مجیب مهرداد واژه باز نیست و در خلق شعر ، با واژگان به بازی نمی نشیند. او" بازی با واژگان " را وسیله ایی برای آفرینش نوعی هنر نمی انگارد. بل که خرد را محمل ادبیات شعری اش می نماید تا نفی آن کند و از بند آن بگسلد. 7 <br />این گسستن شاید درک مواجه با واقعیت باشد ، واقعیتی که می رود از جهان آرمانی نقبی به رویا و خیال بزند.<br />باری ...من این شعر را چنین یافتم ، امید که چنین نیز یافته و دریافته شود. <br /><div dir="ltr">
<br />1ـ G.G.Jung.psyche und symbol / Garden City. N.Y.Donbleday.1958</div>
2ـ منبع پیشین ص. ص 350ـ 349<br /><div dir="ltr">
3 ـ Jung. Psychological reflections / New York . Harcourt Brace Jovanovich. N.d first Published in 1933<br />4 ـ Romantismus / Lilian .R . F urst</div>
5 ـ برای مطالعه رجوع کنید به: بی یرویش . مانفرد . زبان شناسی جدید. ترجمه ی دکتر محمد رضا باطنی . تهران . انتشارات آگاه . چاپ سوم 1370<br />6 ـ برای مطالعه رجوع کنید به : محمد رضا باطنی . توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی . تهران . امیر کبیر. 1365.<br />و یا : نظریه ی ادبی و نقد مدرن ، ویرایش دیوید لاج. انتشارات لانگ من. 1992<br />7 ـ رجوع کنید به نظریه ی های بازی ، بازی آزادانه . فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی . از افلاطون تا عصر حاضر. دکتر بهرام مقدادی . تهران انتشارات فکر روز . 1378 </div>
</span></div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-50194262687776756872013-07-24T13:08:00.002+02:002015-05-14T17:45:54.720+02:00در بزم حافظ خوش خوان ـ اثری تحقیقی از هما ناطق<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="right" dir="rtl">
<span style="color: #505050; font-family: Tahoma; font-size: 8pt;"><span dir="rtl" lang="fa">دوشنبه ۳۱ خرداد ۱۳۸۹</span> - <span dir="rtl" lang="fa">۲۱ ژوين ۲۰۱۰</span></span></div>
<!-------end show creation date---><span new="" roman="" style="color: brown; font-family: Times; font-size: x-small;"><b><br />کتایون آذرلی</b> </span><br />
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;"></span><br />
<div dir="rtl">
<br />
<!---text begin -----><span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><table align="left" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="1" cellspacing="5"><tbody>
<tr><td><table align="left" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="1" cellspacing="5"><tbody>
<tr><td><img alt="katayoun-azarli-s.jpg" border="0" src="http://www.asre-nou.net/php/images/katayoun-azarli-s.jpg" height="100" width="70" /> </td></tr>
</tbody></table>
</td></tr>
</tbody></table>
</span><br />
<div align="justify" dir="rtl">
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در این زندان برای خود هوای دیگری دارم</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">جهان گو،بی صفا شو،من صفای دیگری دارم</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">اسیرانیم و با خوف و رجا درگیر،اما باز </span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">درین خوف و رجا من دل به جای دیگری دارم</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">اگر چه زندگی در این خراب آباد زندان است</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">و من هر لحظه در خود تنگنای دیگری دارم</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">سزایم نیست این زندان و حرمان های بعد از آن</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">جهان گر عشق دریابد جزای دیگری دارم*</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><img align="left" border="0" color="black" src="http://asre-nou.net/php/images/dar-bazme-hafeze-khoshkhan.jpg" />در این دنیای مکنونات و مکشوفات،با رشد سریع ارتباطات جمعی و خبری و اطلاعات رسانی و شبکه های آشکار و پنهان و دست های در آستین بنهفته و یا ننهفته و بازِ عینی و عیانی،نمی دانم این چه سّریست و چه شّری که همواره از آنِ دنیای ِ کتاب است و مستحقِ دل دردمند مولف و سزاوار سر پر درد مخاطب، که کتابی به بازار می آید اما به دست مخاطب نمی رسد و اگر هم برسد پس از سالی ست و بیشمار زمانی!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">شاید این،همان مزیت های دنیای ارتباطات جهان مدرن است که هم ارتباطات انسانی را زدوده و هم رابطه های جمعی را!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">شاید هم از طبانچه ی روزگار است که بر طالع چپ من از هر سو و هر جا شلیک می شود.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بگذریم از دمی شکایت و شکواییه!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">نازنین یاری... محبت و عنایتی بر من داشت و کتابی برایم ارسال نمود تحت عنوان "در بزم حافظ خوش خوان" اثری از هما ناطق.انتشارات خاوران.پاریس .بهار 1383</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">با شور و شرّی که همواره از به دست گرفتن کتابی باب دل، بر جانم می افتد آن را بی گمان گشوده و با مسّرت خاطر آغاز به خواندن این چاشنی دل نمودم، آن چنان که چار چشم بر متن انداخته و از اشک ماه تا خنده ی آفتاب سر مست و سر خوش خواندن شدم.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">حاصل این شب زنده داری، سرخوشی از خواندن این اثر شد و رجعت من به نوجوانی هایم و نوشتن این سطور و گفتن دست مریزادی به هما ناطق.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هما ناطق این اثر را در دو دفتر نگاشته است.نخستین دفتر، حاصل چهار بخش است.بخش نخست و دوم شامل چهار بند اند و بخش سوم شامل سه بند و بخش چهارم اختصاص داده شده است به کتابنامه و اسناد و عکس ها و فهرست نام کسان که به دفتر دوم وا نهاده شده است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">او برای ره یافت خویش از کتبی بسیار و انبوهی از گزیده ها و گزینه هایی که در خصوص آن چه تا کنون از حافظ و به نام حافظ نوشته شده، خاصه از تذکره ها و متون قدیمی فارسی و غیر فارسی افاده برده که در بخش کتابنامه درج گشته است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بخش نخست، تحت عنوان حافظ و موسیقی ست که شامل چهار بند است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند نخست: در واژه و پیشه ی حافظان.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند دوم:حافظ و نغمه های پنچگانه.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند سوم: حافظ و پرده های موسیقی.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند چهارم: حافظ و سازهای موسیقی.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بخش دوم،تحت عنوان حافظ و می ست با پیوست چهار بند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند نخست: حافظ و نام های می.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند دوم: حافظ و سرده های می.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند سوم: حافظ و آیین های می.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند چهار: حافظ و گاه و بزم می. </span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بخش سوم،تحت عنوان آوند های می ست.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند نخست: حافظ و مرغان صراحی.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند دوم:حافظ و ساغرهای می.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند سوم:حافظ و کشتی می.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بخش چهارم.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند نخست: کتابنامه </span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند دوم:اسناد و عکس ها .</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بند سوم :فهرست نام کسان.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هما ناطق در پی نوشت برای این اثر، طرح کار خویش را برای خواننده و محاطبین خود آشکار می نماید و از یارانی که در این امر به او یاری رسانده نام برده و بدین سان از آنان قدر دانی می کند. سپس در "سر سخن" و گرفتاری با حافظ شیراز ست که خواننده با روح و روان ِ متینِ نویسنده آشنا می شود و با صبوریی که در این راه پر مشقت و توان فرا راه او بوده روبرو می گردد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">این سر سخن هم چون دیگر فصول این اثر خواندیست چرا که او با استناد به کتب گوناگون در اعصار، این گمان را بر ظن خواننده آشکار می سازد که:هر کس بر "ظن خود"از حافظ، چهره ایی نقش زده در همرنگی با دیدگاه های خودش و زمانه اش.1</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">این به ضم نویسنده نخستین مشکل در امر تحقیق و پژوهشش بوده است. زیرا با عوالم ِ دست به قلمانی روبرو بوده که یا جهان نگریشان مذهبی بوده که حافظ را "برون از جاده ی دین" قلمداد کرده اند. یا نگرشی صوفیگرایانه داشته و او را عارف و رند نام نهاده اند و یا از جهان نگری می و مطرب بوداند که "نود در صد باده خواران ایران فریب اشعار او را خورده اند".2 </span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">لازم به ذکر است که "سر سخن" به بازگشایی همین دیده ها و عقاید و آراء می پردازد، بی آن که بخواهد در نفی و یا قبول و باور آن کوششی به عمل آورد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هما ناطق، در همین بخش ده خطی می نگارد که حرفِ دل هر سخن شناس و فرهنگ دوست و کتاب خوان ایرانی و ایران دوست است.( خاصه ،نه ایران پرست!)</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">...و به راستی که:" در دیار ماست که امروزه از برکت مقوله ای به نام "تمدن اسلامی" که البته با مدنیت مغایرت دارد، خیام و سعدی و ابن و سینا را اعراب به خود بسته ا ند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">مولوی و نظامی را ترکان گرفته اند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در شاهنامه، چاپ مسکو واژه ی ایران را برداشته اند و بر جایش "چو میهن نباشد تن من مباد"نشانده اند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">از همین رهگذر به مسخ اندیشه ها و گفت های نویسندگان و شاعران ما بر آمده اند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در همین زمینه محمد قزوینی که به مسلمانی خودش خستو بود، شگفت زده نوشت:پس از حمله ی تازیان" پاره ای از ایرانیان به محض قبول دین مبین اسلام،گویا از تمام وجدانیات انسانی و عواطف طبیعی که منافات با هیچ دین ندارند منسلخ شدند"،حتی قبر "قنبیه بن مسلم" را که "آن قدر از ایرانیان کشت و به تمام معنی خون آن ها را از آسیاب روان گردانید و زن ها و دخترهای آن ها در حضور آن ها به لشکر عرب قسمت کرد،قبر این شقی ازل و ابد را پس از کشته شدن زیارتکاه قرار دادند"،رفته رفته ایران دوستی به گناهی بزرگ تبدیل شد."</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">آیا این دوره یِ چرخشیِ ِ تاریخِ ِ نفی و بی هویتی، کنون سایه گستر بر فراز کشورمان"ایران"نیست؟</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">آیا آن چه هما ناطق، برگرفته از کتب تاریخی و تذکره نویسان می نگارد حقیقت آن چه بر ما رفته و هنوز نیز می رود نیست؟</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">شاهدی دیگر به روایت تاریخ نویسان و پژوهشگران دیگر، زیر قلم هما ناطق در این اثر بنگریم که از خصوصیات ما ایرنیان می نویسد:</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"در سر آغاز سلطنت ناصرالدین شاه" کنت دو گوبینو" در باره ی ایرانیان که هم دوستشان داشت به داوری نشست و نوشت: " این ایرانیان کوچک ترین احساس میهن گرایی ندارند. نه همانند ترکان می توانن بر غرور برتری ِ نظامی تکیه زنند...ونه هم چون فاتحان عرب،بر غرور مذهبی". به مثل اگر در عثمانی دولت است که در پی تقلید از فرنگی است، برعکس در ایران، در نبود هویت ملی " تمامی ملت" به دنبال فرنگی دوان اند."</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">به سخنی دیگر ، ایرانی آواره ایست که نه ترکان خودی می دانند و نه اعراب. خودش هم نمی داند که کیست؟</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">از این روست که تا ورقی بر می گردد و روزگار می چرخد یک باره همه ی گنجنینه هنری و ادبی ما رنگ می بازد. منطق هستی ملت و گذشته اش زیر پرسش می رود.میراث فرهنگی سر زمینش رنگ می بازد، تا جایی که به سختی بتوان اصل را از بدل بازشناخت.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بدینسان راه برای دستبردها و تفسیرهای من درآوردی که میرزا آقا خان کرمانی "بخارات شکم"می نامید، هموار می شود.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در ادامه ی این نظرات و انتقادات به ایرانی، پای جلال خالقی مطلق در بررسی اندیشه های حافظ،گامی فراتر نهاد و گفت:" ایرنیان صد سال است که در ساختن فرهنگی به نام فرهنگ اسلامی شهرت یافته اند... با این حال ایرانی "مانند کودکی است که در دامن نامادری خود خواب مادر اصلی خود را ببیند". ایرانیان گر چه گذشته را به فراموشی نسپرده اند، اما هزارو چهار صد سال است که در یک برزخ و نگرانی بسر می برند. سخنی که پس از گذشت 150 سال، یاد آور همان داوری گوبینوست!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در همین زمینه "تالکوت ویلیامیز در مقدمه ای که بر رباعیات عمر خیام نگاشت و بیژن غیبی به فارسی بر گرداند، دین مبین اسلام را آخرین کلام سامی گری و یهودیت نامید.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در اندیشه های شاعرانی چون خیام، یاد آور شد که در میان اقوام آریایی، ایرانیان تنها قومی بودند که اسلام را پذیرفتند.هر اینه نیارستند قومیت خود را طرد کنند و برای رهایی از آن دین جزمی، گاه به علی توسل جستند و گاه به صوف گری و گاه به شراب!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">...و این حقیقت ِ درونمایه ی ما ایرانی هاست که گاه یا زنگی زنگی هستیم و گاه رومی ِ رومی!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">برای این مدعا نیز نشانه و کمانه ایی لازم وملزوم نیست، چه این که تاریخ گذشته ی این سه ده به درستی و آشکاری مدعای این ادعاست و لزومی به تکرار مکررات نیست.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">اما تنها نکته ی لازم به تذکر را، این می دانم که بنویسم فهرست مطالب با عنوان مطالب هماهنگی کامل ندارد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">فهرست کتاب صفحه بندی نشده تا خواننده به سهولت بتواند با یافتن صفحات به اصل مطلب مورد نظر خویش دست یابد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">به عنوان مثال در بخش یکم عنوان نوشته شده است" حافظ و موسیقی" در حالی که در پیِ متن، فصل نخست نگاشته شده در واژه ی حافظ و پیشه ی حافظان! همین امر در مورد بخش دوم است.در فهرست نوشته شده است، بخش دوم حافظ و می. در متن فصل دوم نگاشته شده حافظ و سرده های می .</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">این اندک کاستی اما از مزیت واعتبار و ارزش این اثر نمی کاهد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">باری خواندن این اثر را به شیفته گان ادبیات فارسی توصیه کرده و از همین جا دست مریزادی به خانم هما ناطق گفته و آرزومند پایداری در ره یافت و تداوم و پی گیری جلد دوم این اثر هستم.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">کتایون آذرلی</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><br /></span>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">* در حیاط کوچک پاییز،در زندان ـ مهدی اخوان ثالث</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">1ـ سر سخن اثر .ص 12</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">2ـ جملاتی که در گیومه گذارده شده اند برگرفته از متن اثر است.</span></div>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">
</span></div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-71295334443481202442013-07-24T12:57:00.002+02:002015-05-14T17:56:23.838+02:00دودریچه، دونگاه (نقد دو اثراز بهروز شیدا)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="right" dir="rtl">
<span style="color: #505050; font-family: Tahoma; font-size: 8pt;"><span dir="rtl" lang="fa">دوشنبه ۲ آذر ۱۳۸۸</span> - <span dir="rtl" lang="fa">۲۳ نوامبر ۲۰۰۹</span></span></div>
<!-------end show creation date---><span new="" roman="" style="color: brown; font-family: Times; font-size: x-small;"><b><br />کتایون آذرلی</b> </span><br />
<span style="font-family: Tahoma; font-size: x-small;"></span><br />
<div dir="rtl">
<br />
<!---text begin -----><span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;"><table align="left" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="1" cellspacing="5"><tbody>
<tr><td><table align="left" bgcolor="#ffffff" border="0" cellpadding="1" cellspacing="5"><tbody>
<tr><td><img alt="katayoun-azarli-s.jpg" border="0" src="http://www.asre-nou.net/php/images/katayoun-azarli-s.jpg" height="100" width="70" /> </td></tr>
</tbody></table>
</td></tr>
</tbody></table>
</span><br />
<div align="justify" dir="rtl">
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بی گمان شیوۀ نقد روان شناختیِ آثار ادبی می تواند بحث انگیز ترین و در عین حال قدر نشناخته ترین شیوه های نقد ادبی باشد. با این همه، به رغم دشواری های کاربرد درست از این شیوۀ روان شناختی در تحلیل تفسیری، این شیوه می تواند جذاب باشد.با این حال لازم به ذکر است که از این شیوه در برخورد با تحلیل های ادبی سوئ استفاده نیز شده و کاربرد غلطی از آن به عمل آماده است. این کژ فهمی ناشی از مکتب فکری خاصی ست که در قرن بیستم به نظریه های روانکاوی زیگموند فروید و پیروانش اشاره داشت و به آن دامن زد و اغلب سوء کاربردها و سوء تفاهم ها در بارۀ شیوه روان شناختیِ مدرن در نقد ادبی هم از همین وابستگی سرچشمه گرفته است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">" سرچشمه سوء کاربردهای این شیوه، شور وشوق افراطی است که به صورت های گوناگون تجلی کرده است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">نخست آن که پیروان شیوۀ فرویدی غالبا مفروضات نقد خود را بیش از حد تحمیل می کنند وادبیات را به زور به بستر نظریۀ روانکاوانه می کشانند ودراین میان سایر مسائل مرتبط با اثر، مثلا کل محتوای درونمایه ای و زیبا شناختی آن را قربانی می کنند. دوم آن که نقد ادبی روانکاوی گرایان افراطی گاه به حد آیین خاصی تنزل کرده که شناخت خود و مصطلاحاتی خاص و انحصاری برای"خودی ها" دارد.سوم آن که بسیاری از آن ها که به مکتب"روان شناختی" انتقاد کرده اند یا پژوهشگران ادبی بوده اند که اصول روان شناسی را به طور کامل درک نکرده اند یا متخصصان روان شناسی بوده اند که ادبیات را به عنوان هنر درک نکرده اند!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بدین ترتیب گروه نخست با ساده کردن های بیش از حد وتحریف حقِ بینش ها فرویدی را ادا نکرده اند و گروه دوم شعور ادبی را لگد مال کرده اند.1"</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">با این حال تفسیر روان شناختی می تواند سر نخ های عمیق بسیاری برای حل معما های مربوط به درونمایه ونمادهای یک اثر در اختیارمان بگذارد.اما به ندرت می تواند علت تناسب زیبای یک شعر خوش ساخت یا شاهکاری داستانی رابیان کند. هرچند شیوۀ روان شناختی ابزاری ست بسیار عالی برای خواندن" کلمات نانوشته"!اما به معنای کلی کلمه این شیوه هیچ چیز تازه ای ندارد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"حتی ارسطو در قرن چهارم قبل از میلاد از این شیوه استفاده کرد تا تعریف کلاسیکش را از تراژدی به عنوان ترکیبی از احساس ترحم ووحشت برای ایجاد تخلیۀ هیجانی به دست دهد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">آقای تمام عیار رنسانس انگلستان سر فلیپ سیدنی، با اظهاراتش در بارۀ آثار اخلاقی شعر در واقع ادبیات را "روان شناسانه" می کرد، درست مثل شعرای رمانتیک چونکالریج، وورد زورث وشلی، با نظریه هایی که دربارۀ تخیل مطرح می کردند. پس ازاین لحاظ هر منتقد ادبی ، زمانی با روان شناسی نوشتن یا واکنش در برابر ادبیات سرو کاری داشته است.2"</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">" بهروز شیدا" یکی از این پژوهش گران ادبی ست که در اثرخویش به نام "می نویسم:توقف به فرمان نشانه ها" از شیوه های گوناگون نقد،از جمله شیوۀ "روان شناختی" برای نقد وبررسی آثارادبی استفاده کرده است و در کاربرد صحیح تفاسیر روان شناسی از دیدگاه ادبی ــ پژوهشی موفق بوده است.عامل این موفقیت اما دراستفاده وکاربرد هر اثر ادبی از سه اصول روان شناسی فروید است.یعنی:1ـ نهاد، که مخزن لیبیدو(انرژی جنسی) است.2ــ خود، که عامل اداره کنندۀ منطقی روان است.3ــ فراخود، که بخش اعظم آن ناهشیاراست و محل سانسور اخلاقی ست و جایگاه وجدان وغرور.**</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در این اثر،"چشم های حیرانِ عکس های کهنه می پرسند*"؛خدا در کدام سوست؟ در آسمان یا بر زمین؟ در دل آدمی یا در کتب مذهبی؟</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">حقیقت در کجاست؟آیا در آسمان ریشه دارد یا از طریق ادراک دست یافتنی ست؟</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">آیا راهی برای تمرین دمکراسی میان مردمی که به استبداد خوگرفته اند،هست؟</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">آیا جهان آرمانی در آینده تحقق خواهد یافت؟</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">جهان بیرونی و جهان درونی چیست؟ و خط زمان از کجا پیدا ودر کجا ناپیدا می شود؟</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">به سوالاتی از این دست در آثار نویسندگانی چون احمد طالبوف تبریزی،دانیل دفو، هانری بیل استاندال، محمود دولت آبادی،ویلیلم فاکنر،آلن رب گریه،هوشنگ گلشیری،دونالد بارتلمی، رضا براهنی می توان دست یافت.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">نویسنده"بهروز شیدا" با آمیزش آثاری نه همگن وهم شکل در آفرینش، بل که در موضوعی یگانه سعی دارد به سوالاتی از این قبیل که در بستر فلسفه و مکاتب فلسفی غرقاب می خورد ذهن خواننده را مشغول کند. او بی آن که به دادرسی و یا داوری در اثر بپردازد ویا پاسخی از پیش آمده به طرح سوالات مندرج دهد، به بازگشایی هر اثر می پردازد واز منظری متفاوت به آن می نگرد.گاه اثر را این سویه می کند وگاه آن سویه و آن را می کاود تا جان سخن ازآن بدر آید.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">اما جان سخن چیست؟شاید گریز به کجا از بازی ی بی گریز* باشد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">مرورش می کنیم:</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">شاید بحث انگیزترین وبرخورده ترین وجه نقد روانکاوانه گرایش آن به تفسیر تصویرها براساس مسائل جنسی باشد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در نقد روانکاوانه، به پیروی از فروید در تعبیر رویا، معمولا همۀ تصاویر مقعر(برکه ،فنجان ، گلدان، غار وگودی) را نماد زنانگی یا زهدان، وهمۀ تصاویری را که طولشان از قطرشان بیشتر است(برج ،قلۀکوه، چاقو، نیزه وشمشیر) نمادهای نرینگی یا آلت رجولیت می بینند وشاید آن چه برای برخی حتی بیش ازاین قابل اعتراض باشد، تعبیر فعالیت هایی چون رقص،اسب سواری وپرواز به صورت نمادهای لذت جنسی است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">برای مثال،"ادگار آلن پو":تفسیر روانکاوانه، پرنسس ماری بناپارت شخصیت سایکی را در "یولالومی" شخصیت مادری دوسوگرا تعبیر می کند، هم مادری که پسر آرزوی وصلش را دارد و هم مادر به عنوان فراخودی که پناه به پسرش در برابر غرایز زنای با محارم می شود، ودر پایان با این نظر حیرت انگیز نتیجه گیری می کند که:"بال های آویزان سایکی که به دنبالش کشیده می شوند در این شعر، نماد ناتوانی جنسی اند"3!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">لازم به ذکر است که نماد "پرواز" از نظر روان شناسی نماد ناخودآگاه عمل جنسی محسوب می شود ودر عهد باستان آلت رجولیت را اغلب به صورت افراشته و بالدار نشان می دادند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">نویسنده از این بازی بی گریز محملی می سازد برای دستیابی به نهاد آدمی.او با نگاهی به روان شناسی مدرن با درج تئوریِ "تامس.ا.هریس"به بازگشایی شخصیتی می پردازد که در رمانِ "آداب بی قراری یعقوب یادعلی" انسجام بخشیده شده است.4</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">نویسنده با بهره گیری از مفاهیم واصطلاحات روان شناسی مدرن دراین مبحث شخصیت رمان " کامران خسروی" را می کاود."کامران"اما مردی ست که از" زندگی" می گریزد.از"عشق" می گریزد.از"کام جویی ولذت خواهی" می گریزد.از داشتن "هویت" می گریزد. واین همه را برای" تسلیم "در برابر زنی می کند که اورا دوست می دارد. اما اوآن قدر شیفته وعاشق است که از حضور"فریبا" نیز می گریزد تا در کامِ رویا به خذف "هویت" خویش بپردازد و در وجود معشوق مستحیل شود.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">گریز از "عشق" اما بیهوده است و او را به کام می کشد، آن هم دربستری که "مرگ" حضور دارد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"اکنون که میل به"تسلیم" وجود دارد تفاوتی ندارد که آدمی بمیرد یا گوسفند یا مردی که عابر پیاده است"؟*</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">منتقد در این مبحث با طرح این سوال که:کدام از جنبه های وجود در کارند، "والد" یا "بالغ" ویا"کودک" خواننده را به بازخوانی مجدد اثر دعوت می کند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">روان شناسی مدرن اما بی آن که در این راستا فریبِ حضور بی وقفۀ بیولوژی " بلوغ" را بخورد، شخصیت کامران را کودکِ سرخورده معنا می کند.سرخورده از بازی زندگی، بازی تقدیر وتختِ نرد عشق!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">سرخورده از نقاب و"تن سپاری به ارزش هایی کسانی که هم از توبره می خورند وهم از آخور"*. سرخورده از "تسلیم" و"وظیفه".سرخورده از"معنا"ی زندگی ومفاهیم گسترده درآن.سرخورده از"عادات وارزش ها"،"هنجارها وباورها". سرخورده از گریزی نا گزیز!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">درتصویری از رقص آفرینش، نگاه منتقد تغییر می کند و از متن تحلیل روان شناختی به شیوۀ نقد مبتنی بر "اسطوره شناسی وکهن الگوها" می رسد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بدین ترتیب خواننده در می یابد که با منتقدی چیره دست روبروست که نگاهش، نه به کل وکلان، بل که به خُرد وجزء نیزهست.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">لازم به ذکر است که بین نقد" اسطوره شناختی" و"شیوۀ روان شناختی"، ارتباط کاملا نزدیکی وجود دارد.زیرا هردو نوع این نقد با انگیزه های زیر بنایی رفتار انسان سر و کاردارند.تفاوت دوشیوه، تفاوت در قرابت هاست.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">روان شناسی بیشتر تجربی وتشخیصی ست وارتباطی نزدیک با علم زیست شناسی دارد واسطوره شناسی بیشتر ذهنی وفلسفی ست وبا مذهب، مردم شناسی و تاریخ فرهنگ قرابت دارد.البته تفکر روان شناس بزرگی چون "زیگموند فروید" بسیار فراتر از مطالعه تجربی وبالینی بوده وتا قلمرو اسطوره کشیده شده است و" کارل یونگ" که زمانی شاگرد برجسته او بود، بدل به یکی از برجسته ترین روان کاوان و اسطوره شناسان زمان ما شد.با این همه این دو شیوه مجزا هستند و اسطوره شناسی عرصۀ وسیعتری را دربر می گیرد.روان شناسی می کوشد چیزی را دربارۀ شخصیت فرد آشکار کند.در حالی که بررسی اساطیر ذهن و مختصات یک ملت را فاش می نماید.بدین ترتیب همان طور که رویاها بازتابی از امیال و اضطراب های ناهشیار فردند،اساطیرهم فرافکنی های نمادین امیدها، ارزش ها، ترس ها، وآرزوهای یک ملت است.5</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">با این تفاضیل، منتقد نگاهی به غول فوتبال و مافیای نهفته درآن می اندازد و نقش آن را دربستر سرمایه داری واقتصاد باز می گشاید تا تصویری ارائه دهد از "رقص جنون" در استادیوم برنابئو."تا از مرد بودایی سخن بگوید که در نیروانای خویش نیز دنبال تور وتوپ بوده"، تا برسد بر نمایشنامۀ بلندی که "بازی فوتبال"نام دارد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بازیگرانی که مدار اصلیِ نقش آفرینی خود را در"بُرد" خود و"باخت"آن دیگری قلمداد می کنند. هدف اما برای هردوشخصیتِ میدان بازی ،باخت آن دیگریست.باخت اما به نفع قدرت سرمایه داری باید رقم بخورد تا حضور پیچیدۀ آن همواره در سطوح مختلف اجتماع برقرار بماند.تا پرچمِ سیاهِ سیاست برفراز باشد!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">چه"ایبراهیمُویچ" که لبخندش مردم سوئد را به وجد می آورد اما مدل لباس هایش ویترین ها را تسخیر نمی کند*.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">چه "توتی" که امید یک سرزمین ایتالیاست*.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">چه" رونالدینیو" هنرمندی که گران ترین آرم تبلیغاتی ی جهان است*.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">چه "لمپارد" که برای فداکاری در زمین بازی متولد شده است*.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">وچه"هانری" که ستارۀ فیلم های تبلیغاتی وشیقتۀ چه گواراست، همه شخصیت های نمایشنامۀ بازی فوتبالند. اسطوره یک ملت اند*.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"بهروز شیدا"دراین مبحث از دستاورده های بشری به نفع هنرِنگارش افاده می گیرد تا پهنۀ وسیع آن را برما هویدا کند و نمایان سازد که عرصه نقد محدود به هنرهای زیبایی ودامنه ادبیات نمی شود، بل که از آن می توان درفن ورزش نیز بهره مند شد.این نگرش اما تازه وبکراست؛این که "بازی فوتبال" را به عرصه ادبیات کشاند و آن را به منزلۀ نمایشنامه ایی تصور نمود که بازیگران آن نقش آفرینی نمی کنند بل که، بازی می کنند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">این مطلب اما حاکی از نگاهی ست جستجوگرانه و پرسش گر، برهنه وکنجکاو، سمج و غریب. نگاهی درعین پیچیده گی، ساده وروان.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در زبانِ نقد بهروز شیدا "قضاوت" حاکم نیست.او در مقام قاضی القصات ادبیات نمی ایستد. حکم صادر نمی کند.چوخۀ نفی دیگر قلم زنان را فراهم نمی آورد.بزرگ گویی وکلی گویی نمی کند. در نگاه او و قلمش خوبی وبدی.کاستی وفزونی. خوش آمد یا بدآمد، کیفیت وکمیت، درشتی وخردی نیست. اثراست وبازگشایی آن. اثراست وتوضیحِ خوانشِ صحیحِ آن. به عبارتی در نگاه منتقد، شخصِ نویسنده نقشی را در نقد عهده دار نمی شود بل که شخصیت ها و فضاسازی یک اثر مَد نظر منتقد قرار می گیرد.بدین ترتیب خواننده به بازخوانی مجدد اثر درنقد است که دست می یابد و از دریچه ایی متفاوت ودرعین حال همگون به آن چشم می دوزد. روش این گونه نقد مجالی ست به خواننده و تاملی ست در اندیشه نویسنده. واین شاید تصویری از رقص آفرینش* باشد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">درپرده ی خونین وآواز مست*،کل گفتار، کل هنر، کل اندیشه به استفاده های مختلف از نمادها قابل تحویل می شوند.زبان به گشت و گذارهای تفنن آمیز لغوی نمی پردازد، بل که در جست وجوی سرشت معانی یک اثرهنری یا رسم وآیین، یا نحوه ی زندگی اجتماعی ـ سیاسی است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">برای فهمیدن هر کتاب یا اثری هنری به بصیرت مستقیم نیاز است،به درک کردن مولف،به فهم زمانه اش،نیاتش و جهانی که درآن به سر می برد."فهمیدن واندیشیدن" اما درامی ست که نامش خلق کردن وآفرینش است و هنرمند و نویسنده در عین مختاری به بازی این درام درمی آیند تا آفرینشگر آرزوها وآرمان های دست نیافتنی اشان باشند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">ازاین رو دراین مبحث،"بهروزشیدا" وارد درام سینما و رمان دهۀ چهل می شود.برای او تحلیل وبررسی سینما ی دهۀ چهل همان اندازه اهمیت دارد که رمان آن زمان. وضعیت سیاسی همان اندازه بر این دوشاخۀ هنری سایه می افکند، که وضعیت اقتصادی واجتماعی آن دوران.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">دهۀ چهل، تصویر دراما تیک تنش ها و سرآغاز مبارزاتی در جهت انقلاب امید است!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">با این امید اما هنرمندان و نویسندگان در فرهنگی مشارکت می جویند که راه را به روی تحقق آرزوها وآرمان هاشان، حکومت حاکم بسته است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">ازیک سو"هنرمند" در مقام کسی که در جامعه ای ایستا مدافع و حامل فرهنگی ست پویا، گرفتار کشمکش حیات درونی و بیرونی ست. از آن سو روشنفکر راه هایی جدید و ابتکارهایی برای رهایی و خروج از انزوای خویش می جوید و میان اندیشه و حیات سیاسی و اجتماعی سرشتی ماجراجویانه و تراژدیک می یابد!</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">ازسویی دیگر، کل سنتِ محافظه کارِ افراطی دستاوردهای عاطفی و روانی اندیشه و هنر رمانتیک را که می توانست بخش وسیعی از قدرت و ابتکار لازم را برای تحقق برنامۀ بازسازی اجتماعی تولید کند، نفی می نماید.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">منتقد" برای ره یافت به رمان وسینمای این دهه از نظریه ی" لوسین گلدمن" و "آندره بازن" سهمی می گیرد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">موتیف های اصلی برای این ره یافت" اعتراض و پذیرش" است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"سنگ صبور" نوشتۀ "صادق چوبک"، اعتراضی ست به سنت اسلامی وتجدد سرکوب.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"گنج قارون"، به کارگردانی سیامک یاسمی و گدایان تهران به کارگردانی محمد علی فردین"پذیرش وضعیت موجود است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"قیصر" و "رضا موتوری" به کارگردانی مسعود کیمیایی ستیز میان سنت وتجدد است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"شوهر آهو خانم" نوشتۀ محمد علی افغانی پذیرش سنت است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"تنگسیر" نوشتۀ صادق چوبک، به کارگردانی امیر نادری اعتراض است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">بدین ترتیب میان چها رمان نام برده وشش فیلم از دهۀ چهل، ستیز میان سنت وتجدد حاکم است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">ازحبس تصویرها،تا چشم عقل دیدِ خدایی دارد، ازمی نویسم: توقف به فرمان نشانه ها،تا حسرت اصول تا آتش تهدید،از راه مزارِ شمشیر کجاست،تا چشم به صفحه با شما نگرش منتقد دیگر نه نقد"روان شناختی"ست ونه شیوۀ مبتنی بر"کهن الگوها واساطیر". بل که نقد "تاریخ اندیشه ها" و ادغامی از نقد" جامعه شناختی" ست.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در پایان اما واکنش نهایی منتقد، چند گانه والتقاطی ست واین کمال مطلوب اثر ودرعین حال نگرش او به آثارادبی ست.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"بهروز شیدا" با علم به این که یک اثرادبی تجسم یک تجربۀ بالقوۀ انسانی ست، وهرتجربه در فرایند خود چند بعدی است، خواننده را به راه های مختلف برای نزدیک تر شدن وخوانش مجدد اثر نزدیک می کند وبدین ترتیب تحقق تکرارتجربه را فراهم می آورد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در واقع این شش مبحث ادامه وتکامل منطقی مباحث پیشین است. به عبارتی پلی ست بین این شش فصل و آن دو فصل پیشین.بدین ترتیب صناعتِ خواندن دقیقِ آثار که مورد تا کید است با شیوه های دیگر نقد هماهنگ و همگون شده است.در نتیجه خواننده توانایی این را می یابد که به درون هستۀ اصلی اثر یا آثار دست یابد و به قلمرو دیگری هدایت شود.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">او با دنبال کردن نمادها وکلمات وترفندهایی که دریک اثر تکرار می شوند یا مایه های دیگر در به روی کلیت اثر می گشاید.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">دراین مبحث روش ِشناسیِ خواندن دقیق با روش نقد"روان شناختی"همراه شده و به آن کمال بخشیده است وبه همراه آن نشان داده شده است،غنایِ تجربۀ ادبی نیز مثل خود زندگی ترکیبی است از عناصر متعدد که هر کدام می تواند به دیگری منجر شود.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">باری، یکی ازویژه گی بارز این فصول همان طور که متذکر شده است، التقاطی بودن آن است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">ویژه گی بعدی، عدم غفلت از محیط اجتماعی هر اثر است.به عبارتی در هر بخش از جهتی مشخص و معین به اثر یا آثاری نگریسته شده است.چیزی از تاریخ زمانه گفته شده و نقاط مشترک اثری با اثر دیگر مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته شده است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">ازآن جا که ادبیات بیان هنرمندانه وکلامی انسان به وسیلۀ انسان است، با همۀ غنا، عمق، وپیچیده گی ای که این مفهوم در بردارد، نقد ادبی نیز می تواند ترکیبی از راه های متعدد در رسیدن به آن تجربه باشد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"بهروز شیدا"،منتقد وپژوهش گر، در اثر تازۀ به چاپ رسیده خود به نامهفت دات کام، یک وبلاک فرضی نه شیوه نقدی را بر می گزیند و نه آهنگِ قلمش را تغییر می دهد،بل که "خلاقیت" می آفریند. ابداع می کند.اما چگونه؟</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">او با طرح یک وبلاک فرضی، با هفت مبحث درون آن را به شکل یک"کتاب" خلق می کند. وبلاک تبدیل به کتاب می شود تا به دنیای تکنولوژی تلنگری بزند و به نفی حضور کتاب که با ظهور کامپیوتر کم وبیش به آن دامن زده شده، پاسخی متفاوت بدهد. بدین ترتیب او با این "خلاقیت" نظاره گر ناخودآگاه خود در عین کار می شود.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">نقش فرایندهای ناخودآگاه در تفکر خلاق خارج از سنت فرویدی،ازسوی henri poincare مورد تاکید قرار گرفته است و از همین روست که می توان جهت متمایز ساختن با نگرش کلاسیک فروید،این فرایند را"ناخودآگاه شناختی" نامید.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">او براین اعتقاد بود که افکار خلاقانه از طریق ترکیب افکار مربوط به گذشته در ناخودآگاه وطی فرایند"تکوین" پدید می آید. طبق این نگرش، انجام ترکیب های متعدد هیچ تاثیری در خودآگاه اشخاص ایجاد نمی کند.درصورتی که یک ترکیب بالقوه سودمند روی دهد،متفکر به یک روشنگری illumination دست خواهد یافت وبه آن واکنش نشان می دهد وپس از ظاهر شدن ناگهانی این واکنش است که شخص فکر جدید را در ناخودآگاه خود همراه می کند.با این حال هیچ شیوه ای برای روش منطقی افکار جدید ویا بازسازی منطقی این فرایند وجود ندارد. هر کشفی در بردارنده یک عامل غیر منطقی و یا شهود خلاقانه است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"بعضی از افراد در یک دوره کاری بلند مدت آثار نبوغ آمیز متعددی را پدید می آورند؛عده ای در همان دوره یک یا دو اثر بزرگ را پدید می آورند وکسانی نیز هستند که هیچ اثر توجه برانگیزی را پدید نمی آورند.با توجه به نگرش نبوغ آمیز بخشی از تفاوت های موجود در بهره وری و تاثیر کار، ریشه در تفاوت های شخصیتیdifferences in personality دارد.به عبارتی مجموعه ای از خصوصیات روان شناختی وجود دارد که امر خلاقیت را تسهیل می بخشد وافرادی آثار بزرگ و متعددی را پدید می آورند.6</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در این اثر همان گونه که نویسنده در مقدمه کتاب اعلام می دارد، ما با هفت هراس آدمی روبرو هستیم.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هراس از مرگ.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هراس از جنگ.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هراس از فقر.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هراس از تنهایی.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هراس ازنادیده شده گی.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هراس از دشمن.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">هراس ازرقیب.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">اما مفاهیمی که برای هر فصل نام گذاری شده است چندان ارتباطی با محتوایات آن ندارد. واین گویی از آن جهت است که ترس ها و واهمه ها به زبانی وطرحی دیگر به آدمی خاطر نشان شود.خاطر نشان شود که ما همان اندازه از تنهایی می هراسیم که از مرگ، واز جنگ همان قدر گریزانیم که از فقر، وازنادیده شده گی هم آن قدر تنفر داریم که از حضور رقیب! و دشمن چیست؟ دربرابر هراس از دشمن چه موتیفی ایستاده است؟ دشمن همان مرگ است و همانا تنهایی، دشمن همان فقر است وهمانا جنگ،دشمن همان نادیده شده گی ست و همانا حضور رقیب.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">و بیان این نوع نگرش در زبان نوشتاری یعنی نبوغ، یعنی خلاقیت، یعنی سبکی در نگارش.یعنی ابداع ونوآفرینی،یعنی یک کار غیر منتظره.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">تفکر خلاقانه مرزهای دانسته ها را درهم می شکند واستمرار در تفکر به آن ساختار می بخشد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در بخش نخست، یعنی هراس از مرگ نکته ایی که مد نظر می آید ترجمه آزاد یک جستار، نوشته لین شارون شوارتز تحت عنوان "درمورد استفاده از زمان مضارع"است. با طرح این مطلب سوال پیش آمده این است که چرا در کنارهراس از مرگ ،استفاده از زمان مضارع در متن اثری گنجانده شده است؟به عبارتی زمان مضارع در نگارش اثری چه ارتباطی با هراس از مرگ دارد؟پاسخ در متن نهفته است؛" باور به وجود زنده گی" * </span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">یک نویسنده یا هنرمند با طرح آفرینش هنری خود، در لحظه است که حضور کتمان ناپذیر "مرگ" را نفی می کند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">عطش به جاودانگی عامل اصلی خلاقیت است. تا بدین سان اعتقاد به بی مرگی را بارور سازند وسایۀ مبهم مرگ را دور نمایند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">اقلاطون در مکالماتش در" باب جاودانگیِ" روح، سخن از اطمینان بخش نبودن و قطعیت نداشتن آرزوی جاودانگی بشر، واین که این آرزو ممکن است عبث باشد ؛سخن گفت وسپس ازژرفنای روحش این ندا را برکشید:</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"چه شکوه مند است خطر کردن! این خطرکردن وقتی به شکوه است که روح ما نمیرد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"شرطیۀ" پاسگال نیز از این جمله افلاطون برخاسته است.7</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">انسان در برابر راز هولناک مرگ و میرایی اش رو در روی این ابوالهول راه ورفتاریهای گوناگونی پیش می گیرد تا خود را از اندوهِ زادن و به جهان آمدن تسلی دهد.آن گاه به ذهنش خطور می کند که این زندگی را مشغله ومشغولیتی بیش نداند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">اگر کسی مدعی باشد که به خاطر دلش می نویسد یا نقاشی می کند یا مجسمه می سازد یا آواز می خواند و یا به شیوه های دیگر هنری دست می ساید، و سپس هنرش را به دیگران ارائه می دهد واسم وامضایش را در پای آن می گذرد، بی شک دروغ می گوید وکتمان خویشتن می کند،چرا که دست کم می خواهد به این وسیله رد پایی را پس از مرگش از خود برجا بگذارد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">از آن سو اما هنگامی که"شک" برما هجوم می آورد و آیینۀ ایمانی را که به بی مرگی روح داریم تیره می کند، خواهش سوزان وعمیقی، نگرانی ما را برای بقای نام ونشان مان، ودست کم شکار سایه ای از جاودانگی، تشدید می کند وتلاش وتقلایی که برای تفرد بخشیدن به خودمان، وبه نوعی باقی ماندن در یاد دیگران وبازماندگان داریم از این جاست. واین تنازع وتلاش، هزاران بار شدیدتر از تنازع بقای روزمره است، که رنگ ولحن وحالتش را به جامعه امروزیمان بخشیده است،جامعه ایی که ایمان قرون وسطایی به جاودانگی روح درآن پژمرده است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">تلاش پی گیر، برای جاودانگی، عطف به گذشته نیز هست؛گذشته ایی که می خواهد بر آینده چیره شود.ما زندگان با رفتگان پنچه در پنچه می افکنیم،چرا که ما را در" سایه" نگه می دارند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">انسان با آگاهی که دارد، راضی به این نیست که در جهان تنها باشد، یا صرفا پدیدار عینی دیگری در میان پدیدارها جلوه کند،بل که می خواهد ذهنیت حیاتی وشورمند خود را با نسبیت دادن حیات به روح ، درجهان حفظ کند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">شور عظیمی که درما هست یکی همین بی تابی است که می کوشیم، اگر ممکن باشد نام ویادمان را از هجوم فراموشی حفظ کنیم.از این شور وبی تابی است که رشک زاده می شود و انسان برای"جاودانگی" خویش نه تنها"زندگی"، بل که سعادت خود را نیز قربانی می کند.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">از این روست شاید که سایۀِ مرگ در کنار" خلاقیت ونبوغ" کم رنگ می شود.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">واما ختم کلام از متن این وبلاک فرضی، کتاب حاضر است:</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"مهم ترین چیزی که یک نویسنده باید داشته باشد صبوری ست. نویسنده ی معروف دیگری از پشت کار نام برد و من اضافه می کنم؛"جسارت"، جسارت با جرئت، که نویسنده برای این که قلم بر کاغذ بگذارد به آن نیاز دارد، تفاوت دارد. واژه ی جسارت نوعی بی پروایی را باخود حمل می کند؛ نوعی کند و کاو در چیزی که خطرناک اما در عین حال هیجان آورست؛ یک ویژه گی ی شجاعانه.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">آدم های جسور شجاعت شان هم چون شجاعت یک متجاوز نیست.جسارت نویسنده به این معنا است که ویژه گی های خود را داشته باشد و به جنبه هایی از ماهیت انسان نگاه کند که ما اغلب سعی می کنیم نادیده بگیریم؛ نگاه کند برای این که درک کند ودرک کند برای این که به آن ها روشنی ببخشد.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">آگاهی به تجربه های انسانی ای که دریک داستان گنجانده می شوند باید از ورای واژه ها هم چون هاله ی نور پرتو بیفکند.این هاله ی نور آگاهی ست که به آثار بزرگ توان جادویی و روشنایی می بخشد.کمال یک اثر کمال نویسنده را باز می تاباند.*</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">کاری که محقق و پژوهش گر"بهروز شیدا" در کلیه آثار خویش، منجمله این اثر بر ما بازتابانده است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">در دریای اشک گریه ی ماهی ها زنگ تنفس آب است.* </span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">________________________</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">1ــ مبانی نقد ادبی. ویلفرد گرین. لی مورگان. جان ویلینگهم. ترجمه فرزانه طاهری. انتشارات نیلوفر .تهران</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">2ـ همان منبع</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">**به جهت پیچیده گی سه مبانی اصول روانکاوی فروید، از توضیح این اصول در این مبحث چشم پوشی شده است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">*جملاتی که با این علامت نشانه گذاری شده برگرفته از متن اثر است.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">3ــ برای مطالعه بیشترمراجعه کنید به: رویا وتعبیر رویا.ارنست اپلی. ترجمه دل آرا قهرمان .</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">4ــ تامس.ا. هریس وامی.ب. هریس در کتابی به نام I’am ok- You’re Ok که به فارسی "وضعیت آخر"ترجمه شده است،نهاد آدمی را به سه اصل تقسیم می کند که در وجود هر انسانی نهفته است.این سه اصل شامل "کودک"،"والد" و"بالغ"است. این سه اصطلاح روان شناسی درمکتب اریک برن ، به فشردگی وظرافت مبانی اصول فروید است.، بااین تفاوت که او به تغییر وتحلیل رفتار انسان معتقد است و نگرشی ست به روان شناسی مدرن وسیستمی برای"تحلیل رفتار متقابل".</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">"تحلیل رفتار متقابل" یک عقیده نیز هست که در اثر نام برده به تمام و کمال تعبیر وتفسیر وتوضیح داده شده است.لذا در این مبحث به علت فشردگی مبانی آن از توضیح اصطلاحات روان شناسی صرف نظر شده است.برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به دواثر از این نویسنده.1ـ وضعیت آخر2ـ ماندن در وضعیت آخر. ترجمه اسماعیل فصیح. نشر فاخته.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">5ــ برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به: مبانی نقد ادبی. ویلفرد گرین. لی مورگان. جان ویلینگهم.ترجمه فرزانه طاهری. انتشارات نیلوفر. تهران</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">6ــ برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به: خلاقیت فراسوی اسطوره نبوغ. نوشته رابرت وایزبرگ. ترجمه مهدی والفی. تهران.انتشارات روزنه.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">7ــ رجوع کنید به: تاریخ فلسفه شرق وغرب.تالیف سروپالی راداکریشنان.ترجمه خسرو جهانداری.</span><br />
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">ویا: فلاسفه بزرگ تالیف آندره کرسون.ترجمه کاظم عمادی.</span></div>
<span align="right" dir="rtl" style="direction: rtl; text-align: right;">
</span></div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-5295511991637932013-07-24T12:41:00.000+02:002015-05-14T17:41:32.950+02:00 مسخ موسیقی یا اندیشه<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br />
در دنیای مدرن گونا گونی نگاه به هستی در عرصه هنر،رویکرد اختلاف فردیت های خلاق است. گرایش معرفتی، هنری و همچنین علل فردی و اجتماعی آن را می توان در روانشناسی شخصیت هنرمندان تبیین کرد. <br />
هر فرهنگ در عین تجانس در درون خود نامتجانس است، علت آن هم وجود لایه های مختلف و متضاد اجتماعی است که با اهداف، گرایشها و منافع دگرسان در "نا همگونی و ناهمزمانی“ست. ناهمگونی و ناهمزبانی یکی دیگر از مشخصات جامعه و فرهنگ ایرانی است. <br />
فرهنگ ایرانی همواره گرفتار"ناهمزبانی“ و"ناهمزمانی“ گسترده و عمیق میان بخش های مختلف لایه های اجتماعی،وفرهنگی بوده و هست.این موقعیت فرهنگی،هنری،اجتماعی وروان شناختی اما مشخصه دوران "گذرا" جامعه ای ست که دچار تا خیررشد فرهنگی ست ودر جدالبا سنت ومدرنیته،در ستیز با گذشته و اکنون استکه این جامعه در برزخ گرفتار آمده.<br />
ازین رو محمل و محل گفتار و کردار و پندار فرهنگی نیز در چنین جامعهای ناهمخوان و نامتوازن است. این ناهمخوانی و عدم توازن از دوران مشروطه تا به امروز در تمام عرصه ها و لایه های اجتماعی و فرهنگی و هنری وجود داشته و تا کنون نیز نتوانسته به سامان برسد. این معضل را می توان در قلمرو هنر موسیقی و ترانه سرایی ملموس تر و نمایانتر به نسبت دیگر عرصه ها یافت. <br />
در ایران امروز، یک نوع از موسیقی محبوبیت عام دارد. این نوع از موسیقی اما محصول زایش طبیعی جامعه ما نیست. „به طور کلی در عرصه هنر، بحث موسیقی مسئله روز است. موسیقی اصیل، ملی، محلی و فلکوریک، موسیقی جهانی، غرب و….رئوس مطالب هستند ولی با تمام قدرت و نفوذی که این فرزند ناخواسته دارد، کسی از آن نمی گوید و نمی نویسد. همه بدون استثناء براین باورند که این نوع از موسیقی مبتذل است و علتِ اشاعه اش رژیم سابق. براین فرزند ناخواسته نام های گوناگون نهاده اند: مبتذل، کاباره ای، سبک، لاله زاری، کوچه بازاری، مطربی، ضربی، درباری و……اخیراً لوس آنجلسی و……“ ۱<br />
در این مقال اما، خاصه بحث پیرامون موسیقی "لوس آنجلسی“ و مشخصات آن است که باز تولید آن به فاصله چند روز از خارج از کشور در بازارهای داخل ایران سر بر می آورد و نقل و نبات مشتریان جامعه „بی چرا“ می شود. این نوع از موسیقی که ترانه سرایان و خوانندگان آن پشتیبانی و حامیانی قدرتمند دارند که به تولید آن می پردازند به زعم خود در پی سکوی پرش به سوی نوآفرینیاند، متأسفانه همچون تجربه های فرهنگی و هنری دیگر راه به ناکجاآباد می برد. متأسفانه نه نقدی بر آن نوشته می شود و نه شکی بر آن وارد. پس همچنان یکهتازی می کند، بی آنکه گامی به پیش بردارد و گره از مشکلی بگشاید.<br />
موسیقی "لوس آنجلسی“ در پاسخ به یک نیاز، بیشتر به بازار نظر دارد و کسبِ سود بیشتر هدف اصلی آن است. در نتیجه به جای آن که برغنای هنر موسیقی بیفزاید از رشدش کاسته و همچنان می کاهد. به طور کلی، اختلافی اساسی میان عرصه، گرایش، روش، تفکر و تخیل لازم برای سرودن ترانه ای امروزین با عرصه، گرایش، روش، تفکر و تخیل دیروزین وجود ندارد. <br />
اگر دیروز ترانه "دختر همسایه" با صدای افشین به گوش می رسید و بر زبانها جاری می شد، امروز از افشین دیگری همان موضوع را آبکی تر از گذشته می شنویم: <br />
دختر همسایه شبای تابستون گاهی می اومد روی بوم<br />
هر دفعه یک گلی پرت می کرد این ور خونه مون <br />
یعنی زود بیا لب بوم دلش نمی گرفت آروم (خواننده: افشین دیروزین)<br />
و اکنون:<br />
یه ماچ داد و دمش گرم … بابا دمش گرم. (خواننده: افشین امروزین)<br />
و یا از همین خواننده امروزی ترانه شیطونک:<br />
ش له له. ش له له..له له له <br />
دختر کوچه بغلی، ابرو کمون، چشم عسلی<br />
بد جوری عاشقت شدم با اون نگاه اولی<br />
کوچولوی آتیش پاره، می دونی دلم دوست داره <br />
این پا و اون پا کردنت، کلاه سرم نمی زاره<br />
شی..شی.. شی.. شیطونک (نام ترانه: شیطونک. ترانه سرا؟)<br />
(ترانه نخست حال و هوای شهرهای سنتی ایران را دارد که مردم تابستانها بر پُشت بام ها می خوابیدند. خیابان ها از تردد اتوموبیل ها خالی بود و در سکوتِ شب می شد بر پشت بام خوابید. در ترانه دوم اما خواننده هنوز فرق بین ماچ و بوسه را نمی داند. انگار مادری بر گونه پسرش ماچ می نشاند. ماچ رفتاری یک طرفه است. بوسه عاشقانه کُنشی ست دوجانبه. از آن گذشته به زعم خواننده و یا ترانه سرا زن هنوز سمبل شیطانی ست که می فریبد و مرد را به دام عشق گرفتار می کند. حال خواننده باید حداقل به خودش پاسخ گوید که چرا نخستین ترانه که در ایران چهل سال پیش سروده شده، حداقل از نظر فرهنگی پیشرفته تر از ترانه ای است که در این سال ها در غرب سروده شده است.) <br />
با این تفاضیل، کم نیستند ترانه سرایان و خوانندگانی که در سرودن ترانه و ساختن موسیقی بر آن، هنوز میان "هیچ سرایی“ و ترانه سرایی فرقی نمی بینند. شاید هم از آگاهی لازم در این عرصه از هنر برخوردار نیستند. اغلب آنان حتا از آموزش ابتدایی این رشته از هنر بی بهره اند. زمان را درنیافته اند. در روزمره گی زندگی می کنند و نگاهشان ناآگاهانه به گذشته است. مخاطبان این گونه از موسیقی نیز در کلیتِ خویش جوانانی هستند سراسر شور و احساس که متأسفانه از همین ویژگی آنان دارد سوء استفاده می شود. هدف این است که فکر و احساس مصرف کنندگان تسخیر شود، امری که متأسفانه به وقوع می پیوندد. <br />
(سانسور سراسر بلاهت است. ابزاری در دست رژیم اقتدارگرا تا از آن در تحمیق افکار توده ها استفاده کند. هدف پرورش افراد جامعه با فکری واحد است. همه چون هم بیندیشند و یا بهتر آنکه هیچ نیندیشند، زیرا رهبر به جای همه خواهد اندیشید و توده را راهبر خواهد بود. سانسور یعنی تعیین تکلیف برای جامعه که چه بخواند، چه گوش کند و چه رفتاری از خود نشان دهد. در جامعه خفقانزده که سانسور حاکم است، هنرمند می کوشد تا با استفاده از سمبلهایی به ابهام نویسی روی آورد تا شاید بدین وسیله برای سخنان خویش اجازه نشر دریافت دارد. در چنین جامعه ای چه بسا تشخیص هنر از ضد هنر مشکل باشد. آنجا که هنرمندان با استعداد امکان عرصه آثار خویش ندارند، تولیدات دیگری به جای هنر می نشیند و شبه هنر رواج می یابد. چنین روندی در جامعه ایران واقعیتی ملموس است. اما استفاده از ابهامگویی و پیچاندن مفاهیم در اثر هنری در خارج از کشور سئوالبرانگیز است. هنرمند چه لزومی می بیند تا به سمبل هایی غیر هنری توسل جوید. ساده اینکه؛ اگر هنرمند حرفی برای گفتن و سخنی برای نوشتن دارد، چرا باید به لفافه پناه ببرد و ابهامگویی را برگزیند.) <br />
گروه "بلک کت" یکی ازتولیدکنندگان چنین موسیقی ست که خوانندگان خود را نیز خود پرورش می دهد. کار آنان به هنر شباهتی ندارد. نه از شعر آگاهی دارند و نه ترانه را می شناسند. در کار آنان نباید نوآوری جُست. هدف دستیابی به سرمایه است. در این راه " شعار" را مفیدتر از همه یافته اند و در همین راه گام بر می دارند. چند نمونه از شعارسرایی که جای ترانه سرایی نشسته است:<br />
برای نمونه: ترانه قدغن، ترانه سرا: شهریار قنبری.خواننده (؟)<br />
آبی دریا، قدغن \ شوق تماشا، قدغن \ عشق دو ماهی، قدغن \ با هم و تنها، قدغن \<br />
برای عشق تازه، اجازه بی اجازه \<br />
پچ پچ ونجوا، قدغن \ رقص سایه ها، قدغن \ کشف بوسه بی هوا، به وقت رویا، قذغن \<br />
برای خواب تازه، اجازه بی اجازه<br />
در این غربت خانگی، بگو هر چه باید بگی \ غزل بگو به سادگی \ بگو زنده بادبه زندگی \<br />
برای شعر تازه، اجازه بی اجازه \<br />
از تو نوشتن، قدغن \ گلایه کردن، قدغن \عطر خوش زن، قدغن \ تو قدغن، من قدغن \<br />
برای روز تازه، اجازه بی اجازه. \<br />
<br />
انگار ترانه سرا در ایران نشسته و دارد زیر تیغ سانسور حاکم می سراید. زحمت وزارت ارشاد اسلامی را هم کم کرده، هر آن چه را که خود می خواهد مجاز می شمارد و هر آن چه را که مجاز نمی داند قدغن می کند!<br />
نمونه دیگری از این شعارها که جانشین شعر و یا ترانه شده اند، به قلم همین ترانه سرا، شهریارقنبری!<br />
منم که جنگلی بی زمین بودم \ به جرم کشف گل در اوین بودم \ ترانه مال مردم، نت به نت پیدا ولی گم بود \ تمام حیرت من بوی گندم بود \رویا خود بیداریه، کار تو زخمی کاریه \ کار تو بالا رفتنه \رها شدن کار منه \ این کار من بود \ این راه من بود \<br />
خواننده: داریوش، از آلبوم راه من <br />
در موسیقی "لوس آنجلسی“ نباید انتظار داشت که بین عقل و احساس همآهنگی و تناسبی برقرار باشد. می توان هر سخن بیهوده ای را به خورد مردم داد. خواننده نیز ازآن جا که آگاه به موضوع نیست، طوطی وار، آنچه را که شنیده، تکرار می کند. هنر آوازخوانی نیز در این عرصه به بازار نظر دارد. درست همان کاری که بساز و بفروش ها در امر ساختمانسازی پیش می گیرند.<br />
در این گونه از موسیقی، ابزار، واژه ها، تعابیر مدرن و معاصر به شکلی کاسبکارانه از واقعیت خویش تهی می شوند تا به خدمت سنت درآیند؛ چیزی به ظاهر مدرن ولی در باطن سنتِ ناب. چیزی که در چنین فضایی پدید آید، نه این است و نه آن. چیزی بیهوده و مسخره. افیونی که می خواهد مسکن باشد. معجونی قابل هضمِ همگان، برای مزاج های معتاد و راحت الحقوم طلب آنان. برای ذهن های آسان پسند. در واقع مدرنیته تعدیل می شود تا کهنه از آن نرمد! در دستان ترانه سرایان این نوع از موسیقی، بر کف دستی پدیده های نو موجوداست و در کف دستِ دیگر نگاه کهنه و نمور و قرون وسطایی. آنان این دو را چنان کش می دهند تا به هم نزدیک شوند. وقتی هم که به هم نزدیک ویا مخلوط می شوند آش شله قلمکاری بوجود می آید که "برادران کامران و هومن" آشپز آنند و سر آشپز هم گروه "بلک کت".<br />
ترانه "بیست" از این نوع دستپخت هاست:<br />
تو خودت نمره بیستی\ تو مثل هیچکسی نیستی\ کسی مث تو ندیدم\ توی قصه م نشنیدم\ نه قدیما نه تا حالا\هیچکسی نیست اون قد بالا \ کسی مث تو بلد نیست که هم یک باشه و هم بیست\ تو رکوردهارو شکستی\ توی هر قلبی نشستی\ تو خودت نمره بیستی\ تو مث هیچکسی نیستی\ <br />
و یا از همین دو برادر ترانه من تورو می خوام:<br />
نمره بیست کلاس رو می خوام\ بهترین هوش و حواس رو نمی خوام\ دختر خوشگل شهر پریون\ اون که جاش تو قصه هاس رو نمی خوام\ چشای یک کمی شیطون\ موهای خیلی پریشون\ عشق مخفی، عشق پنهون\ آره تنهام ولی مهمون(؟)\ من تورو می خوام، تورو می خوام، اونارو نمی خوام \ نفسم تویی، هوا رو نمی خوام.<br />
اما علت استقبال جامعه از این نوع از موسقی را باید در رگه های آشکار فرهنگی-روانشناختی جامعه ای جستجوکرد که فکر نمی کند، نمی پرسد، شک را نمی شناسد و گرفتار فرهنگ "بی چرایی“ خویش اند. ۲<br />
فرهنگ "بی چرا"، ریشه تفکر انتقادی ندارد. کسی نمی اندیشد که چه می شنود. آن چه به گوش می رسد، هذیان های خواننده است و یا کابوس های جامعه ای خفقانزده. <br />
بحث برسر موسیقی درباری وسنتی و یا روحوضی و غیرو نیست، بحث بر معضل جدیدی است که درموسیقی و ترانه سرایی پدید آمده که نه فقط ترویج کننده فرهنگ "بی چرایی“ست، بلکه مروج خصوصیات روان پریشی-مازوخیستی- سادیسمی نیز هست. برای روشنتر شدن موضوع بر مواردی مشخص، به عنوان نمونه، انگشت می گذارم. <br />
خصوصیات و نشانه های ترانه و موسیقی "لوس آنجلسی“:<br />
<b><br />۱-ترویج روحیه مازوخیستی – سادیسمی</b><br />
مازوخیسم، در روان شناسی اصطلاحی ست برای کسب لذت جنسی که از طریق درد به جسم و روان اطلاق داده شده است. از این منظر،مازوخیسم با رفتارهای دردناک که درروابط بین فردی روی می دهد همگونی دارد. مازوخیسم از نام داستان نویس اتریشی " لئوپولد فون ساخر مازوخ" برگرفته شده است که در داستان های خود ارضا جنسی را از طریق تحمل درد توصیف می کرد. تحمل درد می تواند به گونه تمایل به کتک خوردن، فحاشی شنیدن، به زنجیر یا طناب بسته شدن، شلاق خوردن برارگان ها ی جنسی و به صورت سمبولیک مورد تحقیر قرار گرفتن نمایان شود. " آزار طلبی لذت زا "، یکی از چند انواع اختلاط روحی وروانی ست. " آزار طلبی کلامی "، حالتی ست که در آن شخص مشتاق شنیدن توهین و تحقیر است. " منش آزار طلب " با رنج کشیدن، شکایت، تحقیر نفس و محبت جویی افراطی مشخص شده است. در برابرمازوخیست، سادیسم قرار دارد. سادیسم، به معنای دیگر آزاری جنسی ست. این اصطلاح، پس از " مارکی دوساد "، نویسنده فرانسوی که در داستان هایش افرادی را توصیف نموده که برای کسب لذت جنسی، خشونت بیرحمانه ایی را نشان می دهند. سادیسم، از طریق شکنجه وایجاد درد جسمی و روحی برای دیگری یا دیگران ازاطلاق داده شده است. ۳<br />
بخش دیگری از انواع سادیسم و مازوخیست، " آزاراجتماعی " است که از توضیح آن صرف نظر شده است. زیرا به بحث موسیقی ارتباط ندارد. <br />
لازم به توضیح است که این دو واژه روان شناسی (مازوخیست – سادیسم) کاربردی عامیانه و اجتماعی به خود گرفته است ودر نمودارهای تحلیل جامعه شناسی و فرهنگی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.<br />
دو نمونه به عنوان مشتی از خروار:<br />
ترانه نجاتم بده و چه خوبه با صدای گوگوش و ترانه سرا شهریار قنبری:<br />
همین حسی که دارم وقتی از تو دورم، تلخ و بیمارم، چقد خوبه<br />
همین بس که می دونم خوبه خوبی، خوابه خوابی، من که بیدارم، چقد خوبه<br />
همین بغضی که دارم \ همین ساز شکسته \ دلیل از تو مردن، از تو رفتن \ تاتو برگشتن \ چقد خوبه<br />
همین اشکی که لغزید \ همین دستی که لرزید \ همین دردی که پیچید از غم تو در صدای من، چقد خوبه \ چقد خوبه که هستی، اگه حتی بد بد \ اگه حتی غریبه مث سایه \ پا به پای من \ چقد خوبه <br />
چه بی نوره ستاره \ همین که تو بخندی \چه بی رنگه اقاقی \ پیش لبهات \ وقت شگفتن \ چقد خوبه <br />
همین حرفی که کم شد از لب من تا ترانه از تو پر باشه، چقد خوبه <br />
همین وزنی که گم شد تا دوباره عاشقانه از تو پر باشه، چقد خوبه.<br />
در یک رابطه مازوخیستی – سادیسمی، کنش هست و واکنش. به عبارتی، یک رابطه مکمل برای آزار دیدن و آزار دادن! یکی باید باشد تا آزار دهد و شرایط را برای لذتجویی فراهم آورد، یکی هم باید باشد تا آزار را تجربه کند و از آن لذت ببرد. هر دو سر و تن به رنجی متقابل می سپارند. معشوق هر قدر بیشتر آزار ببیند، اوج لذت جنسی و شور و شعف عاشقانه اش گل می دهد. عاشق هم هر قدر آزار دهد لذت بیشتری می برد و معشوق در نگاهش، عاشق ترین عاشق ها جلوه می کند و از این رو... روحیه مازوخیستی و سادیسمی با تمارض می کوشد تا به وسیله ایجاد و پذیرش بی قید و شرط آزار و رنج روحی و جسمی، تمایلات روان پریشی را در دیگری پرورش داده، تحریک نماید تا هم خود لذت ببرد و هم به دیگری لذت ببخشد. <br />
روحیه مازوخیستی – سادیسمی از روابط اضطراب آور وخشونت آمیز لذت می برد و از همین رویکرد است که نسبت به کسی احساس وابستگی و تعلق می نماید و براین حس نام عشق می نهد و تا آن حد پیش میرود که هر گونه رفتار و کنش و واکنش خشونت آمیز و تحقیربار را در معنا و مفهوم ایثار می یابد و در برابر هر تلخکامی عابد درگاه رنج است و منفعل در برابر اراده معشوق! در برابر چنین روحیاتی همواره باید کسی یا چیزی وجود داشته باشد تا ایجاد هیجان کند و حس آزار را برانگیزد و اگر یافت نشود، خود به آزار خویشتن می پردازد. رفتارهای هیستریکی از این گروه واکنشی روحی و عاطفی اند.<br />
بدین ترتیب هر قدر این احساس عمیق تر باشد و آزار گسترده تر، لذ تش گوارتر و دلچسب تر و خوب تر!<br />
...و اما ترانه نجاتم بده از همین ترانهسرا با صدای گوگوش، کلکسیون کاملی از تناقضات روحیست. این ترانه را به دو بخش تقسیم کردهاند تا ضدیت هر دو بند آشکار و تناقض، گویاتر شود. در بند نخست ترانه سرا چنین می سراید:<br />
از این سفره سرد و خالی \ از این سر پناه خیالی \نجاتم بده <br />
از این خواب عاشق کش بد \ از این فکر باید، نباید \ نجاتم بده <br />
از این صحنه پر هیاهو \ تو از ترس چاقو در آهو، نجاتم بده <br />
از این لحظه های کشنده \ از این ضجههای زننده \ نجاتم بده<br />
اگر فرض محال را بگیریم که چنین نجات دهندهای وجود دارد تا از آن چه که در سطور بالا از آن به عنوان خواهش و تمنا و آرزو سخن به میان آمد و او یا آن نجاتدهنده توانایی این را دارد تا منجی باشد و تکلیف حدیث آرزومندی را کامل کند، به ناگاه در بند دوم همه چیز وارونه می شود و نجاتدهنده بلاتکلیف می ماند و بالاخره نمیداند که آیا باید این بیپناه را نجات بدهد یا به حال خود رهایش کند. آیا دست به یاری دراز شده را بگیرد و از آن سفره سرد و خالی نجاتش دهد و یا چنین نکند؟ زیرا در بند دوم از قرار معلوم هر آنچه را که دستِ به یاری دراز شده طلب نموده، به ناگاه پذیرفتنی و خواستنی می شود و دنیا بر وفق مراد می گردد و تمام بدیها و زشتی ها و ترس ها فرو می ریزند و ضجه ها پایان می گیرند و سفره خالی و سرد هم پُر می شود!<br />
بند دوم:<br />
نباید بزاریم ستاره بمیره\ نباید دل شادی ما بمیره\ نباید که این ترس دوری بریزه\ همین وحشت از تو مردن عزیزه\ همین نمنم غم کناره تو خوبه\ چه خالی چه پر\ مث شعر نو خوبه\ جهان با تو سر ریز و لبریز رنگه\ کنارتو آوارگی هم قشنگه\<br />
حدیث مفصل را از این مجمل به خوبی می توان دریافت. <br />
این گونه ترانه ها روند تقلیل روحیه سرسپردگی و" تناقضات روحی“را وسعت می بخشند. همان سادهپنداریها و کلیشهگوییهایی را که مقبول همگان است، تولید و پخش می کنند. <br />
ما همواره با چنین تناقضاتی در تمام عرصه های فرهنگی و هنری روبرو بودهایم و خود را با آن منطبق کردهایم، در نتیجه بسیاری از مسائلی که می توانند مانع و رادعی در راه رشد و اعتلای هنر تلقی شوند برای ما به صورت اصول، عادات، خُلقیات و ارزشهای بدیهی در آمده است. همواره نیز اعتراضکنندگان به این گونه روحیات و خلقیات، از هر جنبه و نظرگاهی مورد خشم قرار گرفته، مطرود و مردود و ملعون و....و.... و.... تلقی شدهاند.<br />
<b><br />۲-لمپنیسم <br />تعریف عمومی و اجتماعی – روان شناسی</b> <br />
یعنی: طرفداری و پیروی از لمپن ها.<br />
لمپن ها اما کیستند و چیستند؟ لمپن، به عقب مانده ترین و وازده ترین افراد جامعه از قبیل دزدان و اوباش که معمولا در تحولات اجتماعی نقش منفی را بازی می کنند و تخریب کننده روابط انسانی اند، اطلاق می گردد. <br />
" در تعریف عام، به عناصری از افراد جامعه که در تولید اجتماعی نقشی ندارند، لمپن می گویند. در فرهنگ فارسی مشکل بتوان واژه مترادف با لمپن یافت. لات، ولگرد،جاهل، لوطی،اوباش،اراذل، انگل، مفت خور، و...هر کدام گوشه ای از خصوصیات لمپن را در خود دارند، ولی معادل کاملی نیستند. "<br />
"لمپن ها آدم هایی متزلزل هستند و به قول خودشان باد به پرچم، سریعا کارفرما و رهبرعوض می کنند.هرجا احساس خطر کنند،سریع تغییر جهت می دهند. " <br />
"بی محتوایی و تبلیغ لمپنیسم، بیشتر به آن دسته ترانه هایی تعلق دارند که دارای کلمات و جملات نا مفهول و بی محتوا هستند. در بسیاری از ترانه ها کلماتی فاقد مهنی و جملات نا مفهول تکرار می شوند. در کل هیچ تفکر و اندیشه ایی را در پی نمی گیرد.هیچ مصرع، پاره یا بندی، ارتباط مفهومی با بعد و قبل خود ندارد.تبلیغ لمپنیسم به زبان و کلمات نیز سرایت کرده است. بلبشوی حاصل، نه برای ترانه سرا و نه خواننده مفهوم است و نه برای شنونده. در این ترانه ها نه حرفی برای گفتن و نه احساسی، که حداقل بتوان نامل بر آن.جود ندارد. ذهن آشفته ایست که در قالب کلمات نیز نمی گنجد و فقط در جنب موزیک تکرار می شود. " ۵<br />
ترانه: لات با صدای قیصر، ترانه سرا؟از این نمونه ها ست:<br />
توی شهر بی حساب ما\ از همه لات ها من سرم \ با شاخ و شو نه هام که شده \ دل میدم و دل می برم\ دو رنگی توی کار ما نیست \ عشق و صفا پیشه ماست \ با این همه دوز و کلک \ "خدا " در اندیشه ماست \بچه ناف ونگم \ خوش تیپمو با نمکم \ پا بزارم روی دلکم \ خودم یه پارچه کلکم \ لات. لات. لاتم من.\ خاک زیر پاتم من. \لات. لات. لاتم من\ تا آخرش پاتم من \ لوطی اگر حساب کنی\ از همه سر ترش منم \ توی بد و بد بیاری\ اول و آخرش منم \ هیچ زد و بندی نداریم\ خط و نشون کار ما نیس\ با این همه که ما لاتیم وشوخ \ نامردی توی کار ما نیس \<br />
حدیث این مجمل را هم بخوانید از دو ترانه دیگر که سر فهرست آن آورده شده است!<br />
نام ترانه: حرف بزن، با صدای سیمین، ترانه سرا مسعود امینی (مردم من از عشق تو مردم، حرف بزن)<br />
<b><br />۳- عدم مطابقت آهنگ با ترانه (موسیقی شاد با متن غم آلود و حزن آور و یا برعکس)</b><br />
ترانه: برو. با صدای شیلا، ترانه سرا؟ تو منو می ترسونی با صد هزار نقش و نشون\ منو آزارم می دی با این همه زخم زبون \ منو آتیش می زنی میری با یار دیگری\ میگی تنها می مونم من با غم دربه دری \ برو برو برو برو برو برو برو برو یارت نمی شم \ گرفتارت نمیشم \مث تو\ واسه من \ فراوونه فراوونه \اگه تو نباشی\ شب من چراغونه چراغون \<br />
این ترانه در دیسکوتک ها ی خارج از کشور و در داخل ایران، در مجالس چشن نامزدی و عروسی و پارتی های عاشقانه,و دوستانه شنیده می شود و با آن ساز و سوری دارند، بی آن که توجه کنند با چه متنی و نغمه ایی تن می لرزانند،شوق می کنند و پای می کوبند! نمونه دیگر: ترانه: نپرس، با صدای ابی ترانه سرا (؟)<br />
<b><br />ریتمی شاد در برابر متنی غمگین:</b><br />
یه قاصد خبرم داد\ که آفتاب لب بومه \ نوشتم رو تن شب \ که خوشبختی تمومه\ نه من مونده و مایی \ نه حرفی نه صدایی \ هزار دفعه شگستن \ عجب حادثه هایی\ نپرس از شب و روزم \که توی چه حالم توی چه حالی\ به مستی شب و تاصبح\ خرابم چه خرابی \ به شب زل زده بودم\ به این عشق\ که شب مهتابی میشه \ نگاهم به هوا بود\ به این عشق\ که روز آفتابی میشه\ بهار پشت زمستون\ پس از تو برام قصه غم داشت\ نبودی و ندیدی بهارم ترو کم داشت \ <br />
نمونه دیگر: ترانه گلاب با صدای شهرام شپره <br />
تو که بی وفا نبودی \ رفیق نیمه راه نبودی \ منو دنبالت کشوندی\ منو کلی سوزوندی \ منو به چه روزی نشوندی\ بس که هی غصه تو رو خوردم \بس که هی اسمت رو بردم \ به هر جایی که رسیدم \ یادگاری از تو دیدم \ دیگه راس. راسی بریدم \ وغیره.....<br />
<b><br />۴- بی محتوایی متن با تکیه بر قافیه و هجا</b><br />
کلیه ترانه های شماعی زاده <br />
برای نمونه: ترانه گیتار، با صدای شماعی زاده. ترانه سرا: خواننده <br />
وقتی داری می ری سفر \ هرچق دلت می خواد ببر \ گیتارو با خودت نبر \<br />
نمونه دیگر از همین خواننده، دختر مردم:<br />
دختر مردم \ پکرم کرده \ امسال از هر سال عاشق ترم کرده \ تو ی گوشش خوندم منو دوست داره یا نه \ازش پرسیدم بگو یا آره یا نه \بگو آره یا نه\ <br />
در این بخش شایان توجه است نگاه و مروری به دو متن از ترانه، با در نظر گرفتن دو زمان کاملا متفاوت، در سرایش آن بیندازیم. به این ترتیب می توانیم حدس بزنیم که سرشت موسیقی ایرانی چگونه در حال به اتمام رسیدن است و جه بسا که گایان نیز گرفته است. نخستین ترانه، کاری ست از شاهکار بیژن پژوه واثر بعدی کاریست از شهریار قنبری. <br />
نخستین ترانه را مرور می کنیم که با صدای شاهکار بیژن پژوه است، ترانه سرا (؟) <br />
نام ترانه: تهدید<br />
هی منو تهدیدم نکن که میرم\ یه چیزی ام دستی میدم نباشی \ چکار کنم که قهر کنی دوباره \چکار کنم که بی خیال ما شی \هی منو تهدیدم نکن که میرم \ چقد بدم بری بدون فریاد\ فکر می کنی نباشی من میمیرم \ برو بینیم بابا،بزار باد بیاد \ گفته بودم دوست دارم ببخشید \حالا ما یه روز یه دروغی گفتیم \تو هم دیگه اینقده جدی نگیر\ حالا ما یه وقتی یه چیزی گفتیم \ اینا اونا نیس،عزیزم لو لو برد \ دوره تازوندن تو، سر اومد \ لگام تو به گردنم نچسبید \کم زده بودی چسبشو ور اومد.<br />
ترانه سرا و خواننده، مخاطب (معشوق) را کالایی می سنجد که تاریخ مصرفش تمام شده وحال به هرگونه که هست باید از اوصرف نظر کرد! معمولا این گونه رفتارو بیان کلمات را با قشر درمانده و وازده (خاصه، نمی گویم فاحشه گان) اجتماع انجام می دهند و بیان می کنند، نه نسبت به کسی که می توانسته تا به دیروز عاشقش، و امروز از چشمش افتاده باشد. تحقیر و توهین بیش از هر چیز اما دامان گیر خواننده و ترانه سراست. زیرا خود را در برابرمخاطب " یابویی " بیش نمی بیند که باید برای مهارکردنش به گردنش لگام بست! <br />
ترانه دوم به نام "گستاخی " ست، که با صدای خواننده: گیتی و ترانه سرا: شهریار قنبری سروده و اجرا شده است. تاریخ سرودن این ترانه به سال ۱۳۵۵ است که بنا به گفته ترانه سرا در آن دوران، از سوی هواداران برابری زن و مرد، (فمنیسم) مورد اعتراض قرار گرفت. مرورش می کنیم: <br />
آره راسته\ این درسته\ دست من \ دست کنیزه \شما صاحب اختیاری\ دست هاتون برام عزیزه \ شما معصوم \ شما صبوری\ شما انگار خود نوری\ همه جا هستی و نیستی \همیشه فقط یه جوری \ میدونم جسارته اسم شما رو بیارم \ اگه گستاخی نباشه نفس هام مال شما \ تا چشام می بینه \ مثل سایه دنبال شما \ شما عشق لایزالی \ شما ذات بی زوالی \شما حاضر \ شما غایب \ شما ممکن و محالی \ شما رمز شعر حافظ \ شما رازهر قصیده\ شما شعری نسروده \ شما طرحی نکشیده\ شما صاحب یقینی\ شما گردش زمینی\ شما علت، شما مقصود\ شما پاکیزه ترینی\ شما پیدا \ شما نایاب \ شما اول\ شما آخر\ شما بیداری هر خواب \ من کنیزم\ شما سرور\ شما از ستاره بیشتر\ شما مومن \شما صوفی \ شما درویش و قلندر\ شما از جنس سپیده \ شما ابریشم شعری\ شما علت نخستین \خلقت مبهم شعری \شما بهترین شبانی \ شما قدیس و فرشته \ کاشف حرف و صدایی\ کاشف خط و نوشته \چه تماشایی دست های شفابخش شما \ چشم های بسته ی این خسته کنیز و واکنه \این یه میلاد دوباره س \ متبرک و عزیز \ وقتی سرورمنو با اسم کوچیک صدا کنه \ کاش می شد رخت شمارو بو کنم \ کفش و از پای شما در بیارم\ پشت در کفش شما رو جفت کنم \پایین پای شما سر بذارم \ <br />
پس از این دو نمونه به خواننده دیگری نیز باید اشاره کرد که ترانه هایش از بی محتوایی سرشارند. یک نمونه از مشتی خروار! نام ترانه:برو، خواننده: آرش، ترانه سرا (؟)<br />
روزی. روزی عاشق تو بودم \از دست تو خیلی راضی بودم \اما بعد تو شیطونی کردی (؟!) نزدیک من نیا تو \ برو برو.دلم ترو ترو نمی خواد \ دیگه. دیگه نمیخوام ببینمت \ برو. برو.دلم دیگه. دیگه جای دیگه هست \ نزدیک من نیا تو \این دو خط بی محتوا، سه دفعه با ملودیی شاد که اختلاط موزیک عربی با هندی است، تکرار می شود و سپس به پایان میرسد کلیه ترانه های این خواننده نوظهور به همین منوال است!<br />
<b><br />۵- ترویج فرهنگی که جمهوری اسلامی نماینده آن است</b><br />
ترانه: خلیج فارس با صدای سیمین ترانه سرا، مسعود امینی<br />
چشمشو در میارم هرکی بخواد خلیج فارس رو، خلیج عرب صداش کنه (به مفاد)<br />
ترانه: عروسک کوکی با صدای سیمین ترانه سرا، مسعود امینی<br />
ترانه: امام رضا با صدای شهره، ترانه سرا، ژاکلین<br />
یادش بخیر. یادش بخیر\ که خوونه مون توی وطن بود \ زیارت امام رضا \همیشه کار من بود\ با چشم گریون اومدم \ یه شب برم به خوونه\ دیدم یه گدای پاپتی\ کفشامو برده بی جک و چونه\ و...غیره<br />
ترانه: یارب با صدای هایده ترانه سرا،؟<br />
بگو یارب\ چه بد گفتم \ چه بد کردم\ که نزدت خویشتن را دیو و دد کردم \ به جز عشقی که دردش را به من دادی\ به من یارب \چه بخشیدی که رد کردم\ فقط در عاشقی یارب \مدد گفتم \ شدم عاشق\ تمنای مدد کردم\ به حرفم گوش کن یارب\ به دردم گوش کن یارب \اگر بیهوده می گویم \ مرا خاموش کن یارب\<br />
ترانه: کبوتر عشق، خواننده لیلا فروهر، ترانه سرا: مسعود فردمنش<br />
تو کاری کردی که کافر نکرده\ به هرکس گفتمش باور نکرده\ تو همچین کفتر عشق رو پروندی\ که تو هیچ آسمونی برنگرده\ تو کاری کرده دشمن نمی کرد\ که دشمن سهل اهریمن نمی کرد\ من اون قد باوفا بودم \که جز تو کسی ظلمی چنین با من نمی کرد\. چوبه داررو بستی\ پای دار ما نشستی\ طناب داررو بافتی\ کار دل مارو ساختی\ هزار دفعه شمردم\ با هر کدومش مردم\ نیومدی تا آخر ترو به خدا سپردم \ <br />
تضاد در معنا، میل به شکنجه، عدم مصابقت فاعل با فعل \ احساس مازوخیستی، ترویج روحیه قصاص، تکریم و کرنش و بخشایش آن کسی که آزار می دهد، در این ترانه با ریتمی شاد و عشوه های آبکی خواننده موج می زند. فرض را می گیریم معشوق جنین می کند. به عبارتی چوبه دار را فراهم وخود نیز زیر چوبه دارمی نشیند تا نفس آخر فیصله بگیرد، اما ناگهان قربانی به کرنش می نشیند و " کافر" را که معشوق بی وفایی ست، به دست باری تعالی می بخشاید! براستی این چگونه عشقی ست؟ این موسیقی و ترانه تلطیف دهنده کدام بخش از روان سالم آدمیست؟ <br />
"ترویج روحیه خشونت"، که یکی دیگر از ابزارها و دست آوردهای جمهوری اسلامی است در بسیاری ازمتون ترانه ها موجود است. برای نمونه: ترانه،برو با صدای روزبه، ترانه سرا (؟)<br />
بی شرف خودتی\، من می خواستم که با تو باشم\ بمونم تا همیشه\ اما تو رفتی و نگفتی\ عاقبت این دل من چی میشه\ حالا \چرا برگشتی میگی بی تو نمیشه\ نمی خوامت برو گمشو\ برو از جلوی چشام واسه همیشه \ و...و...غیره <br />
در روان شناسی مدرن، خشونت (aggression) را به واکنش و کنش متقابلی تعریف کرده اند که فرد به چند منظورمشخص،انجام می دهد ۱- به دلیل ترس و احساس جدایی ویا موقعیت های جدایی آفرین. ۲-میل برای ایجاد ترس یا گریز دیگران ۳- میل به ایجاد ترس و وحشت برای پیش بردن عقاید و علائق و اهداف از پیش آماده شده. ۴- به منظور تسلط بردیگری.۵- پرخاشگری، ناشی از حرمان و جدایی یا ابطال اهداف، ناشی از خشم.<br />
آنچه به عنوان نمونه، ازاین ترانه نام برده شد، دارای چنین ویژگی ها و ترویج روحیه مورد نظر است. از این دست ترانه ها فراوانند. <br />
نمونه دیگر: ترانه، برو باصدای افشین، ترانه سرا (؟)<br />
سایه ات رو بردارو از این جا برو\ نمیخوام ببینمت دیگه ترو\ سایه ات رو ور دار و از این جا برو\ که دلم طاقت درد رو نداره\ برو که چشای دوره گرد تو\رو دلم درد بی درمون میذاره \ و..و...و غیره <br />
نمونه دیگر: خواننده: بیتا، ترانه سرا (؟)<br />
از سر رام درت میکنم \ پیش همه بدت می کنم \ تماشا کن ببین چه جوری\ حالا دست به سرت می کنم\ گفتم یه وقت خطا نکنی\ یه وقتی اشتباه نکنی\ پیش منوو خدای دلم\ مواظب باش گناه نکنی\ گناه کردی سزاش رو بده \بهای اشتبات رو بده\ جواب حرفای دلم رو\ جواب روزگار رو بده \ با تو دیگه کاری ندارم \حتی دیگه دوست ندارم \میرم و با رفتنم \می دونم ترو به زانو در میارم.\<br />
این تمام متن ترانه است که سه بار تکرار می شود تا از زمان طبیعی، با ریتم و پر کردن فضای خالی آن جلوگیری شود تا به این ترتیب به گوش شنونده زیبا جلوه کند! اما خصوصیات وویژگی این ترانه، جز ترویج روحیه خشونت چیز دیگری هم هست؟ <br />
"ترویج روحیه دعاگویی و خرافات و نفرین "<br />
چه در زمان حکومت پهلوی وچه دردوران دیکتاتوری اسلامی ایران، همواره ترانه هایی به گوش می رسید ومی رسد که حاکی برپناه بردن به خدا و یا دعا و شانس و خرافات و نفرین و آه وناله وزاری بر پیشگاه" باری تعالی“ بوده. اما در این سالهای اخیر در لوس آنجلس ترانه هایی سروده و پرداخته می شود که دست دوران پیشین ترانه ها را ازپشت بسته است! ان قدر معنا و مفهوم دارند و هربندش با بند دیگر در رابطه، که باید باشنیدن آن بر روی چیزی به نام خدا و دعا و..و..و..خط کشید!!<br />
نمونه: ترانه شانس، خواننده، لیلا فروهر <br />
من که تموم عمرم\ دل به کسی نبستم\ من که توی کنج خوونه\ شب تا سحر نشستم\ حالا که توی این غریبی\ یاری رو پیدا کردم\ طلسم من شگسته\ عشق و بهوونه کردم \ یه یاری دارم زرنگه\ با دل من دو رنگه \ توی کنج سینه قلبی\ داره که مث سنگه\ بخشکی شانس بخشکی \ بخشکی شانس بخشکی \<br />
این نیز تمام متن ترانه است. همین و بس!<br />
نمونه دیگر: نام ترانه: شکوه، ترانه سرا: همامیر افشار <br />
از تو باتو شکوه کردم\ نازنینم درد دل هامو نوشتم\ شب سحر شد من هنوزم\ قصه دل از تمام لحظه های سرنوشتم می نوشتم می نوشتم \ من ترا بربرگ گلها می نوشتم\ من ترا برموج دریا می نوشتم \ من ترا با این نفسها عاشقونه\ بر دل غمگین وتنها می نوشتم \ دونه دونه نامه هامو پاره کردی\ تو منو از شهر خود آواره کردی\ بعد من هرگز نپرسیدی او کجا رفت\ از کسی هرگز نپرسیدی چرا رفت\ رفتم و دیگر زمن نامی نبردی\ دل به عشق دیگری بی من سپردی\ بی تو من با عالمی بیگانه بودم \هرچه بودم عاشقی دیوانه بودم \بعد من با هر که بی من می نشینی\ آرزو دارم گل شادی نچینی\ تاکه هستی روی خوشبختی نبینی\ روی خوشبختی نبینی. \<br />
عشق های شرقی و ترانه هایش اینچنین اند. معشوق، روزی عاشق سینه چاک است، روزی دیگر نفرین کننده و به دام طلسم و جادو گرفتار و انتقام جو! از قرار معلوم حد تعادلی هم در روابط و احساسات عاشقانه در فرهنگ ما نیست! یک ترافیک عمومی ست. هر کس بوق بیشتری بزند، راهش زودتر باز می شود و عبور از تونل و جاده عشق، ساده تر!<br />
<b><br />۶- بی هویتی (جایگزینی ضمیر سوم شخص جمع " ما " به جای ضمیر اول شخص مفرد " من ")</b><br />
کاربرد این اصطلاح روان شناسی، در ادبیات و شعر و ترانه سرایی، به این منظور است که: هویت و شخصیت انسان در برابرفرد دیگرو یا مفاهیمی عاطفی، نا معلوم و مجهول و اغلب منفعل می گردد. " فردیت فر د "، به پای دیگری و به نام "عشق "، بی معنا می شود و حضورش ناپیدا، و فقط وقتی حضور فردی اش معنا می یابد که معشوق اراده کرده باشد. سر سپردگی بی چون وچرا معنای واقعی عشق های شرقی است. نه معشوق جای خود را دارد و نه عاشق! محل اعراب هیچ یک مشخص نیست! <br />
اما کم انتظاری، از سوی ترانه سرایانی ست که حامل اندیشه و پرچم دار روشنگری اند. <br />
بیشتر شنوندگان به ترانه " شام مهتاب،عنایت دارند. این ترانه زیبا سروده شده است. اما به نا گاه در متن، ضمیر سوم شخص جمع " ما "،به جای ضمیر اول شخص مفرد " من " تبدیل می شود. استدلالی در میان نیست، وزن وریتم ترانه نیز تغییر نمی کند، اگر از ضمیر اول شخص مفرد " من " بهره گرفته می شد. متن را مرور می کنیم.<br />
ترانه، شام مهتاب.خواننده داریوش. ترانه سرا:ایرج جنتی عطایی<br />
تو اون شام مهتاب کنارم نشستی \عجب شاخه گل وار به پایم شگستی \رقم زد نگاهت به نقش آفرینی\ که صورتگری را نبود این چنینی\ پریزاد مهر و مه آسا کشیدی \خدا را به شور تماشا کشیدی\ تو دونسته بودی چه خوش باورم من\ شگفتی و گفتی از عشق پر. پرم من\ تا گفتم کی هستی\ تو گفتی یه بی تاب \تا گفتم دلت کو\ تو گفتی که دریاب \قسم خوردی بر "ما "\ که عاشق ترینی\ توی یه جمع عاشق \تو صادق ترینی \ همون لحظه ابری \ رخ ماه و آشفت \ به خود گفتم \ ای... وای \ مبادا دروغ گفت \ هنوزم توی شبهات اگه ماه و داری \ من اون ماه و دادم \ به تو یادگاری. <br />
ترانه: عسل بانو با صدای، سیاووش قمیشی ترانه سرا (؟)<br />
نمونه دیگر: ترانه، عسل بانو با صدای، سیاووش قمیشی، ترانه سرا (؟)<br />
عسل بانو هنوزم پیش" مایی“ اگر چه دست تو\ تو دست " من " نیست \ هنوزم با توام تا آخرین شعر\ نگو وقتی واسه عاشق شدن نیست\ و..و..و..و غیره <br />
در این شعر، عسل بانو، یک نفر است که معشوق ست و عسل بانو نام دارد، عاشق هم یک فرد است که خیال می کند اگرچه معشوق در نزدش نیست اما دستهای او در دستهایش هست. در این خیال و تصور خصوصی به ناگاه عاشق چند تن می گردد و ضمیر جمع " ما " بکار می رود، آن هم در برابرمن عاشق که یک نفر است! پاسخ آکادمیکی زبان فارسی در دست نیست، جز ذهنیت بت پرستی و شهرزاد خواهی و خدای بانو صفتی!!!<br />
در مواردی استثنایی، گاه ترانه سرا به گونه کلاسیک می سراید، کاربرد این گونه ضمیرها، براساس قالب شعر کلاسیک قابل پذیرش است، اگر چه استفاده از آن دیروزین و غیر مدرن است! <br />
موسیقی مدرن، واژگان مدرن را می طلبد. اما این به منظور کاربرد ناموزون وناهماهنگ واژه ها با متن نیست.<br />
<b><br />۷- وطن پرستی</b><br />
به همراه جنبش مشروطه ناسیونالیسم به فرهنگ ما راه یافت، وطن پرستی و وطن دوستی در ادبیات شکلی دیگر به خود گرفت.این بار وطن "مادر"شد وخاک وطن تقدس یافت. خون نیز تقدس یافت. فرهنگی پا گرفت که می شد در راستای عشق به وطن، در راه آن جان فداکردوبرخاکش خون ریخت."آزادی“ را خون لازم بود وجان های شیفته.شاعران و نویسندگان مبلغان بی دریغ"عشق به وطن"شدند. گذشته ناشناخته ما آینده آرمانی ما را می بایست گسترش می داد! جنبش مشروطه به آرمان های خویش دست نیافت. حکومت برآمده از آن ناسیونالیسم برای استحکام خویش بهره برد.رضا شاه برای متحدالشکل گردانیدن کشور به عظمت ایران باستان نیاز داشت. وطن پرستی با تاج وتخت شاهی گره خورد و شاه باردیگر "سایه خدا"برزمین شد. حکومت اسلامی ناسیونالیسم را در "امت اسلامی“ باز یافت و از آن همان استفاده ای را کردکه سلف او. وطن این بار سر از مذهب برآورد ودر ظاهر از ناسیونالیسم حتی فراتر رفت و "اخوت اسلامی“ را در بعد جهان هدف قرار داد. در باطن اما حکومت اسلام در ایران مهم بود و حفظ آن بیشتر!آن چه را که جمهوری اسلامی در این عرصه تبلیغ کرده و می کند، پس از سال ها از خارج از کشور نیز سر برآورد.در ترانه های "لوس آنجلسی“ پدیدار گشت. حضور وطن دوستی در ترانه ها و اشعار جنبش ناسیونالیسم ایران، یعنی جنبش مشروطه، اگر چه نفش انقلابی و مثبت داشت،اکنون جز خدمت به ارتجاع چیزی نیست. نشانی ست از ذهن های کور که نه شناختی از وطن در دوران معاصر دارندو نه جمهوری اسلامی را می شناسند. جالب این که فریادی ست از دور که می بایست ایران دوستی ترانه سرا و خواننده را نشان دهد. اما به راستی این وطن پرستان ایران دوست حاضرند در این برهه از زمان جان فدای وطن کنند؟<br />
ترانه: ایران من با صدای افشین، ترانه سرا؟<br />
ترانه: ایران با صدای هنگامه، ترانه سرا؟<br />
ترانه: تهرون با صدای ویگن، ترانه سرا؟<br />
ترانه: وطن با صدای داریوش، ترانه سرا؟<br />
و غیره..... اما از همه شنیدنی تر، ترانه" شناسنامه من" با صدای گوگوش و مهرداد آسمانی ست. ترانه سرا، شهریار قنبری.<br />
مرور این ترانه فرصتی ست برای درک بی واسطه عشق به وطن و باز هم تناقض سرایی:<br />
وطن چیه؟ وطن کیه؟ لالایی بچه گیه\ وطن تویی، وطن منم، منم که پر. پر می زنم \<br />
زبان مادریمونه\ مارو به هم می رسونه\ جای همه تجربه ها \ عطر غریبی در هوا \<br />
اصالت خاطره ها (؟) \، فرصت آزادی ما (؟)\ پنچره ای روبه سکوت (؟)\ تنهایی کویر لوت (؟)\ دل ضربه های هر چه بد (؟) \ تجارت تن با قلم (؟)<br />
پنچره ایی به پنچ دری (؟) \ با مردم خاکستری \ رو به حیاط بچگی \ سرخوردگی، دلمردگی \<br />
وغیره.....<br />
براستی؛ می بینید که ترانه سرا چه می سراید و خواننده نیز طوطی وار چه تکرار می کند؟ اگر وطن پنچرهای رو به سکوت و حیاطی رو به دلمردگی و سرخوردگی و تجارت تن با قلم و دل ضربه های هرچه بد و آب دشمن خوست، دیگر این همه آه و فغان سر دادن برای چنین وطنی از چه روست؟!<br />
موسیقی "لوس آنجلسی“، موسیقی ست مملو از شکایت و ناله و فاقد معنا و مفهوم. مولد دلهره و فغان. کابوس زندگی و دربه دری. عاری از لطافت عاطفه و تضعیف کننده روحیه بارور. مسخ اندیشه و اشاعه شعارهای خالی از عمل. حدیث مکرر نفرت و خشم و انتقام.طردجهان. دستاویز شدن به آسمان. پرداختن و رجوع به دنیای پوچی. پیشتاز و پیام آور رنج و اندوه. ارجاع اراده آدمی به آن سوی آسمان ویا چیزی به نام شانس و بخت و اقبال و ترویج خرافه و دلی دلی های شبانه و سحرگاهی.<br />
این نوع از موسیقی، بیانگر ستیز و تضادهای درونی و بحران فرو ریختن ارزش های انسانی ست. <br />
فلسفه جوهری این گونه ترانه سرایی حکایت این ضرب المثل ست: "پس از ما جهان را گو آب بگیرد".<br />
ساده نگاری و سهل اندیشی و هیچ سرایی به آسانی مقبول همگان می افتد. بنابراین لزومی ندارد تا ترانه سرایان به خودزحمت فکر دهند ونغمه ای بسرایند دلنواز. همان بس که با بکار گیری قافیه های کلیشهای و ضربی،آهنگی بسازند و بزن و برقص وبشکنی راه بیندازند. این تمامیت مسئولیت ترانه سرایان امروزی است: راحت طلبی و ساده اندیشی و بیهوده سرایی.<br />
آهنگ سازان سبک مورد نظر ما یعنی "لوس آنجلسی“، در مرسوم ترین ترکیب و فرم آن، می کوشند تا قسمت "کرشندو"۶ را با ضعیف ترین و یکنواخت ترین اصوات آغاز می کنند و صدا را تا مرحله قوی ترین و درهم ترین صداها بالا می برند و با همان اصوات "آرپجلو"۷ را درتمام "او کتاوها" ۸ به همراه آلات موسیقی تکرار می کنند و یک نوع هارمونی می سازند که از پا تا به سر، با آن چه که طبیعتنا از موسیقی ناشی می شود، متفاوت است. این عمل از آن جهت انجام می گیرد تا اصوات غیرمنتظره و نامأنوس، شنونده را تحت تأثیر قرار دهند. در نتیجه با ایجاد اصوات نا مأنوس در شنونده، تحریک حسی – شنیداری ایجاد می کنند که اغلب به این گونه از موسیقی گفته می شود: خوب، قشنگ، جالب، که نه این است و نه آن و نه می تواند میزان ارزش هنری محسوب شود و وجه مشترکی با آن داشته باشد. چنین موسیقیای قادر نیست یک اثر هنری واقعی را بوجود آورد، زیرا نیازمند کمال و تناسب است. یعنی: شکل و محتوا باید دست در دست یکدیگر دهند و واحد کاملی را بوجود آورند. <br />
آهنگسازان در ملودی، اصوات را متراکم می کنند، در هم می آمیزند و گاه بر قوتشان می افزایند و گاه نیز از شدتشان می کاهند و با این اعمال در شنوندگان تأثیری فیزیولوژیکی بوجود می آورند و شنونده ناآگاه نیز این تاثیر را به جای هنر موسیقی قلمداد می کنند. تاثیر این موسیقی بر فرد، احساس زیباییشناسی او را به حداقل می رساند، سیستم اعصاب او را درهم می ریزد و در نتیجه روان او را بیمار می کند. این تاثیر در بیشتر موارد مخرب روان و اعصاب آدمی است.۹<br />
هنر موسیقی و ترانه سرایی ایرانی روز به روز از لحاظ مضمون فقیرتر و از نظر شکل و محتوا نامفهوم ترمی شود و در آخرین تجلیات خویش خصا ئل هنری را از دست داده وجای خود را به شبه هنر سپرده است. <br />
ریشه و نهاد موسیقی همانی ست که بود، فقط شکل ها و فرم ها تغییر کرده اند. مضامین ترانه سرایی نیز محدودتر و تکراری تر و یکنواخت تر شده است و سرانجام به مرحله ای رسیده که در نظر ترانه سرایان ممتاز انگار از قرار معلوم همه چیز گفته شده و حرفی نمانده تا گفته نشده باشد. ترانه سرا با آهنگساز به اصطلاح خبرهای دست در دست هم می گذارند تا با عباراتی نامفهوم که تا کنون به کار نرفته، به زعم خویش سبک و سیاق و فرم و ترکیب جدیدی ارایه دارند و از آنجا که مورد استقبال مردم عامه و ساده پسند نیز قرار می گیرد، دنیا بر وفق مراد می گردد!<br />
مخاطبان این موسیقی در داخل و خارج نیز انگار، همان چیزی را که می شنوند که انتظار داشتند، زیرا بی هیچ چون و چرا آن را می پذیرند، بی آنکه بر آن اندیشیده باشند. گویی هنرمند (ترانهسرا و آهنگساز و خواننده) با اطمینان به استعدادی خدادادی و با تکیه بر آن، هرچه دلشان می خواهد می سرایند و می سازند و می خوانند و خلق می کنند و توزیع و عرصه می نمایند و به نام اثری هنری ارائه می دارند وبراین باورند که کارشان عالی و خدشه ناپذیر است. حکایت ایشان چنین است که آن قدر غرق دنیای کوچکِ کوچکِ خویشاند که زمان و زمانه را فراموش کردهاند. بیخبراز دنیای واقعاً موجود، به هواداران خویش نوید دنیایی را می دهند که سال هاست عمر آن به سر رسیده و به تاریخ پیوسته است. <br />
<br />
__________________________<br />
۱- کتاب ذهن در بند، بخش:نوعی از موسیقی، نوعی از فرهنگ، اثر: اسد سیف<br />
۲- واژه "فرهنگ بی چرا " را از محمد مختاری وام گرفته ام. برای مطالعه رجوع کنید به کتاب " تمرین مدارا" بخش فرهنگ بی چرا، اثرمحمد مختاری <br />
۳-برای مطالعه رجوع کنید به: ت. رایک. (فروید – یونگ - ویلهلم رایش) مازوخیسم در انسان امروزی. انتشارات فارار و راینهارت. نیویورک.<br />
و همچنین:upsychology& psychiatrv. N pourafkary md. Band ۱& ۲ <br />
۴-برای مطالعه رجوع کنید به کتاب " تضاد های درونی ما " اثر، کارن هورنال. ترجمه محمد جعفر مصفا<br />
۵- زمینه و پیشینه اندیشه ستیزی در ایران. بخش: شاه لمپن ها، جامعه لمپن پرور. اثر: اسد سیف- و ذهن در بند. بخش:نوعی از موسیقی – نوعی از فرهنگ، اثر: اسد سیف<br />
۶-crescend بخشی از آهنگ است که اصوات آن به تدریج اایش و قوت می گیرند. <br />
۷-arpeggio اصطلاح ایتالیایی که در سطر بالای نت های موسیقی نوشته می شود.<br />
۸ــ oktav نت درجه هشتم از نت پایه در گام و یا تونیک است. فاصله هشت درجه گام دیاتونیک<br />
۹ــ رجوع کنید به: - ARZNEIMITTEL WIRKUNGEN pharmakoiogie & TOXiKOLOgie <br />
Wissenschaftliche verlagsgesellschaft mbh stuttgart<span id="goog_377085373"></span><span id="goog_377085371"></span></div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-13976683185654112312013-07-22T00:03:00.001+02:002015-05-14T17:43:46.650+02:00خطی بر شعر، جهان نگری تراژدیک بخش نخست ـ کُنش شعری یا تأملاتی در شعر و زبان<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">از
چیستیِ </span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بسیار
گفته شده و کمتر به نتیجه ایی دلخواه رسیده
ایم</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">پذیرشی
همگانی در این باب یافت نشده است و نظراتی
که در خصوص </span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">چیستی
</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر
تا کنون بیان شده، به طور کلی نظراتی شخصی
و برداشت هایی فردی بوده است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
تعاریف، برداشت ها و دریافت هایی ست که
از عمل و عکس العمل شاعر </span></span></span><span style="font-size: small;">(
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">کُنش
شعری</span></span></span><span style="font-size: small;">) </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
وقوع شعری تعریف می شود</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
تعریف اما همواره بسنده به ادراک و فهمی
ست که از متن شعری ارائه داده شده و از این
رو گوناگونی تعاریف از چیستی شعر را منوط
به گوناگونی دریافت ها از آن نموده است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
این مقال اما به چیستی شعر پرداخته نخواهد
شد، بل که رویکردی خواهم داشت به رابطه ی
آن با </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زبان</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تجربه</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شاعر
با شعر که الزاماً با </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">رنج</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شکست</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">همراه
است</span></span></span><span style="font-size: small;">. "</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">رنج
و شکستی</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">که
من آن را </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">جهان
نگری تراژدیک</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">می
نامم</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">لازم
به ذکر است که این مقاله از دو بخش تنظیم
شده؛ بخش نخست که تأملاتی در شعر با زبان
از منظر فلسفیست و بخش دوم</span></span></span><span style="font-size: small;">:
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">جهان
نگری تراژدیک </span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">رنج
و شکست در شعر</span></span></span><span style="font-size: small;">) </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">از
همان منظر</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اکنون
خوانندگان محترم بخش نخست از این نوشته
را در دست دارند و بخش دوم آن به علت طولانی
بودن مطلب و منابع، در اینجا آورده نشده
است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">باری
غالباً در قضاوت شعری از این یا آن شاعر
با این نظر روبرو بوده ایم که شعر از لحاظ
بیانی، ناقص و یا نارسا بوده است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">یا این
که در ماهیت حقیقی تجربه، </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بیان
شعری</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مخدوش
شده است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و
یا پیوند درونی بیت های شعر با مضمون
هماهنگی ندارد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">یا
این که شعر، غنایی نیست</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به بیان
روزمره گی دچار است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و از
این دست ـ بیاناتی تک خطی که راه به جایی
نمی برد تا بتوان رابطه ی شعر را با زبان
و تجربه ی زبانی آن مشخص و یا تا حدودی
آشکار نمود</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تفاسیر
و نقدهایی که بیشتر تقدم بر خط تصویری شعر
دارند و نه بر تجربه ی زبان با شعر نیز
کمتر این معضل و یا ناخوانی را روشن و
خوانا نموده است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به
عبارتی تجربه ای که شعر را از عنصری اصلی
به </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اصیل
تر</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تبدیل
می کند، در اولویت تجربه ی زبانی به نسخه
ی گپی و یا دست دوم بدل می شود</span></span></span><span style="font-size: small;">!
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">الویتی
که یا تعریف از شعر نام دارد و یا نقد شعر</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
گونه قضاوت ها در باره ی تجربه شعری، در
واقع از نوعی ابهام در خودِ مفهوم تجربه
بر می خیزد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">حال
اگر تفاسیری از این دست را به کناری بگذاریم
و به رابطه ی شعر با زبان بپردازیم، آن
گاه می توانیم بگوییم که ناتوانی یا ضعف
شعر نه فقط از نارسایی نحوه ی بیان آن، بل
که اساساً از نقصِ تجربه ی شاعر ناشی می
شود</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">موضوع
یا معضل این نیست که شعر بد بوده یا خوب،
بل که نکته ی اصلی این است که شاعر، بد
تجربه کرده است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">یعنی
تجربه ی او فاقد کفایت، روشنی و انسجام
کامل بوده است؛ تجربه ی او به مفهومی وجودی
و ذاتی، و نه صرفاً روانی یا احساسی، نیمه
تمام و مغشوش بوده است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">برای
روشن تر شدن این مسئله به یکی از بینش های
اساسی فلسفه ی هنر هگل می توان رجوع کرد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">هگل،
زیبایی، به ویژه زیبایی هنری را نمودِ
حسیِ ایده می دانست</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">برای
او هرگونه قضاوت هنری مستلزم توجه به
کفایت و تعیین ذاتی شکلی بود که می بایست
به منزله ی نمود حسی ایده، آن را به نمایش
گذارد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اما
این شرط تنها به بیان یا شکل هنری محدود
نمی شود، زیرا ایده نیز برای نمایش و بیان
شدن باید از تعیین، کلیت و روشنی ذاتی
برخوردار باشد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">روشن
است که تصور هگل از بیان هنری، دقیقا بر
یگانگی و پیوند تجربه و زبان هنری متکی
است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">نارسایی
و نقص تجربه ضرورتاً از نارسایی در بیان
را به دنبال دارد و </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بد
بیان کردن</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
واقع نمودی از </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بد
تجربه کردن</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به
گفته هگل</span></span></span><span style="font-size: small;">: "</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بر
خلاف آن چه غالباً تصور می رود، معیوب
بودن اثر هنری را همواره نباید به فقدان
مهارت هنرمند نسبت داد؛ بل که برعکس،
معیوب بودن شکل، نتیجه ی معیوب بودن محتوا
است</span></span></span><span style="font-size: small;">." 1</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بی
شک این برداشت از هنر </span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">الزاماً
در این مقاله ، </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر</span></span></span><span style="font-size: small;">")
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بر
تفسیر دیگری از ماهیت تجربه و زبان استوار
است که اولویت و تقدم زمانی و وجودی تجربه
بر بیان را نفی می کند</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بررسی
این تفسیر مشکلآفرین خواهد بود</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زیرا
مسائل برخاسته از تفاوت میان تجربه ی عادی
و تجربه ی زیست شده، و ندیده گرفتن </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">قدرت
کلام </span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
فراتر رفتن از تجربه ی حسیِ موجود، به
مغلطه ای بی ثمر می انجامد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
واقع نطق یا کلام، همان قدرتی است که به
ما اجازه می دهد به یاری خاطره و خیال و
تأمل و نقد، از واقعیت و تجربه ی موجود
فاصله بگیریم</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
نتیجه زبان می تواند و باید که بتواند
پیوند خود با تجربه را بگسلد و به آن چه
واقعاً </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">وجود
ندارد</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">،
بپردازد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">با
توجه بر این مشکلات باید گفت که مفهوم
هماهنگی و یک دستی تجربه و زبان نیازمند
بازبینی دقیقتری است و در نهایت حفظ این
پیوند منوط به بسط تجارب عادی و هم چنین
تفاوت قلمرو وسیع تجارب هرمنوتیکی ست</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
تقابل با تجارب عادی، تجارب هرمنوتیکی
</span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تجربه
ی زیست شده</span></span></span><span style="font-size: small;">)</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">،
کلیت زندگی و هستی آدمی را در برمی گیرد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در تجارب
عادی فاصله ی فاعل </span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">سوژه</span></span></span><span style="font-size: small;">)
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تجربه
از فعل و موضوع تجربه </span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ابژه</span></span></span><span style="font-size: small;">)
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">حفظ می
شود و موضوع به منزله ی شیئی خارجی و در
نهایت خنثی و بی ارتباط با نفس تجربه می
شود؛ در حالی که در تجربه ی زیست شده آدمی
با موضوع درگیر می شود و آن را به جزئی از
زندگی خویش بدل می سازد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به همین
دلیل در تجربه ی زیست شده، هر تجربه ی و
فهمی در عین حال مستلزم تجربه و فهم ِ نَفس
است و بر عکس</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به
عبارتی ماهیت و رابطه ی تجربه، با زبان
شعری ارتباطی تنگاتنگ و در عین حال منسجم
دارد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زیرا
تجربه ی هنری یا زیباشناختی صرفاً یکی از
انواع تجربه نیست</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بل
که نمایانگر ماهیت و ذات خودی تجربه نیز
هست</span></span></span><span style="font-size: small;">.2</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زیرا
تجربه ی هنری فرد هنرمند را </span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شاعر</span></span></span><span style="font-size: small;">)
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">از عادات
و زندگی روزمره جدا ساخته و همزمان با آن
او را با کلیت هستیِ فردیِ خویش مرتبط می
سازد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">معنای
نهفته در تجربه ی هنری پیش از آن که به
موضوعی خاص اشاره کند، حاکی از</span></span></span><span style="font-size: small;">:
"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">با
معنا بودن</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زندگی
در کل است و هر تجربه ی زیباشناسانه همواره
حاوی تجربه ی یک کل نامتناهی ست</span></span></span><span style="font-size: small;">."
3</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مشکل
برخاسته از یگانگی تجربه و زبان، به مسئله
</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">قدرت
کلام </span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و
فاصله گذاری مربوط می شود</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اما
تحلیل فلسفی و پدیدارشناختی از تجربه ی
زیست شده و رابطه ی آن با آگاهی درونی از
زمان، این معضل را تا حدودی رفع می کند</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">البته
شعر بر خلاف فلسفه، هرگز به طور کامل بر
تنش میان تجربه و زبان غلبه نمی کند و این
خود یکی از دلایل شکستی ست که شعر را به
سوی حقیقت می راند</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">از
دیدگاه پدیدارشناسی همه ی تجارب بر اساس
آگاهی درونی از زمان و در متن افقهای زمانی
دور و نزدیک برخاسته می شوند</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">هر تجربه
ای با افق های دوگانه ی خاطرات و انتظارات
دور و نزدیک احاطه شده است و از طریق
جایگاهش در جریان سیال زمان دورنی با دیگر
تجارب و هم چنین با کلیت حیات درونی ما
پیوند می خورد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
فاصله گذاری شرط ضروری هرگونه بیان و حتی
هرگونه تجربه است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زبان
قادر است در عین یگانگی با تجربه از
محتواهای خاص آن فراتر رود، و شعر مهم
ترین و قوی ترین شکل این فراتر رفتن در
عین یگانگی ست</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">لوسین
گلدمن معتقد است که هیچ گاه اندیشه هرز
نمی رود و همواره به واقعیتی وابسته است
و به آن نیز باز می گردد و در عین مشخص
ساختنِ فاعل خود، آن واقعیت را معنا می
کند</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اما
این فاعل که همان گروه و طبقات اجتماعی
است و به کارِ دگرگونی تاریخی می پردازد،
منشاء آفرینش ِ هنری نیز هست، به احساس
های ما نیز شکل می دهد و در تمام فعالیت
هایش ممکن نیست فوقِ فردی یا جمعی نباشد</span></span></span><span style="font-size: small;">."
4</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
تقابل با این نظریه، نفی این کلیت به معنای
قبول تجزیه ی کامل نفس و تجربه ی درونی
نیست</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بل
که عکسِ آن است</span></span></span><span style="font-size: small;">..</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">گشودگی
به آینده و تجارب جدید و پرهیز از ارائه
تجارب شخصی به منزله ی </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">معیار
حقیقتِ مطلق</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">امری
لازم و ضروری است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اما
گشودگی نسبت به آینده، بدین معنا نیست که
ما باید هم اینک تمامی تجارب و زندگی گذشته
و حال خویش و تمامی ارزش ها و حقایق اکتسابی
را انکار کنیم</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">احترام
به دیگری ناقض احترام به نفس نیست</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بل که
بر عکس پرهیز از ضعف نفس و التقاط و تقلید
کورکورانه شرط اساسی احترام به عقاید
دیگران و خود است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
مقوله را نیز زنده یاد محمد مختاری در
بخشی از اثر خود،</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">انسان
در شعر معاصر</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">،
تحت عنوان </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">درک
حضور دیگری</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به
وضوح و در کلیت بیان نموده است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">لاجرم
هنوز هم می توان از کلیت تجربه ی فردی در
شعر سخن گفت و همین کلیت است که تقدمی
وجودی تجربه بر زبان و توالی عینی مبتنی
بر زمان بیرونی را تعدیل می کند</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تجربه
های هرمنوتیکی، نظم عینی زمان را درهم می
شکند و بدین ترتیب هنرمند </span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شاعر</span></span></span><span style="font-size: small;">)
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در لحظه
ای کوتاه از زمان، دوره ای طولانی </span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مثلا
دوران کودکی خویش را</span></span></span><span style="font-size: small;">)
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تجربه
می کند و به ناگهان خانه، خیابان، شهر،
والدین، معلمین، جمادات و نباتات و حیوانات
و پرندگان و خزندگان و </span></span></span><span style="font-size: small;">...</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و</span></span></span><span style="font-size: small;">...</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و</span></span></span><span style="font-size: small;">...
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">از یک
فنجان چای سر بر می آورند</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">جستجوی
زمان از دست رفته </span></span></span><span style="font-size: small;">"5</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">،
نمادی از همان تجربه ی زیست شده </span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">هرمنوتیکی</span></span></span><span style="font-size: small;">)
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زمانی
که هر تجربهی خاص و منفردی می تواند ما
را به نحوی غیر ارادی به یادآوری و باز ـ
زیستن تمامیت آن وادار سازد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">هر
کنش شعری به منزله ی نوعی تجربه، هنرمند
</span></span></span><span style="font-size: small;">(</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شاعر</span></span></span><span style="font-size: small;">)
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">را به
این تجربه ی زیست شده رجوع می دهد و در
واقع درک ماهیت این کنش بدون توجه به این
بازگشت ناممکن است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بررسی
شعر به منزله ی نوعی کنش یا تجربه ی زبانی
ـ یا نوعی تجربه در و با زبان بدین معنی
ست که </span></span></span><span style="font-size: small;">: </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">توجه
ما از شعر به منزله ی تجربه، به تجربه ی
زبانی معطوف می گردد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">عبارت
</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر
نوعی تجربه ی زبانی است</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">همان
قدر مبهم است که عبارت </span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر
نوعی تجربه است</span></span></span><span style="font-size: small;">."</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
نتیجه برای روشن کردن معنای آن بهتر است
به جای رجوع به آرا و عقاید و نظریات
فیلسوفان در باب تجربه و زبان، به عملکرد
واقعی خود شاعران پرداخته شود</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">برخی
از شاعران آثار خود را پس از تحریر، بارها
و بارها تغییر می دهند و روتوش می کنند</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">برخی
دیگر معتقد به این اهستند که این عمل
اصلاً نباید صورت بگیرد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">برخی
نیز معتقد به این هستند که ویراستاری تا
حدی لازم و ملزوم هم می باشند</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
امر در مورد پدیده ی </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">الهام</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">نیز
صادق است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">برخی
معتقد به الهام اند و برخی به آن وفادار
نیستند</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">برخی
چون </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ریلکه
</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">فقط
بیت نخست را هدیه ای از خدای شعر می پندارد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">برخی
نیز چون </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">والری</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">نه تنها
به سکوت و دم ننوشتن اعتقاد دارد بل که
نظام حاکم بر اراده ی شعری را ارج و قرب
می گذارد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به
این معنا که در ساعتی به سرودن شعر پرداختن
و در ساعتی مشخص تر دست از آن کشیدن</span></span></span><span style="font-size: small;">!</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تصمیم
گیری در مورد زمان و مکان و به طور کلی
شرایط لازم برای کنش شعری، بی شک مُعرفِ
کنشی عقلانی یا بهتر بگوییم کنشی هدفمند
است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اما
این به آن معنا نیست که محتوای این تصمیم
یا کنش نیز امری ابزاری و یا انتخابی است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زیرا
اگر چنین بود برنامه ریزی کامپیوتر برای
سرودن شعر نیز ممکن می شد</span></span></span><span style="font-size: small;">!</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">عقلانیت
</span></span><span style="color: red;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مضمر</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">
در کنش شعری از حد عقل صوری و ابزاری فراتر
می رود</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به
همین جهت شاعری مثل رمبو شرایط لازم برای
کنش شعری را به این شکل توصیف می کند </span></span></span><span style="font-size: small;">:
" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">پریشان
سازی طولانی، کلیه ی حواس خویش، از تعقل
و اندیشه </span></span></span><span style="font-size: small;">" 6</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
جمله مخلوط به جنونِ </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">رمبو</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">،
بیانگر این نکته است که او با اتکا به
تصمیمی آگاهانه و عقلانی، دست به تخریب
آگاهی و عقل می زند</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">همین
نظریه را نیز سوررئالیست ها و طرفداران
</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">سُرایش
خودکار</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">درباره
ی شرایط کُنش شعری ابراز داشته اند که با
</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">عقل
سلیم </span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">سازگاری
ندارد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">نبوغ
شاعرانه همراه با تفکری خلاقانه، مرزهای
دانسته های ما را در هم می شکند؛ به همین
علت بسیاری بر این گمان اند که تفکر
خلاقانه کاملاً از تفکر عادی متفاوت است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">نبوغ
خلاقانه با تفکری شهودی عجین است و همین
</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شهود</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">است که
تفکر خلاقانه را از تفکری عادی متمایز می
سازد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">فروید
درخصوص تفکر خلاقانه هرگز به نظریه ای
تمام عیار نپرداخت</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اما
سعی کرد از طریق روش شرح حال روانکاوانه
</span></span></span><span style="font-size: small;">( Psychobiography)</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">،
نظریه ی روان پریشی </span></span></span><span style="font-size: small;">(Psychodynamic)
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">خویش
را در مورد خلاقیت به کار گیرد</span></span></span><span style="font-size: small;">.7</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">از
دیدگاه فروید اثر خلاقه بوسیله ی کشمکش
های لاینحل برانگیخته می شود</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تفکر
خلاقانه تحت تاثیر فرایندهای نخستین که
غیر منطقی، ابتدایی و مرتبط با نهاد و
ناخودآگاه است، می باشد نه تفکر فرایندهای
ثانوی که منطقی، واقعگرا و مرتبط با
ضمیر خودآگاه است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
سال های اخیر، شرح حال روانکاوانه ارایه
شده که مورد استقبال قرار گرفت و تحلیل
های بحث انگیزی را در مورد فرایندهای
خلاقانه فراهم ساخت</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مینارد
سالامون </span></span></span><span style="font-size: small;">Maynard Solomon </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
مورد شرح حال روانکاوانه بتهوون این گونه
اظهار می کند که چندین دگرگونی نسبتا
بنیادی در سبک موسیقی او روی داده است و
این دگرگونیها از حوادث مهم زندگی بتهوون
نشأت گرفته است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">حوادثی
که از طریق تاثیر بر ناخودآگاه او و در
موسیقیاش تجلی یافته است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">لذا
باید گفت؛ کنش شعری، از درون بینشی خاص
نسبت به شعر و مقتضیات تجربه ی شعری برمی
خیزد و ارتباطی به </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">نبوغ
ادبی</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">یا
خصائل و عواطف شاعرانه ندارد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">با
تحلیلی نیز که فروید از مراحل تفکر ذکر
کرده است، ضرورت هوشیاری را بر هنرمندان
و نوابغ قید ساخته است و نه جبراً تجربه
ی جذبه های عرفانی و خلسه و خمودی را </span></span></span><span style="font-size: small;">!</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
خمودی و خلسه و آن چه تحت عنوان </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">جذبه
های عرفانی</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">نام
می گیرد نه کشف شعری پدید می آید و نه نبوغی
سر از آستینِ بی دستی</span></span></span><span style="font-size: small;">!
</span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تجربه
ی زبانی ِ شعری اما متضمن دانش،مهارت و
استادی است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
تصور از شعر به منزله ی نوعی فن، سابقه ای
بس دراز دارد و شروع آن به عصر طلایی یونان
باستان باز می گردد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">همان
جا که ارسطو تألمات و نظریه ی شعری را بیان
کرد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">یونانیان
شعر را نوعی صناعت می دانستند؛ یعنی کنشی
فعال و هدفمند نظیر ساختن یک خانه که در
عینی بودن از معنایی درونی نیز برخوردار
بود</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
مقابل این تصور از شعر به منزله ی نوعی
ساختن، واژه ی شعر در فارسی به سویه ی
دیگری نیز اشاره دارد؛ یعنی به ارتباط
شعر با شعور، آگاهی و دانایی</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در این
معنا می توان گفت؛ </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر
شکلی از معرفت است که امر کلی را از هستی
زنده ی آن در موضوع خاص جدا می کند، قانون
و پدیده، و هدف و وسیله را در برابر هم
قرار نمی دهد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بل
که هر یک را منحصراً </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به
</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">واسطه
ی دیگری در می یابد</span></span></span><span style="font-size: small;">."8</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اگر
این دو نظریه را از شعر در کنار هم بگذاریم،
آن گاه در می یابیم که شعر هم ساختن و هم
دانستن است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">هم
کنش است و هم آگاهی؛ یا به عبارت بهتر؛
شعر در آنِ واحد هم تجربه است و هم زبان</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در شعر
است که سویه ی زبانی تجربه و بُعد تجربی
زبان آشکار می شود</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">کنش
شعری در واقع تجربه ی خاصی است که ماهیت
درونی تجربه و پیوستگی آن با زبان را آشکار
می سازد و همین امر ما را به طرح دومین
نکته در باب شعر به منزله ی تجربه ای زبانی
رهنمون می کند</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر،
یکی از انواع هنر و در عین حال غایت هنرهاست</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زبان
در شعر نیز یگانه وجودی ست که فهمیده می
شود</span></span></span><span style="font-size: small;">.9</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اما
زبان در عین حال جزیی از جهان و یکی از
پدیده های موجود است و این دوگانگی در شعر
به اوج می رسد و در عین حال درهم آمیخته
می شود و معنای حقیقی اش را باز می یابد و
لاجرم به عنوان یک تجربه ی زبانی، شعر
پدیده یا شیئ خاص است که توسط نشانه های
زبانی ساخته می شود</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
متن شعر و فقط در شعر است که مفهوم عام
زبان به صورتی انضمامی تجسم می یابد و
پیوند و یگانگی آن با تجربه ی درونی زیست
شده آشکار می گردد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
نتیجه می توان گفت؛ </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">پاسخی
ست به معمای لاینحل زبان و رابطه ی آن با
جهان</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و
از آن جا که والاترین و غامض ترین شکل ظهور
این معما خود شعر است، می توان گفت؛ هر
شعری به واقع درباره ی شعر است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زیرا
در کنش شعری و تجربه ی آن با زبان، شاعر
به کشف حقیقت چیزی می پردازد که شعر نام
می گیرد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
کشف دال بر چیستی و وجود شعر است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
حقیقت که چیزهایی به نام شعر وجود دارند
و می توانند ساخته شوند، و هم از لحاظ
خواننده، یعنی این حقیقت که کلمات شخصی
بیگانه و ناشناس می تواند برای ما و شناخت
ما از خود تا این حد حیاتی و پر معنا باشد،
به راستی تجربه ای معمایی ست</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر
پاسخی ست به معمای تجربه ی زیست شده</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و هر
شعری </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">و از
طریق </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بیان</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این یا
آن تجربه ی خاص، معنا یا بی معنایی تجربه
و زندگی را نیز </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بیان</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">می کند</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">قدرت
شعر در انجام این کار حد و مرزی ندارد و
از این لحاظ شعر بی شک از هر آموزه ی معنوی
یا نظریه ی فلسفی ـ علمی نیرومندتر است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
قدرت را نباید به سویه ی معناشناختی شعر
فروکاست</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">توانایی
شعر در آشکار ساختن معانی و ساختارهای
بنیانی تجربه و زندگی از این حقیقت ناشی
می شود که شعر خود نوعی تجربه یا کنش است،
تجربه ای که به واسطه ی ماهیت معما گونه
اش می تواند علی رغم ـ یا شاید به دلیل ـ
خاص بودن اهمیت و معنایی کلی و عام داشته
باشد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زیرا
فقط در متن این تجربه ی خاص، یعنی در متن
کُنش شعری است که تجربه کردن، فهمیدن و
بیان کردن یا عینیت بخشیدن در یکدیگر
ادغام می شوند</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
این جاست که تجربه کردن از آغاز با فهمیدن
و بیان کردن همراه است و بیان کردن اساساً
و ذاتاً نوعی تجربه کردن است</span></span></span><span style="font-size: small;">."</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تجربه
یا کنش شعری به توانایی ها، مهارت ها، و
قابلیت های خاصی نیاز دارد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در تفسیر
رمانیتک از کُنش شعری، مجموعه ی این قابلیت
ها با نام نبوغ شعری یا قدرت خلاقیت مشخص
می شود</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اما
این قدرت </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">جادویی</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تنها
به شاعران منحصر نمی شود، بل که در برابر
و در تناظر با آن، خواننده ی شعر نیز باید
از قدرت مشابهی برخوردار باشد، یعنی همان
چیزی که </span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شلایر
ماخر</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">آن
را </span></span></span><span style="font-size: small;">Divination </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">قدرت
درک معانی باطنی و سّری متون می نامد</span></span></span><span style="font-size: small;">.10</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
قابلیت ها در یونان باستان و اروپای قرون
وسطی، اموری شناخته شده و کم و بیش بدیهی
بود</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بینش
رمانتیک با فردی کردن و رازآمیز کردن این
قابلیت ها، عملاً به محو و تخریب آن ها
سرعت بخشید</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">زیرا
رمانتیک کردن شعر، خود در واقع واکنشی
بود به فرایندی که طی آن این قابلیت ها از
یک سو همگانی می شدند و از سوی دیگر انحطاط
می یافتند</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
فرایند در حقیقت نوعی تبدیل کیفیت به کمیت
بود که با ظهور جامعه و فرهنگ توده ای در
قرن نوزدم به اوج خود رسید</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">آموزش
همگانی و رسانه های جمعی ـ به ویژه روزنامه
ها ـ از یک سو این قابلیت ها را در میان
گروه انبوهی گسترش دادند و از سوی دیگر
کیفیت خاص آن ها به منزله ی نوعی هنر یا
فن را نابود ساختند و آن ها را تا حد
</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">دستورالعمل
نحوه ی مصرف</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">کالاها
و داروی فرهنگی تنزل دادند</span></span></span><span style="font-size: small;">."
11</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">عدم
وابستگی شعر به مواد خام و فنون و مهارت
های دستی، آن را بیش از دیگر هنرها در
مقابل این روند گسترش و همگانی شدن آن
آسیب پذیر ساخت</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">قابلیت
های شعری در ساده ترین و ابتدایی ترین سطح
مستلزم آشنایی با زبانی خاص و توانایی
خواندن و نوشتن آن است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">حتی در
همین سطح ابتدایی نیز شعر از دیگر هنرها
چون موسیقی، نقاشی، متمایز می شود</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">توانایی
عرضه و دریافت حسی بی واسطه که در این
هنرها ـ و در عصر جدید به نحوی متمرکز و
بارز تجلی می یابد، رمز قدرت و جذابیت آن
هاست</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
توانایی یعنی دریافت حسی بی واسطه یکی از
قوی ترین توانمندی های شعر است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">هم از
لحاظ صوتی و هم از لحاظ بصری</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در واقع
تجربه ی حسی بی واسطه، چه سمعی و چه بصری،
اصل پیشینی هر گونه تجربه ی شعری است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ما از
قبل با نوعی انتظار سمعی یا بصری به سراغ
شعر می رویم</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
انتظار حاکی از آن است که ما به واسطه ی
نوعی پیش ـ فهم ، خود را برای شنیدن و یا
خواندن شعرآماده می کنیم</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">همین
انتظار است که توجه ما را به زیر و بم ها
و مکث های خواننده ی شعر معطوف می سازد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">از لحاظ
بصری نیز شکل قرار گرفتن سطور و فضاهای
خالی، از جمله فضای میان دو مصراع در شعر
کلاسیک و معاصر نشانه ای بصری ست که انتظار
ما را بر آورده می کند و یا به ما هشدار می
دهد متنی که در دست داریم شعر است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
انتظار که خود محصول تربیت ادبی و آشنایی
با تجربه ی شعری است او را از خواننده ی
</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بی
کفایت</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">متمایز
می سازد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تجربه
ی شعری نوعی مهارت یا قابلیت زبانی است
که باید آموخته شود و اشاره به حضورشعر
در فرهنگ عامیانه یا وجود شاعران بی سواد
نیز نمی تواند این واقعیت اساسی و بنیانی
را تغییر دهد</span></span></span><span style="font-size: small;">!</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">کُنش
شعری مستلزم نوعی آگاهی یا معرفت فرهنگی
ست</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
معرفت در کلی ترین سطح چیزی نیست جز نوعی
رابطه و پیوند با سنت، یعنی همان مسئله
که </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">الیوت</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در مقاله
ی مشهور خود </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">سنت
و قریحه ی فردی</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به
آن اشاره می کند و آن را بنیان شکل گیری
زمان و تاریخ شعری می داند</span></span></span><span style="font-size: small;">.12
</span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">معرفت
فرهنگی، آگاهی از سنت شعری به معنای اخص
آن را نیز شامل می شود</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بنابراین
آگاهی از انواع شعری چه از لحاظ تاریخی و
چه از لحاظ صوری ـ و هم چنین آشنایی با
صنایع ادبی و امکانات نحوی و معناشناختی
زبان، اصلی ضروری و اساسی است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ذوق
یا قوه ی تشخیص تنها چیزی ست که شاعر و
خواننده ی واقعی شعر را از شخصی که صرفاً
چیزهای بسیاری درباره ی شعر می داند،
متمایز می سازد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">آگاهی
از امکانات بالقوه ی زبان و قدرت و شهامت
تجربه کردن با آن ها، ذات کنش شعری را
تشکیل می دهد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در
این جاست که </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">هوشیاری</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">،
</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">پختگی</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">،
</span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">استحکام
شخصیت فردی</span></span></span><span style="font-size: small;">" </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">،
در مقابل </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">خلسه
و خمودی های عرفانی</span></span></span><span style="font-size: small;">"
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اهمیتی
به سزا می یابد و در تقابل با کنش شعری
قرار می گیرد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">نهایت
بهره برداری از منطق درونی و ذاتی اثر
هنری و استفاده از تمامی مهارت ها و فنون
هنری برای پیگیری، بسط و تحقق این منطق
تا غایت نهایی آن یگانه توانمندی شاعر
است که در کنش شعری خویش آن را هویدا می
سازد</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بیهوده
نیست که گفته شده؛ </span></span></span><span style="font-size: small;">"</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شعر
یک نوع آرمانشهر است که در زبان و در اکنون
تحقق پیدا می کند</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">چون
که کیفیتی از تازگی و نویی ست</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بخصوص
در موقعیت امروز که به طور وسیع و به طرز
شدیدی دچار روزمره گی ست</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">شاعر
کسی ست که به رغم واقعیت های نابهسامان
، به رغم مشکلات و دردها و رنج ها و فجایع
و روزه مرگی، هوشمندانه در پی ساختن و نو
کردن هم اکنون است</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">کار
شاعر نه لمیدن بر گذشته است و نه تسلیم به
روزمره گی ست و نه رشک بردن به آینده</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بل که
او می خواهد هم اکنون را از کیفیتی سرشار
کند که می توانست داشته باشد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">از آن
چه که غایب است یک چیز رشک انگیز درست نمی
کند و به آن چه هم که هست تن در نمی دهد و
از آن چه هم که بوده فاصله نمی گیرد</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بدین
ترتیب شعر گشایش یک افق است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">یک طرز
نگاه است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
طرز نگاه جهان دیگری را طرح کردن معطوف
به تنوع و کثرت است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">در نتیجه
با موقعیت ها یا موانعی که می خواهد آدم
را، زبان را، زندگی را محدود بکند یا به
متحدالشکلی و هم نواختی تقلیل بدهند، در
می افتد</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">به
همین دلیل است که ما می گوئیم که شعر همیشه
در گرو آزادی و مخالف سانسور است</span></span></span><span style="font-size: small;">."
13</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;">1</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Hegel,s
Aesthetic, T.M. Knox. OUP Oxford.1975. Vol.1;P74</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">2</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
برای مطالعه بیشتررجوع شود به </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">:
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">جامعه،
فرهنگ، ادبیات</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">:
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">لوسین
گلدمن</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ترجمه
محمد جعفر پوینده</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">3</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
رجوع شود به ل</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">گلدمن</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">فلسفه
و علوم انسانی</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">محمد
جعفر پوینده</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">4</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
لوسین گلدمن</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مقاله
ی آفرینش فرهنگی</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">محمد
جعفر پوینده</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">5</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
مارسل پروست</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">جستجوی
زمان از دست رفته</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">نشر
مرکز</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">. </span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تهران</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
1369.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">6</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
به نقل از نامه ی رمبو به دوست خود ایزامبار
به تاریخ سیزدهم ماه مِه</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">7</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
در این مقاله از توضیح اظهارات و نظریات
روانکاوانه ی فروید در خصوص انواع تفکرات
و فرآیندهای اولیه خودآگاه و ناخودآگاه
به عمد چشم پوشی شده است</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">اما
جهت اطلاع بیشتر مراحل تفکر عادی را از
تفکر خلاقانه در ذیل می خوانیم</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">:</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مراحل
تفکر عادی </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">:1</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
استدلال گام به گام</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">:
step- by-step reasoning</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Primary
process: 2</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
فرایند نخستین </span></span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Secondary-
process thinking : 3</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
فرایند ثانویه</span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Unconscious
incubation: 4</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
تکوین ناخودآگاه </span></span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Vertical
thinking :5</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
تفکر عمودی </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">(
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بصیرت</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">)
</span></span>
</div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Iateral
thinking: 6</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
تفکر افقی</span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Convergent
thinking: 7</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
تفکر همگرا</span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Divergent
: 8</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
تفکر واگرا</span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">از
مرحله ی تفکر عمودی مراحل تفکر خلاقانه
را برشمرده اند که مراحل تفکر نوابغ و
هنرمندان است</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">8</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Hegel,s
Aesthetic; p.973</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;">9</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
برداشتی از جمله ی فیلسوف و متفکر آلمانی
هانس گئورگ گادامر</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">Hans.
G. Gadmer</span></span><span style="font-size: small;"> </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تحت
این عنوان</span></span></span><span style="font-size: small;">: </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">وجودی
که می تواند فهمیده شود همان زبان است</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
جمله از مقاله ی تنش میان اصوات و معانی
او تحت عنوان موضوع فلسفی فرمالیسم برگرفته
و ترجمه شده است</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">کتایون
آذرلی</span></span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;">10</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
برای مطالعه رجوع کنید به </span></span></span><span style="font-size: small;">:
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">خلاقیت،
فراسوی اسطوره ی نبوغ</span></span></span><span style="font-size: small;">.
</span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">رابرت
ویزبرگ</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ترجمه
مهدی والفی</span></span></span><span style="font-size: small;">. </span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مقاله
ی هفتم وهشتم</span></span></span><span style="font-size: small;">.</span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">11</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
تألماتی در باب تفکر مدرن</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مجموعه
مقالات فلسفه و فرهنگ </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">قرن
بیستم</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">انتشارات
طرح نو </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">تهران</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
1378 </span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ترجمه
مراد فرهاد پور</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">12</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
برای مطالعه رجوع کنید به </span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">:
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">فلسفه
ی روشنگری</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ارنست
کاسیرر</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ترجمه
یدالله موقن</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">انتشارات
نیلوفر</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
1382 </span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">بخش
پنچم</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">. </span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">مقاله
ی زیبا شناسی شهودی و مسئله نبوغ</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" dir="RTL" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span lang="en-US">13
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">ـ
زنده یاد محمد مختاری</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-family: Tahoma;"><span style="font-size: small;"><span lang="fa-IR">این
متن از ویدئو کلیپ در یوتوپ مورد استفاده
قرار گرفته است</span></span></span><span style="font-size: small;"><span lang="en-US">.
</span></span><span style="font-size: small;">Mohammd Mokhtari, Thoughts on poets &
poety. You Top</span></div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-91005587476516984092013-07-21T21:50:00.001+02:002015-05-14T23:43:57.650+02:00رمان" بچه های اعماق" و" انسان جهش یافته و مهاجر سیّار*"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<h4 align="right" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
</h4>
<h4 style="text-align: left; unicode-bidi: embed;">
</h4>
<h4 style="text-align: left; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">کتایون آذرلی</span></h4>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: left; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"> </span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">رمان "</span><span lang="FA"><b>بچههای
اعماق</b></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">"، اثر مسعود نقره کار،</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">رمانیست چند
پهلو،</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">رمانی با ویژگیهای پنهان و آشکار.</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-weight: normal;">در سرتاسر بخش اعظم این رمان،
خواننده در ذهنیت اصلی پرسُناژ رمان، یعنی</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">"<b>مراد</b></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">" شریک میشود و همراه با او مجموعهای از
تصورات و باورها را میپذیرد و بعد، پس از مدتی خوانش، درمییابد که واقعیات آشکار
و به ظاهر بدیهی را باید زیر و زبر کند و سمت و سو و تعبیر آنها را کاملا تغییر
دهد.</span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-weight: normal;"> در</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">"<b>بچههای اعماق</b></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">"، نویسنده آگاهانه خواننده را از گذار
موضوعی به موضوع دیگر میکشاند و او را وامیدارد تا</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">"</span><span lang="FA"><b>هم ـ کناری</b></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">"</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">را درک کند،</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">تلمیحات و پژواکها را دریابد، و انگارههای روابط
را که خفته در بستر متن است دریابد. "واقعیت"های اجتماع را ارزیابی
نماید و در جهت پذیرش</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">و یا رد آن
اقدام کند. خواننده در متن باید با این واقعیت روبه رو گردد که "فقر
فرهنگی" بیش از "فقر مادی" دامن گیر سطح اجتماع بچههای اعماق است؛
همان فرهنگی که سلطنت مستبد پهلوی را فرو میریزد تا به نام آزادی و دمکراسی، بنای
دیکتاتوری امپراطوری ملایان را پایه ریزی کنند.</span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA">دمل چرکین حکومت پهلوی با
انقلاب 57 سر باز میکند. مردابها نمایان میشوند و </span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">بوی گندآبها فضای </span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">کل اجتماع را به خود میگیرد.</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA">نوزده بخش نخست این اثر که جلد
اولش را شامل میشود، حکایت از همان </span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">گندآب</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA"> و مرداب</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA"> و دمل چرکین دارد. هفده فصل نوشته میشود
تا حرف از جمیع خرافات در بستر اجتماع و فرهنگی بزند که بالندهگی به آن </span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">زد عام و خاص ایرانی ست!</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA">"شوهر کرشمه شب کار
بود. جلال زاغول بعد از جر بحث با عزیز درباره بی ناموسی و بی غیرتی کمونیست</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA">، رفت پای دیوار خانهی کرشمه نشست. کمال
برادر جلال هم آمد. عزیز و مراد روی پله </span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">سیمانی ته ِ کوچه اسلامی نشسته بودند.</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA">ـ ببین این دو تا داداش از
یه پدر و مادرن، قربون خدا برم یکی رو خلق کرده، یکی رَم ریده.</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA">ـ معلوم نیست، شاید یکی شون
کار همسایه باشه که شبا پای دیوار خونهی زاغول منتظر میشده تا بابای زاغول بره
سر کار. خیلی بامزه ست. گُه تپه چن دیقه قبل داشت راجع به بی ناموسی کمونیستا کنسه
میداد. دیروزم تعریف میکرد چه جوری ترتیب منوچهر خان پستچی رو داده، لاشی از خر
نر و مگس نرم نمیگذره اون وقت واسه بی ناموسی و بی غیرتی کمونیستا بالا منبر
میره."</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"><b> جلد دوم. ص 303</b></span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA">همواره زمانی دراز میپاید تا
ملتی دریابد بهای گزاف تربیت سختگیرانه و تقویت قدرت کارسازتر جمعی نهفته در یک
دیکتاتوری از کیسه آزادی</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA">ی خصوصی فرد پرداخته میشود
و بهای هر قانون تازه یک آزادی دیرین است!</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA">بالندهگی به خرافات، تعصّبات
مذهبی، تبعیض</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA">ی جنسی، فقر فرهنگی، هم
گام و هم قدم نبودن با زمانه، فقر آلترنایوهای سیاسی در جامعه، عدم آگاهی اجتماعی
و فرهنگی و سیاسی و هزاران معضل روحی و روانی، فرایند انقلابی ست به سال 1357
درایران.</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA"> نوزده فصل در حکم جلد
نخست آن و 16 فصل در حکم جلد دوم اثر نگارش مییابد تا خواننده بتواند رّد پای خود
را در جهان یا جهان</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA">یی که نویسنده خلق میکند،
ببیند و نه فقط کلِ هشیاری ضمیر نویسنده را، بل که "وحدت زندهی"
اثر را نیز تجربه نماید. ذهن هنرمند، یعنی یک ضمیر هشیار، یک شئ هنری (یا چندین شئ
هنری) خلق شده که باید از سوی ذهن خواننده که متفاوت با ضمیر هنرمند است، در
فرایندی پویا، ادراک شود و با آن کنش متقابل برقرار نماید.</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA">به بیانی دیگر، وقتی خوانندهای
خود را به دستِ خوانشِ اثرِ نویسندهای میسپارد، وقت و توجهش را نثار مخلوق آن
"نویسنده" میکند، در نتیجه زندگی در جهانی آغاز میشود که آن نویسنده
خلق کرده است. این خلاقیت از روی برداشت</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA">ی تخیلی و ابداعات رویایی نیست. بل که تمام نمونه</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA"> از زندگی واقعی و کپی از روی اصل واقعیت است.</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA">متن وقتی زنده است که خوانده میشود.</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA"> بُعد مکان و زمان زندگی
روزمره در بستر اجتماع و فرهنگ در متن زنده است و خواننده این زنده بودن را مجددا
در ضمیر خویش با خوانش اثر مرور میکند. هشیاری ذهن نویسنده در این تجربه دخالت
دارد و اطلاعات به ظاهر عینی برای او فقط برای این اهمیت دارند که در هشیاری ذهنی
او ادغام میشوند. از این رو، شیوهی زندگی و کشف و تجربهی فعلی خواننده، در این
جهان شبیه همان شیوهی زندگی، آموختن و تجربهی او در جهان واقعی است.</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA">گفتیم آن چه در دست ِ خوانش
داریم؛ رمان است: و "رمان برگیرندهی انواع گوناگونی از داستان</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA">ی بلند است که خصیصهی مشترک همگی روایی
بودن آن</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA"> است." 1</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-weight: normal;">این اما ظاهر اثر است و
ساختارِ دو پهلوی آن، دریچه دیگری را بر ما میگشاید: نخست دریچهی: خود ـ زندگی
نامه آن هم از نوع</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">: <b>خودگویی
و محاکاتش</b></span><span lang="FA"><b>.</b></span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"><b>محاکات</b></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">: نوعی سخن گفتن در شعر (اختصاصا) و نثر (غالبا)
است که "نویسنده" از خود سخن میگوید و سعی ندارد تا خواننده را متقاعد
ایده و نظرات خویش کند. بل که</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;"> کس
دیگری غیر از خود او در حال سخن گفتن است (در این مقال؛</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">"</span><b><span lang="FA">مراد</span></b><span lang="FA" style="font-weight: normal;">"؛ یعنی پرُسناژ اصلی در متن است). 2</span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-weight: normal;"><span lang="FA">او (نویسنده) از زبان</span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">مراد</span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">سخن میگوید. به عبارتی دیگر: پرسوناژ اصلی؛ "مراد"،</span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA">به وسیله نویسنده از طریق زبان و محاکات به دیگر
شخصیت</span><span lang="FA" style="font-family: "Times New Roman","serif"; mso-ascii-font-family: Tahoma; mso-bidi-language: FA; mso-hansi-font-family: Tahoma;">ها</span><span lang="FA">ی متن، و از طریق جملات
مستقیم و یا غیرمستقیم به خواننده بازگو میشود. 2</span><span lang="AR-SA"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">اما تفاوت است میان "خود
ـ زندگی نامه" و "خاطرات نویسی":</span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA">خود ـ زندگی نامه</span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span></b><span lang="FA" style="font-weight: normal;">اما؛ نقل سرگذشت شخص (و یا بخشی از آن) به قلم خودش
است که بیشتر ارزش ادبی دارد تا تاریخی.</span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"><b>خاطرات نویسی</b></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">:</span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-weight: normal;">ـ</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA"><b>دفترخاطرات</b>؛</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">نوعی بایگانی اسناد است که برای نوشتن</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA"><b>زندگی نامه</b></span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 12pt;">ها</span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">ی اشخاص، مراجعه به دفتر خاطرات را ضرورت میبخشد.
این نگارش بیشتر از ابتدا تا انتهای زندگی اشخاص نگارش مییابد. به خاطرات نمیتوان
اطمینان کرد و یا قطعا از رویدادها و یا احوال حال روزگاران و افراد و اشخاص را
نوشت. "زیرا هر شخصی میتواند به مصلحت حال یا به اقتضای زمان، از بعضی مطالب
چشم پوشی کرده، یا متوسل به دروغ پردازی شده و یا نکاتی را از ذهن و خاطر زدوده
باشد</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA"><b>دفترهای خاطرات</b></span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">از لحاظ تاریخی ارزشمندند اما</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><b><span lang="FA">خود ـ زندگی نامه</span><span class="apple-converted-space"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span></b><span lang="FA" style="font-weight: normal;">اثری ادبی است.</span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"><b>دفتر خاطرات</b></span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">به معنای زندگی ـ نامه نیست. بل که چکیده و یا بخشی
از کل</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA"><b>زندگی نامه</b></span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">است.</span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-weight: normal;">به عنوان نمونه:</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> "</span></span><span lang="FA"><b>خود ـ زندگی نامه</b></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">" بنونوتو چلینی (1571 ـ 500 )</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;"> است. این اثر سندی معتبر از شکوه رنسانس
ایتالیا است که در قرن شانردهم برای نخستین بار منتشر شد. </span><span lang="FA"><b>"اعترافات ژان
ژاک روسو" و "تصویر هنرمند به عنوان مردی جوان"</b></span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">نوشته "</span><span lang="FA"><b>جمیز جویس</b></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">"</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">نیز کم و بیش</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA"><b>خودـ زندگی</b></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;"> نامه</span><span class="apple-converted-space" style="font-weight: normal;"><span lang="FA" style="font-size: 12pt;"> </span></span><span lang="FA" style="font-weight: normal;">است."3</span><span lang="AR-SA" style="font-weight: normal;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">با خواندن این زندگی نامه
از دیدگاه یک فرد هنرمند با نحوه زندگی شخصی و اجتماعی مردان و زنان معمولی و یا
طیفی از یک گروه اجتماعی آشنا میشویم.</span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در این اثر، یعنی <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"بچههای اعماق"</span></strong>،
نیز که رمانیست در همین احوال، ما با فرهنگ و زندگی بچههای جنوب شهر
تهران و خاصه، با طبقه لاتها و جاهلها آشنا میشویم. از سویی نیز حال و هوای
دوران رشد و بلوغ نویسنده که برخاسته از همین نواحی جنوب شهر تهران است بر ما
آشکار میشود.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">نویسنده چه در جلد نخست آن
که نوزده فصل است و چه در جلد دوم که شانزده فصل میباشد، تلاش میکند هم فرهنگ و
منش و رفتار این طبقه را قبل از انقلاب پنچاه و هفت ایران و چه بعد از
آن را به ترسیم بکشد و تقش این طبقه را در فرو ریزی حکومت پهلوی و نقش آنها در
روی کار آمدن حکومت اسلامی ایران مطرح نماید.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">این طرحاندازی با تسلط
کامل به زبان و فرهنگ بومی این طبقه نوشته میشود.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">نویسنده مسائل اجتماعی و
فرهنگی جامعه را با بکارگیری حال و هوای تاریخی و با ذکر مکانها و معابر واقعی،
رمانی را مینویسد که تاریخ دو دوره از کشور را در خود نهفته دارد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">اسامی خاص و شخصیتهای
واقعی جامعه، به پرسناژهای رمان او بدل میشود. چهره واقعیت به خیال مبدل میشود،
خیال به واقعیت و این<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> "شالوده
شکنی"</span></strong> یکی از برجسته گیهای این رمان است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">هفت کچلون</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> از واقعیت اجتماعی به وادی خیال پرتاب میشود. <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">مهوش و داود مقامی،
خواننده معروف کوچه و بازار،</span></strong> پیراهن رویا بر تن
میکند. <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">لاجوردی،</span></strong> این
بار نه در زندان، در جامه شکنجه گر، بل که در قبای یکی از همین لاتها و جاهلها
رویت میشود. <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">کرباسچی</span></strong>،
از همین طبقه بر میخیزد<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">.
"مراد" </span></strong>اما تماشاگر بیرون و درون این جامعه در
لباس نویسنده است. این نکته که خود، یکی از صناعتهای جدلی در رمان است، نه تنها
زُمخت نیست، بل که بازیگوشانه و ظریف است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">اصغر قاتل</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">ماشالله</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج جلیل</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">عباس گاوی</span></strong> <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">و اکبر قری</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">رجب غشو</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">شیخ علی</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">آقا شریعت</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">مفتاحی</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">مرتضی تکیه</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">جلال زاغول</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">علی دله</span></strong> و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج دباغ</span></strong> و
دیگر کارکترهای این اثر همگی برخاسته از طبقه جنوب شهر و آمال فرهنگ
جاهلها و لاتهایند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">اما لاتها و جاهلها
کیستند؟ هویت شان چگونه و چرا در بستر جامعه شکل یافته است؟<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">بخوانیم:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">هفت کچلون</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> یا <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">برادران
هفت کچلون</span></strong>: در تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران معاصر و فرهنگ فولکوریک قرن
اخیر، به برادران حاج عباسی اشاره دارد که از جاهلها و لوطیها و به اصطلاح از
گنده لاتهای جنوب شهر تهران (محلهٔ باغ فردوس، خیابان مولوی) به شمار میآمدند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">آنها هشت برادر به
اسامی: <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">عباس، محمّد، غلامعلی، صفر،
شعبان، احمد، محمود و امیر حاج عباسی بودند، </span></strong>که گرچه هشت نفر
بودند و گرچه هیچیک از آنها کچل نبود، امّا خود نیز خود را به همین نام میخواندند
و ابایی از اطلاق عنوان هفت کچلون به خود نداشتند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">نام هفت کچلون به دلایل
مختلف در بسیاری از وقایع تاریخ معاصر ایران ذکر شدهاست:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">از دعوای خونین و معروف دو
گنده لات و جاهل معروف تهران:<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> طیّب
خان (طیب حاج رضایی) </span></strong>و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حسین رمضون یخی (حسین اسمعیلی پور</span></strong>) که هفت کچلون در
آن به نفع حسین رمضون یخی گرفته تا حضور فعال و چشمگیر درهیاتها و دستههای
عزاداری جنوب شهر تهران و به هم ریختن راهپیماییها و گردهمآییهای خیابانی <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حزب توده و جبهه ملی</span></strong> و
سایر گروههای چپ گرا... به دست لاتها و چاقوکشهای جنوب شهر تهران، تا به هم
ریختن کابارهها و کافههای تهران، به منظور دلبری از <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">مهوش،</span></strong> خوانندهٔ
معروف، به هنگام اجرای برنامهٔ او در<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> کافه
جمشید تهران</span></strong>، با دستههایی دیگر از جاهلها و داش مشدیهای تهران،
همه و همه بهانههایی برای یاد کردن از <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">هفت کچلون</span></strong> در تاریخ سیاسی و اجتماعی دوران
معاصر و نقل داستانهای آنها در فرهنگ فولکلور به شمار میآید.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در مصاحبههای متعددی
که <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">سینا میرزائی</span></strong> در <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">کتاب </span></strong><em><b><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">طیب در گذر لوطیها</span></b></em>،
نقل کردهاست، چند بار به نام هفت کچلون و ماهیت روابط آنها با طیب حاج رضایی برمیخوریم.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در این کتاب ضمن مصاحبه با
برخی مطلعین و از جمله شماری از اهالی جنوب شهر تهران، و همینطور عدهای از لوطیها
و داش مشدیهای این محلات به گوشههایی از فعالیتهای ماجراجویانه هفت کچلون اشاره
شدهاست.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">مجید ملک محمد</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> نیز در پژوهش گستردهٔ خود دربارهٔ لوطیها و جاهلهای تهران
قدیم دربارهٔ هفت کچلون نوشته است: "پدر آنها مهدی حاج عباسی بود که نخست
مهدی حاج عباس یا مهدی پسر حاج عباس خوانده میشد و به همین اعتبار خانواده و
پسران او فامیلی حاج عباسی گرفتند."<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">حاج مهدی</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">، در تهران قدیم (<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">اواخر
عصر قاجار</span></strong>) آسیاب داشت و به حرفهٔ آسیابانی مشغول بود. او بعدها
به حرفهٔ نان پزی روی آورد و شاطر نانوا شد. او دو مغازهٔ نانوایی داشت و در
محلهٔ <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">باغ فردوس</span></strong> تهران
زندگی میکرد. همسر وی که مادر هفت کچلون باشد، ملا بود و تا اوایل <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">عصر پهلوی</span></strong> به
تدریس قرآن برای زنان و دختران مشغول بود.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">پسر بزرگتر عباس <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج عباس</span></strong> بود
که <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج مهدی</span></strong> برای
احیاء نام پدرش (<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج
عبّاس</span></strong>) به وی این نام را داده بود. او نیز نانوا بود و کار پدرش
را ادامه داد. برادر دوم <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج
محمد حاج عباسی</span></strong> معمار بود و با عنوان <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج ممد معمار</span></strong> شهرت
داشت. برادر سوم <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج
غلامعلی حاج عباسی</span></strong> معروف به <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاجی غلام</span></strong> بود
که او هم شغل معماری داشت و حاج غلام معمار خوانده میشد. چهارمین برادر <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج صفر حاج عباسی </span></strong>بود
که هیئت معروف ابوالفضل را در جنوب تهران برگزار میکرد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">این هیات که به <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">هیات حاج صفر</span></strong> معروف
است، از دیرباز تا دوران حاضر مراسم مفصلی برگزار میکرد که شام و خرجی و پذیرایی
سه شنبه شبهای آن بسیار مشهور بود.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">حاج شعبان حاج عباسی</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> برادر پنجم و <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج
احمد</span></strong> که برادر ششم بود نانوایی داشت و به احمد شاطر معروف
بود. در عین حال که فردی مردمدار و با مرام بود، بزن بهادرترین آنها هم محسوب میشد.
محمود حاج عباسی و امیر حاج عباسی هم دو برادر آخری (هفتمی و هشتمی) بودند که در
دعواها و بزن و بکوبهای هفت کچلون نقش فعال داشتند و اوایل که سن کمتری داشتند در
چهرهٔ نُوچه برادرهای بزرگتر ظاهر میشدند. اما رفته رفته چهرهای مستقل پیدا
کردند. رستوران چلوکبابی معروف<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> حاج
عباسی</span></strong> که نزد عوام<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> </span></strong><em><b><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">چلوکبابی هفت کچلون</span></b></em> نیز
خوانده میشود، و هنوز هم شعبههایی از آن دایر است و متعلق به محمود حاج عباسی
است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">برخی درباره هفت کچلون
نوشته اند: «این افراد در زبان عوام غلام کچلا، ممد کچلا، صفر کچلا، احمد کچلا،
باقر کچلا، محمود کچلا و امیر کچلا خوانده میشدند که به همه آنها حاجی میگفتند
از رفقا ومتحدان <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">طیب</span></strong> به
حساب میآمدند. همگی ورزشکار بودند و به یکباره یک زورخانه را قرق میکردند.»</span><span data-mce-style="text-decoration: underline;"><u><sup><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 7.5pt; padding: 0cm;">4</span></sup></u></span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">باقر فروتن</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> معروف به <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">باقر
کچل</span></strong> یا به قول عوام <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">باقر کچلا</span></strong> را هم جزو هفت کچلون به شمار آورده
اند. باقر کچل از لمپنهای جنوب شهر بود و این اواخر مال و مکنت خوبی به هم زده
بود، اما ربطی به برادران حاج عباسی و هفت کچلون معروف نداشت. در ضمن بر اساس
نوشته ملک محمد هفتکچلون در اوایل کار خود نه فقط رفیق و متحّد طیب نبودند،
بلکه دشمن و رقیب وی به حساب میآمدند 4<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">به طور کلی این هشت برادر
برخی شغل پدر خود را ادامه دادند و شاطر و نانوا شدند و برخی چلوکبابی باز کردند و
به رستورانداری روی آوردند. دو سه برادر آنها هم از معمارهای معروف جنوب شهر
تهران بودند. در کتاب گذر لوطیها به قهوه خانه داری و قصابی و قصابخانه داری نیز
بعنوان دیگر مشاغل و فعالیتهای برادران هفت کچلون در دورههایی از زندگی آنان
اشاره شدهاست.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">برخی نیز نوشتهاند که هفت
کچلون برای خودشان قمارخانه داشتند و صد نفر از همین قمارخانه نان میخوردند.</span><sup><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 7.5pt; padding: 0cm;">5</span></sup><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">محیط اجتماعی خاص رایج در
جنوب شهر تهران و جولان دادن تیغ کشها و داشها و جاهلها و بزن بهادُرها در آن
محیط، خود به خود این هفت برادر را نیز به همین مسیر سوق داد و رفته رفته همهٔ این
برادرها جاهل و بزن بهادر از آب درآمدند. گرچه تمامی این برادران در بزرگسالی
موهای پرپشت داشتند و کچل نبودند اما ظاهراً از آنجا که در جوانی و نوجوانی با
موهای تراشیده و کلههای تیغ زده در انظار ظاهر شده و به اتفاق یکدیگر در دعواها و
چاقوکشیها شرکت میکردند، به هفت کچلون مشهور شدند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">بجز اقداماتی که هفت کچلون
رأساً معرکه گردان بودند و شرح آن جزئی از فرهنگ فولکلوریک و دل مشغولیهای عامه
محسوب میشود، آنچه که بیشتر اهمیت دارد سوابق حضور آنان در وقایع سیاسی مهم تاریخ
معاصر است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">گفته میشود که <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">عِرق مذهبی</span></strong> و
اشتیاق به <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">امامان
شیعه</span></strong> و نیز در پارهای موارد <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">شاه دوستی</span></strong> و
علاقه به مملکت محرک اصلی هفت کچلون و دیگر جاهلها و لوطیها در اقدامات و فعالیتهای
آنان بوده است. امّا پژوهشهای تجربی در خُلق و خوی این افراد و مروری بر کارنامهٔ
آنان حکایت از آن دارد که نامجویی و شهرت طلبی و به قول متداول: اسمی شدن یا اسم
در کردن و نیز برخورداری از عنایت و توجه مراکز قدرت از جمله بخصوص حکومت حاکم و
برخورداری از مواهب آن بویژه مواهب مالی نیز در این روند بی تأثیر نبودهاست.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در واقع حکومت پهلوی و در
پارهای از موارد احزاب و گروههای سیاسی آن روزگار از هفت کچلون در راه اهداف خویش
از جمله سرکوب خیابانی مخالفان خویش بهره میبردند و در اقدامات تبلیغاتی خویش از
هفت کچلون و افراد مشابه با عنوان "مردم" یاد میکردند . نام هفت کچلون
در کنار نامهایی مثل طیب <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج
رضایی، شعبان جعفری</span></strong>، در وقایع مربوط به درگیریهای خیابانی
با <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حزب توده و سایر احزاب و گروههای
مخالف</span></strong> و منتقد حکومت پهلوی بارها ذکر شدهاست.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">مجموع این لوطیها و جاهلها
از جمله دار و دستهٔ برادران هفت کچلون در جریان <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">وقایع </span></strong></span><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۲۸</span></strong><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> مرداد </span></strong><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۱۳۳۲</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> جزو
افرادی بودند که به نفع محمدرضاشاه به خیابانهای تهران آمدند. اما وقایع 15 <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">خرداد </span></strong></span><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۱۳۴۲</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">میان لوطیها دودستگی و بل که چند دستگی ایجاد کرد: عدهای مثل <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">شعبون بی مخ</span></strong> همچنان <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حامی شاه</span></strong> باقی
ماندند، جمعی دیگر که شاخص آنها <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">طیب
حاج رضایی و حسین رمضان یخی</span></strong> بود جزو هواداران <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">آیت الله خمینی</span></strong> تلقی
شدند که اولی به همراه حاج اسماعیل رضایی به جوخهٔ اعدام سپرده شد و دومی مدتی
متواری شد و جان سالم به در برد. اما هفت کچلون گرچه در </span><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۲۸</span></strong><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> مرداد</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> از
میدان داران اصلی وقایع خیابانهای تهران بودند، در </span><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۱۵</span></strong><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> خرداد</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> </span><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۱۳۴۲</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> کنش واضحی از خود نشان ندادند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">از جمله شاخصترین شخصیتهای
سیاسی تاریخ معاصر که به ارتباط با دار و دسته هفت کچلون و استفاده از زور بازو و
تیزی چاقوی آنان در جهت اهداف سیاسی خویش متهم شدهاند، میتوان به: سپهبد تیمور
بختیار (استفاده از آنها جهت سرکوب اجتماعات حزب توده یا به هم ریختن محافل و
اماکن مقدس بهائیان در ایران)، دکتر مظفر بقایی کرمانی (در جهت اهداف حزب زحمتکشان
ملت ایران) داریوش همایون (جهت اهداف حزب سومکا) اشاره نمود.6<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">گفته میشود که در جمع
لوطیهای جنوب شهر تهران، نخستین فردی که راه اندازی دسته و هیئت داری را باب
کرد، <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">طیب حاج رضائی</span></strong> بودهاست.
هرچند که شواهد و قرائن متعددی وجود دارد که قدمت رواج این پدیدهها در میان جاهلها
و لوطیهای تهران را به اعصار به مراتب دورتر میبرد و از جمله از حضور فعال و
میان دارانهٔ برخی لوطیها و داش مشدیهای تهران در <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">عصر قاجار</span></strong> و
در عزاداری معروف <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">تکیه
دولت</span></strong> حکایت دارد. در <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">عصر صفویه</span></strong> نیز برخی لوطیهای معروف روشهای
عزاداری خاص خود را داشتهاند. به هرحال نوشتهاند که طیب از سال </span><strong><span lang="FA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">۱۳۲۶</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> خورشیدی و پس از تشرف به کربلا و زیارت امام حسین به جرگه
مریدان سالار شهیدان پیوست. وی نخست در محله قدیمی <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">صابون پزخانه (صام پز خونه</span></strong>)، <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">بازارچه حاج غلامعلی</span></strong> در
انتهای <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">باغ فردوس مولوی </span></strong>در
منزلش <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">تعزیه داری</span></strong> حسینی
را آغاز کرد و برپا داشت. بعدها به دلیل محدودیت مکان، طیب از بازارچه حاج غلامعلی
نقل مکان نمود و به حوالی <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">خیابان
خراسان</span></strong> تغییر منزل داد و با توسعه <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">عزاداری حسینی</span></strong> در
ایام محرم " تکیه" مفصلی در داخل بنگاه<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> حاج علی نوری،</span></strong> واقع در <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">خیابان ری</span></strong>، کنار
انبار گندم برپا نمود.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در مقابل او رقیب دیرینهاش<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> حسین رمضون یخی</span></strong> هم
بیکار ننشست و وی نیز متقابلاً به برپاداری هیئت عزاداری و راه انداختن دسته در
ایام دهه ماه محرم و روزهای عاشورا اقدام نمود. هفت کچلون نیز نخست جزو دستهٔ او
بودند و دستهٔ برادران حاج عباسی معروف به هفت کچلون تا سالهای مدید جزو دستهٔ
حسین رمضان یخی محسوب میشدند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">هرچند که برادران حاج
عباسی بعدها برای خود دستهٔ مستقلی راه اندازی کردند و از جمله <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج صفر</span></strong> <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج عباسی (صفر کچلا) هیئت
ابوالفضل</span></strong> معروف <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">به
ابوالفضلیها </span></strong>را به راه انداخت که شبهای چهارشنبه (سه شنبه
شبها) تا به امروز برقرار است. دستهٔ طیب خان تا مدتها با دستهٔ حسین رمضون یخی
و دستهٔ هفت کچلون رقابت داشت و شلوغ شدن هریک از این دستهها خشم و عصبانیت
سرکردگان دستهٔ مقابل را به همراه داشت.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">اما بعد از آشتی کنان
معروف میان طیب و حسین رمضون یخی، دستههای عزاداری این دو در ایام محرم به یکدیگر
میپیوستند و از آن پس هفت کچلون هم زیر عَلَمِ طیب خان عزاداری میکردند. در آن
سالها که <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">چهارراه
مولوی </span></strong>فلکه و آب نما داشت پرچم بزرگ دو چوبه و سفید رنگ
هیئتی در ضلع شمال فلکه نصب میشد که بر روی آن نوشته شده بود <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">«هیئت عزاداران حسینی جوانان
جنوب شهر» </span></strong>که بر روی آن آرم دو دست به هم پیوسته و در هم گره
خورده دیده میشد که نشانی از اتحاد و صمیمیت طیب خان و حسین رمضان یخی بود و هفت
کچلون نیز جزو آن بودند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">جواد روحانی</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">، داماد <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حسین
رمضون یخی</span></strong>، از مؤسسان <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">هیات اول مظلوم</span></strong> که آن را با کمکهای
میلیونی <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">حاج حسن
یکه شناس</span></strong>، <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">محمّد
ملک محمدی و عبدالله تاویه </span></strong>بنیانگزاری کرده ضمن ذکر خاطراتی
از پدر همسر خود (حسین رمضون یخی) به مواردی در این ارتباط اشاره کرده است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">گفته میشود که الگویی را
که هفت کچلون و سایر لمپنها و جاهلهای عصر پهلوی در بنا کردن آن نقش داشتند و طی
آن با استفاده از قمه و چاقو و پنجه بوکس و چوب و چماق و گل کمر (کمربندهایی که گل
یا برجستگی بزرگ داشت و در دعوا و زد و خورد به کار میرفت) به مقابله خیابانی با
مخالفین حکومت میپرداختند، پس از انقلاب و در خلق پدیدهای به نام <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">لباس شخصیها</span></strong> مورد
توجه سردمداران نظام جمهوری اسلامی قرار گرفت. در ارزیابی نهایی شباهت غیرقابل
انکاری میان لباس شخصیها با هفت کچلون و دیگر گروههای مشابهای
هم درعصر پهلوی و هم در حکومت اسلامی ایران موجود است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">افرادی جاهل و لمپن و
بزن بهادر که خاستگاه اغلب آنها از جنوب شهر تهران است، اغلب (و جز موارد استثنائی
همچون موردِ طیب حاج رضایی)، حامی و طرفدار قدرت بر سر کار و حکومت غالبند، وجههٔ
کم و بیش مذهبی با برداشتی قشری از دین و مذهب دارند، طوری که گرچه چندان پایبند
فرایض واجب مذهبی همچون نماز و روزه نیستند، امّا اهل هیئت و تکیه و راه اندازی
دستههای عزاداری به شمار میروند. زور بازو و توانایی جسمیاشان، اغلب ملاک برتری
آنها محسوب میشود و صحبت از دعواها و چاقوکشیهایی که انجام دادهاند و افرادی
را که ناکار کردهاند، مایهٔ اصلی بحث در محافل و گردهمآییهای
آنهاست.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">قبلا گفته شد که آن چه در
دست داریم، رمان است. اما از کدام نوع و به کدام شیوه؟ از کدام نقطه نظر و کلام
شیوه بیانی؟<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">مرورش کنیم:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">"هائورن" بر این
باور است که رمان، اثری واقع گرایانه است که در آن شخصیتهای مختلف با مقاصد
گوناگون و از طبقات مختلف جامعه که بخشی از زندگی معمول و روزمره آن طبقه را به
تصویر میکشد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">رمان <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"بچههای اعماق</span></strong>"
دارای این خصیصه است. در این تصویر، شرایط اجتماعی و فرد رابطهای یک سویه و شخصیتها
قراردادیاند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">شخصیتهای قراردادی؛ الگو
و نمونه از شخصیتهای اجتماعیاند که در بستر جامعه تبدیل به یک تیپ،
یک طیف، یک الگو، شدهاند. شخصیتهایی که عمق روانشان آشکار نیست. کنش و واکنشهاشان
از لایههای درونی ذهن و روان وجود برنمیآید. نه علت پرهیزکاریاشان مشخص است و
نه تصعید غریزهاشان. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">جالب توجه این است که اگر
چه این طبقه برخوردار از یک سری روابط و رفتارهای همگون و هم شکلاند اما هریک از
قهرمانان این اثر شخصیتی واحد و تنها دارند. در بستر جامعهاند، ولی جامعه در
پذیرش آنها با "اما و اگر" روبرو است. در برابر قانون اجتماع نیز حرف
اول و آخر را قانون درونی و ساخته و پرداخته این طیف از جامعه میزند و تسلط بر آن
دارد. از این رو میتوان نوشت این رمان از یک سو، یک رمان تاریخی است و
از سویی یک رمان آداب و رسوم است و از سویی دیگر رمانی ست روایتی. این
چندگانگی و چند پهلویی یکی از صناعتهای قوی اثر است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">رمان تاریخی</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> ست:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> زیرا برخی از شخصیتهای
خاص و وقایع و حتی مکانهای تاریخی را به خدمت میگیرد و اندکی در آن تغییراتی میدهد،
اما اساس ماجرا را حفظ میکند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> رمان آداب و رسوم</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> است:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> زیرا به بررسی
رفتارها و کنشهای یک طیف و یا یک گروه از گروههای اجتماعی میپردازد و به شخصیت
پردازیهای داستان دست میزند و حرکات و آداب و رسوم آنها را هر چند سطحی، در چشم
خواننده میآورد تا گواهی باشد بر دیدگاهها و معیارهای ارزشی معاصر نویسنده برای
آیندگان.7<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">رمان روایی یا روایت</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> است:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">زیرا
نویسنده در روش بازگویی وقایع، به "گفتن" صرف بسنده نمیکند
بل که آن را با نمایش گذاشتن از طریق توصیف و به تصویر کشیدن رویدادها و شخصیت
پردازیهای گوناگون، برای خواننده بازگو میکند. 8<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> شخصیت <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"مراد</span></strong>"
در متن شخصیت<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;"> "مهاجر سیّار</span></strong>"
است نه <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"انسان جهش یافته</span></strong> "!
9<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">این نوع از "انسان ـ
شناختی"، شیوه تضادهایهای عرصه ی بینامین را تجسم میبخشند. در
حالی که <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"انسان
جهش یافته</span></strong>" از این امر آگاه نیست و آن را وضعیتی عادی میپندارد.
"مهاجر سیّار" آگاهانه همه ضربههای(مهاجرت) آن را تحمل میکند. <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"انسان جهش یافته</span></strong>"
دچار التقاطی یکپارچه و اغلب مشکوک است، او تصوراتی بدیهی در ذهن خود دارد که از
آنها بت ساخته و سر سپردهشان است. وجودش تسخیر شده ی اختلاط است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">اما <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"انسان مهاجر سیّار</span></strong>" به
تجزیه و چند پارهگی خود آگاه است و ساختههای ذهنی قرص و محکم را به کل نفی میکند،
وصلههای ناجور سر هم نمیکند و حالات روحی خود را در حیطههای گوناگون تجربه میکند.
میداند که شخصیت او همچون لباس از رنگهای گوناگون ساخته شده است. میداند که
انسانی چهل تکه است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">"انسان جهش یافته"</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> اما فرومایه و سترون است. دل مشغولیهایش زنده ماندن به هر
بهایی است؛ ممکن است یک انقلابی پر شور و خشمگین باشد که نمونههای آشتی ناپذیرش
را در جنبشهای سیاسی تندرو میبینیم؛ ممکن است ایدئولوژی پردازی باشد که ایمان
دارد رسالتی مقدس بر عهده ی اوست. <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"انسان
جهش یافته</span></strong>" اگر از عوام باشد، یک فرصت طلب باری به هر جهت
خواهد بود، اگر مبارزی فعال باشد، یک انقلابی تندرو است و اگر یک روشنفکر10 باشد،
ایدئولوژی پردازی خود محوربین و بریده از واقعیت است. اما در هیچ یک از تضادهای بی
شمارش آگاه نیست.11<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">هُرهُری مذهب است. انسان
بی اعتقادی است که باد او را به هر سو میبرد. با هیچ چیز مخالفت نمیکند. به
راحتی از لا به لای موانع رد میشود و به هر چه دستش رسد رضایت میدهد. فرومایه و
آب زیر کاه است. میداند چگونه رفتار و به چه کس اقتدا کند. بی آن که قطب نما
داشته باشد میداند که جذبهی قدرت به کدام سمت است، به همین دلیل همه جا هست. از
همه چیز خبر دارد و خود را در حوزهی هر مقولهایی صاحب نظر میداند. جهان ـ وطن
نیست. هرجایی ست و در اصل هیچ جایی است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">"انسان جهش یافته</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">" ملغمهایست از انفراد شخصیت و شخصیت خالی از خصیصه. او هیچ
تخصصی ندارد، همه کاره، هیچ کاره است. اما مثل علف هرز همه جا میوزد و همه فعالیتهای
اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را در تسخیر میگیرد. از این رو قابلیت فریب
عامه مردم را دارد. "بی کاره ترین فرهنگیان مدیران فرهنگ اند، ورشکسته ترین
صرافهای بانک دارند، بی بخارترین افراد نمایندگان مجلس اند." 12<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">"انسان جهش یافته"</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> انگیزهی ماندنش به هر بها و کسب منفعت فوری است. هیچ
آرمانی ندارد. نه مومن است و در میان امت جای دارد و نه شهروند است و
در جامعه مدنی است. بل که جنبههای منفی و زیانبار هر دو را با خود دارد. منفعل و
رام است. التقاط در او به گونهای است که ارزشهای دو جهان به جای آن که عامل تنشهای
خلاق شوند، یکدیگر را به لجن میکشند و در نهایت خنثی میکنند.13<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">بخوانیم نمونهای از این
انسان را در بچههای اعماق:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">"ـ خب احترام ساداتم بدش
نمیاومد. اونجوری یواشکی و زر جُلکی خودشو چسبوند به پسره، پسره هم به چشم برادری
بد نبود، سر پیری و عشقهای رنگین، احترام سادات چی میخواست، مرگ میخواست میرفت
مسگر آباد.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">زن عمو عسگر میخواست تلافی زبان
نیش دار و رُک گوییهای احترام سادات را در آورد. فرصت پیدا کرده بود. حرفهای
احترام سادات توی سینهاش سنگینی میکرد. احترام سادات هم کوتاه نمیآمد:</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">ـ تا کور شود هر آن که نتواند
دید. آره جونم همیشه رمضون یه دفهام شعبون، اما تو دیگه جلو من جا نماز آب نکش با
اون شوهر خانم بازت.لُنگ بسته، سوزاک و کوفت شو این دکتر و اون دکتر میبردم و
خودم ویزیت تاشو میدادم. زیپ دهنتو بکش به شوهرتم بگو زیاد زرت و زورت نکنه والا
پاشنهی دهنمو ور میکشم، اون که ریگ به کفش داره زیادی نبایس واسه این و اونهارت
و پورت بکنه." ص126</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">و یا :</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">"از همه جنس و طایفه، از
نویسنده و شاعر سنتی و مدرن و پست مدرن بگیر تا اهل سیاست و مذهب و جاهل و لات
محلههایی که زندگی کرده بود، میآیند. مهمان پشت مهمان، آپارتمان فرانکفورت
مهمانخانه شده بود. محبوبه گفته بود: ـ اینا بیشترشون به هوای امکاناتت
میان داداش. نه به هوای خودت.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">... و راست گفته
بود. ص 317</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">در ادامه: حاج حسن که از
ثروتمندان ایرانی است به آلمان و نزد مراد آمده است:</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">ـ امشب اگه برنامهای ندارین در
خدمت باشم.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">مراد قبول میکند.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">ـ دکترم گفته دوای کمر دردم فقط
سوناست. تو تهرونم اکثر وقتم تو سونا میگذره. البته سوناهای تهرون کجا و سوناهای
اینا کجا.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">بحث بر سر تفریق سوناهای ایرانی
با آلمانی بالا میگیرد و حاج حسن که نمیخواهد بدون لُنگ وارد شود با مراد بر سر
این عمل چک و چانه میزند و بالاخره راضی میشود تا بدون لُنگ وارد سونا
شود." سپس با دستهای بزرگش ستر عورت میکند و با حالت دو داخل سونا میشود و
گوشهای روی زمین مینشیند. دستها</span></strong><span class="apple-converted-space"><b><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> </span></b></span><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">اما نتوانستند آلت تحریک شدهاش را بپوشاند.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">ـ اگه یه توک پا "شهر
نو"ی اینجارم نشونم بدی دیگه تا آخر عمر دعاگوت میشم، کار منم ختم به خیر
میشه.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">در طول روز با دو فاحشه میخوابد.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">ـ میخ اسلامو تو سرزمین کفر کوبیدم،
اونم چه کوبیدنی، راستی اینا مریضی پریضی که ندارن؟" ص 318</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">تمام پرسوناژهای این رمان
از این گونه شخصیتها و انسانها هستند، دو قطبی و جهش یافته. در این میان فقط
"مراد" پرسوناژ اصلی رمان تافته جدا بافته از این قماش است. اگر چه در
میان آنها به دنیا آمده، رشد یافته و عاقبت مهاجرت کرده است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">نمونهای دیگر:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">"حاج کریم بازاری که هر
تاسوعا و عاشورا خرج میدهد آدم خبیثی است. آلت دست این مردک فاسد العقیده ی شارب
الخمر ملعون الوالدین ولدزنا نشوید. این مرد پستان مادرش را گاز گرفته است. حمزه ی
وصل شیطان است با آخوندها."</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در ادمه از همین شخص و تیپ
مورد نظر:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">"ـ این مرد همه چیزش مثل
کوس بز است. دزد مال و ناموس مردم است. البته زرنگ هم هست. در راه امام حسین خرج
میدهد و خراجی میکند تا خر رنگ کند، و خب میبینید که ایهاالناس هم رنگ میشوند."
ص 319</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">حاج حسن و کریم بازاری
نمونه انسان جهش یافته است.انسانی که به سطح بیولوژیک تنزُل یافته و تنها تابع
غریزهی صیانت از نفس خویش است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">به طور کلی مضمونِ وجودی
آفرینشهای ادبی عمدتا از پیرامون جامعه و فرهنگ میآید، یعنی از آن عرصههای
فرهنگی که از مرکز جامعه دورند، سرچشمه میگیرند. در نتیجه از گستردگی جهشهای
فرهنگی بهرمند میشوند. جهشهایی که از تصادم جهانهای درهم تداخل یافته ناشی میشوند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">فرهنگهایی که از زمینههایی
دیگر برخاستهاند، از بینشهایی دیگر جان گرفتهاند و حافظه آنها از سرچشمهی سنتهایی
دیگر سیراب شدهاند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">این فرهنگها(اشاره به
فرهنگ لاتها و جاهلها) هنگامی که در چهارچوب جهانی قرار میگیرند و با مقتضیات
امروز سازگار و با زبان امروزی بیان میشوند، طیفی از مسائل جدید را به همراه خود
میآورند که معادل آنها را کمتر در ادبیات فارسی داشته و یا داریم. این کمبود
شاید از این رو باشد که اکثر رمانها،(به جز مواردی نادر) گویی از قالب واحدی به
در آمدهاند که در "عینیت" و "واقعیت" زندگی ریشه ندارند، از
تابوهای جامعه سخن به میان نمیآورند و نسبت به آن معترض نیستند و تصویری از لایههای
اجتماعی عرضه نمیکنند. از این رو چنین آثاری کسالت بار و ملال انگیزند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">از سویی هنگامی که هماهنگی
میان "واقعیت و تخیل" از میان رود، هنگامیکه آموزه و ایدئولوژی غالب
شوند، آفرینش هنری به تقلیدِ واقعیت و پرگویی تبدیل میشود. در نتیجه کارنامه
ادبیات در این سه ده اخیر دلسرد کننده است. اما رابطهای دوسویه وجود دارد بین
ملالی که مشخصه خفقان سیاسی این جامعه است، با رکود رمان نویسی.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در هر دو با خلاء مواجه
هستیم. یعنی از یک سو در"سیاست"، شاهد پشت پا زدن به تعهدات سیاسی،
امتناع از شرکت در انتخابات و سردرگمی فکری هستیم و از سوی دیگر، یعنی در ادبیات،
ناظر فرو رفتن در لاک خود، و روایت زندگی شخصی. در نتیجه بین زمان حال و آینده با
گذشته وقفهای پر نشدنی بوجود میآید که مانع از رشد <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"تخیل"</span></strong> میشود
و یا آن را به انزوا رهنمود میسازد تا "تخیلی" بنا شود انزواطلبانه. به
عبارتی از یک سو، هر قدر فشار سیاست دیکتاتورانه در بستر جامعه و تفکر
دیکتاتورپسند در آن قوی باشد، حرف از دیروز یعنی از گذشته یا ممنوع میشود و یا
بازدارنده. در نتیجه نویسندهای که در چنین حال و هوایی قلم میزند ناچار است در
ذهن خویش از<span class="apple-converted-space"> </span><strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"گذشته"</span></strong> فقط
آن بخشی را بازگو کند که جنبه نوستالوژی دارد و یا اگر حرفی به میان آورده باشد،
بسنده کند به تخیل خودش!<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در چنین شرایطی است که
"<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">تخیل انزواطلبانه"</span></strong>14
رشد میکند. و "تخیل انزواطلبانه"، تخیلی است که پیوندی با
گذشته و آینده ندارد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">پیامد این امر، اکتفا به
ادبیاتی تقلیل یافته است، که مناسب حال انسان ایرانی این دوره از زمان است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در روزگار ما گویی، تنها
مهاجران و خانه به دوشان میتوانند در کلاف سر درگم دنیاهای به هم پیوسته، و در
هزار توی آگاهی چند رگه ی امروز، راهی برای خود بیابند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> در چنین شرایطی
آفرینش <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"بچههای اعماق"</span></strong> میتواند
دستاورد تازهای باشد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">زیرا از چندگانگی فرهنگی
در بستر یک جامعه، از رویدادهای یک دوره و یا چند دوره از این سرزمین، و از گویشها
و زبان خاص یک طبقه از این جامعه و فرهنگ، در دنیای شهرفرنگ وار از سطوح متعدد
همان اجتماع، (آن هم از نوع غیر هوشیارش) پدید آمده و سخن میگوید.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">این رمان<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">، "بچههای اعماق"</span></strong> زنده
کردن بخشی از حافظه یک ملت و از یک طیف و گروه اجتماعی در درون آن است.
حضور هم زمان صدای "من" و "صدای دیگری" در گزارهای واحد است.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">سخن پردازیها و گویشهای
یک طیف از جامعه، زبان محاوره یک سنت و عادت و روش است. ناتمامی روایتهاست. ابهام
کشمکشها و خذف و ثبت داوریهای اخلاقیست.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">...و اما رنگ عاطفی این
رمان<strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">، تبعید</span></strong> است.
زندگی در دو معنای جا به جایی درونی و تغییر مکان بیرونی است. برکنده شدن از دیار
خود که دیگر هرگز به پاکی و اصالت نخستین، آن را باز نخواهیم یافت و افکندن خود به
دیگر جایی که در آن هرگز ریشه نخواهیم کرد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">تبعید است. و تبعید؛
وضعیتی نامشخص است که در آن، زمانِ حال از گذشته گسسته و دیگر حامل آینده نیز
نیست. تبعید از همین "دیگر هرگزهای" دو جانبه نشات میگیرد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">اکنون اما در <strong><span style="border: none windowtext 1.0pt; font-family: "Tahoma","sans-serif"; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">"لحظه تبعید</span></strong>"
زندگی میکنیم، در میان درهم شکسته شدنِ ذرات حضور، سرشار از تقطیع شکاف، در فاصله
و درنگ لحظاتِ از هم گسسته.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در این رمان حیطهی عمومی
و اجتماعی، پیوستهگی متقابل با حیطهی خصوص و فردی دارد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">گذشته و حال، روان و تن،
با یکدیگر پیوند و یگانگی یافته و در هم تداخل مییابند. فرهنگ تبعیض جنسی و
حضورناشکستنی تابوها، در جای جای متن حضور دارد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">دگرگونیهای اجتماعی در
عبور زمان، از هم گسیختهگی خاطرهها، واقعیت و معضلات مهاجرت ـ تبعید، ناهمگونی
زندگی بیرون از بطن وطن با درون آن، تغییر شکل یافتن ارزشها و بدل شدن آن به ضد
ارزش، نوستالوژی دامن گیر، موضوعاتی است که در این اثرمیخوانیم.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">نکتهای دیگر:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">"مشکلات مشترک جوامع دنیا
بسیاراند. اما هر جامعه ای مشکلات ویژه ی خودش را دارد. محتملا میان جوامع مختلف
موازیهای نیز میشود یافت که با شناختنشان در حد مقایسه و از دور بتوان پرتویی بر
این مشکلات ویژه نیز افکند، اما نه بیش از این.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">تازه از چنین امکاناتی فقط در
شرایطی بسیار خاص و با حداکثر احتیاط باید استفاده کرد. مشکلات انحصاری ما
ایرانیان در زمینههای فرهنگی و تاریخی و اجتماعی یکی دوتا نیستند. ارتباط دونی
این سه زمینه نزد ما بیش از آن است که به ظاهر مینماید. در واقع ما به عنوان
جامعه ناگزیر وارث تمام مشکلات فرهنگی و تاریخی مان ایم که در دگرگونیها</span></strong><span class="apple-converted-space"><b><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> </span></b></span><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">و پیکرگریهاشان در بیشتر موارد برای ما ناشناختنی شده اند. چنین
امری پیوسته جایی صورت میگیرد که بنیادهای فرهنگی و تاریخی اش هم چنان تاریک
مانده اند و در پاره ای از موارد اساسی تقلیب و تحریف شده اند. در این صورت قطعی
است که مایه ی جسمی و روحی جامعه ی وقت را همواره آن بنیادهای تاریک و ناشناخته
مانده در خود تحلیل میبرند، فضای پرورش و بالش درونی را بر آنها</span></strong><span class="apple-converted-space"><b><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> </span></b></span><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">تنگ میکنند و مانع شکفتن و تناوری آنها</span></strong><span class="apple-converted-space"><b><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> </span></b></span><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">میشوند.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">هرگاه ابتلای پیوسته از نو
عودکننده و مزمن شده ی جامعه خودمان را دال بر درستی این تشخیص بدانیم، معنایش این
میشود که ما مسایل شخصی، فردی و اجتماعی مان را، در حدی که از اعماق
فرهنگ و تاریخ مان سرچشمه میگیرند، اساسا نمیشناسیم. اگر بنا را بر این نگذاریم،
معنایش این میشود که ما مشکلات جامعه مان را در ریشههای فرهنگی ـ تاریخی آن
شناخته ایم و نتیجتا در رفع آنها</span></strong><span class="apple-converted-space"><b><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> </span></b></span><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">کمابیش با کامیابی کوشیده ایم. در این صورت، با وجود تضادها، و
ناکامیها و شکستهای فرهنگی ـ سیاسی این سد سال اخیر، باز میبایست جامعه ای
باشیم زنده، جوشان، و آفریننده! فقط جامعه ای میتواند زنده و آفریننده
باشد که با شالودهها</span></strong><span class="apple-converted-space"><b><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> </span></b></span><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">و
پیشینههای فرهنگی و تاریخی خودش، به منظور آزمون توان و تندرستی آنها</span></strong><span class="apple-converted-space"><b><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> </span></b></span><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">و نیروی مستقل خود، در آویخته باشد، هم چون پهلوانی که از
زورآزمایی با حریف میزیید نه از تماشای زور دیگران.</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">باید گفت و دانست که
ما درباره ی تاریخ این فرهنگی که به عمر دوهزار و پانصد ساله اش این همه مینازیم
هنوز یک اثر کلی جدی نداریم که یک وجب از شناسایی سطحی فروتر رفته باشد، و از حد
به دست دادن سنوات، به تخت نشستنها، لشکرکشیها، چگونگی تاسیس و انقراض دودمانها</span></strong><span class="apple-converted-space"><b><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;"> </span></b></span><strong><span lang="AR-SA" style="border: 1pt none windowtext; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt; padding: 0cm;">بر شمردن نامها، عناوین و القاب، سرکوبی فتنه و غیره تجاوز کرده باشد.
و این البته برای ذهن زود راضی شونده و محفوظات طلب ما حتما زیاد هم هست."</span></strong><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">15<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">برای ذهن ایرانی که غالبا
در بسیاری موارد فرهنگی و اجتماعی با یک رویهگی و یک سویهگی عادت دیرینه دارد و
در خواندن رمان، بیش از آن که در جستجوی تعقل و خلاقیت و بالابردن قوهی تخیل خود
باشد در پی لذت است و از رمان همانی را جستجو میکند که هنگام صرف چلوکباب یا
سیرابی شیردون و یا کله پاچه، مشکل است دریابد که پرسناژ اصلی یعنی مراد. همان
فامیلی را داشته باشد که نویسنده دارد. لذا باورش را بر این میگذارد که مراد نقره
کار باید همان مسعود نقره کار باشد که نویسنده متن است. این ظن و گمان یا باور هم
میتواند باشد و هم میتواند نباشد. اگر باشد، در متن با شالوده
شکنی ساز و کار دارد، و اگر نباشد ذهن عادت خویاش به دنبال ارتباطی
بین نام پرسناژ با نویسنده میگردد. این شالوده شکنی، عادت ذهن خواننده ایرانی
نیست. اما عامل تحریک ذهن او خواهد بود.16<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">پس لاجرم خواهد پرسید و
سخن از آن به میان خواهد آورد تا یقین یاید کدامیک سایه بر سر رمان دارد، نویسنده
بر سر پرسُناژها و یا پرسُناژها بر نویسنده؟<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">خواننده خواهد پرسید و در
پی ـ خوانش جلدهای دیگر آن را دنبال کرده و در انتظار خواهد ماند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">در انتظار خواهیم ماند.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">*****************<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">زیرنویس:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">* این اصطلاح یا تعریف را
از داریوش شایگان وام گرفتهام.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">1ـ واژه ی رمان در اکثر
زبانهای اروپایی مشترک است، که از کلمهی قدیمی رمانس مشتق شده است که در قرون
وسطی بیانگر داستانی مهیج و رعبآور بود. برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">فرهنگ اصطلاحات ادبی از
افلاطون تا عصر حاضر \ دکتر بهرام مقدادی \ انتشارات فکر روز \ تهران 1378<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا: </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">Abrams,M.H. A Glossary of Literaty Tems. New York: Longman
Publiictions 1970</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا به: نقد ادبی جلد اول
و دوم . دکتر عبدالحسن زرین کوب.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا به مقاله: </span><span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">An . B . „ Novel“ Encylopaedia Britannica.
( London:Encyclopaedia Britannica, Inc,1974</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">2 ـ مراجعه کنید به:
افلاطون و جمهوری \ ترجمه دزموندلی\ انتشارات پنگوئن \ 1974\ ص 151<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا: فرهنگ اصطلاحات از
افلاطون تا عصر حاصر\ دکتر بهرام مقدادی \انتشارات فکر روز \ تهران 1378 \ ص 218<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا: دیوید لاچ \ پس از
باختین \ راتلیج \ لندن 1990 \ ص 29 و ص 30<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">3ـ مبانی نقد ادبی
\ شیوهی پدیدارشناختی (نقد هوشمندانه)\ ویلفرد گرین \ ترجمه فرزانه
طاهری. برگرفته از مقاله:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">Rogers,R. pat, The Oxford
Illustrated history of english Literature, London: Oxford University
Press,1990</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">برگرفته از مقاله:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="LTR" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 11pt;">Magill, frank N.Magill
1300 Critical Evahuation of selected Novels and Plays, volum 1, salem Press,
englewood Gliffs,new jersy,1978</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">4ـ ارثیهای با خاطرات بی
انتها: ابوالفضلیها همان هفت کچلون باغ فردوس هستند؛ ماهنامهٔ خیمه (ماهنامه ویژه
هیاتها و مجالس حسینی)، شماره </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۸۴</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">، بهمن
ماه </span><span lang="FA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">۱۳۹۰</span><span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;"> خورشیدی<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">5ـ همان منبع<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">6ـ همان منبع<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">7ـ مبانی نقد \ ویلفرد
گرین و لی مورگان و جان ویلینگم \ ترجمه فرزانه طاهری .<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا فرهنگ اصطلاحات ادبی
از افلاطون تا عصر حاضر \ دکتر بهرام مقددای. تهران. انتشارات فکر روز 1378.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">8ـ فرهنگ اصطلاحات ادبی از
افلاطون تا عصر حاضر\ دکتر بهرام مدادی . تهران. نشر مرکز.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا: افسون زدگی جدید \
هویت چهل تکه و تفکر سیّار \ حوزه اختلاط (رمان و سیاست) \ داریوش شایگان.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا: بابک احمدی \ ساختار
و تاویل متن. \ آشنازدایی، شکلوفسکی \نشر مرکز.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا: رامان سلدن \
راهنمای نظریهی ادبی \ مترجم عباس مخبر.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">9 ـ اصطلاح
انسان جهش یافته و مهاجر سّیار را از داریوش شایگان وام گرفتهام.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">10 ـ غرب زدگی \ جلال آل
احمد .<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">غرب زدگی در دههی چهل به
چاپ رسید و در زمانه خود موضوع روز بود و بحثهای موافق و مخالف زیادی را
برانگیخت. آل احمد در این کتاب تصویری گیرا از انسان منفعلی که او را هرهری مذهب
مینامد ارائه میدهد.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">11ـ تضادهای درونی ما \
کارن هورنای \ ترجمه محمد جعفر مصفا \ انتشارات کتابخانه بهجت
\ تهران \1361<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">خویشتن از هم گسیخته ح ر.
د. لینگ.\ ترجمه دکتر خسرو باقری \ انتشارات رشد \ تهران 1374<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا:<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">افسون زدگی جدید \ هویت
چهل تکه و تفکر سیّار \ حوزه اختلاط \ داریوش شایگان \ ترجمه فاطمه
ولیانی \ انتشارات فروزان. تهران. 1380<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">12ـ افسون زدگی جدید \
هویت چهل تکه و تفکر سیّار \ حوزه ی اختلاط \ داریوش شایگان : ترجمه فاطمه ولیانی
\ انتشارات فرزان .تهران 1380<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">13 ـ همان منبع.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">14ـ اصطلاح تخیل
انزواطلبانه، مبحثی است که داریوش شایگان آن را گشوده است. مراجعه کنید
به: افسون زدگی جدید \ هویت چهل تکه و تفکر سیُار\ حوزه ادبیات و تبعید \
ترجمه فاطمه ولیانی \ انتشارات فرزان. تهران. 1380<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">و یا: درخششهای
تیره \ به انضمام آزمونی در پرسیدن: فرانتس کافکا و ژان پل سارتر\
آرامش دوستدار \ بخش روشنگری یعنی درهم شکستن سلطه دین خویی و روزمرهگی.
انتشارات فروغ . کلن . آلمان . 2007<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">15 ـ درخششهای تیره \ به
انظمام آزمونی در پرسیدن: فرانتس کافکا و ژان پل سارتر \ آرامش دوستدار \ بخش
روشنفکری ایرانی یا هنر نیندیشیدن\ ص123 و 124 \ انتشارات فروغ . کلن. آلمان. 2007<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 6pt; text-align: start; unicode-bidi: embed; vertical-align: baseline;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 10pt;">16ـ برای مطالعه رجوع کنید
به: افسون زدگی جدید \ هویت چهل تکه و تفکر سیُار \ حوزه ی اختلاط \ بخش چند مثال
از رمان نو ایرانی \ داریوش شایگان.</span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-83600515875968136962012-10-30T19:53:00.001+01:002015-05-14T18:47:25.441+02:00ساعاتی در حاشیه ی روز<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ساعاتی در حاشیه ی
روز<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">به بهانه ی انتشار
" زنبور مست آن جا است" نوشته ی بهروز شیدا <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">نظر بر نقد : کتایون
آذرلی " مصلوب" </span></b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>*<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPwOUz1YHiUEcqEzsCSDgD5v4cZ6Gx8kQhvk-kO5uhSojptJ3EgTYhyvXbt1e2mwusYc0SyCnnHrkBGgQB9OQytGXypxdPzqXLxk6yuQIizteQqWEf9mWGC8uGGWVjQdSVFMPahvpUMw/s1600/book-zanbor_mast02.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPwOUz1YHiUEcqEzsCSDgD5v4cZ6Gx8kQhvk-kO5uhSojptJ3EgTYhyvXbt1e2mwusYc0SyCnnHrkBGgQB9OQytGXypxdPzqXLxk6yuQIizteQqWEf9mWGC8uGGWVjQdSVFMPahvpUMw/s320/book-zanbor_mast02.jpg" width="232" /></a></div>
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">زنبور مست آن جا است.
</span></b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">مجموعه نقدهایی ست که
<b>بهروز شیدا </b>بر آثاری داشته است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">بر نقد، نقدی نیست.اما نظر هست. این که منتقد از
چه دریچه یا دریچه هایی به اثر یا آثاری دیده می دوزد و چگونه دیده می دوزد و به
حل و فصل موضوعات بر می آید، خود بیانگر چیره دستی در نوشتن و نگرش موشکافانه در
نقد خواهد بود. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در <b>زنبور مست آن جا است</b> ما بیش از این که
با نقد آثار روبه رو باشیم ( که هستیم ) ، با نگاه منتقد نیز رویارویی داریم. به
این معنا که درمی یابیم منتقد، در هر لحظه ی خاص از تفسیر فرهیخیته ی یک اثر، از
موضع و یا مواضع مختلفی واکنش نشان داده است و در بهترین وجه واکنشی چندگانه و
التفاطی داشته است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">منتقد به خوبی دریافته که یک اثر ادبی تجسم یک
تجربه ی بالقوه ی انسانی ست؛ و چون تجربه ی انسانی چند بعُدیست، خواننده به راه
های گوناگون برای نزدیک شدن و تحقق ِ واقعی کردن آن تجربه نیاز دارد. این عمل
منتقد در این اثر است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">زنبور مست آن جا است؛</span></b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">شامل ده جُستار ادبی ست . که در واقع پنچ جستار
قبلی ، در ادامه و تکامل منطقی پنچ فصل نخست می باشد و کم و بیش مانند پلی ست بین
این دو .<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">فصل نخست <b>پرسش ها هنوز باقی است</b>: از
دریچه ی نقد تاریخ اندیشه ها بررسی شده است. انتخاب کلیدی ده رمان <b>سیاحتنامه ی
ابراهیم بیک،حاج آقا، ملکوت، همسایه ها، آینه های در دار، در آنکارا باران می
بارد، شاه کلید، چاه بابل ، فریدون سه پسر داشت، تهران،کوچه اشباح، بوزینه و ذات.</b>
دال بر این نقد تاریخ اندیشه هاست. </span><span dir="LTR" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">مطالعه این چند اثر ادبی در پرتو تاریخ اندیشه،
کم و بیش مفاهیم و حادثه ها را تعبیر و تفسیر می کند وهم زمان درباره اندیشه، سیر
تکامل آن در یک دوره ی تاریخی و محتوای ادبیات بحث می کند.ب دین ترتیب، منتقد بیش
از این که به موشکافی در احوال نویسنده دچار باشد تاریخ ی دوره ی هر اثر را در روح
ِ زمان مشخص می نماید و چون سر نخ های اصلی را در هر اثر ادبی مطابق با هر دوره ی
زمان پیدا می کند به ناچار رویکردی نیز به سیاست وضع موجود در فرهنگ دارد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">هر واحد اندیشه ای که منتقد به آن دست می یابد و
بر آن می شود تا رّد آن را در چند عرصه ـ و در واقع نهایتا همه ی عصرهای تاریخ که
در آن با درجه ای از اهمیت پدیدار شده باشد ،پی بگیرد. چه این عرصه ها فلسفی باشد
چه علوم، چه ادبیات، چه هنر، چه مذهب، چه تاریخ، چه سیاست، فقط با عوامل خاصی کار
دارد و توجه اش بر آن است و درعین حال تا آن جا که می تواند حضور و هستی این جهان
فکری را به فرایندهای دیگر انتقال می دهد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در <b>پرسش ها هنوز باقی است </b>طرح این سوالات
مطرح می شود.این که <b>روشنفکر کیست؟ قدرت چیست؟ </b>و<b>آیا قدرت تنها در قدرت
سیاسی متبلور می شود؟ آیا قدرت سیاسی ی مشروع وجود دارد؟ آیا عضویت در حزب یا گروه
سیاسی استقلال " روشن فکر" را
خدشه دار نمی کند؟ رابطه ی " روشن فکران" ایرانی را با قدرت های جهانی
چه گونه می توان ارزیابی کرد؟ رابطه ی " روشن فکران" ایرانی با جمهوری
اسلامی را چه گونه می توان ارزیابی کرد؟<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">هشت پرسش در برابر هشت پاسخ و هر پاسخ بازگشایی
دریچه ایی به ادبیات زمانه و ده رمان مورد نظر.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">این التقاط در ادامه پرسش و پاسخ و در انتخاب ده
رمان است که اگر چه در زمان های گوناگون خلق شده اند اما بی کم و کاست هر یک در
پاسخ به همان هشت پرسش است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">اکنون منتقد در پاسخ به پرسش ها از خواننده و
خلاق هر اثر می پرسد تا پاسخ نهایی را با بازگرداندن به شخص اول خواننده واگذار
کند. او قبل از این پاسخ دهد، رندانه با طرح ده رمان خواننده اثر را به چالش می
کشد و روح زمانه را در برابر آینه ی او می گذارد تا نهایتی ترین پاسخ را همان شخص
اول خواننده بازگو نماید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">به
عبارتی؛ کالبد شکافی نقد در این ده جستار اهمیت خاص دارد و در عین حال
دشوار. این دشواری برخاسته از ذات خود ادبیات است: ادبیات اصیل است. زاده ی تخیل
است. خلاق است و در نتیجه فردیت دارد. اما فارغ از این کیفیت متغیر، شناخت نوع و مجهز
شدن به مجموعه ای از " انتظارات " و قواعد، و در نتیجه تشخیص این که چه
زمان آن انتظارات برآورده شده و چه هنگام به مدد تخیل در زمان تغییر کرده اند،
فرایندی ست که ناقد در این اثر به بازگشای اش می پردازد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">فصل دوم،<b>سَحر پرستوهای جوان</b> است، نگاهی
ست به پانزده ترانه ی جنبش این دوران ، در مقایسه با ترانه ی جنبش دوران مشروطیت و
سه ترانه ی دوران انقلاب اسلامی.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">انتخاب اما از این روست تا سکون در قالب حماسه و
آرمان گرایی را در این ترانه ها جلوه بخشد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">سکون است: زیرا تکرار مکررات آرزوهای نسلی به
نسل بعد است. نسلی که راهی برای به دست
آوردن خواسته های خویش نمی بیند و یا
مسیری را برای به تحقق آن نمی یابند. پس الجل می برد به حماسه تا روح جمعی را با
اراده جمعی بدل سازد. ساز حسرت دارد زیرا تکرار دو سده ناکامی را پشت سر می گذارد
و هنوز خود را در دایره شیطانی دِوِران می یابد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در نتیجه: خواسته های به دست نیامده بدل به حسرت
می شود، سرخوردگی ها و آرزوی برنیامده، بدل به خشم ! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">"خشم " اما منطق را بر نمی تابد و "
احساس " را شعله ور می کند. میان جدال این دو تضاد ست که حماسه سُرایی قالب
می گیرد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در حسرت اما امید آرمان گونه ایی میل به رسیدن
را دو چندان می کند تا آفتاب، فراز آید و شب سیه روی برتابد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">بهار روشن جلوه گری کند. و پرستوها مهاجر به
آشیانه بازگردند. حسرت ...حسرت...حسرت پیوند امیدی ست آرمان گونه، حتی اگر به هدف
دست نیابد. آرمان گرایی در این جاست که به حماسه بدل می شود از این روست که روح
ترانه های ملی از دوران مشروطیت تا انقلاب اسلامی یک بوی و یک عطر و یک جهت و سو
داشته اند: حسرت و خشم !<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">دو فصل بعدی (سوم و چهارم)، یعنی؛<b> دست های
خویش را بنگریم.</b> و<b> صدای متن ها را دریابیم،</b> نگاهی به <b>وصیت</b> <b>نامه
ی منصور خاکسار و کتاب سحر خیزان</b> اوست. اکنون باید پرسید؛ انتخاب و جایگزینی
آن در فصول کتاب و هم چنین ردیف عنوان فصول و جایگاه این نگاه در این اثر چیست و
چرا؟ چه رابطه ایی بین این متن با دیگر متون این فصول در این اثر از <b>بهروز شیدا</b>
وجود دارد ؟ تعمد و عمد در این مُقال چیست ؟ ناقد به این وسیله چه تلنگری را بر
خواننده ی متن می زند ؟ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">این انتخاب از سر تاکید بر " سنت" و
" تناقض فرهنگ" است .منصور خاکسار در بحرانی ترین دوره ی جنبش های
سیاسی، به انسان و امید به فردایی بهین و سرنوشت و آزادی آرمان گرایانه در جامعه
سنتی روی آو.رده است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">جامعه و فرهنگی که آغشته به تضادها در درون خویش
است و هم چون جامعه، خود نیز در معرض بسیاری از نوسان ها قرار می گیرد. نوسان هایی
که زاده ی " سنت" و " نو" و " تناقض" است، در نتیجه
هرگونه تحلیلی از معرفت شناسی شعر و وصیت نامه ی او نیز باید با توجه به همین
ویژگی های دوره ایی و فرهنگی انجام بگیرد تا بتوانیم با نشانه های گوناگون فرهنگ
متضاد خویش روبه رو شویم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">سوی این تناقض نگاهی ست به " انسان" و
" جهان" از فرهنگی آرمان خواه، که رستگاری آدمی را با حفظ استقلال شعور فردی، در اعتلا و پیروزی
جمعی می نگرد، و از حس اجتماعی نسبت به انسان و تضییع و پایمال شدن و سرکوب حق او،
در هماهنگی با یک دوره ی سیاسی ـ اجتماعی مبارزه، برخوردار است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">سوی دیگر؛ آن نگاهی ست به فردگرایی انسان نو در
مجاورت با فرهنگ سنت پذیر که رستگاریش انفرادی و زندگیش مجزا از دیگران است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">لذا نقد وصیت نامه ی منصور خاکسار و آخرین دفتر
شعرش، نقد فرهنگ چیره ی عام نیست. نقد یک اندیشه از یک فرد نیست. بل که نقد یک
ذهنیت تاریخی ست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">هر حس آدمی یک زنگ آگاه کننده است.آن که حس و
احساسش را می شناسد، و گوش به زنگ آن هاست رازهای جهان و زندگی را روز به روز بهتر
در می یابد.آن که برای گسترش فرهنگ و تعمیق ذهنیت های انسان می کوشد،خود همین حس و
احساس و زنگ آگاه کننده است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">هر جا آدمی از شناخت فاصله گرفته، از ادراک
قانون حیات فاصله گرفته است. هر جا میان انسان و آگاهی فاصله افگنده اند، میان او
وچشم اندازهای رستگاریش فاصله افگنده اند.از این نظرگاه باید شناخت. باید به اشاعه
دانایی پرداخت. باید رشد ذهن را چون رشد تن هماهنگ پیش برد. مسئولیت انسانی در
همبستگی ذهنی انسانی معنی می شود.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">آسان نیست مشکل آدمی که هم در گذشته نیکی ها می
بیند و تجانس های درونی با آن دارد و هم در اکنون. از گذشته با بدی هایش رانده شده
و در اکنون با بدی ها روبه رو گردیده است. در این میان بدی های اکنون بر نیکی های
روزگاران پسین پیشی می گیرد و کفه ی ترازو بر گذشته می چربد. حال آن که در یک روند
سالم و سازنده تاریخی، همه نیکی ها و بدی های کذشته، می توانست به صورت سکوی پرتاب
به آینده عمل کند یا به کار آید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تاویل و تعبیر شکست پیامد شکست است. این <b>وصیت
نامه</b> یا واپسین دفتر شعر <b>منصور خاکسار</b> بازنگری و برآورد شکست نیست.
اندیسیدن به شکست برای آن که حرکت بعدی طرح زده شود هم نیست. بل که نفی و انکار
همه خوبی های پسین و اکنونی ست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ما با یک شکست، هم از جهان کناره می گیریم و هم
کناره گیری خود را به پای اعتراض به این هستی نامناسب می گذاریم. در این قهر و خود
کشتن و خود کناره گیری کردن یا نمی توانسته ایم و یا نمی خواستیم دریابیم که چرا
" شکست " آمد. از پرداختن به خود اعتراض بازمی مانیم و در مرحله ی بعد
نیز از پذیرش شکست به نفی و انکاری می رسیم که هیچ روزنه ایی را در جهان نمی بینیم
تا به گشوده شدنش بتواند اندیشید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">روان شناسی انفعال از پذیرش تقدیر و بی نقضی
وجود خویش حکایت دارد و از آدم هایی که همیشه خود را از تافته ی مردم جدا بافته
ایی نسبت به کل می یابند و همین امر را محمل انفعال می کنند. روان شناسی انفعالی
همواره در پی آن است که بیرون از خود عاملی و علتی برای موقعیت و سرنوشت خویش
بجوید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در این سرشت و در دوره شکست شاعر به اندیشیدن
روی می آورد. به اندیشه ی پایان به زیستن خویش در زندان دنیا که جهنم واره است. از
این گرایش چهرهایی متاقض بیرون می آید یک نفی، حس نیرومند یاس، یک تامل همه جانبه
در عدم کارآیی آدمی، یک احساس پوچی و پوک که روزی انجام شده، یا هر حرکتی که
بخواهد انجام شود. این تار، این لایه ، این پیوسته، بر هر زاویه از دید و ذهن و
زبان او تنیده می شود تا روح زمان حاضر را
با مرگش به تماشا آورد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">فصل پنچم<b>، زنبور مست آن جا است</b> اشاره به
بن بست زمانه است در پی چهار فصلی که از سر گذرش داده ایم. <b>بی ثمری آرمان های
سیاسی، فریب کاری ی همه ی بازیگران سیاست، جنایت پیشه گی ی همه ی سیستم های سیاسی
ست.1<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تنهایی اجتماعی بدل به تنهایی بشری می شود. زمان
و زندگی و جهان با لرزش و آرایش شک در هم می آمیزد. بی اطمینانی و عدم اعتماد نسبت
به آینده، دگرگونی، رهایی و سعادت را بر نمی تابد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تردید، تردید در عشق نیست. بل که تردید در معشوق
یا تجسمی از عشق است.تردید در خود انسان نیست، بل که در نیروی آن هایی بود که قهرمان عظمت طلبی
بودند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">این فصل، فصل تاکید بر ، یا درراه ماندن است یا بر جا ماندن ! نظری به عظمت خواهی های بی پاسخ. نگاهی به آن
مفهوم مجرد انسان است که تا این جا اساسا و بیشتر در درون خود او مانده و به تمامی
پای بیرون ننهاده است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">یکی شدن با دیگران در خود. یکی شدن با معشوق در
خویش. یکی شدن دیگران با معشوق در خود. یکی شدن خود و معشوق و دیگران. این رویای
همیشگی ست. از این رو زنبور مست آواز می خواند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">فصل ششم<b>، فصل ها از فاصله ی متن ها می آیند،</b>
و از این به بعد فصول دیگر در پی تکرار و تاکید پیام فصول قبلی ست. این بار اما
جزیی تر و ریز ـ نقش تر. این بار اما در قالب نماد. رمز. و نگاه به متنون در قالب
نقد، نگاهی ست دیالکتیکی. ناقد دیالکتیک میان دو رمان بهار 63 و رمان زمستان 67 را
با دیالکتیک درک نماد های موجود در متن بر خواننده می گشاید. پیوند این نمادها و
بازگشایی دیالکتیک نهفته در این دو اثر مبسوط نگاه تیز بین و ذهن هوشیار منتقد است.
پیام های کلیدی در خوانش دیالکتیک وار از سوی منتقد اما چیست؟ پیام ها این است:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">"<b>مرگ و عشق و تباهی را گاه هم زاد </b>هم
اند.هم چنان که<b> جست و جوی ممنوعه ها، رنج و فروپاشی . <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">از تقدیر گریزی نیست!<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> گاه عشق تنها پادزهر قدرت است. <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">جسم انسان گاه تنها
بنیان هویت او است. عشق چیست؟ خیانت کدام است؟<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">قدرت های سرکوبگر
سکوت می آفرینند. <o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">زنده گی،مرگ،عشق،
تنهایی،زمان که آبستن مرگ است.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">معشوقی که به من تعلق
ندارد، همان به تر که بمیرد.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تحقیر هیولا می سازد.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">عشق گاه تنها
جدایی،خیانت، رقابت، مرگ می آفریند.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">هجوم اعراب به ایران
جز تباهی نیافریده است. تنها مقاومت ایرانیان سر زمین ایران را نجات داده است.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">عشق پادزهر مرگ است
هم انگار هم زادِ آن.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">گاه برای تحقق معنا
باید به راه دور رفت. جست و جوی بی حاصل گاه تنها معنای زنده گی است.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">وسوسه جسم گاه لذت،
خیانت، جدایی، مرگ می آفریند.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">وسوسه های ممنوعه ی
جسم گاه بنیان رویاها است.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">گاه انسان به خاطر
عشق به دیگری تن به خیانت به او می دهد.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">گاه جان های سرکش نیز
مجبوراند به خاطر عشق به دیگری به پاره ای از پستی های جهان تن دهند.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">انسان از وسوسه های
جسم خویش راه گریزی ندارد.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تنها راه نیل به
جاودانه گی، رهایی از وسوسه های جسم است.2<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">پیام ها این هایند. انتخاب اما همواره به
خواننده واگذار می شود تا در ره گشایی و خوانش دوباره متون بهترین پیام را
برگزیند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">بهروز شیدا</span></b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> در خوانش این متون نگاهی پیچ واره دارد.او فارغ
از آن که طرفدار کدام شیوه از نقد باشد، همیشه و همواره با درون مایه ی یک اثر
ادبی سروکار دارد و می خواهد هم خود بداند و هم به خواننده نشان دهد که به چه
طریقی می تواند این درونمایه ها را دنبال کند." گزاره ها" ی درونمایه ای
در ادبیات بیشتر تلویحی اند و نه تصریحی؛ که شاید تنها دلیلش این باشد که اغلب به
مدد قدرت ارتباطی و خاطرانگیزی نمادها و تصاویر بیان می شود نه زبان توضیحی. لذا
یکی از گام های مهم برای درک کامل یک اثر شناخت این تصاویر و نمادهاست که ناقد و
نویسنده ی این متون از عهده ی آن به درستی برآمده است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">اما شناخت به تنهایی کافی نیست. گام مهم تر
بررسی یافتنِ هنرمندانه ی این مواد در انگاره هایی معنی دار است، انگاره هایی شامل
انگاره های فکری و کلامیِ کلمات هم خانواده، متضاد، و معانی ضمنی متداعی که همیشه
هم وابسته ی تصاویر نیستند اما می توانند در کنار آن ها وجود داشته باشند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">بهروز شیدا</span></b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> با نحوه ی دنبال کردن نمادهای انگاره ها، یعنی
کلمات و اشیاء و پرسناژهایی که معرف یا نماد یا حتی تشکیل دهنده ی انگاره ها
هستند، در متن یک اثر، به بازگشایی هر نماد می پردازد. مصالح را از سطح یک متن
برمی دارد. رویشان کار می کند. تکرارشان می کند. بسطشان می دهد و کاملشان می کند.
درست مثل کاری که بایک درونمایه در یک کمپوزیسیون موسیقی می کنند..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">دنبال کردن این انگاره های درونمایه ای در
کمپوزیسیونی ادبی متضمن این فرض اولیه است که؛ ادبیات خوب می کوشد تا تجربه ی معنی
دار را در قالبی جذاب و زیبا منتقل کند یا دست کم آن را به این قالب در آورد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">مقصود این نیست که بگوییم ادبیات صرفا روکشی
شیرین برای قرصی مفید درست می کند. مقصود این است که در خلق یک اثر ادبی معین،
هنرمند اندیشه ای یا تجربه ای عینی یا تجربه ای خیالی دارد که می خواهد آن را
منتقل کند یا به قالبی بریزد. سپس آگاهانه یا غیر آگاهانه، ابزاری برای این کار
انتخاب می کند. او باید وسایلی مشخص انتخاب کند یا ضمیر ناهشیارش باید آن ها را در
اختیارش بگذارد، و باید آن ها طوری تنظیم کند که بتواند آن تجربه را در خود جای دهند
یا منتقل کنند. وقتی نویسنده چنین اثری برای مان خلق کرده، منتقدِ خوبِ آگاه، با
دنبال کردن دقیق مایه هایی که برای انتقال آن تجربه به کار رفته، آن را دوباره خلق می کند.این همان
عملی ست که <b>بهروز شیدا </b>از انجام آن به درستی فارغ آمده است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در فصل هفتم <b>از قاره های وجود تا اضلاع اثر </b>پرداختی
ست به تئوری های ادبی. تئوری هایی که شاید ذهن منتقد به آن مشغول است و زیر بنای
الگوهای نقادی اش: تئوری <b>میخاییل باختین</b>؛ فرضیه هایی در حال "
شدن".تئوری <b>رولان بارت</b>؛ پسامدرن .لذت خوانش متنی زیبا<b>. </b>تئوری<b>
موریس بلا نشو؛ </b>متن ادبی غیاب مضاعف. تئوری <b>ولادیمیر پراپ؛ </b>تکرار یک
فراساختار<b> </b>تئوری<b> میشل ریفاتر؛</b> شعر، در مقام ساختار زبان. تئوری <b>هلن
سیکسو؛ </b>انفعال زنانه گی و فعالیت مردانه گی. تئوری <b>نورتروپ فرای؛</b>
نمادها، الگوها، معناها، مصداق ها.تئوری <b>زیگموند فروید؛</b> خودآگاه ـ
ناخودآگاه. تئوری <b>لوسین گلدمن؛ </b>آگاهی ـ دگریسی، دگرگونه گی. تئوری<b>
لوکاچ؛</b> ساختار رمان.تئوری<b> کارل مارکس، </b>موقعیت طبقاتی شهروندان در هنر
،خاصه رمان و شعر.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در فصل هشتم،<b> در زمین از بهشت گفت و گوها
است، </b>شیوه ی نقد؛ پدیدارشناختی ست.در این جا پنچ رمان و دو شعر در تقابل هم
قرار می گیرند و در عین حال در پی هم می آیند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ناقد در <b>کاندیداد </b>ابتدا جهان را چنان که
کاندیداد ادراک می کند تجربه می کند. در پی همین اما باید چهار رمان دیگر ( <b>بازی
ی رویا، باباگوریو، من هفت تیرکش فرزی هستم، </b>و<b> اعترافات ) </b>خوانده شود
تا بهم پیوستگی درونی هر یک نسبت به آن دیگری نمایان گردد. هسته ی پیوسته در هر یک
از این پنچ رمان چیزی نیست به جز؛ تضاد و جدال دو نیروی خیر و شر، " نبرد
تیرگی بر روشنایی، چیره گی بدی بر نیکی،
زوال بر زنده گی، ناپاکی بر پاکی، سیاهی بر سپیدی. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ناقد ناچار است در پی خوانش هر رمان ضمیر هشیارش
را نیز تغییر دهد تا بتواند در جهانی یا جهان هایی که خلق شده زندگی کند. به
عبارتی باید به وحدت زنده ی اثر پی ببرد. تجربه اش کند.ضمیر هشیار ناقد باید در
فرایند ادراک با آن کنش متقابل برقرار کند؛ فرایندی چنان پویا که ممکن است اشیاء
دیگر شئ نباشند، هم چنان که اشخاص، شخص!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">این اما از واقعیت ذهنی ضمیر هشیار ناقد گواهی
می دهد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">به بیانی دیگر؛ وقتی ناقد ( در این جا <b>بهروز
شیدا </b>) خود را به دست نویسنده ای می سپارد، وقت و توجه اش را نثار مخلوق اثر
نمی کند، بل که به اثر می پردازد تا زندگی را در جهانی دیگر و متمایز از جهان
خویشتن تجربه نماید. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ناقد، با حضور خویش در متن بار دیگر آن را زنده
می کند تا خوانده شود. به بُعد زمان و مکان
و واقعیات و تخلیات متن وارد می شود و در عین حال با ورود خویش به متن
باردیگر آن را روایت می کند، البته نه از منظر نویسنده، بل که از منظر ناقد. شیوه
ی زندگی و کشف و تجربه ی فعلی ناقد در این جهان شبیه همان شیوه ی زندگی، آموختن، و
تجربه ی نویسنده در جهان " واقهی
" ست. ناقد ابعاد این زنیستن در متن را تقویت می کند. هشیاری ذهنی او در
خوانش متن دخالت دارد و اطلاعات به ظاهر عینی برای او فقط برای این اهمیت دارند که
در هشیاری ذهنی او ادغام می شوند.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">لازم به ذکر است که : در نیمه ی اول قرن بیستم، ادراک پدیدار "
واقعیت" موضوع کار فلسفه و روان شناسی پدیدار شناختی شد. در نیمه ی دوم قرن
بیستم، پدیدار جهان داستانی، ادراک درون این جهان، خودِ فرایند خواندن، و درک
هشیاری نویسنده و منتقد موضوع کار نقد ادبی نیز شده است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">تکوین چنین شیوه ای در بررسی ادبیات قابل درک
است. چون شئ مصنوع یا عین ( در برابر ذهن ) ( رمان، نماشنامه ، حماسه، داستان،
شعر،) رخدادها و " واقعیت" های مختلف جهان داستانی ـ رمانی، و خود
خواننده همگی پدیده های همزیست اند. <b>دیوید هالی برتون3</b>، با استفاده از
مفهومی که ابداع آن را به<b> هانس ـ گئورگ گادامر</b> 4 نسبت می دهند، مطرح کرده
است که "<b> هنر ، وسیله ای برای لذت بردن نیست، بل که افشای وجود است."</b>
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">باری، عبور کنیم از <b>عنوان آخر</b>، از این <b>قافیه
های مکرر</b>، از این <b>روز، هنوز، روز</b>. از این <b>بی داد، آزاد، بی داد</b>.
از این <b>خستگی، رسته گی، خستگی</b>. از این <b>خانه، بهانه، خانه</b>. از این <b>ماه،
آه ، ماه</b>. از این <b>شب، تب، شب</b>. از این <b>باید،شاید،باید.5<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در فصل نهم، <b>یک بار دیگر می پرسد نقال،</b>
نگاه رئالیستی به متن ها ست. ده رمان به مثابه ده تصویر از خشونت. فضیلت های الهی
در پژواک اقلیت های مذهبی. تشابه شعائر دینی در پرورش و ترویج خشونت. ارجاعات
تلویحی به نمادهای مکرر زنده گی احساس شده،و در انتهاء تصویر قربانیان در جامعه ای که چشمانش را بر
اجتناب ناپذیری " طبیعی بودن" رابطه ی جنسی به عنوان بخشی از وجود
جسمانی و روانی بسته اند. جامعه ای که نظام اخلاقی آن تکانه های طبیعی انسان ها را
با سختگیری هر چه تماتر سرکوب می کند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">گزینش ده رمان <b>( جهودکُشان،چاه به چاه، سلام
مترسک، نگران نباش، نصف النهار خون،فرزند پوشالی، سور بُز، 1984، شاه سیاه پوشان،
مرگ کسب و کار من است) </b>به منزله ی روایت خشونت مذهبی ـ فرهنگی. <b>پایان
تراژدیک ـ اخلاقی بسته </b>است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ناقد، با برجسته سازی سازمان یافته ی عناصر یک
اثر ادبی، به درجه بندی کردن ارتباط دوگانه ی این عناصر در یک زنجیره ی تابع و
متبوع می پردازد تا عنصر مسلط را نمایان سازد.
اما تلاشی ندارد تا متافیزیک حضور در متن را دگرگون نماید. بل که می خواهد
شیوه ی تازه ای از اندیشیدن را پیش کشد: بد
در برابر نیک، نیستی در برابر هستی، غیاب در برابر حضور، دروغ در برابر حقیقت، جسم
در برابر روح، مرگ در برابر زندگی، زن در برابر مرد، ذهن در برابر مادهف طبیعت در
برابر فرهنگ، نوشتار در برابر گفتار .<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">کاربرد تفکر و نگرش <b>بهروز شیدا</b> در هر متن
و خاصه در این جا، حضور معنی در متن است. او با این نگاه نتیجه می گیرد که وقتی
هیچ " مرکزی " نیست، پس می توان " معنی های متعددی" را از متن
یک نوشتار گرفت و دستیابی به معانی متعددی را فراهم نمود.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در فصل دهم و پایانی اثر، <b>ببینیم؛ </b>رویدادی
ست که در ذهن نویسنده ـ ناقد جریان می یابد. هیچ سناریو از پیش نوشته شده ای موجود
نیست تا به فیلم برگردانده شود. فیلمی هم
در کار نیست تا سناریویی را به نمایش بگذارد.همه چیز از روی گرایش نویسنده
ـ ناقد، در ذهن و بر روی کاغذ اتفاق می افتد.آن چه اما روی داده، واقعیتی ست که در
بیرون جلوه کرده است. در رسانه ها به چاپ رسیده. گزارشات در موردش نوشته اند. حرف
ها در موردش زده اند. جست و گریزهایی این سو و آن سوی نمایش گاه های تلی داشته
است. مباحث جدی علاقه مندان فوتبال بوده است؛ فوتبال جهانی ـ بین المللی. اما آن
چه را که قرار است<b> ببینیم</b> چیزی ست که در ذهن ناقد در مقام نویسنده ی متن
صورت می گیرد. به عبارتی روشن تر او از سبک <b> نویسنده ـ نویسا 6</b> بهره جسته است، بهره ایی
کاملا به جا و شگردی بسیار زیبا. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در سبک <b>نویسنده</b> ـ <b>نویسا</b>، نقش
گفتار حرکت است. نقش آن چه از آن نوشته می شود( نویسا) فعالیت است.عمل <b>نویسنده</b>
اما بر روی وسیله ی کار، یعنی زبان است. به عبارتی دیگر: زبان برای او هدف اصلی
است بی آن که بخواهد آکاهانه یا ناآگاهانه
در پی ایجاد معانی نهایی در متن باشد. <b>نویسا</b>، اما برای کار خود غایتی در نظر می گیرد<b>. نویسا</b>
، زبان را ابزاری می داند تا به اهدافی فراسوی آن دست یابد ( در این جا فوتبال )<b>
. نویسنده </b>اما منظوری دارد تا به
خواننده فراتر را برساند. در این جا فراتر معنای نهفته در بازی فوتبال
است.فوتبال که گویی جان مذهب را گرفته و
همان قدر مقدس است که ویرانگر. همان قدر آرمان خواه ست که تابو آفرین. همان قدر
پایکوبی ست که چشن حزن. همان قدر بازاری و فاحشه است که مخدر و زیبا. همان قدر هنر
است که رقابت. همان قدر حضور غایب قدرت هاست که صدای بی صدای محرومان.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">نگارش، اشتغال <b>نویسا</b> نیست. زبانش گونه ای
زبان رسمی و معمول است. <b>نویسنده</b> اما گرایشش به کشف زبان است. به تصویر سازی
ست. به پیام رسانی.او ادبیات را به عنوان غایت نمی پندارد. <b>نویسا </b>اما برای کار خود که متعدی است غایتی جستجو می کند.
به تبیین جهان می پردازد. <b>نویسا</b> نمی پذیرد که " خواننده" چیزی،
به جز آن چه که خود می خواهد بگوید، به شیوه ی خاص خود بخواند.بنابراین <b>"
نویسنده</b>" از تبار <b>" قدیسان"</b> به شمار می رود و <b>"
نویسا"</b> در شمار <b>"واعظان"</b>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در <b>ببینیم</b> تا پاراگراف سیزدهم، ما دو
پرسناژ اصلی و دو پرسناژ فرعی خیالی ـ واقعی در متنی نانوشته داریم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">سناریو اما از سال 2002 آغاز و تا پایان 2010
امتداد می یابد. <b>رونالدینیو</b> و <b>زلاتان ایبراهیمویچ</b> نقش اول و اصلی را
بازی می کنند. در حاشیه تقش سازی ،حضور مربیان هر دو قهرمان جهانی فوتبال اند <b>خوزه
مورینیو</b> و <b>اینتر میلان</b>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">هر کدام کارنامه ی تاریخچه ایی ـ شناسنامه ایی
دارند. پر بار یا کم بار، <b>نویسنده</b> را با آن کاری نیست. اما <b>نویسا</b> به
آن مقدارِ محکی می بخشد ، " متعدی" ؛ عمل بازیگران ِنقش اول این سناریو
ی نانوشته است: بازی ! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">بازی یا به سود سرمایه داری یا به ضرر سوسیال.!
یا این سو یا آن سو! این شگرد یا تابوی فوتبال است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">نا خوانده خوانده ایم چشن برندگان فوتبال 2002
تا 2010 را !<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">از اجمال شخصیت نهفته ی خوزه مورینیو خوداری می
کنم تا مبادا مبحث روان ـ شناختی در عرصه ی ادبیات گشوده شود و مُقال ما به جدال و
جدال ما به سفسطه و سفسطه ی ما به واقعیت ره یابد . پس لاجرم : سکوت!<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">...که این مبحث ، بحتی ست فراترو جداتر از
فوتبال و شگرد متبحرانه بازی نویسنده و نویسا.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">باری سخن همین جا کوتاه:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">جامعه ی ایرانی با فرهنگ دشمن خیزش (!)، سخت
نیازمند منتقد بیدار و هوشیار است. فرهنگ ما
بیش از آن که نیازمند شاعران افقی نویسِ دماغ بالا باشد نیازمند منتقدانی چون <b>بهروز
شیدا</b> است. فرهنگ ما سخت نیازمند همین نگاه ست تا تنگناهای داستان های کلاسیک و
غیر کلاسیک مان را بر ما آشکار و نمایان سازد.همان هایی که در ذهن خویش خود را
تولستوی زمانه ی ایرانی می پندارند و کافکای ایرانی!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">بگذرم که می گذرم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">در پایان، درود من نثار این منتقد هوشیارِ چشم ـ
بیدار.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">کتایون آذرلی " مصلوب"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"> <b> تمامی متن از روی ضبط صدای شاعر و نویسنده :
بانو کتایون آذرلی به تحریر در آمده است. کیمیا رستگاری </b></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>*</span></b><b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">1 ـ زنبور مست آن جا است. بهروز شیدا . نشر باران. سوئد. 2012 صفحه 12<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">2 ـ برگرفته از متن .فصل ها از فاصله ی متن ها می
آیند. همان جا.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">3 ـ </span></b><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">David halliburton; Edgar allan Poe: Phenomenological
View ( Princeton; N.J: Prineton University Press 1973<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;">4</span></b><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><b><span lang="EN-US" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span></b><b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">ـ</span></b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
Hans – Georg Gadamer</span></b><b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">5 ـ برگرفته از متن. در سرزمین بهشت
گفت و گو ها است. صفحه ی 217<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">6 ـ </span></b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><b><span dir="LTR" lang="FA" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span></b><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> </span></b><b><span dir="LTR" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-language: FA;">Ecrivains at ecrivants</span></b><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> برای مطالعه
بیشتر در خصوص این سبک مراجعه شود به :<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">بابک احمدی. ساختار و
تاویل متن، نشر مرکز، اسفند 1372<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">رولان بارث، نقد
تفسیری، ترجمه ی محمد تقی غیاثی، انتشارات بزرگمهر 1368<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">رولان بارث، عناصر
نشانه شناسی، ترجمه مجید محمدی، انتشارات بین المللی الهدی. 1370<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<b><span lang="FA" style="font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: Arial; mso-bidi-language: FA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">و یا :فرهنگ اصطلاحات
نقد ادبی از افلاطون تا عصر حاضر. دکتر بهرام مقدادی . نشر فکر روز. 1378<o:p></o:p></span></b></div>
</div>
Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-63147781834924280572012-07-21T00:23:00.001+02:002012-07-21T00:28:05.698+02:00پاسخی سرگشاده به دو مقاله ایرج مصداقی. من فقط می پرسم کتایون آذرلی " مصلوب<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%; text-align: justify;">پاسخی سرگشاده به دو مقاله ایرج مصداقی.</span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">من فقط می پرسم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> کتایون آذرلی " مصلوب
"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">در سایت " گویا نیوز" متنی از ایرج
مصداقی تحت عنوان " دو پیمانه آب و یک چمچمه دوغ" مندرج شد. در این متن
او بار دیگر</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">به نام نقد، علیه من دست به قلم فرسایی برده و
به تهمت زبان گشوده است. علاوه بر این، چه
در این متن و چه در متن دیگر تحت عنوان؛" پرده دیگری از داستان های هزار و یک
شب صاحب منصب قضایی رژیم" نکات و سوالاتی به ذهنم خطور کرد که در ذیل به آن
می پردازم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">لاجرم می نویسم که :</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="background-color: #edeff4; color: #333333; font-family: Tahoma, sans-serif; font-size: 8.5pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">در روزگار و زمانه ایی زیست می کنم که جهان در فتنه ی تعصبات های کور می سوزد. و این
چنین است که همواره دست بسته در میان متعصّبان پرخاشجوی ایستاده ام. یکّه و تنها. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اکنون نیز بر مدار گذشته در وطن، زنی ام در غربت
خویش مضاعف! آن هم میان مخالفان و سر
ستیزان، به نام آزادی و روشنگری. حقوق بشر،عدالت. مساوات. حق بیان و اندیشه، و
خلاصه ....باری از این دست شعارها!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">دگر باره اما مخالف ـ خوان خویش را در قبای پر
زرق و برق مدافع حقوق بشر، زندانی سابق مجاهد در حکومت اسلامی و چند صفت و سمِت دیگر
می بینم. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">این نخستین باری نیست که ایرج مصداقی به نام من
و خاطرات زندانم " مصلوب" انگشت عسل بر دیوار می کشد<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">"ایرج مصداقی" بی آن که ملتفت باشد، بیش از من و کتاب خاطرات
زندانم، خود را به " خاک مالی " می کشاند و نه مرا.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">این دراز نفسی در حدیث و حق من ه در افتادن با من نیست که در افواه افتادن ِ شخص ِ ایشان است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">علت این در افواه افتادن نیز کلام و ادبیات نوشتاری و استدلال های ایشان است که در
ذیل به تحلیل آن خواهم پرداخت.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> اما از
ابتدا تا همین لحظه یقین داشته و دارم که با چاپ کتاب خاطرات زندان خود "
مصلوب" و هم چنین مصاحبه ها و گفت و گوهایم با رسانه های دولتی و خبری خارج
از کشور، پرهیزکاران مذهبی و سنتی و سیاسی را سخت آزرده ام. و هم چنان که در کتاب
خود " مصلوب" نوشته ام : " این را یقین می دانم که کتاب خاطرات
زندان من در نظام جمهوری اسلامی، باعث رنجش پرهیزکاران می شود و آن هایی که خود را
سخت باور کرده اند، فرصتی می یابند تا خشم و عصبانیتشان را بر من فرو بنشانند و
مرا به هر حال محکوم کنند. ( مصلوب. ص 370)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">ایرج مصداقی یکی از این پرهیزکاران است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اگر چه او خود در مصاحبه با آقای فرامرز
فروزنده، در برنامه ی تلویزیون آپادانا،فیلم ارسال شده از آثار شکنجه ام را دیده است.( این فیلم در آرشیو برنامه های
آقای فرامرز فروزنده وجود دارد و مصاحبه ایست متفاوت با آن چه که آقای رضا علامه
زاده با من نموده اند) اما با نرم چشمی و نرم آهنی مرا دروغگو می نامد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">کدام پژوهشگر سیاسی یا مدافع حقوق بشری می
شناسید که چون او مسلک و مرام گزیده باشد؟ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">او قربانیان این حکومت دّدمنش را به دادگاه شخصی
که خود فراهمش کرده است می کشاند و با اَنبر به شهادت گزینی می پردازید و هی در
پوست می افتد و هی در پیش پا افتاده تر می آید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">مگر صدای مردم را در سال 88 نشنیده است؟ در کوچه
و برزن، در خیابان و خانه ها به مردان و زنان، به دختران و پسران این مرز و بوم
تجاوز می کنند.به اسارتی بی جرم می برند. مردم را به خفقان و هزار بار در خود
مُردن راضی می کنند.این ها هم دروغ است؟ این هم تاریخش گذشته است؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">(و به قول ایشان) این هم روایت های فیلم های
هندی و آبگوشتی و جیمزباندی ست؟ این ها هم قصه ی هزار و یک شب است؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">به طور قطع نه ! اما این ذهن و روان اتورتیه
مذهبی اوست که تاریخ ملت را می خواهد به نفع تمایلات شخصی و گروهی خویش بنگارد
غافل از این که آینه ی تمام نمای روح جمعی
ملت ، تاریخ مکتوبِ ناگفته ی دیگری دارد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">این اوست که دگرگونی و دگر کنونی را بر نمی
تابید و از "خاطره" همان معنای را در ذهن می پرورانید که خودش به آن
رغبت دارد: یک کامیپوتر دست اول .یک اندیشه و روایت یک دست. یک پارچه . یک فرم. یک شکل!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> این
ذهنیت اتورتیه پرور و اتورتیه پسند اوست که تاریخ این ملت در بند را جعل می کند تا
از وقایع و رویدادها اثری خلق کند بر موفق مراد دل خویش! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">این گپی سازی ِذهنی در بندِ اتورتیه است که با
یک د دستی و یک شکلی و یک فرمی خو گرفته است و آن را هم چون اُنیفرم های بنفش رنگ
مزین شده به آرمِ زرد می طلبد!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">طفلان خونینی که بر التجا می برند تا پاسخگو
موارد و روایت های زندان باشد او را باد ـ پر و باد ـ پوست نموده اند و چنان باد
به زیر دامانش افکنده اند که اهل الناس باید و قطعا فقط التجا بر کتاب خاطرات
زندان او برند که تمام وقایع در آن مو به مو و نکته به نکته است!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> او به
نام نقد و افشاگری و بر پا نمودن جنجال های ژورنالیستی، قفل بر زبان ها می زند تا
زنجیر از پای خود بیفکند؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> به نام
تحقیق و پژوهش و نقد و دفاع از حقوق بشر(!) یا متهم می سازد یا قضاوت می کند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">سوال اما این است:چه کسی یا کسانی او را صدر اعظم امور زندان های کشور و روایت های
خارج از کشور، خاصه دهه ی شصت نموده اند؟
اگر به منت خود بر این مقام نائل شده اند، بهتر است پژوهش کند، نه قضاوت !<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">سوال بعدی این است که: او که خود، زندانی زندان
اوین تهران بوده است چگونه می تواند از وجب به وجب زندان های دیگر این کشور با خبر
باشد و بداند که مثلا کورکی زندان فلان شهرستان این گونه است و آن گونه نیست! این
قضاوت را کس یا کسانی( زندانی) که در آن زندان ها به اسارت گرفته شده اند می
توانند کنند و اگر این مدلل ایشان ، دال بر روایت های دیگران است بهتر است نمونه ی
موثق بیاورند. لحن کلام توبیخ گر و بازجوگرانایه اشان را به نگرش خردمندانه ی یک
پژوهشگر بدل سازند و از تجارب دوران زندان خود حدااقل بیاموزند مدارا با مخالفانشان
را!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اما مدار ذهنیت ایشان به گونه ای دیگر است.
ذهنیتی که فوبیاشیست آن بیشتر از رئالیستیکی آن است> ذهنیتی که در دوران اسارت
خود را در درون خویش مومیایی نموده است و از آن تابویی ساخته همچون دژی
تسخیرناپذیر! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">از نظر ذهن اتورتیه پسند او دوربین رضا علامه زاده دروغ است!( مستند سازی
فیلم شکنجه و تجاوزهای جنسی در حکومت
اسلامی و مصاحبه گر با من )<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">کانون زندانیان سیاسی واحد سوئد دروغ پرداز و
پروراند! ( دعوت کنندگان من به این کانون)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">نشر فروغ، ناشر کتاب مصلوب منتشر کننده دورغ است!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">رادیو تلویزیون آمریکا دروغ افکن اند! ( مصاحبه
کنندگان با من در مورد خاطرات زندانم)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">آقای فرامرز فروزنده مصاحبه گر و مبلغ دروغ است!(
مصاحبه کننده با من در مورد خاطرات زندانم)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">این جناب گفت وگو کننده با مسعود نقره کار
دروغگو است!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">جناب آقای مسعود نقره و بهرام مشیری نیز دروغ پرداز و دروغ نگار</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" lang="FA" style="font-size: 14pt; line-height: 115%;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">و پژوهشگر جعلیات !<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">در این میان پس چه کسی ماند که راست بگوید؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اکنون چه کسی دارد آب بر لانه ی مورچه می ریزد؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">تا صدایی از زندان و وقایع در آن، در این سوی آب
ها روی می دهد او با خودکار قرمز غلط گیری اش نمایان می شوید و به دیگران که از
نظر او خِردی خام دارند، پختگی عقل می دهد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">کسی نیست تا از او بپرسد:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اما من می پرسم. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">چگونه است که شما به عنوان یک زندانی سیاسی سابق
از کلیه زندان ها با خبرید اما کسی که خودش می گوید به زندان ها سر کشی می کرده
است نمی توانسته در تمام زندان های کشور حضور به امر برساند و از آن مطلع باشد،
موارد گفته هایش دروغ و کذب است؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">چگونه است که اطلاعات شما که مدعی اید برگرفته
از اخبار یارانتان است، می تواند صحت داشته باشد و قطعا و باید که صحیح ترین خبرها
باشد، اما اعتراف شخصی که با جناب آقای مسعود نقره کار گفت و گو می نماید به تمام
و کمال جعلیات نام می گیرد و عمل تحقیق ایشان
و زحماتی که می کشند به یک باره مُهرمحتوم مخدوش کردن تاریخ زندان و مقاومت؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">به عبارتی شما تصور می کنید مسعود نقره کار به
عنوان یک نویسنده و پژوهشگر سر شناس و
شناخته شده چنان خام ذهن است که اعتبار فرهنگی و سیاسی و اجتماعی خود را می سپارد
به دست فردی خیال پرداز و دروغگو؟ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">چگونه است که "مسعود نقره کار" تا آن
زمان که دفتر وصیت نامه ها و تاریخ روشنفکری می نگارد نام می گیرد پژوهشگر ، اما به ناگاه در
این مَجال و مُقال می شود فعال اپوزیسیون و منتشر کننده جعلیات !؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">این ذهنیت مسموم برآورده کدام تجربه ی درونی شده
ی روانی و عاطفی در اوست؟ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">او مدعی می شوید که شخص گفت و گو کننده با مسعود
نقره کار و بهرام مشیری می بایست که " لااقل با هویت خود" به صحنه درآید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">جناب ایرج مصداقی <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">به من بگوید شما و یاران سینه چاکتان با آن هایی
که هویت خود را نمایان ساخته و خاطرات خود را بازگو نموده اند چه کرده اید؟ چگونه
زبان شان را در کام کشیده اید؟ چگونه به ترور شخصیت شان کمر همت بستید؟ به عنوان
نمونه با خود من و اثرم " مصلوب".<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">از شما و مردم می پرسم: آن چه من مدعی آنم که در
حکومت اسلامی بر من روا شده است ادعای کمی نیست. من از کشیدن چهار انگشت دست راست.
سوزاندن قفسه سینه، و در انتها تجاوز جنسی حرف می زنم. این ها اما ادعاهای کمی
نیست. به هوش و ذکاوت و عقل سلیم که التجا بندیم، کدام فردی را می شناسید ( خاصه
اما از جنس مونث)که بر فحوای دروغ و ریا
خدعه و ترفند با نام اصلی خود قدم به چنین میدان خطری بگذارد و هم چمان یکه و تنها
در میدان بماند؟ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">می نویسد: "در این دنیای اینترنیت و فضای
مجازی او چه نیازی دارد به بهرام مشیری و
مسعود نقره کار متوسل شود" <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">علت این توسل شاید حضور شناخته ی شده این دو تن
درعرصه پرده برداری، افشاء، کار پژوهشی و نقد متمد نانه در عرصه نو و بر اساس منابع و صحت روان و ذهن سالم آن ها
باشد!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">احتمالا اگر ایشان متوسل بر شما می شدند قطعا
تمام روایت هاشان درست و شسته و رُفته از آب به در می آمد. اما من بعید می دانم
شما فرصت یک " اشهد " را به او می دادید تا چه رسد به سی و چند پاره
نوشتار!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">چگونه است که به خود اجازه می دهند همه پاسخگوی
جناب حضرت شما باشند؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> باز شما
تکرار همین سوال را می کنید و می نویسید" معلوم نیست در دنیای اینترنت و فضای
مجازی او چه نیازی دارد به بهرام مشیری و مسعود نقره کار متوسل شود. آیا از این
طریق شریک جرم می تراشد یا اهداف دیگری دارد" <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">به متن توجه بفرمایید. ایشان با این جمله اشان
مسعود نقره و بهرام مشیری را نیز شریک جرم جنایات اعتراف کننده ی شخص مزبور یعنی
صاحب منصب قضایی می خواند و می نامد ! در لفافه پیچیده، عنوان بهرام مشیری و مسعود
نقره کار می شود عناصر وابسته به پادشاهی!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">کدام پادشاه و کدام خمینیسمی؟ هر دو روی یک سکه
اند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">سپس ادامه می دهد" سوال ابتدایی این است
مگر نه این که آن چه نوشته می شود مو به مو گفته های اوست، چرا با امضای خودش دست
به انتشار آن ها نمی زند و دیگری را واسطه می کند؟ چرا دارد مسعود نقره کار نوشته
های او را تنظیم نمی کند و به نام او انتشار نمی دهد؟"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">سوال نخست ایرج مصداقی، این ظن را در ذهن
خوانندگان پدید آورد که مطالبی را که مسعود نقره کار بیان می نماید دست پروره ی ایشان
است. قسمت دوم سوال اما بی پاسخ باقی خواهد ماند زیرا مسعود نقره کار در حال حاضر
مشغول تنظیم همین نوشته هاست، البته اگر جناب مصداقی بگذارند تا ما به آخر پاییز
برسیم و جوجه هامان را بشماریم!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">نکته قابل تامل در متن ایشان اما این است که می
نویسند: " با توجه به شناختی که از زندان ها، دستگاه اطلاعاتی و امنیتی و
قضایی رژیم و تقسیم کار در آن ها دارم با اطمینان کامل می گویم آن چه مسئول قضایی
رژیم در مورد خود و پستی که در آن خدمت می کرده می گوید و با اتکائ به آن می
توانسته به همه ی زندان ها و بازداشتگاه مخفی و علنی مراجعه کند دروغ محض
است"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">من می پرسم:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">شما بر چه رویکرد عملی، و بر اساس کدام رابطه به
عنوان یک زندانی سابق سیاسی، به شناخت از زندان ها و دستگاه اطلاعاتی و امنیتی و
قضایی رژیم دست یافته اید؟ رابطه ی شما به عنوان زندانی سابق با اطلاعات و امنیت
بر چه محوریست؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اگر منوط و مبسوط به دوران زندانی بودن شماست
چرا دیگر زندانیان سیاسی چنین اطلاعات و یا آمار و یا روحیه ی سین ـ جین گرِ وزارت
اصلاعاتی را ندارند؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">این شناخت و اطلاعات را به عنوان زندانی سابق سیاسی چگونه به دست آورده و می آورید؟ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">آخر چگونه است که شما از هر که و هرکس سوال می
کنید . متهمش می کنید. فحاشی می کنید اما یافت نمی شود کسی از شما بپرسد حتی یک
" چرایی" را؟ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اما من می پرسم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">چگونه است که میان جمعی بزرگ از زندانیان سابق
این فقط "شخص " شماست که از زندان های تمام کشور با خبراست و حتی روش و عملکرد دستگاه اطلاعاتی و امنیتی و
قضایی رژیم را می داند. اما یک زندانی سابق جان به کف برده چنین و چنان شناخت و
اطلاعاتی را از امنیت و قوای قضایی ندارد، جز آن چه خودش در زندان تجربه کرده است؟
جز آن چه خودش به چشم دیده و با پوست و جان خود دریافته و تجربه اش کرده است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">شما در بخش دوم طومارنامه ی دوغ و کشکتتان می
نویسید: " تنها کتایون آذرلی که در
زندان نبوده، و خاطرات جعلی زندان ( مصلوب) انتشار داده مدعی است که شکنجه گرش زن
بوده"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">من هرگز نگفته و ننوشته ام که شکنجه گرم زن بوده
است. بل که نوشته ام حاج خانمی که به "بی بی " صدایش می کردند به همرا
حاج آقا صفایی همکاری و مشارکت در شکنجه
دادن من داشته است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">این جمله کجا و آن برداشت شما کجا !<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">و در جایی دیگر از همین متن تان می نویسید :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">" در روایت صاحب منصب قضایی رژیم، زنان شکنجه
گر شخصا در شکنجه، بازجویی و اعدام شرکت
می کنند و مسئولیت امر را به عهده دارند. در صورتی که چنین چیزی مطلقا واقعی نیست.
" <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">استدلالتان نیز این است:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">" رژیم از آن جایی که زنان را " ضعیفه
" می داند اجازه نمی داد آن ها در چنین اموری دخالت کنند. چنان که اجازه حضور
در جنگ را هم پیدا نمی کردند و تنها در پشت جبهه فعال بودند"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">من می پرسم:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">زنانی پیچیده شده در قبای سیاهی که هم دوش
ماموران و پلیس ها در معابر شهرها حضور پیدا می کنند و دست در دست و شانه به شانه
مردان سلحشور اسلام عزیز ناب محمدی به دستگیری زنان و دختران ملت و مردم می
پردازند کیستند؟ آیا این ها همان " ضعیفه" ها از نظر شما و رژیم اسلامی
نیستند؟ آیا این زنان ضعیفه هیچ مشارکتی در دستگیری دختران و زنان ملت غیور اسلامی
ندارند؟! پاسخ مدلل و مستند با شما!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">...و اما چند نکته در مورد مقاله ی بعدی ایشان
تحت عنوان: " بازی چرخ بشکندش بیضه در کلاه \ زیرا که عرض شعبده با اهل راز
کرد"<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">در آغاز می نویسید که :" صاحب منصب قضایی
رژیم که پس از سه دهه مشارکت در جنایت و شقاوت نقش گربه عابد و زاهد را بازی می
کند همراه با مسعود نقره کار به جای پاسخ به مواردی که روی آن دست گذاشته ام با
طرح اتهامات سخفیفی به خیال خود تلاش کردند مرا از گفتن حقیقت باز دارند" <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">من با آن چه از متن آقای مسعود نقره کار در مورد
شما خوانده ام، برایم به دور و بعید می رسد که ایشان چنین نظری و هدفی را دنبال
کرده باشند. بل که بر عکس ،این نمودار می شود که گاه سوال های شما را در حد یک ذهن
وسواس زده یافته باشند. در نتیجه اگر چنین معظلی در شما روی داده باشد تا قیام به
قیامت است شما هرگز قانع به پاسخ یا پاسخ هایی نخواهید بود. بل که شما فقط آن
پاسخی را خواهید پذیرفت که ذهن شما بر شما دیکته اش می کند. در نتیجه تلاش بیهوده
خواهد بود!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اما باز جالب است که شما در همین متن بار دیگر
بر واژگان کلیدی خودتان دست می گذارید بی آن که خود بدانید مدعی چنین اطلاعاتی خود
را نموده اید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">می نویسید" بخشی از داستان های هزار و یک
شب راوی مربوط به ارتباطاتش با عناصر اطلاعاتی، امنیتی و نظامی ست" <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">این شخص خودش مدعی ست که یکی از چنان و چنین
اعضای بوده است. دارد اعترافات خود را هم می کند. اما شما چگونه است که به عنوان
یک زندانی سابق از کارکرد و عملکرد وزارت اطلاعات آگاهی دارید.( در متن بالا گپی
جمله اتان وجود دارد)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">سپس در سطور دیگر شما انگشت بر دیالوگ دو نفره ی
صاحب منصب با شخص دیگری می گذارید و انگشتتان هم بر این است که چرا این آن دیگری
را پدر می خواند و این آن دیگری را عمو و چرا کودک به آن یکی می گوید عمو!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">جناب مصداقی . بپذیرید این سنت تربیتی غلط ما را
! این متداول و مرسوم است وقتی دو دوست و دو همکار صمیمی مدام در رفت و آمد و
ارتباطات باشند آن دیگری که جوان تر است به آن دیگری که مسن تر است لقب پدری می
دهد و والدین هم به کودک بیچاره می آموزند که هر مردی از سر لطف و مهربانی در آمد و در گذر راه بابا بود پس عموست! خاصه
اما اگر از نوع اسلامی اش باشد! باری این
تربیت و رسمی نا درست است و بهتر است آن را به امور آموزش و پرورش بسپارید تا از
عهده ی این معظل برآیند! این انگشت گذاشتن بر سخیفه نمودن و عمل یک پژوهشگر نیست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اما حقیقتا این نکته ی قابل ارزیابی شما به
عنوان منتقد و پژوهشگر برای نقد غلط یا
درست این روایت ها است؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">از فحوای متن نوشتارتان که چنین بر می آید ! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">از بخش آمارگیرهایتان می گذرم. زیرا معتقدم تا
سرشماری نهایی ، من و امثال من باید به مرگ این حکومت چشم و دل خوش کنیم تا آمار
نهایی را در دست بگیریم. ما در داخل صداهای خفته بسیار داریم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اما به یک نکته دیگر در متن شما اشاره می کنم و
بعد این حدیث مفضل را می بندم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اساسا در کلیه نوشتارهای شما در خصوص زندان و
شکنجه تنها شکنجه تجاوز ذهنتان را می لرزاند و دیگر شکنجه ها یا مخفوف تر و وحشت
ناکتر نیستند و یا اساسا ذهن شما را مملو و سرگرم خود نمی کند؟ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">من از شما می پرسم چرا؟ چرا شما فقط حساسیت ویژه
اتان روی بخشی از شکنجه و آن هم تجاوز جنسی به زندانی است؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">آیا تصور نمی کنید با الگوی ذهنیت اتورتیه مذهبی
شما که با تابوها سر و کار دارد پیوندی می گیرد؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">از من بپذیرید جناب آقای مصداقی که شکنجه تجاوز
در حین عمل فقط یک شوک بزرگ روانی ست .عارضه ی آن اما تا پایان عمر و در دقایق
ویژه ایی از زندگی و تجارب دیگر زندانی همواره باقیست. هم چنان که آثار سوختگی و
یا جراحات باقیمانده از شکنجه. در عمل هر دو یکی ست . فرقش فقط تداوم و پی در پی
بودن عارضه است. از این روست که می بینیم بسیاری از زندانی جان بدر برده و آزاد
شده پس از عبور و گذر سال ها هرگاه در ذهن خویش( به هر علت و معلولی ) به گذشته
بازمیگ ردند درد روحی و روانیش را در خود حس می کنند. این درد بیان کردنی هست و
شنونده یا شنوندگان آن را می شنوند اما شخص مزبور آن را مجددا در خود حس می کند.
به این حالت در بهترین شکلش که توامان با دردهای بی علت جسمی است می گویند
"زُوماتیست". در بدترین حالتش می شود می شود: پُست دِراما! این حالتی ست
که فرد مزبور بازگشت سریع و نامنقطعی در ذهن خود به گذشته دارد و با افسرده گی
ناشی از پیامدها بار دیگر به مرور آن در درون و برون خویش می پردازد.1<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">باری...بر این باورم که برخوردها و رویکردهایی
از قبیل رویکردها و کنش شما ما را به هیچ سمت و سویی نخواهد برد جز دسته پروری و
گروه نمایی و نخبه زدگی. جز جنجال های مطبوعاتی و رسانه ایی و عاقبت هم هیزم بردن
بر خیمه ی آتشی که دشمن مشترک ما آن را هیمه کرده است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">اکنون فقط پرسیدم، بی آن که به توهین و ارعاب و
ناسزا و تهمت و انزجار پرداخته باشم و از ادبیاتی برخوردار شوم که نه در شان من
است و نه قلمم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"> باری
... اما لاجرم می نویسم که: ادبیات موجود در متون شما مناسبتی با ادبیات یک پژوهشگر
و یا منتقد عرصه های سیاسی و اجتماعی ندارد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 0%; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;">کتایون آذرلی 18.6.2012 <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="http://news.gooya.com/politics/archives/2012/07/143359.php"><span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">http://news.gooya.com/politics/archives/2012/07/143359.php</span></a><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14pt; line-height: 115%;">http://news.gooya.com/politics/archives/2012/07/143667.php</span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
</div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-59852916450030296822012-01-17T19:04:00.002+01:002012-01-17T19:04:40.696+01:00درهم تنیده گی چند تصویر؛ شعر؛استثمار واژه ها تحلیل زبان شعری "مهرداد عارفانی" کتایون آذرلی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">وفادارترین شیوه ی خوانشِ یک متن شعری ، شیوه ایست استوار بر نظریه های
بیان و عناصر و نظم در آن. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">شالوده ای ادبی که خوانشِ متن
را فراهم می نماید تا در خدمت فهم درست درآید و جهان پشت پرده ها ی توی در توی را
از منظری فراتر بر ما بگشاید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">استواره ایی به تمایزهای
شناخته شده ی در کلام و متن ادبی ، که بهترین و درست ترین و کارآترین شکل خواندن
اثر ادبی را در" آن " و از
" آن " می توان جست و جو کرد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">با این پیش ـ فرض مروری داریم بر متن ِشعری "مهرداد
عارفانی":<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">متنی که زبان در منش ِ استعاری اش با زبان هر روزه مشترک می
شود، چرا که زبان در بنیان خود استعاره ی است. اما استعاره جانشین نشانه ای دیگر
می شود و معنای نهایی را برنمی گزیند و از چیزی که یقین مسلم ِ عموم است سخنی به میان
نمی آورد. متنی که نتیجه نمی گیرد. واگزاری و واداری ندارد و خبر نمی دهد که چه
چیز درست است و چه چیز غلط. شعر مرور می کند. مرور می کند اشیائ را،حوادث در کمین
نشسته و یا روی داده را، جغرافیای ذهن در بند و بدوی را.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">هر متنِ شعری همان جا که می
کوشد: نکته ایی را اثبات کند، یا خواننده را نسبت به چیزی متقاعد سازد، این گوهر
ناراست را هویدا می سازد...گوهری که شعر "مهردادعارفانی" از آن دل کنده
و جدا شده است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">متنِ شعری اما بیش از هر متن
ادبی، مبهم است. چرا که آگاهانه از دلالت معنایی فاصله می گیرد. درک این نکته که
ادبیات استوار به ساختارهای مجازی است،منش منحصر به فردی به متن ادبی ـ شعری می
دهد: آگاهی به فاصله با واقعیت.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">و همین بنیان ِ ساختاری متن
ادبی، یعنی مجازهایِ نظریه ی بیان، ما را نیازمند " باز زنده کردن" این نظریه ی می کند. رویدادی که در شعر "مهردادعارفانی"روی
می دهد.یعنی؛ بیان حقایق ساده.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">پُل دمان در مقاله ی مقاومت
نظریه بر این عقیده پافشاری می کند که:" به کار گرفتن حقیقت در زبان، هم
ضروری ست و هم امکان ناپذیر."1<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">زبان بی شک، در بیان حقایق
ساده به کار می رود. آن چه زبان را در این راه آماده می کند، منش ِ مجازی و تکیه
اش بر نظریه ی بیان است، که خود بر اساس فاصله ای با حقایق ساخته شده است.رویارویی
این بیان ساده را در اغلب اشعار او می
توان یافت .<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">این نظریه به طور
مداوم ،نظام تجریدی دستور زبان و منطق را ویران می کند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">ادبیات که منش
اصلی آن تکیه به نظریه ی بیان است و به گونه ایی " خودنما" این را آشکار
می کند، همواره با سخن های دیگر سر ناسازگاری دارد.زیرا جنگ بر سر شالوده شکنی ست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">و ما در شعر
عارفانی با این جنگ ساز و کار داریم و با شالوده شکنی روبرویم.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">با خوانش متن ِ
شعری ست که به درون آن راه می یابیم، که در گام نخست با ما بیگانه بود و به شکرانه
ی ادراک از آن ِ ما می شود، اما این ادراک خود بیان ِ معنایی فرامتنی ست و این
تبدیل در گستره ی معناشناسی رخ می دهد و از متن شعر، کلی واحد می سازد:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">وقتی کلید می شوی
در جیب زندانبان بیشتر دوستت دارم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">عاشقت می شوم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">آن قدر که سپیدی
موهایم را فراموش می کنم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بیست ساله می شوم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">عکسی از تو بر
بخار شیشه می کشم شبیه تفنگ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">تکه .تکه های تو
را قسمت می کنم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">با این که دوستت
دارم قسمتت می کنم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">صدای شلیک می آید
و شیشه ایی اما نمی شکند<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">نه خرده های نئون<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">نه گاز اشک آور<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">ناخن در رویا فرو
برده اند<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">در جهنم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">در بهشت <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">ساعت پنچ صبح در
اوین<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">روی تمام چهارپایه
ها<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">چرثقیل<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">تیرک اعدام<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">و چوخه ها <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">تمام مرگ ها <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">زندگی ها <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">به خاطر نان <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">به خاطر خنده و
اشک<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">شادی ها <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">ترانه ها <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">اشکال هندسی روی
بخار شیشه ها می کشم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">اما هیچ کدام تو
نمی شود<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بدون شکل <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بدون هندسه <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">ریاضی محض دوستت
دارم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">وقتی بیست و دو می
شوی بیشتر دوستت دارم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">عاشقت می شوم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">می رقصم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">دیوانه ات می شوم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">هر روز کشته می
شوم به خاطر تو <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">هر روز به دنیا می
آیم بخاطر تو . <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"> "
شعر آزادی "<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">در خوانش متن ِ
شعر، راوی از "آزادی"،در بیان مجاز به نفع ماهیت معشوق سود می جوید، آن گونه که اگر نام
شعر را مد نظر نیاوریم ، گمان می رود که مدح معشوق می کند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">شاعر به "
آزادی" ماهیت و فرم می بخشد. هویت نمایی اش می کند تا به چیزی دست یابد فراتر
از بیان مجازی.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">شعر
"مهردادعارفانی" مملو از تخیل است،همان تخیلی که "کوله ریچ"
آن را ابزاری کارآمد در شعرِ استعدادی مطرح می کند.2<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">لازم به ذکر است
که مبادین افتراق بین خیال و تخیل کاملا متفاوت از یکدیگر است: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">تخیل از نبوغ سر
بر می آورد. خیال از زاویه ی استعداد! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">نبوغ، آفرینش نو
است. استعداد،تکرار مکررات!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">خیال فرایندی
ترکیبی ست، اما تخیل فرایندی خلاق ست. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">تخیل از تجربه و
ادراک حسی طرحی نو می آفریند، خیال تنها یک حالت حافظه است که صور حسی را بدون
رعایت بافت و مضمون اصلی، تداعی یا تکرار می کند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بنابراین از قید
زمان و مکان آزاد است. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">خیال، تاثیرات ِ
" ثبات ها و قطعیت ها" را طبق قواعد مختلف پیوند، تقسیم یا ترکیب می کند
و بی آن که به بازآفرینی بپردازد، واحدهای معنایی تخیل را مجددا از طریق گزینش
گردآوری می کند و به هم متصل می نماید به طوری که هیچ رابطه ی معقول و پیوسته ایی
بین عناصر آن نمی توان یافت. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">ولی در تخیل، ذهن
در حال رشد است و عناصر آن به طور سازمانی در هم تنیده شده اند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">تخیل درون ذات
تمام قوه ها ست و نه تنها خرد را با حس و فهم متحد می کند، بل که از طریق جذب اصلی
ترین انگیزش های عاطفی و فطری انسان، به یک آگاهی و شناخت دست می یابد که صرفا با
ترکیب خودکار تاثرات، که کار خیال است به وجود نمی آید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">مرور می کنیم تخیل
را در شعر درخت و برف:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">اکنون که بی هم
نشسته ایم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">نوشتن بر بخار
شیشه چیزی از وقت را نشان می دهد<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">درخت و برف<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">هم چنان که می روم
و چرخ در زنجیر<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">نگاهم به رو به
روست<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">پشت سر ـ جاده را
بسته اند<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">باید از راه های
دیگر به خانه بازآیم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">با شهرهایم که در
دل کردم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">برایتان کمی مردم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">کمی صدا <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">و بسیار خبرهای
تازه سوغات می آورم<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">دروازه را باز
بگذارید<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">کلید اتاق را کنار
گلدان در ایوان <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">که به لک. لک های
مهاجر نگاه می کند و آه می کشد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بند نخست و پایانی
شعر از ترکیب تخیل فراهم آمده اند. "درخت و برف "ترکیب هندسی از زمان
است که حکایت از فصل زمستان دارد و ریزش
سرما. "کلید" سنبل اندامواره ی وحدت اجزاست در قبالِ بی قواره گی
مهاجرت. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">حس مشترک اما
سپیدی برف است و تن لک. لک ها که هر دو تمیز و شفاف اند و روشن که زینت دهنده ی
روح مفعول است یعنی؛ شعر.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">آن چه گاه به کرات
در متن شعر او اتفاق می افتد مفهوم "دیگر بودن" است، نکته ایی فلسفی که
میخائیل باختین مطرح می نماید و در نظریه نئو کانتی موج می زند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">این نظریه مبنی بر
ادراک پدیده ها توسط ذهن آدمی، که شرایط زمانی و مکانی خود را بر پدیده ها تحمیل
می کند، راه گشای تعامل ضروری و غیر قابل اجتناب ذهن آدمی و جهان است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">پایه و اساس این
"دیگر بودن" استوار بر رابطه ی بین خود و دیگریست. عملی که در شعر
"نوستالژی"، "ژوتم"، "فاصله"،" این خانه دیگر
به من نمی آید" و...و... سر می زند و
در اغلب معنای شعری او به چشم می آید و
کاری زیبا شناسانه و تکامل یافته ایی از رابطه ی خود و دیگری را نمایان می سازد.3 <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">اثر زیباشناختی،
نه بازنمایی واقع گرایانه ی زندگی توسط شاعر است و نه یک الگوی قراردادی ی تحمیلی
بر واقعیت زندگی از جانب او، بل که نتیجه ی نهایی ست که از پیچیدگی های رابطه ی
بین این دو به دست می آید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بدین معنا که
هنرمند از طرفی با " منیت خود" متمایل است و برداشتی خاص را به اطراف
خود دیکته می کند، و از سویی دیگر دست در گریبان "غیر خودی بودن" یا
"دیگر بودن" واقعیات اطراف خود است، و در صورتی کارش در زمره ی هنر زیبایی
شناسی رقم می خورد که پس از رویارویی این دو روند و به تعادل رسیدن نهایی این دو
نیروی جدلی، متنی مکالمه ایی ارایه شود:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"> شماره ها که بر سینه ها آویخت<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">آسمان چهره در هم
کرد و ماه غرقه در چشم ها ی خیره گان بسته ماند<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">هیچ کس زمان را
نفهمید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بدون ساعت<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بدون مرگ و زندگی<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">سکوت تنها دریچه
شد به پستوی رویاها<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">از آن پس صدای
کلید بود و فرود سرـ خوش ِ یال اسب ها <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">آن گاه که بر قله ها شکفت بنفشه<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">دست در دست یارانِ
کوهستان<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">و آبشار سرخوش از
پژواک خاطرات مقدس<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">سرود رفیقان تندر
وعشق<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">گریست بر صخره های
فرو دست و سنگدانه ها درخشیدند<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">در هم آوایی نور و
فلس ماهیان در صبح<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">گفتند خورشید در
پس آهن و قفل به ملاقات است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">
بخشی از شعر"نوستالژی" <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بند نخست درک
مشترک آغاز تاریخِ حبس و بند و زندان را در نظام دیکتاتوری موجود ایران به تصویر
می کشد.حبسی که هر زندانی با دریافت شماره اش بر سینه، هویت نوین خویش را در فضای رعب و وحشت،مرگ و زندگی، میان سلول انفرادی
می پذیرد، جایی که ساعتی نیست تا پرچمدار گذر زمان و یا بازیابی آن باشد. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">انفرادی،حضور
سکونتِ سکون است و زوال و بی فریادی از دادی که به بیداد ره می پیماید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بند سوم اما
اشتراک در خاطره های جمعی ست با ادغام شدن در اندیشه ی یاران کوهستان که سرود
"جنگل" را به روایت باز دمیدن صبح آزادی زمزمه می کردند.صبحی که خورشیدش
میان ناله های مادران چمپاته می زند و در عزای عزیزان و قربانیانبه مِه گونی رنگ
می بازد!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">شاعر در متن شعری
از نقطه نظر یک بیگانه ، یک راوی، خود را به منصه ی ظهور می رساند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">بدیهی ست که هر
شاعری زبان، نقطه نظر و نظام مفهومیِ
متفاوت از دیگری را داراست.اما برقراری ارتباط انسانی با شکستن مرزها، رها کردن
قالب خودی، و خود را در جای دیگری فرض کردن، محقق می شود. یعنی همان نظریه ی
باختین که به مفهوم " من برای خودم" و " من برای دیگری" یا
" دیگری برای من" اصرار می ورزد، دستاورد شگرد رابطه ایی بین جهان پدیده
ها می گردد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">باختین، احساس و
درکی که انسان از خصوصیات و توانایی های درونی خویش، توسط ضمیر خود آگاه دارد را
با مفهومی که دیگران به عنوان افراد بیگانه از شخصیت او دارند، با هم مقایسه می
کند و همواره بین مفهومِ " خود" و " دیگری" فاصله ای قایل می
شود.این نظریه بر خلاف نظریات فاصله گذاری، نه تنها انزواآفرین و ملال آور نیست،
بل که به طریقی پویا اهمیت نیاز به دیگران را گوشزد می نماید. لازم به تاکید است
که نظریه ی فاصله گذاری تکیه بر ناتوانی انسان در برقراری ارتباط با دیگران دارد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">" خود"
بهنجار ، سالم، همواره توانایی خویش را برای گفت و گو و مکالمه با دیگران حفظ می
کند.اگر " من بودن" یا " دیگر بودن" بر طرز فکری یا کاری حاکم
شود،نتیجه آن است که در خزانه ی واژگان، تک گفتاری وجود ندارد، بل که تقسیم اراضی
واژگان است و ادراک روح جمعی.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">" مهرداد
عارفانی" از مصالح دیگری چون موسیقیای شعر نیز بهره مند می شود و از آن استفاده
می کند و از واژه ها کاربردی هنرمندانه می گیرد که ضمنی اند و پوشیده .<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">واژه های ضمنی و
پوشیده احساسات را بر می انگیزد تا خواننده را به وجد آورد. همان عملی که در علم
موسیقی با افاده از نُت ها امکان پذیر می گردد در ادبیات با واژگان میسر می شود. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"> این شگرد در بسیاری از اشعار او نمایان است و به
سختی می توان گفت که کدامیک از دیگری برتری و قوت دارد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">به عنوان نمونه در
شعر " ژوتم" واژه ها دو معنی یا چند معنا دارند که چنین دریافت می شود
به دو یا چند چیز متفاوت اشاره دارد. کنایه ؟ تصویر؟ یا تعبیری که از نگاه شاعر
برمی تابد؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">انتخاب به خواننده
واگذار شده است نه به شاعر. وظیفه ی او در بیان شعر تکلیف روشن کردن برای خواننده
نیست. بل که آشنا زدایی از اشیاء ست و این یکی از شُکرانه های شعر است؛ ابلاغ حسی
از جهان پیرامون و هر آن چه در آن موج می خورد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">شعر کاری به معنای
دقیق و محدود واژه ها ندارد. اطلاع رسانی نمی کند و نباید هم بکند.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">شاعر نیز، حقیقت
بیانی را درباره ی دنیای واقعی بازگو نمی کند، بل که تصویری از یک دنیای آرمانی را
ارایه می دهد که ما را ترغیب می کند بکوشیم از آن بهره مند شویم. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"> ادبیات اما حاصل ترکیبِ واژه هاست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">ادبیات، استثمار
واژه هاست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">و قدرت یک متن
ادبی،(خاصه در این مقال شعر)، بیشتر در چند پهلویی معنای آن هاست. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">به عبارتی شعر،
ادبی ترین شاخه ی ادبیات است که بیشتر از شاخه های دیگر به استثمار واژه ها می
پردازد و نهایی ترین وجه را سود می جوید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">از این رو می توان
نوشت که مهرداد عارفانی در استثمار واژه ها چیره دست است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">متن شعری اش از
مواد لازم گردآورنده ی " تخیل" و "بیان" سرشار است.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">نگرش نوگرایی و
پسانوگرایی اش به شعر، حاصل عواطف و احساسات درونی اش به جهان مرئی ست.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">لذا: برای به
رسمیت شناخته شدن نوگرایی اش لزومتی نمی بیند از واژه های منحوث به نفع رهایی از
قید و بند به نمایش دلقک واری دست یازد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"> شعرش شالوده شکن است.اما در این شالوده شکنی
هژمونی ایی4 را طلب نمی کند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">این مقال را با جمله
ایی از باختین به پایان می برم که نوشت:" نویسنده (شاعر) کسی ست که می داند
چگونه با زبان کار کند، در حالی که خارج از آن می ایستد."5<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">1ـ برای مطالع رجوع شود به متن
مقاله.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" lang="EN-US">ROSSO. An Interview with Paul de Man. Critical inquiry.12.1986</span><span lang="FA"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA"> و یا : افلاطون و جمهوری، ترجمه دزموندلی،
انتشارات پنگوئن.1974<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">برای
مطالعه رجوع شود به:</span><span dir="LTR" lang="EN-US"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>2ـ دیوید
لاچ، پس از باختین، راتلیج، لندن 1990<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">و یا : ماری بریجانیان، فرهنگ
اصطلاحات فلسفه و علوم اجتماعی، ویراسته: بهاء الدین خرمشاهی، تهران. پژوهشگاه
علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.1373<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">3ـ برای شنیدن اشعار با صدای
شاعر به یوتوپ مراجعه فرمایید.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">4ـ واژه ی هژمونی در فرهنگ های
مختلف با تعابیری چون برتری طلبی، تسلط، تسری، استیلا و پیشوایی همراه بوده است و
با مفاهیمی نظیر فرهنگ و ایدئولوژی تفاوت های بسیاری دارد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">هژمونی یک ساختار یا سیستم مشخصی
نیست. بل که تلفیقی از تجارب، ارتباطات و فعالیت هایی ست که در چهارچوبی معین طبقه
بندی می شود. این واژه در قرن بیستم وارد حیطه ی ادبیات شد.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به:
فرهنگ علوم سیاسی، علی آقا بخشی، چاپ نگاه
1366<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">و یا :دایره المعارف علوم
اجتماعی، دکتر باقر ساروخانی، چاپ موسسه ی کیهان1370<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">و یا : مدرنیته و اندیشه ی
انتقادی، بابک احمدی، نشر مرکز،1374<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA">5ـ دیوید لاج، پس از باختین،
راتلیج، لندن 1990<o:p></o:p></span></div>
</div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-84598909354291181602011-03-09T11:03:00.003+01:002011-03-09T11:03:53.117+01:00روایت ممنوعه ها<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">آن جا که حرف و حدیث از یک متن اروتیک ( شعر .نثر) به میان می آید و یا در برخی از آفرینش های هنری ( مجسمه سازی ـ نقاشی) به چشم می خورد ، چاشنی عشق هم به آن افزوده می شود و بدین ترتیب با حضور عشق به ناچار رویکردی سوی تعاریف مختلفی که از آن به میان آمده افکنده می شود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این تعاریف و تعابیر ازعشق اما " رهرو را به مقصد نمی رساند و چه بسا از دستیابی به کُنه مطلب و موضوع نیز دور و جدا سازد. مثل تعاریفی از این دسته تقسیم بندی ها : عشق اجتماعی .عشق سیاسی .عشق حماسی .عشق تهییجی ـ تبلیغی .عشق فلسفی .عشق محض .عشق ایثاری . عشق اروتیک .عشق نامه نگار . و در انتهاء عشق معنوی و الهی .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">بر این قصد نیستم تا "عشق" کاوی کرده و به آن بپردازم ، چه این که از آن بسیار گفته و نوشته و خوانده ایم و هر یک فراخور اندیشه و افکار و نیازمندی هامان به آن پرداخته و آن را تجربه کرده ایم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">باری اما می گویند؛ کوچه ای هست به این نام که سر می شکند دیوارش !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">...و آن جا که تمام ارزش های انسانی فرو می ریزند این گیاهِ هرز رشد می کند و سرها را بر" تن تنتا یا هو" می برد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">کجا می برد نمی دانم ! اما حس می کنم " سرزمین هرز" الیوت بیهوده سروده نشد و فغان از مرگِ ارزش ها که عشق یکی از آن هاست بیهوده به میان نیامده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">آیا الیوت در این شعر بلند به ستایش مفاخره آمیز آدم های سرخورده و فضای ملال آور پرداخته که فرایند جامعه سرمایه دار یست؟ یا نقطه ی عزیمت این شعر را باید تاسف بر دفن بسیاری از ارزش های انسانی به ویژه عشق دانست؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">ادبیات کلاسیک پارسی آمیخته با اوصاف جنسی است .متعادل ترین نوع آن اوصاف اعضاء بدن است که شاعرانی چون حافظ و سعدی و مولانا و مهستی گنجوی و خواجو کرمانی و فردوسی و فروغ فرخزاد و... به آن پرداخته اند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>برای نمونه از مولانا به همین چند بیت از دفتر ششم مثنوی اش اکتفا می کنیم:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">نواختن سلطان ، ایاز را که نگران کوچکی کیرش نباشد ، مهم صدق و هوش اوست که بزرگ است!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">ای ایاز بر نیاز صدق کیش</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">صدق تو از بحر و از کوه است بیش</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">نه به وقت شهوتت باشد عثار</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">که رود عقل چو کوهت کاه وار</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">مردی این مردیست نه ریش و ذکّر</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">وَرنه بودی شاه مردان ، کیر ِ خر</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">روسپی باشد که از جولان کیر</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">عقل او موشی شود شهوت چو شیر </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مثنوی معنوی \ مولانا جلال الدین بلخی \ چاپ نیکلسون \ ص1024</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">و...از فردوسی به هنگامه ی کام گرفتن رستم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از تهمینه :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">چو انباز او گشت با او به راز </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">نبود آن شب تیره تا دیر باز</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">چو خورشید روشن ز چرخ بلند </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">همی خواست افکند مشکین کمند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">ز شبنم شد آن غنچه تازه پَر </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یا حقه لعل شد پر ز در</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">به کام صدف قطره اندر چکید</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">ما بینش یکی گوهر آمد پدید.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">شاهنامه فردوسی \ چاپ مسکو \ ص 179</span><span lang="FA"> </span><span lang="AR-SA"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">باری ... هر خواننده ایی ، همواره با درون مایه های یک اثر ادبی کار دارد و می خواهد بداند که به چه طریقی می تواند این درون مایه ها را دنبال کند. "گزاره ها "ی درون مایه ایی در ادبیات بیشتر اوقات تلویحی است نه تصریحی ؛ که شاید تنها دلیلش این باشد که اغلب به مدد قدرت ارتباطی و خاطره انگیزی نمادها و تصاویر بیان می شود نه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به زبان توضیحی. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">دنبال نمودن این انگاره های درون مایه ای در کمپوزیسیونی ادبی متضمن این فرض اولیه است که ادبیات می کوشد تا تجربه ی معنی دار را در قالبی جذاب و زیبا منتقل کند یا دست کم آن را به این قالب در آورد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">به عبارتی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در خلق یک اثر ادبی معین ، هنرمند اندیشه ای یا تجربه ای عینی یا تجربه ایی خیالی دارد که می خواهد آن را منتقل کند یا به قالبی بریزد. سپس آگاهانه یا نا آگاهانه ، ابزاری برای این کار انتخاب می کند. در نتیجه وقتی نویسنده و یا شاعری چنین اثری را خلق می کند ، خوانندگان با دنبال نمودن دقیق مایه هایی که برای انتقال آن تجربه به کار رفته ، آن اثر را بار دیگر در می یابند .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شکفتگی ِعشق در تّجلی ِ جنسی یکی از بزرگ ترین دستاوردهای بشر در سیر تکامل روانی اوست . </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زیرا تمام سطوح انسانی و اجتماعی از قوای جسمانی گرفته تا قوای حسی و عقلی و عاطفی و روحی...همه و همه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در این نقطه به هم می رسند و همگرا و هم صدا می شود .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">"عشق جنسی ، شکوفایی حیات زیستن است و در دوره ی اوج و اعتلای آفرینش ، گره ی سحرآمیزی است که در آن همه ی اصول عالی و دانی را به هم می رساند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">عشق از همه ی کنش های حیاتی ، شریف تر و از لحاظ امکانات غنی تر است. نوعی درِ گشوده بر مرتبه ای از هستی است و فقط به این جهت از آن چشم می پوشند که عظمتش را در نیافته اند و یا بروز امکاناتی در تکامل ، توانایی پرداختن به آن را نداده است."</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این بیانات از روانکاوی به نام " رنه آلندی در اثری به نام عشق به میان آمده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">او در ادامه چنین می نویسد : </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">" ما شاهد این موقعیت حقیقتا متناقضیم که عشق در دل ـ مشغولی های بشر، مقامی در مرتبه ی اول اهمیت دارد ، تا آن جا که وسوسه انگیز و مشوب کننده ی ذهن و الهام بخش نُه دهم ادبیات و نمایش نامه ها و هنرهای زیبا و مکالمات و محاورات خصوصی شده شده است. حال آن که همزمان در آن به چشم چیزی شرم آور ، نگفتنی و یا منحصرا جلف و سبک و مسخره می نگرند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">از این تعریف ، گسترده تر و فشرده تر روان شناسانی چون یونگ و اریک فروم به آن پرداخته اند.1</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">باری...اروتیسم در هنر و ادبیات از سر " نیاز " است. هم نیاز ِ جامعه و زمانه و هم نیاز ِ آفریننده ی آن.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اروتیسم شوری ست که در" رویا و خیال" شکل می گیرد. بازتاب و نمود در "خیال " می یابد و "رویا " نقش آفرینش می شود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">از سویی اما ادبیات اروتیک در یک جامعه ی باز و سالم بوجود می آید و نه در سطح جامعه ایی بسته و بیمار! </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">امروزه روان شناسی مدرن اروتیسم را یکی از اهرم های بهبودی بیماران روانی و روحی قلمداد می کند و به باورش می نشیند.زیرا به حضور رویا و خیال در ذهن آدمی باورمند است و نیاز را از بدو تولد آدمی به رسمیت می شناسد.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بیولوژی اما همواره آن را از سر نزول و برکات ِ ترشحات غدد هورمونی می داند و حاصل حرکات مولکولی هزاران عصب مغزی. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">خاصه <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اما من معتقد به این نیستم که در هر اثراروتیکی می بایست رّد پای عشق را جست و یا بل عکس ، در هر عشقی طیف رنگینی از اروتیسم را !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">چه بسا عشق هایی که رنگ و بوی اروتیسم را به خود نگرفته ، فقط<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مولد زاد بودند و وَلّد ! و بل عکس چه اروتیسم هایی که نه عشق در میانه داشتند و نه ُموّلد پرکار زاد و ولد شدند!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از سویی هم چنان که اشاره شد در این مجال ، قصد بر این نیست که از مقوله ای به نام عشق سخن و یا تاریخ اروتیسم را در دستاوردهای بشری مطالعه و مرور نمود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بل که قصد ، نقد شعریست <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در قالب مدرن با نمادهایی اروتیکی به نام " زیر پیراهنت جای من است" با سُرایش مجیب مهرداد شاعر ساکن کشور افغانستان.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این نقد اما فقط از دریچه ی بکارگیری نمادهای اروتیسم منظور است. بدین معنا که از تعبیر وتفسیر دیگر ارکان شعر مثل زیباشناختی ، بدیع و عروضات شعری ، ساختارشکنی ، معنازدایی وغیره...چشم پوشیده شده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">...و اما متن شعر :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"> با بوسه هایم از میان تمام آدم ها </span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">لبان ترا برگزیدم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و از باغ ها </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">سیب های سرخ دست تو را</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">از میان درختان</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">آنانی که شاخه هایشان در باد کج شده بودند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">برای تو از تنگه ها و بلندی های نرفته</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و مردان آواره</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">جایی نمی یافتند که کوله بارها را زمین بگذارند </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که سفره ی تو در حوالی نبود</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">با هی هی ات </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و بره هایی که تو را به کوه می کشاند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">با پستان هایت که بجنبند روی تپه های خوابیده به رو</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">این شعرم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">گرویده به پایین های تو و بلندی های تواند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">روستایی آه می کشد با مادرم که می زیید </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">با حلقه ی دودهایی که از زمین می رویند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">آستین هایت را می گیرم محکم و دستانت هر آغاز واضح اند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و می گردم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و با زمین و شب و روز </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و همه گم می شوند در گردش دست در دست تو</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">چشمانت را می مکد چشمانم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">دستانم را می بلعند پستان هایت</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و ران هایم را در دهان می گیرند ران هایت</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که جهان از هر چیز گرفته ما را</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که همه چیز بوی عرق گرفته از ما </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که بوی عرق انداخته از ما </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">باران ها</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و بوی عرق در زیر ران های ما</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">به زمین فرستاده اند ما را که تن ها را شکنجه کنند تن ها</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و زمین تن ما بود که شکنجه می کرد ما را</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و آدمی پیام بر رنج های<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تنش بود در جهان</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">زیر پیراهنت جای من است</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و جای من است زیر پیراهنت که گرم است جهان</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">تو در خون من حل شده ایی</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که همه ، خون مرا می جویند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">یا گونه های مرا می بوسند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بر سر راه ها</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">بنگر به من از شیشه ی چشم هایت</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که بیرونم حالا</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">تفاوتت با مارها ، موی بلند توست</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که از همه چیزهایت گزیده شده ام</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">ولی هنوز هم آماس هایت را می گردانم و سنگینم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و رنگینی پوستم را دوست می دارم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">دیوانگان زنجیری را بر لب ننهادند که فریادی رهایشان کند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">ودیوانگان برای تو زنجیرها را می جوند این همه </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">دیوانه گان دیوانه اند که به تو تنها نگاه کرده اند این همه</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">پیش از آن که زخمی از زمین فرا گیرند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">تن و زنجیرهایشان را .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">در بند نخست شاعر، آغاز عشق بازی را با بوسه ایی بر معشوق اعلام می دارد <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و او را این چنین از میان دیگران برمی گزیند تا برود از ران او بر تن ـ سودگی خویش کامی برآرد و برسد به لب و پستانش که جانِ جهان است!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">جان ِ جهانی که معشوق در آن گام بر ره دیوانگی می گذارد!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">این اما صورت ظاهری متن است ، با کلماتی حاکی از اروتیسم . لذا باید رفت و کاوید و دید که منظور از این کلمات چیست و مقصود چه ؟ چه بسا کاربرد برخی از واژگان، ما را به معنای اروتیسم ارجاع ندهد بل که ظاهری اروتیسم داشته باشد و یا بل عکس! </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">حضور برخی از واژگان روزمره و معمولی و حتی تصاویرپردازی های از زندگی معمول و رایج ، این شور یگانه گی را در ما برآورد تا به متنی کاملا اروتیسم دست یابیم.در این میان ما نیازمند کاوش و درّایتیم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">برای درک این معما اما ناچاریم به دو دستاورد ادبی وهنری التجا بریم. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">نخست : فرهنگ کنایات ادبی </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">دوم : اسطوره ها </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">سوم :کهن الگوهای ذهنی ( از<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دریچه ایی روانکاوی )</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">یونگ معتقد بود که لیبیدو( انرژی روانی) صرفا انرژی جنسی نیست. بل که در لایه های زیرین ضمیر ناهشیار، ضمیر ناهشیار باستانی و قومی که در میراث روانی همه ی افراد بشری مشترک است، قرار دارد. این امر شاید گستره ی نظر را به ساخت نا هشیار ذهن در برآمد نمودن برخی از میراث روانی آدمی ، خاصه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>گرایش آدمی به مذهب را روشن نماید.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از این دریچه یونگ به بازگشایی کهن الگوها و نقد اسطوره ای<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ونظریه ی حافظه ی قومی پرداخت.او در اثر خویش به نام ساختار پویایی روان1چنین وضیح می دهد:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">اگر می شد ناهشیاری را تجسم بخشیم ، می توانستیم آن را انسانی جمعی تصور کنیم که خصوصیات هر دو جنس را ترکیب کرده است، ورای جوانی و پیری ، تولد و مرگ قرار دارد و چون تجربه ی انسانی یک یا دو میلیون سال را در اختیار دارد، عملا فنا ناپذیر است.اگر چنین موجودی وجود داشت، برتر از هر تغییر موقتی قرار می گرفت ، زمان حال برایش بیشتر یا کمتر از هر سالی در صدمین هزاره ی قبل از مسیح معنی نمی داشت؛ به دلیل تجربه ی غیر قابل سنجش اش خواب هایی به قدمت زمان می دید و پیشگویی بود بی همتا.عمد بی شمار فرد،خانواده ، قبیله ، قوم و ملت بر او گذشته واز احساس زنده ی آهنگ رشد و شکوفایی و زوال برخورد دار بوده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">درست همان طور که حیوانات برخی غرایز را به ارث برده اند ( مثل غریزه ی جوجه برای فرار از سایه ی قوش ) زمینه های روانی پیچیده تر ( حافظه ی قومی ) هم به انسان ها به ارث رسیده است.یونگ ، بر خلاف روان شناسی لاکی قرن هیجدهم ، معتقد بود که " ذهن در زمان تولد لوحی سفید نیست. ذهن هم چون بدن ، مشخصه های فردی از پیش تعیین شده ـ یعنی شکل های رفتار را دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">این مشخصه ها در انگاره های کارکرد روانی فرد که مدام تکرار می شوند آشکار می گردند.2</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">بنابراین نظر عناصر ساختاری<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>که " اسطوره ساز " نامیده می شوند همواره در روان ناهشیار وجود دارند ، او تجلیات این عناصر را " مایه ها" ، "تصاویر ازلی " یا " کهن الگوها " می نامد و با دقتی به جا توضیح<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>داده است که کهن الگوها اندیشه ها یا انگاره های فکری موروثی نیستند و بیشتر زمینه ای برای نشان دادن واکنش های مشابه به محرک های معین اند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">" در واقعیت این ها به قلمرو فعالیت های غرایز تعلق دارند و از این لحاظ معرف اشکال موروثی رفتار روانی هستند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">او در اثری دیگر به نام " تاملات روان شناختی 3 مطرح کرده است که این غرایز روانی سالم تر از انسان تاریخی اند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و از اولین زمان ها در عمق وجود آدمی جا گرفته اند و چون زنده ی جاویدند و در همه ی نسل ها دوام آورده و هنوز هم بنیاد روان انسان را می سازد. زندگی به تمام معنای کلمه فقط زمانی میسر است که با این نمادها هماهنگ باشیم .خرد ، بازگشتی به این هاست. "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">از سویی اما یونگ نظر به رابطه ی نزدیک رویا و اسطوره و هنر نیز داشت. زیرا هر سه نقش رسانه ای را بر عهده دارند که کهن الگوها را برای ضمیر هشیار دسترس پذیر می کند. به گفته ی او در اثر دیگری به نام انسان مدرن به جستجوی روح، هنرمند بزرگ ـ انسانی است دارای " پنداره ی ازلی " حساسیتی خاص در برابر انگاره های کهن الگویی و استعداد سخن گفتن با تصاویر ازلی که قادرش می سازند تا تجارب " جهان درونی " را به مدد شکلِ هنری خود به " جهان بیرونی " منتقل کنند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">به نظر او چون مواد خام هنرمند چنین ماهیتی را دارند ، کاملا منطقی است که او از اسطوره مدد جسته تا بتواند برازنده ترین بیان را به تجربه اش ببخشد. مقصود این نیست که هنرمند مصالح دست دوم دارد، بل که تجربه ی ازلی سرچشمه ی خلاقیت اوست ، این تجربه قابل وارسی و درک نیست ، و بنابراین شکل دادن به آن مستلزم تصویر سازی اسطوره شناختی ست .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">یونگ با ادعای این که هنرمند " انسان " به معنای عالی تر کلمه است ـ " انسان جمعی " و " کار شاعر نیاز معنوی جامعه ای را که در آن زندگی می کند برآورده می سازد، و برای او همان نقشی والایی را قائل می شود که امرسون ، ویتمن ، و سایر منتقدان در قرن نوزدهم برای شاعر قائل بودند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">اکنون از این منظر متن شعر را مرور می کنیم:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"> با بوسه هایم از میان تمام آدم ها </span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">لبان ترا برگزیدم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و از باغ ها </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">سیب های سرخ دست تو را</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">از میان درختان</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">آنانی که شاخه هایشان در باد کج شده بودند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">برای تو از تنگه ها و بلندی های نرفته</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و مردان آواره</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">جایی نمی یافتند که کوله بارها را زمین بگذارند </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که سفره ی تو در حوالی نبود</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">با هی هی ات </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و بره هایی که تو را به کوه می کشاند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">با پستان هایت که بجنبند روی تپه های خوابیده به رو</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">"بوسه " نماد صمیمیت و رمز عواطف و عشق است. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">" سیب " نماد میوه ی ممنوعه و رمز آگاهی و شعور و دستیابی به عشق را دارد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">"پستان" سرآغاز و منبع زیستن در بدّو تولد است. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">"درخت " دلالت دارد بر حیات کیهان، تداوم آن و رشد و تکثیر و فرایندهای زایشی و باززایی است .هم چنین نشانه ی حیات زوال ناپذیر است ومعادل است با نماد فناپذیری.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">نگارنده در بند نخست به تصعیدی ناب دست یافته است. او توانسته تمامی زمختی انگیزه ی جنسی را با بکارگیری چند نماد اصلی که بازگشت به قصه ی آفرینش دارد ، از متن بزداید.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">گوینده با این چشم انداز می رود تا<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در ساحتی روشن و گویا به پیوند با معشوق برسد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">بوی عرق حکایت از گرما و حرارت دارد،خاصه اما در تن. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">آستین هایت را می گیرم محکم و دستانت هر آغاز واضح اند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و می گردم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و با زمین و شب و روز </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و همه گم می شوند در گردش دست در دست تو</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">چشمانت را می مکد چشمانم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">دستانم را می بلعند پستان هایت</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و ران هایم را در دهان می گیرند ران هایت</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که جهان از هر چیز گرفته ما را</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که همه چیز بوی عرق گرفته از ما </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که بوی عرق انداخته از ما </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">باران ها</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و بوی عرق در زیر ران های ما</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">معشوق که همانا در زبان نمادین " زن است و زمین و مادر " در فضایی گرم و خالی از هر پوشیدگی صورت معنا می یابد ، در فضایی که شوق دستیابی اش تن را عرق ریزان می کند. اما همین شوق دستیابی، آگاهی از هستن و زیستن خویش است که آزار دهنده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">زیرا اساسا خرد حامل رنج است.از سویی اما نماد" مادر . زمین . زن" کهن الگوی مادر کبیر ، اسرار زندگی ، مرگ و تغییر و استحاله است. متداعی با اصل حیات ، تولد ، گرما ،پرورش ، حمایت ، باروری ، رشد و از منظر روان شناسی نماد ضمیر هشیار است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">نماد بعدی حرکت دایره وار دست ها و نماد حرکت مُدّور<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خورشید و گذر متناوب شب و روز است که بیانگر مراحل انتقالی چرخه ی زندگی و مظهر خدایان است. از سویی اما کلیت و یکپارچگی را نیز منظور می دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">در این جا شاید بد نباشد اضافه کنم که اندک اند نویسندگان و شاعرانی که بتوان آثارشان را از منظر نقد روانکاوانه مورد برسی قرار داد.البته اگر مفروضات را بپذیریم ، مقدار زیادی از آثار ادبی را می توان بر مبنای خطوط اصلی ایی که فروید تعیین کرده است تفسیر کرد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">در این میان شاعران و نویسندگان رومانتیک مستعد تفاسیر فرویدی اند . زیرا چنان که اف. ال .لوکاس اظهار کرده است ، رمانیسم با ضمیر ناهشیار ارتباط دارد ـ در مقابل با کلاسیسم که به دلایل توجهش به خود داری و نظم رو به سوی ضمیر هوشیار دارد ، به ویژه به خود و فراخود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">از سویی اما روح سازنده و شکل دهنده ی تخیل( رویا ـ خیال )، نیرویست که به جهان سرد و زمخت و بی روح عقل حیات و معنا می بخشد. از همین روست که نیروی تخیل یکی از عمده ترین مضامین سیره ی ادبی کاریج را نیز تشکیل می دهد. این تصور از تخیل خلاق ، در میان عوامل و ویژگی های منفرد دیگر ، قابل اعتمادترین معیار برای تشخیص و سنجش رمانتیسم محسوب می شود.4</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span lang="AR-SA">به زمین فرستاده اند ما را که تن ها را شکنجه کنند تن ها</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و زمین تن ما بود که شکنجه می کرد ما را</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و آدمی پیام بر رنج های<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تنش بود در جهان</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>زیر پیراهنت جای من است</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و جای من است زیر پیراهنت که گرم است جهان</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">تو در خون من حل شده ایی</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که همه ، خون مرا می جویند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">یا گونه های مرا می بوسند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بر سر راه ها</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">بنگر به من از شیشه ی چشم هایت</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که بیرونم حالا</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">تفاوتت با مارها ، موی بلند توست</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">که از همه چیزهایت گزیده شده ام</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">ولی هنوز هم آماس هایت را می گردانم و سنگینم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و رنگینی پوستم را دوست می دارم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">پیراهن ـ لباس، نماد نگرش سنتی و بار و غبار عادات و روزمره گی هاست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">خون، رمز حیات. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">مار، نماد انرژی و نیروی ناب ،رمز و راز ، خرد وضمیر ناهوشیار<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>است. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">از منظر روان شناسی اما در مقایسه با" <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>لیبیدو" قرار دارد که مظهر غرایز و شهوانیت و فساد و شّر است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">رنگ ، خاصه در این متن که از رنگ بخصوصی نام برده نشده است ، بیانگر تنوع و دگرگونی متناوب ، عدم ثبات و استحکام درونی ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">گوینده در پیچش سنت و عرف ، و شاید بهتر است نوشت: یکپارچکی و یک شکلی و همه گانی بودن ، جهان خویش را گرم و آسوده از هر گزندی می یابد ، غافل از این که با ره یافت به سوی معشوق " زن ، مادر ، زمین" به نهایت رنج که همانا منشع آگاهی ست می رسد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">این سکون اما خود ـ سفر است.سفری طولانی و دشوار. آزمون های بلوغ اندوهناک و رشد بی وقفه ی روح و تن .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">هدف در این میان اما فقط و فقط جستن و یافتن خویشتن است. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">...و معما ، معمای ابوالهول "انسان " است و سر نخ "دیوانه " گی.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">...و دیوانگی یعنی فاقد از من و ما شدن ، فنا در زمین شدن و رها ماندن در اقلیم آسمان ، عقل را <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به سخره گرفتن و در خردی پنهان، جهان را به تماشا نشستن ، زن را و مادر را و زمین را . </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">دیوانگان زنجیری را بر لب ننهادند که فریادی رهایشان کند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">ودیوانگان برای تو زنجیرها را می جَوَند این همه </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">دیوانه گان دیوانه اند که به تو تنها نگاه کرده اند این همه</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">پیش از آن که زخمی از زمین فرا گیرند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">تن و زنجیرهایشان را .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">" زیر پیراهنت جای من است " ، شعریست عاشقانه ـ اروتیک و از دریچه و تقسیم بندی شعر اروتیک ، بازگشت دارد به اروتیکِ مذهبی که جهان آفرینش و قصه ی خلقت را بهانه می کند و نه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تن پروری و تن خواهی را !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">این اما چهره ی ظاهری سروده و شعر است ، در سطحی عمیق تر این شعر با جاودانگی سر و کار دارد که یکی از مایه های اساسی در اسطوره و نگرش مذهبی ست . </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">آدمی آنگاه که از بهشت برین رهایی یافت ، خود را و هستی را به جمالِ جاودانگی کشید !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">و...جاودانگی، زیستن بود و خرد .... و زیستن در جهانی بود که با آگاهی و شناخت ، هم پا و هم راه آمده بود و هست !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">شاعر در بند نخست با واژگونگی از رّد دریافت های سنتی به جاوادنگی " انسان " ره می یابد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خاصه اما زمین و زن بهانه ی این جاودانه شدگی و چالشِ جاودانگی اند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">بند نخست و دوم این شعر، طنز قدیمی " گریز از زمان " به سوی وضعیتی بهشت گونه در زمین را نمودار می کند <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>که عشاق<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در آن می توانند تا ابد همواره و همدم با هم باشند! دست در دست هم چرخان.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">با هم بودن اما نفی زیستن و تجربه ی لیبیدو ( انرژی روانی ) است !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن گاه که ضمیر نا خودآگاه را آغشته به تعریف عرف کنیم و عادت... دیگر نفی بهشت معنا ندارد ! ما همه در بهشتیم ! ...وچه خوش که همه امان هم رنگیم همیم و یک دست!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">بهشت بی خردی ست ! بهشت بی ارادگی ست! بهشت بی فهمی ست! بهشت تسلیم و عدم گریز از ناگزیز است!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">...و این سعادت کامل و ابدی توّهُمی بیش نیست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">در بند پایانی که گویش کاملا تغییرکرده و از شکلِ روایی جداشده ولحنی خطیبانه یافته است ، گوینده تلاش دارد تا<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نفی "خرد " کند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و در دستیابی به کام ، پناه به جهان دیوانگان برد...این پناه چه از سر شور باشد و شیدایی و چه از سر رهایی از شّرِ خرد ....تلاشی ست مذبوحانه . چه این که نفی بندهای پیشین شعر را می نماید که همانا بازگشت به آغاز پیدایش است و جهان برّین !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">از دریچه ایی دیگر اما<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با این نفی ، گریزی به زمان دَوری زده و در نتیجه امکانی برای دستیابی به جاودانگی می دهد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">شاید لازم باشد پای " میر چا الیاه " را به میان کشید که نوشت : یکی از فراگیرترین مایه ها در اساطیر جاودانگی است. یعنی بازگشت به اصل خلقت یا زهدان نمادین حیات ، و این بازگشت از نظر فلاسفه (تائوئیست های چینی ) بازگشت به آتش کیمیاگری و نماد انرژی ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">قصد این نیست که بنویسم " مجیب مهرداد" با فلسفه ی تائوئیست آشناست و یا به نحوی خودآگاه کهن الگوهای جاودانگی را می شناسد. بل که می خواهم بنویم او از تصاویر و نمادین های استفاده کرده است که پُر از معانی زوال و زایش اند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">شاعر گویی تمام کیمیای عشق را وسیله ای ساخته است برای شکست دادن قوانین زمان طبیعی.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">...و عشق (اروتیک) وسیله ای شده است برای شرکت در ـ و حتی تشدید ِ ضرب ـ آهنگ های ِ راز آمیزِ چرخه ی <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ازلی ـ ابدی طبیعت.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">اگر در باره ی عشق باید ، چنان که برخی از فلاسفه گفته اند ، نه از روی مدتی که طول می کشد و دوام می گیرد ، بل که بر اساس شدت آن<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>قضاوت کرد. عشق "مجیب " در شدت بلعیدن است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">او دست کم در عشق ورزی ، با " بلعیدن " پا را از قوانین زمان بیرون نهاده ، به نوعی به جاودانگی دست می یابد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">در نتیجه می بینیم نمادها، القاء کننده ی یک بینش ماورای طبیعی اند و بیانگر بازگشت به مهد باستانی و نخستین آدمی.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">مجیب مهرداد ، شاعری جوان و توانا و جستجوگر است آن هم با نگاهی انتزاعی و متصل به زیستن.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">او این مجال را دارد تا در شعر تجربه کند و از این تجربه ها آثاری را خلق وبه تماشا بگذارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">ادبیات حاصل ترکیب واژه هاست . ادبیات استثمار واژه هاست و اتکاء شعر بیشتر به قدرت واژه ها ، به معنای چند پهلوی آن هاست. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">به عبارتی شعر ، ادبی ترین شاخه ی ادبیات است. بنابراین<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بیشتر از شاخه های دیگر ادبی واژه ها را استثمار می کند ، زیرا از واژه ها به بهترین نحو سود می جویند ، این مرتبه از سودجویی اما قرین ِ توانمندی شاعر<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از به کارگیری اسباب و لوازم نگارش و کاربرد از واژگان است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">روزگاری بود که شعر فقط نوعی از ادبیات محسوب می شد و نثر را صرفا برای سوابق و قوانین و نظریه های علمی به کار می بردند. امروزه اما چنین نیست. شعر ادبی ترین شاخه از ادبیات شده است. 5</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">عصر معاصر ناظر تغییرات بنیادین در نگرش ادبیات شعری به زبان و ارتباط<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن با جهان و آدمی ست. به طوری که به سادگی می توان دریافت ، ادبیاتی که خود را جدا از مسائل زبان و زبان شناسی می دانند و بالعکس ، نویسندگان و شاعرانی که ادبیات را در دنیایی فانتزی و تخیلی می بینند که جدا از حوزه ی سر سخت علمی آن هاست ، سخت در اشتباهند.6</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">مجیب مهرداد واژه باز نیست و در خلق شعر ، با واژگان به بازی نمی نشیند. او" بازی با واژگان " را<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>وسیله ایی برای آفرینش نوعی هنر نمی انگارد. بل که خرد را محمل ادبیات شعری اش می نماید تا نفی آن کند و از بند آن بگسلد. 7</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">این گسستن شاید درک مواجه با واقعیت باشد ، واقعیتی که می رود از جهان آرمانی نقبی به رویا و خیال بزند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">باری ...من این شعر را چنین یافتم ، امید که چنین نیز یافته و دریافته شود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">1ـ </span><span dir="ltr">G.G.Jung.psyche und symbol / Garden City. N.Y.Donbleday.1958</span><span lang="AR-SA"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">2ـ منبع پیشین ص. ص 350ـ 349</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span dir="rtl"></span><span lang="AR-SA"><span dir="rtl"></span>3 ـ</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr"><span dir="ltr"></span> Jung. Psychological reflections / New York . Harcourt Brace Jovanovich. N.d first Published in 1933</span><span lang="AR-SA"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">4 ـ </span><span dir="ltr">Romantismus / Lilian .R . F urst</span><span lang="AR-SA"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">5 ـ برای مطالعه رجوع کنید به: بی یرویش . مانفرد . زبان شناسی جدید. ترجمه ی دکتر محمد رضا باطنی . تهران . انتشارات<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آگاه . چاپ سوم 1370</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">6 ـ برای مطالعه رجوع کنید به : محمد رضا باطنی . توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی . تهران . امیر کبیر. 1365.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و یا : نظریه ی ادبی و نقد مدرن ، ویرایش دیوید لاج. انتشارات لانگ من. 1992</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="AR-SA">7 ـ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>رجوع کنید به نظریه ی های بازی ، بازی آزادانه . فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی . از افلاطون تا عصر حاضر. دکتر بهرام مقدادی . تهران انتشارات فکر روز . 1378</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-5631423548831054782011-03-09T10:59:00.002+01:002011-03-09T10:59:31.737+01:00سازش اضداد یا نیهیلیسم ـ کتایون آذرلی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من هیچم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ من هیچ گاه چیزی نخواهم بود \ من نمی توانم خواهان بودن چیزی باشم \ از این که بگذریم \ تمامی رویاهای جهان در من است \ همین اینک از پنچره اتاقم بیرون را تماشا می کنم \ اتاق من<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از آن یکی از میلیون ها انسانی ست که روی کره زمین زندگی می کنند \ انسانی که هیچ کس او را نمی شناسد \ و اگر کسی هم او را بشناسد \ بیش از این چه چیز را شناخته است \ شما ای پنچره های اتاق من \ شما به روی معمای پیچیده ی خیابانی گشوده می شوید که در هیچ ادیشه ایی نمی گنجد \ و به روی یک ریز آمد و شد آدم هایش \<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خیابانی که به طرزی ناممکن واقعی است و به طرزی غریب قاطع و مسلم \ خیابانی با آن راز سر به مهر ساکنین بی جان سنگ هایش و با آن موجودات زنده اش \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">خیابانی هم مسیر مرگ ، مرگی که رطوبت بر سینه ی دیوار می نشاند و موی سپید بر سر انسان ها \خیابانی هم راز سرنوشت \ سرنوشتی که چارچرخه ی کل نظام را به سوی جاده ی هیچ پیش می رساند \<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>امروز من چنان درهم شگسته ام که گویی حقیقت را می شناسم \ من امروز چنان هوشیارم که گویی در یک قدمی مرگ ایستاده ام \ و چنان بی خویش که خویشاوندی من با اشیاء به جز یک وداع چیز دیگری نیست \ و داعی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>که این خیابان و این خانه را در سرم به صف کوپه های قطاری بدل می سازد که در انتظار سوت عزیمت است \ عزیمتی که زلزال اعصاب و غش و غش استخوان است \من امروز ر گشته ام \ مانند کسی که فکر کرد و پیدا کرد و از یاد برد \من امروز میان وفایی که به دکان تنباکوفروشی آن سوی خیابان مقروض هستم \ دکانی که واقعیت بیرونی من است \و دریافتی که به من می گوید همه چیز رویا هست و بس \ دریافتی که واقعیت درونی من است \ به دو بخش منبسط گردیده ام \ من در تمامی چپه ها مقلوب گشته ام \چه بسا که ناکامی هایم از هیچ معنایی برخوردار نباشند \ چرا که بی تدبیر زندگی کرده ام و بی منظور \ مرا به آموزش درس و و مشق گما شتند \ من اما از پنچره ایی که به حیاط<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پشتی مدرسه مشرف بود به بیرون پریدم \ به روستاها گریختم \ با نقشه ها و آرزوهای بزرگی که در سر داشتم \ اما به جز علوفه و درخت چیز دیگری ندیده ام \ و اگر هم مردمانی دیده ام \ همه اشان فقط یک چهره داشتند \ حال از پشت پنچره کنار می روم و روی یک صندلی می نشینم \ به چه چیزی باید فکر کنم ؟ \ من چه می دانم چه خواهم شد \ منی که نمی دانم چه هستم \ من آیا آن چیزی هستم که گمان می کنم هستم ؟ \ من اما گمان می کنم چیزهای بیشماری باشم \ و نیز هستند کسانی که آن ها هم گمان می کنند چیزهای بیشماری باشند \ آن قدر بیشمار که تعداد این همه چیز در شماره نمی گنجد \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">نابغه ؟ \ در همین لحظه ی جاری صدها هزار مغز مانند من خود را به رویا نابغه می پندارند \ و تاریخ \ کسی چه می داند شاید یکی از آن همه را نیز به ثبت نرساند \ و از آن همه فتوحات آینده نیز چیزی به جز مشتی کود بر جای نخواهد ماند \ نه ...نه ...من اعتقادی به خود ندارم ! \<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تمامی دیوانه خانه ها پر اس از بیمارانی با یقین های بلا شک و بیشمار ! \<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آیا منی که هیچ یقینی را نمی شناسم حال مشکوک تر هستم یا مطمئن تر ؟ \ نه ..حتی به خود نیز ! \ چه بسیارند اتاق های زیر شیروانی و نا زیر شیروانی در جهان که نوابغی من در آوردی در آن هم اینک غرق در رویا می باشند \ چه آرمان ها و آرزوهای رفیع و شریف و زلالی \ آری به راستی رفیع و شریف و زلال ح و چه بسا هم که تحقق پذیر که هیچ گاه فروغ روی خورشید حقیقی را نخواهند دید \ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و هرگز به گوش کسی نخواهند رسید \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">جهان را برای آن کسی ساخته اند که زاده شده است تا آن را فتح کند \ و نه برای آن کسی که امکان فتحش را تنها به رویا می بیند \ حتی اگر حق هم با او باشد \ من بیشتر از ناپلئون رویا در سر داشته ام<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\من بیشتر از عیسی مسیح برسیینه ی فرضی خویش عشق به انسان پرورده ام \ من پنهانی برای خود فلسفه ها یی اندیشیده ام که از قلم هیچ کانتی جاری نشده اند \ با وجود این من آن کسی هستم که محل سکونتش چه بسا<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>برای همیشه اتاقی ست زیر شیروانی \ هر چند اگر در آن زندگی نکرده<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نکنم \ من برای همیشه آن کسی خواهم ماند که<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>برای آن کار زاده نشده است \ من برای همیشه آن کسی خواهم بود که آدم مستعدی است \ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>من برای همیشه آن کسی خواهم بود که منظر است دیگران بیایند و در ِ آن دیواری را که بدون در است برایش باز کنند \<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن کسی که در مرغ دانی آواز لایناهی سر داد و در چاهی سر پوشیده صدای خدا را شنید \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اعتقاد به خود ؟ \ نه ..نه ..نه ...هیچ ! \ باشد که طبیع باران و آفتاب و بادش را \ بادی که<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نشانه ی موهای مرا خوب می شناسد \ بر سر سوزان من بتکاند و بادا که الباقی هم اگر خواست بیاید یا که باید بیاید نیاید یا که بیاید ! \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ما برگان ستارگان آسمانیم که از بیماری قلبی رنج می بریم \ ما پیش از آن که ار بستر برخیزیم \ سراسر جهان را به زانو در می آوریم \ ما بیدار می شویم و جهان پشت ـ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پوشیده<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>است و مبهم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ از بستر بر می خیزیم و جهان مجهول است <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ از خانه بیرون می رویم و جهان سراسر زمین است \ منظومه است \ راه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شیری است \ آن لایتناهی است \ </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">شکلات بخور دختر کوچولو \ شکلات بخور و ببین چه می گویم \ تمامی دین های روی زمین<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>فقط یک چیز یادت می دهند \ شیرینی پزی ! \ بخور دختر کوچولویی که دست و صورتت شکلاتی شده \ بخور \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ای کاش من هم می توانستم با همان حقیقتی که تو شکلات می خوری \ شکلات بخورم \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>من اما اهل اندیشه ام \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اگر بخواهم شکلات را از کاغذ نقره ایش جدا سازم \ از دستم رها می شود \ همان طور که زندگیم از دستم رها شد \ دست کم از مرارت ناشی هیچ بودگی همیشگی من \ خوش نویسی عجولانه ی این ابیات به جای خواهند ماند \ این ستون های شکسته ای که سر به سوی آسمان<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن تسخیر ناپذیر بالا کشیده اند \ دست کم می توانم احساس حقارتی خالی از اشک را به خود تقدیم کنم \ دست کم می توانم با زستی نجیب و باشکوه رخت های ناشسته و بی ابهت خود را<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>که من ِ من می باشند \ به چرخه ی گردش هر آن چه هست پرتاب کنم و بدون پیراهن خانه نشین شوم \ </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">تو \ تویی که تسلی می دهی \ تویی که چون نیستی تسلی می دهی \ و یا تو ای الهه یونانی که مجسمه ات را طوری<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ساخته اند که هستی زنده دارد \ یا تو ...ای بانوی شریف زاده ی رومی که اصالت و شرار تت فزونی از اندازه است \ و ...یا تو ... ای خاتون متین و گشاده روی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نغمه سُرایان ِ دوره گرد ِ صدها سال پیش \ یا تو ای مارگیز ِ دِکُولته ِ پوش دور از دست قرن هجدهم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ یا تو ای عشوه گر طناز روزگار پدران ما \ یا شما ای چیزهای جدیدتر که نمی دانم اسمتان چیست \ همه اتان ، هر چه هستید و یا که هستید باشید \ اما اگر در توانتان هست مرا الهامی در دل اندازید \ دل من دلویست که آن را خالی کرده اند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ مانند<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آنانی که احظار ارواح<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می کنند \ من نیز احظار ارواح می کنم و خویشتن را فرا می خوانم \ و اما خود را نمی یایم \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">به سوی پنچره می روم و با وضوح تمام به خیابان می نگرم \ دکان ها را می بینم \ پیاده روها را \ موجودات لباس پوشیده ی زنده را می بینم که از کنار هم می گذرند \ سگ ها را می بینم که آن ها هم زنده اند \<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و همه این ها هم چون تبعیدگاهی بر جان من سنگینی می کند \ و همه این ها هیچ چیز نیست مگر غربت ! \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من زندگی کرده ام<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ درس خوانده ام \ عشق ورزیده ام \ حتی اعتقاد و ایمان داشته ام \ ولی امروز به حال تمام گدایان و مفسلانی که به جای من می ایستند غبطه می خورم \ به لباس های مندرس و زخم ها و دروغ های تک .تک شان نگاه می کنم و پیش خود می اندیشم: \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">چه بسا که تو هیچ گاه زندگی نکرده ای </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">درس نخوانده ای \عشق نورزیده ایی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ اعتقاد و ایمان نداشته ایی \<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>چرا که می توان به همه ی این ها جامه ی عمل پوشاند بی آن که به یکی اشان جامه عمل پوشاند \ چه بسا که تو فقط وجود داشته ایی \ مانند دُمِ قطع شده ی مارمولکی که تکان می خورد و وجود دارد ! \ </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من از خود چیزی ساخته ام که خود نمی دانم چیست ؟ \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">...و آن چیزی را که می توانستم از خود بسازم ، نساختم \ </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ردای نقاب داری که من به تن کرده بودم ، ردای کس دیگری بود \ هر که<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مرا دید مرا با کس دیگری اشتبه گرفت و من مقاومتی نکردم و تباه شدم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ وقتی هم که خواستم نقاب را از چهره ام<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دور سازم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ دیگر دیر شده بود \ و من مقاومتی نکردم و تباه شدم \ وقتی هم که خواستم نقاب را از چهره ام دور سازم \ دیگر دیر شده بود \ هر چه بیشتر تقلا کردم ، بیشتر بر چهره ام چسبید \ وقتی هم که وانستم از چهرهام برگیرم \ در آینه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به خود نگاه کردم و دیدم پیر شده ام \ دیدم که مستم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و دیگر نمی توانم ردا را بر تن خویش بپوشانم \ ردایی که هم چونان از شانه هایم آویزان بود \ پس نقاب را به گوشه ایی انداختم و در اتاق رخت کنی به خواب فرو رفتم \ مانند سگی که هیئت مدیره او را تحمل می کنند چرا که بی آزار است ، به خواب رفتم \ ....و حال این داستان را می گویم که منزه و متعالی بودن خود را به اثبات رسانم \ تو ..ای عصاره ی موسیقیایی ابیات بی حاصل من \ ای کاش می توانستم با تو بسان آن چیزی روبرو گردم که آفریده ی من است<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آری با تو رو بروگردم نه با آن دکان تنباکوفروشی آن سوی خیابان که هر روز و شب از این سوی خیابان به آن خیره می مانم \ و خودآگاهی زندگی کردن را مانند فرشی که مردی مست بر آن تلو . تلو. می خورد \<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یا همچون پا اندازی که کولیان آن را دزدیدند اما از هیچ قیمتی بر خوردار نبود \ زیر پاهای خود لگد مال می کنم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>همین اینک صاحب دکان تنباکوفروشی در را باز کرد و در آستانه ایستاد \ من با بی میلی سری که اُریب روی گردن چرخیده به او می نگرم \ هم چنین با بی میلی روحی که کج فهم است \ مرد دکان دار خواهد مرد و من نیز خواهم مرد \او تابلوی دکانش را بر جای خواهد گذاشت و من شعرهایم را \ با گذشت زمان تابلوی دکان تنباکوفروشی از بین می رود و زبان شعرهای من نیز \ بعدها نوبت به سیاره ی گردان می رسد که باید بمیرد \سیاره ایی که اتفاقات درآن بوقوع پیوست \ آن گاه در سیاره<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>منظومه ی خورشیدی دیگری موجوداتی که به انسان شباهت دارند چیزهایی خواهند گفت که به شعر شباهت دارند و زیر چیزهایی زندگی خواهند کرد که شبیه تابلوهای دکان های تنباکو فروشی ست \</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">همیشه یک چیز در برابر یک چیز دیگر \ همیشه یک چیز به همان اندازه بیهوده که چیز دیگر<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>\ آن امر نا ممکن همیشه همان اندازه احمقانه که آن امر ممکن \ آن معمای سر پوشیده در عمق همیشه همان اندازه نامعلوم که آن معمای خفته در سطح \ همیشه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>این یا آن \ یا نه این و نه آن \ اما همین اینک مردی وارد دکان شد \ چه می خواهد بخرد ؟ تنباکو ! \ ...و این واقعیت انکار ناپذیر تسخیرم می سازد \ با توان هر چه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تمام تر بر می خیرم ، قانع شده و انسان وار \ و مصمم هستم ابیاتی بنگارم و در آن خلاف آن چیزی را بگویم که هم اینک گفتم \ و در حینی که به چه که می خواهم بگویم فکر می کنم \ سیگاری آتش می زنم \ و از رهایی کلیه ی اندیشه هایم که با کشیدن سیگار میسر می گردد لذت می برم \ مسیر دود را دنبال می کنم \ آن سان که گویی مسیر خود من است \ و در یک لحظه ی مناسب که میزان حساسیتم فزونی گرفته از رهایی کلیه ی پندارهایم لذت می برم \ هم چنین از آگاهی بدین امر که ماورا طبیعه به جز ناخوشی چیز دیگری نیست \<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن گاه به پشتی صندلی تکیه می دهم \ و هم چنان سیگار می کشم \ تا زمانی که سرنوشت اجازه دهد هم چنان سیگار خواهم کشید \ اگر با دختر زنی که لباس هایم را می شوید ازدواج کنم \ چه بسا که خوشبخت شوم \ با این فکر از صندلی بر می خیزم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و به سوی پنچره می روم \ مردی که گفتم از دکان تنباکوفروشی بیرون آمد \ آیا سکه ها را جیب شلوارش ریخت \ آخ من او را می شناسم \ او استفهان بدون ماورا طبیعه است \ حال صاحب دکان در آستانه ی در ظاهر شد \ به استفهان گویی از آسمان الهام رسید چرا که سرش را بر گرداند و مرا دید \ و برای من دست تکان داد \ و من فریاد زدم خداحافظ استفهان \ وعرش عظیم همه ی اجزایش را بدون هیچ آرمان و امیدی برایم به یک کل واحد بدل کرد و صاحب دکان تنباکو فروشی لبخندی زد .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">.......</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">معمای جذابیت ادبیات همواره نکته ایی بوده که ذهن منقدان ادبی را به خود مشغول داشته و می دارد.</span><span dir="ltr" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و این شاید از این رو باشد که عناصر متناقض و متنافر که در جهان عادی روزمره سبب اغتشاش و بی نظمی و اسباب پریشان حالی آدمیان اند، در اثر ادبی کنار هم آمده ، به نحوی متجانس و هماهنگ به نظم و یکپارچگی می رسند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">به بیان دیگر، بنا بر ماهیت آمیخته به تضاد واقعیت ، و نیز از آن جا که ادبیات یگانه بازتاب حیات واقعی انسان ها است ، اثری عظیم تر است که قادر باشد تناقضات و ابهامات ذات بشر را به بهترین وجه کنار هم آورده ، هماهنگ سازد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از خواندن چنین اثری ست که لذت می بریم. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">این استدلال اما پیشینه ایی به قدمت خود آدمی دارد و در قالب اسطوره های مشرق زمین متجلی شده است. خاستگاه آن اما در غرب ، فلسفه است و ظاهرا " هراکلیتوس " فیلسوف یونانی قرن پنچم ق. م که بقای عالم هستی را حاصل کشاکش اضداد می دانست ، نخستین مروج این ایده بوده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">در حیطه ی هنر می توان گفت چنین نظریه ای در تمام نظریه های بدیعی در قالب شناخت " تشابه در عدم تشابه " پیش بینی شده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">بنا به تعریف ارسطو، در لغز می توان با استعاره موضوعات مهمل را به هم پیوست.( بوطیقا، فصل<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>22)</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: right; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آراء رمانتیک های آلمان از طریق " کوله ریج " و در قلب نظریه ی معروف " وحدت سازمند " به انگستان راه یافت . وی که نظریات خود را از شلینگ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>الهام گرفته بود ، ساختار شعر را به گیاهی زنده تشبیه کرد و گفت ؛ همان طور که گیاه اجزا و مواد مختلف ـ و چه بسا متضاد را از خورشید و خاک می گیرد و در اندام خود به صورت واحد و هماهنگ در می آورد. 1</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به طوری که تمام آن اجزاء گوناگون در چهارچوب اندام گیاه به صورت کلیتی سازمند در می آیند و اگر بخشی از گیاه جدا شود کل آن آسیب می بیند ، شاعر نیز به مدد قوه ی تخیل خود تصاویر بی جان و متناقض جهان را می گیرد و آن ها را در قالب اثر ادبی به یکپارچگی و هماهنگی می رساند ، به طوری که همان عناصر متناقض جهان خارج ، در چارچوب<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اثر ادبی سازگاری یافته ، در وجود یکدیگر معنا می یابند و جدا کردن هر عنصر باعث صدمه به کل ساختا شعر می شود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">در چنین شرایطی شعر ، نقیض خود را نیز در بردارد و آن شعریست مملو از طنز ، کنایه و بیانات متناقض نما ، و بنابراین برای بقای خود محتاج دید یک سو نگرانه ی خواننده نیست ، زیرا شاعر از همان ابتدا به تناقضاتی که شعرش لاجرم در بر خواهد داشت ـ تناقضاتی که به سبب ماهیت ابهام گونه و چند بعدی زبان ، دو گانگی ، ابهام و پیچیدگی ذهنیت بشر ، و نیز ماهیت تضاد گونه ی واقعیت ، امری است بدیهی و گریز ناپذیر ـ اندیشیده است و پیشاپیش نقیض مطلب خود را نیز در شعر آورده ، به نوعی با آن کنار آمده است. 2</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">شعر خالص یا شعر غنی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>، شعریست که حاصل سازش اضداد است .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">شعری که در دنیای آمیخته به تضادها دوام می آورد و از تعبیرات کنایه آمیز و شک مدارانه ی خواننده آگاه و باریک بین مصون می ماند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اکنون با تعاریف سطور گذشته ـ در تقابل با شعر " فرنادو پساوآ " ما با شعری روبرویم که در عین سازش اضداد سراپا نهی و نفی زیستن است و بیهوده زندگی کردن !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اما نیهیلیسم به معنای اخص کلمه می تواند دو معنی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دیگر هم داشته باشد:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">می تواند نشانگان اضمحلال نهایی و کامل و انزجار از زندگی باشد ، اما هم چنین می تواند نخستین نشانگان بهبود و اراده ی جدیدی برای زندگی و زیستن باشد!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">نیهیلیسم ، ضعف یا قدرت !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" من هیچم ، من هیچ گاه چیزی نخواهم بود "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">سرشت این شعر سقوطی دو گانه دارد. از بالاترین به پایین ترین پله ی نردبان زندگی ، هم رو به زوال و هم آغازگاه ، اگر حالت خنثی چنین توصیف شود، آزادی از تعصب در رابطه با کل مسئله ی زندگی ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">شاعر بیش از هر انسان دیگری درک ظریف تری برای فهم نشانه های آغاز و پایان دارد و از این لحاظ آموزگاریست عالی. زیرا این پاسخ را در میان می نهد که براستی او کیست ؟ چیست و چرا ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">نوید دهنده است یا به انجام رساننده؟ فاتح است یا میراث خوار ؟ خرمن یا شخم زن ؟ طبیب یا شفا یافته؟ حقیقت جو یا منکر؟ رهاننده است یا دربند کننده ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" من امروز چنان در هم شگسته ام که گویی حققت را می شناسم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من امروز چنان هوشیارم که گویی در یک قدمی مرگ ایستاده ام </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و چنان بی خویش که خویشاوندی من با اشیاء به جز یک وداع چیز دیگری نیست " </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">او می داند نه این است<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نه آن ! ...و همین آگاهی از این یا آن " بودن " و " نبودن " است که طرح شعر دکان تنباکو فروشی را می ریزد. دکانی که برآورده زهرـ آب تن و جان و روح و روان است !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">دکانی که هم چون جهان حادثه ترین حوادث در آن روی داده و خود ـ حودث دیگر وقایع است !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">"به چیزی باید فکر کنم ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من چه می دانم من چه خواهم شد ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">منی که نمی دانم من کیستم ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من آیا آن چیزی هستم که گمان می کنم هستم ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من اما گمان می کنم چیزهای بیشماری باشم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">...و نیز هستند کسانی که آن ها هم گمان می کنند چیزهای بیشماری باشند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آن قدر بیشمار که تعداد این همه چی در شماره نمی گنجد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">این ابهام و ایهام در وجود شاعر و این شعر ، وجود فلسفی سرشت و نشانه ی رابطه با " زمان " را دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" زمانی " که معلق است و ثابت ، و نه جاری و در جریان !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" زمانی " که رطوبت گرفته از بار اعصار است و سال های دیر پا ، نه تابش گرفته از گذر فصول و ماه ها و روزهایی که در مسیر " شدن " اند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" ...و تاریخ </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کسی چه می داند شاید یکی از آن ها را نیز به ثبت نرساند </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و از آن همه فتوحات آینده نیز چیزی به جز مشتی کود بر جای نخواهد ماند"</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">شعر دکان تنباکو فروشی هم امروز است و هم فردا و هم پس پری روز !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">هم فرداست و روز بعد و هم آینده !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از این رو طرازنامه ایست که سُراینده را واقف به امروز و فردا می سازد تا حال خود را به طرز فلسفی تفسیر کند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" تمامی دیوانه حانه ها پر است از بیمارانی با یقین های بلشک و بیشمار </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آیا منی که هیچ یقینی را نمی شناسم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">حال مشکوک تر هستم یا مطمئن تر ؟ "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">فلسفه ی او که نفی ست. که انکار است . که " هیچ " است ، قطعه ایست که از تاریخ آیندگان خبر می دهند . همان آیندگانی که شاید زیستن و بودنشان خلاصه در اتاق زیر شیروانی شود، حتی اگر در آن زندگی نکرده و نکنند!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" چه بسیارند اتاق های زیر شیروانی و نا زیر شیروانی در جهان </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">که نوابغی من درآوردی در آن هم اینک غرق رویا می باشند </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">چه آرمان ها و آرزوهای رفیع و شریف و زلالی </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آری براستی رفیع و شریف و زلال ! </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و چه بسا که تحقق پذیر که هیچ گاه فروغ روی خورشید حقیقی را نخواهند دید </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و هرگز به گوش کسی نخواهد رسید "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از این رهگذر باید نوشت این شعر یک " نا به هنگام " است. ضرورت بازگشتن به "هستی " و" بودن " خویش است و در عین حال بازپس زدن آن !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">مقاومت ناپذیری هر لحظه ی سپری شونده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">حساسیت بدیع و بی منظور اراده است. کنار زدن ارداه ی معطوف به نیستی ست و دلیل اراده ی معطوف به قدرت انتخاب است!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" من برای همیشه آن کسی خواهم ماند که برای آن کار زاده نشده است </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من برای همیشه آن کسی خواهم بود که آدم مستعدی است </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من برای همیشه آن کسی خواهم بود که منتظر است دیگران بیایند و در آن دیواری<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>را که بدون در است برایش باز کنند . "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" فرناندوپساوآ " اندیشیدن به زندگی و نظم جاری در آن را ، نه در<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یک نظام بل که در هزاران گزینه گویی بسط می دهد. لذا هر کس می تواند اندیشه و احساس دلخواهش را در آن بیابد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">موضوعاتی که به نحو اعجاب آوری " بهنگام " و موضوعاتی که به نحو شگفت انگیزی " نابهنگام " هستند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">در این شعر از همان آغازگاه " خدا " مرده است و در میانه، نیهیلیسم آینده قرار دارد و در پایان چیرگی بر نیهیلیسم در تکراری جاوید روی می تابد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" آن کسی که در مرغ دانی آواز لایتناهی سر داد و در چاهی سر پوشیده صدای خدا را شنید!"</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" تو باید " ایمان هر مذهبی ، خاصه اما در این جا ، ایمان مسیحی بدل به روحیه ی آزادی و انتخاب<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می شود تا بگوید : " من می خواهم " ، " من هستم " و یا در گزینه ی انتخابی دیگر " من هیچم ". </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">همین که " من هیچم " دال بر"<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بودن "<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>است و حق گزینش انتخاب داشتن . انتخاب نمودن.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" اعتقاد به خود ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">نه ...نه ...به هیچ !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" من هیچم " به بازی کودکانه و تکرار همیشگی نابودی و آفرینش تبدیل می شود و در واپسین و دشوارترین دگرگونی ها به " نیستی " رخ بر می تابد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" تو باید باشی " هر مذهبی به<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>" من هیچم " در تمامیت هستی بدل می شود و سرنوشت موقتی به سرنوشتی ابدی .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">این گریز از تاریخ هر مذهبی ست که سایه بر روان و اندیشه و جان و خرد<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آدمی افکنده تا او را همواره به نام آزادی و رهایی و دست یابی به سعادتی موهوم وار ، اسیر در پنچه ی خیال خامی سازد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" فرناندو پسوآ " قهرمان آینده در این شعر نیست ، این شعر نیز وحی منزل نیست که از آسمان بر دل شاعر باریده باشد و او نگاشته باشدش تا به آیندگان درس " خرد آفرینش " را بیاموزد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">پیامبری نیست که با قدرت کلامش انسان را برده سازد. او موعظه نمی کند. به مردم دعا کردن را نمی آموزاند . و راه دست یابی به سعادتی را که در<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آسمان هاست نشان نمی دهد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" ما بردگان تارگان آسمانیم که از بیماری قلبی رنج می بریم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ما بیش از آن که از بستر برخیزیم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">سرار جهان را به زانو در می آوریم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ما بیدار می شویم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و جهان پشت پوشیده است و مبهم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از بستر بر می خیزیم و جهان مجهول است </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از خانه بیرون می رویم و جهان سرار زمین است </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">منظومه است </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">راه شیری است </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آن لایتناهی است "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">این شعر نه چیزی به چشمان می دهد و نه چیزی به گوش ها ، بل که فقط تنهایی انسان را با شکوهی عظیم به تصویر می کشد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">انسان تنهاست و در این<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تنهایی " هیچ " است، هیچ !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" شکلات بخور دختر کوچولو </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">شکلات بخور </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و ببین چه می گویم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">هیچ ماورا طبیعه ایی در جهان به جز شکلات وجود ندارد </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ببین چه می گویم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">تمامی دین ها ی روی زمین فقط یک چیز یادت می دهند </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">شیرینی پزی "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">..و در ادامه :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اما من اهل اندیشه ام </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اگر بخواهم شکلات را از کاغذ نقره ایش جدا سازم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از دستم رها می شود </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">همان طور که زندگیم از دستم رها شد<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>"</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">در این شعر تمنای " جاودانگی " نیست . همواره بودن و ماندن نیست .حرص قهرمان نمایی و حس بی مرگی نیست. که همه مرگ است و مرگ " هیچ " !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">در این شعر شوری عظیمی نیست<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تا با بی تابی بکوشیم نام و یادی را از هجوم فراموشی حفظ کنیم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">به عبارتی " درد جاودانگی " نیست که هر چه " هست " ، " نیست " شدگی ست .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" دست کم از مرارت ناشی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از هیچ بودگی همیشگی من </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">خوش نویسی عجولانه ی این ابیات بر جای خواهند ماند "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">...و شاید همین " هیچ " بودن<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و این " نیست " شدگی ست که ما را در برابر کلیه رویدادها و حوادث و گاه حتی مفاهیم خاص و عام زندگی می نشاند تا از خود بپرسیم هستی چیست ؟ و انسان پس از مرگ و این " نیست " شدگی به چه بدل می شود؟ در انها چه می بیند ؟ آیا همان استفهان بی ماورا الطبیعه را می بیند ؟ همانی که خود نیز " هیچ " است ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">هنگامی که شک به<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ذهن آدمی هجوم می آورد آینه ی ایمانی را که به بیمرگی روح داریم تیره می کند و از سویی خواهشی سوزان و عمیق ، نگرانی ما را برای بقای نام و نشانمان ، و دست کم شکار سایه ای از " جاودانگی "تشدید می کند و تلاش و تقلایی که برای تفرد بخشیدن ب خودمان و به نوعی باقی ماندن در یاد دیگران و بازماندگان داریم از این جاست و این تنازع و تلاش ، هزاران بار شدیدتر از تنازع بقای روزمره است. ، که رنگ و لحن و حالتش را به جامعه امروزیمان بخشیده است. جامعه ای که ایمان قرون وسطا یش به جاودانگی روح در آن پژمرده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" تو ... تویی که تسلی می دهی </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">تویی که چون وجود نداری تسلی می دهی </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و یا تو ای الهه یونانی که مجسمه ات را طوری ساخته اند </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">که هستی زنده دارد </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">یا تو ای بانوی شریف زاده ی رومی که اصالت و شرارتت فزون از اندازه است </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و یا تو ای خاتون متین و گشاده روی نغمه سرایان دوره گرد صدها سال پیش </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">یا تو ای مارگیز دُکُلته پوش ِ دور از دست قرن هیجدهم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">یا تو ای عشوه گر طناز روزگار پدران ما </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">یا شما ای چیزهای جدیدتر که نمی دانم اسمتان چیست </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">همه اتان هرچه هستید باشید </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اما اگر در توانتان هست مرا الهامی در دل اندازید </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">دل من دلَویست که آن را خالی کرده اند "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">بدینسان در این پژمردگی هرکس در پی تایید و اثبات خویشتن است ، حتی اگر در حد حفظ ظاهر باشد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" من از خود چیزی ساخته ام که خود نمی دانم چیست </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و آن چیزی را که می توانستم از خود بسازم نساختم "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">انسان عمدتا سرش را در راه زر می دهد اما زرش را فقط در راه خودخواهیش می بازد ، حتی اگر از ضعف ها و بدبختی هایش لاف می زند و در طلب بدست آوردن چیزی ست که لاف زدنی تر باشد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">به کودکی می ماند که برای جلب توجه اطرافیان انگشت مجروح باند پیچیده اش را به رخ می کشد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">...و خودخواهی چیست ؟ به جز اشتیاق به بقا ....به جز درد جاودانگی و نامیرایی !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آدم خودخواه قرینه ی آدم طماع است که وسیله را به جای هدف می گیرد و هدف را از یاد می نهد و اصالتا خواهان وسیله می شود و قدمی فراتر نمی گذارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">تظاهر به فلان کس بودن یا فلان چیز داشتن ، در جهت بودن و یا داشتن همان چیزست و هنگامی که بدان نایل شویم پایان می گیرد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" ردای نقاب داری که من به تن کرده بودم </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">رادی کس دیگری بود </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">هر که مرا دید با کس دیگری اشتباه گرف </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و من مقاومتی نکردم و تباه شدم "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از این رو اعتراف به " هیچ " بودن خود گامی ست در جهت عدم خودخواهی ، خود بزرگ بینی . <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اعتراف به " هیچ " ، ثمره ی ذهنی ست که با شوری تردید ناپذیر در پی درک " هستی " و" هستن خود " است :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" من هیچم ...من هیچ گاه چیزی نخواهم بود. "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آدمی نیازمند است که دیگران برتری او را بر خود باور داشته باشند تا خود نیز بتواند آن را باور کند و بر مبنای آعتقاد دیگران ، ایمان و باورش را به خود و بقای خویش ، یا لااقل بقای نامش استوار کند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از سویی اما تلاش پی گیر برای بقای نام و نشان ، عطف به گذشته نیز هست. گذشته ایی که می خواهد بر آن چیره شود. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ما زندگان با رفته گان پنچه در پنچه می افکنیم چرا که ما را در سایه ی " هیچ " نگه می دارند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" مرد دکان دار خواهد مرد و من نیز خواهم مرد </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">او تابلوی دکانش را برجا خواهد گذاشت و من شعرهایم را </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">با گذشت زمان تابلوی دکان تنباکو فروشی از بین می رود و شعرهای من نیز </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">حیابانی که تابلو در پان آویزان بود نیز به مرور می میرد و زبان شعرهای من نیز </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">بعدها نوبت به سیاره گردان می رسد که باید بمیرد </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">سیاره ایی که اتفاقات در آن به وقوع پیوست "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">انسان در برابر راز هولناک مرگ و میرایی اش ، رو<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در روی این ابوالهول ، راه و رفتارهای گوناگونی پیش می گیرد تا خود را از اندوه زادن و به جهان آمدن تسلی بخشد. و در همان حال<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در می یابد که این زندگی را مشغله و مشغولیتی بیش نداند و همزمان با " رنان " 3<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>می گوید جهان نمایشی ست که خدا برای تماشای خودش برا کرده است<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و ما لعبتگانیم و فلک لعبت باز !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">...و این بازی بیشتر و پیشتر به جلو می رود تا نمایشش هر چه خوش نما تر و تماشایی تر و در عین حال مضحک تر نمایان شود و از هنر برای خود مذهب ساخته اند که چهاره مرض ماورا الطبیعه جویشان باشد و خزعبلاتی که به نام مذهب و خدا به خورد ذهن بشر دهند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اما این همخرسند و خشنودشان نمی سازد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اگر کسی مدعی باشد که به خاطر دلش می نویسد یا نقاشی می کند یا مجسمه می سازد یا آواز می خواند و آن گاه هنرش را به دیگران ارائه می دهد و اسم و امضایش را در پای اثرش می گذارد بی شک دروغ می گوید و کتمان می کند که به درد جاودانگی مبتلا نشده است . چرا که دست کم می خواهد رد پایی از خود بگذارد که پس از مرگش باقی بماند </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">سوزان ترین تمنای دوزخ نشینان دانته این است که کاش زمینیان خاطره شان را از یاد نبرند و از آنان<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>سخن بگویند و این بزرگ ترین تسلی یست که ظلمات دوزخ دانته را بدل به روشنایی می کند . </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" تو ای عصاره ی موسیقیایی ابیات بی حاصل من </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ای کاش می توانستم با تو بسان آن چیزی رو برو گردم که آفریده ی من است </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اری با تو روبرو گردم نه با آن دکان نباکوفروشی آن سوی خیابان "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">این آرزو ، این درخواست ، این چشم انتظاری ، آرزو و خواست و چشم انتظاریی غمگنانه است که از اعماق اندوه انسانی می تراود و با صاف کردن درد این اندوه است که می تواند سرانجام به شهد زیستن دست یافت و در عین حال از آن روی بر تافت.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" آن گاه در سیاره ی منظومه ی خورشیدی دیگر </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">موجوداتی که به انسان شباهت دارند </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">چیزهایی خواهند گفت که به شعر شباهت دارند</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و زیر چیزهایی زندگی خواهند کرد که شبیهه تابلوهای دکان های تنباکوفروشی است."</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">دست یافتن به آگاهی از خویش ، و " منش " یافتن ، همانا شناخت از خویش است<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و خود را از دیگران جدا احساس کردن ک مو بیش گران و به قیمت پی بردن به محدودیت های خویش میسر می شود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آگاهی از خویش ، همانا آگاهی از حدود و محدودی های خویش است و این رنج <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>راهموار می کند. ر چه این که تا به خود و محدودی های خویش پی می بریم ، بیشتر رنج می کشیم و همین آگاهیست<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>که ما هرگز نمی توانیم بیش از یک ستاره باشیم، آن هم ستاره ایی که یک روز محکوم به نابودیست. زیرا آگاهی ما ، آگاهی از مرگ و هیچ شدگیست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آرزوی جاودانگی ، میل به زیستن و همواره تا همیشه بودن ، فریباترین فریبی است که دائم ما را می فریبد و در گوشمان می خواند که هیچ چیز از بین نمی رود بل که همه چیز تغییر شکل می دهد و دیگرگون می شود. اما این نویدها نویدی بیهوده و عبثی محض است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>"ماورا طبیعه به جز ناخوشی چیز دیگری نیست "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اگر در آرزوی همه چیز بودن و شدنیم ، از بیم ابتر ماندن است . ما آرزومند نجات دادن خاطره و یاد و نام خویشیم و اگر امیدی به بی مرگی جسمانی نیست حداقل امید به جاودانگی نام هست !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">تمنای سوزان جاودانگی ، تایید و تسلایی از عقل نمی یابد و عقل ما را بی شوق و بی تسلی با زندگی <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>وا می نهد . اما در زندگی ،غایت و هدفی راستین پدیدار نیست. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ما سرخورده ایم و به خود آمده ایم چون از این بیداری به شک می رسیم و شک می کنیم و منکر این خوشی لایتناهی می شویم . </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">پشت به ماورا لطبیعه راه می رویم .نفس می کشیم . عشق می ورزیم . نفرت تجربه می کنیم .درد می کشیم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و در اعماق این چاه ویل ، در این ژرفنای بی پایان ، نومیدی دل را با شک عقل امیدوار می کنیم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">" مردی که گفتم از دکان تنباکوفروشی بیرون آمد </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ایا سکه هایش را در جب شلوارش ریخ </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آخ...من او را می شناسم او استفهان بدون ماوراطبیعه است </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">حال صاحب دکان در آستانه در ظاهر شد </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">به استفهان گویی از آسمان الهام رسید </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">چرا که سرش را بر گرداند و مرا دید </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و برای من دست تکان داد </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و من فریاد زدم خداحافظ استفهان</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و عرش عظیم همه ی اجزایش را بدون هیچ آرمان و امیدی </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">برایم به یک کل واحد بدل کرد </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">و صاحب دکان تنباکوفروشی لبخندی زد. "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">این استفهان ی بدون ماوراطبیعه است که به زندگی و بودن ما لبخند می زند. لبخند می زند تا بیهودگی <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آدمی و آسمان را به یادمان آورد و نامیری امان را به رخ کشد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">لبخند می زند تا ثابت کند مرگ همواره ما را بهتر از خودمان به اثبات می رساند و این پوچ ...این هیچ شدگی ...هیچ شدگی تمام هستی ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">...و این دانایی ، دانایی در گذر است اما فرزانه گی یی پایدار.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">فرزانه گی سینه ایی دارد سنگین که سرشار از تجربه های غمناک است. تجربه ایی که شاید " با مرگ به والاترین دانایی رهنمون شود" 4 ، یعنی به نیستی.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>منابع :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">1 ـ توماس هنری ، بزرگان فلسفه ، ترجمه فریدون بدره ای ، تهران ، کیهان 1365</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>برتراند راسل ، تاریخ فلسفه ی غرب ج 1 و 2 ، ترجمه ی نجف دریا بندری ، تهران<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>، پرواز ، </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">1365 </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">2 ـ رنه ولک ، تاریخ نقد جدید ج 1 و 2 ، ترجمه ی دکتر سعید ارباب شیرانی ، تهران ، نیلوفر<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>، 1373 و 1374</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">3 ـ ژوزف ارنست رنان 1823 ـ 1892 فیلسوف و مورخ مذهبی فرانسوی که تربیت کشیشی یافت ولی از آن بازگشت و معتقد شد بشر جز به وسیله ی علم به سعادت نخواهد رسید.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">4 ـ منظومه بلند شیطان . بایرون . دست نویس ها</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><span dir="rtl" lang="FA" style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 14pt; mso-ansi-language: DE; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: DE;">5 ـ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>صرف نظر از اسامی خاص ،کلیه ی واژگانی که در گیومه گنجانده شده بار و معنایی فلسفی دارند. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-7972513504640032032011-01-16T00:22:00.000+01:002011-01-16T00:22:04.984+01:00ظلمت آفتاب<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 16pt; mso-bidi-language: FA;">به یاد "بهجت " و برای آن روان خسته از تیرگی </span><span dir="ltr" style="font-size: 16pt; mso-bidi-language: FA;">هاش</span><span lang="FA" style="font-size: 16pt; mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 16pt; mso-bidi-language: FA;">به صورتش زُل می زنم و به حرف هایش گوش می کنم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">وقتی چهار ساله بودم ، مادرم رو از دست دادم و پدرم به چهلم مرگ مادرم نرسیده بود ، رفت و با زن دیگه ایی که خواهرش براش نشون کرده بود عروسی کرد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من و خواهرم کنار نامادریمون بزرگ شدیم.اونم چه بزرگ شدنی....!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">سیزده سالم که شد و پوست صورتم گل ـ به ای شد و انار سینه هام جوونه زد ، منو به عقد حسین در آوردن.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ حسین آقا؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آره ...حسین آقا بیس وپنچ سالش بود و توی مغازه ی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پدرش مسگری می کرد. من قبل از عروسی اصلا اونو ندیده بودم .شب عروسی که شد برای اولین بار شوهرم رو دیدم! من اصلا تصورش رو نمی کردم که اون مرد زندگیم باشه، اونم حسین، بچه ی کربلا مسگر!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ چرا تصورش رو نمی کردی؟ منتظر کس دیگه ایی بودی؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ نه ! من فقط یاد گرفتم منتظر ناجی عالم باشم همون که میاد و دنیا رو روشن می کنه و بساط ظلم رو جمع !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از اینا گذشته ...من از همون لحظه ی اول ازش بدم اومد.به دلم ننشست. کسی هم از من نپرسید که اونو پسندیدم یا نه ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کسی ازمن نپرسید اصلا میخوام زنش بشم یا نه؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کسی به خواست ِ دل من کاری نداشت!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">بزرگ ترها باید برام تصمیم یک عمرم رو می گرفتن .حالا از خودم می پرسم که ؛ خُب... خودتون هم می اومدین و باهاش زندگی می کردین ! نکبت ها ...خودشون می دونستم چه لقمه ی کوهی رو برام گرفتن!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">درِ اتاق با صدای کش داری روی پاشنه می لرزد و گشوده می شود. کلثوم قابلمه به دست به اتاق می آید و آن را روی اجاق می گذارد و سپس آرام می آید رو به روی پشتی چمپاته می زند و زانوهایش را به بغل می گیرد و رو به پشتی می نشیند و می گوید:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ چایی می خوری ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">لحظه ایی ساکت می ماند و بعد از جایش بر می خیزد و با یک سینی و دو استکان بر می گردد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آب سماور می جوشد و بوی چای تازه اتاق را پُر می کند. کلثوم در داخل هر دو استکان چای می ریزد و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بار دیگر رو به روی پشتی می نشیند و می پرسد :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ گفتم ...چای ... می خوری؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">لحظه ایی ساکت می ماند و نگاهش را می دوزد به نقش گلهای قالی و با انگشت اشاره دست ِ چپش روی نقش قالی دستی می کشد و آرام .آرام خودش را رو به جلو و عقب تکان می دهد. انگار خودش را در درون گهواره ایی تاب می داد.گهواره ی کودکی.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ چایت رو بخور سرد میشه. ..ها!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">قند را به دهانش می گذارد و استکان چای را سر می کشد و رو به پشتی می گوید :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ امروز صبح... فاطمه خانم ، زن اکبر نجار رو میگم ...ها ، اومد و بهم خبر داد ، زن حاجی حکم آبادی بچه اش رو زاییده، اونم یه پسر! تا اینو گفت ، من توی خودم صد بار مُردم و زنده شدم. دلم می خواست منم یه بچه داشتم!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">سپس سکوت می کند و به حالت مُبّهمی در خود فرو می رود و یک باره سرش را میان دست هایش پنهان می کند و روی خودش مچاله می شود و می گرید و می نالد:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ نزن...مرد..نزن ! تو رو جونه بی بی خدیجه نزن! من که کاری نکردم ، حرف بدی بهت نگفتم !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">چند لحظه به همان حال در خود مچاله شده می ماند و می گرید. زمانی که کمی آرام می گیرد رو به پشتی می گوید:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ برات آش پختم. واسه سینه ات خوبه ! چاییدی از بس زیر بارون موندی ...مرد !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">لحظه ایی ساکت می ماند و خیره به پشتی ، نگاه غضب آلودی به پشتی می اندازد و می پرسد ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ چی گفتی ؟ گفتی ...نمی خوری ؟ ای ...به ...جهنم ، به دَرَک !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از جا با حالتی خصمانه بر می خیزد و همین طور که به طرف اجاق می رود، می گوید :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ منو باش که به فکر توام تا مبادا مریض بشی ، بعد تو ...تو... بهم میگی آش نمی خوری! خُب نخور. چکارت کنم !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کلثوم قابلمه را از روی اجاق بر می دارد و به لنگه ی در که می رسد قابلمه را محکم به طرف<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>صحن حیاط می اندازد. قابلمه وسط حیات پرتاب می شود و صدایش در سکوت آن جا می پیچید. پرندگان از روی شاخساران درخت های حیاط به نا گاه می پرند و از آن جا دور می شوند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>کلثوم لحظه ایی می ایستد و به حیاط نگاه غضب آلودی می اندازد، به محتوای قابلمه که وسط آن ریخته شده است و قابلمه نیز افتاده است کنار حوض رنگ زده ی آبی .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">دَر را آرام می بندد و بی تفاوت به اتاق باز می گردد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">روی پوست تن کلثوم عرق سردی نشسته است. قلبش به تندی می تپد و نفس به سختی می کشد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از روی تخت بر می خیزد و به طرف پنچره می رود . پرده را پس می زند و آن را می گشاید و آسمان را می بیند. یهنه ی آسمان <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>یکدست آبی ست. خورشید می تابد و فصل ، فصل بهار است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ناگهان با دیدن آسمان صورتش را میان دست هایش می گیرد . لحظه ایی بعد شانه هایش نرم و ریز</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">می لرزند. او گریه می کند و رویش را برمی گرداند به طرف پشتی و شکواییه آمیز می پرسد :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ آخه واس چی همه جا تاریکه ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کلثوم با نگرانی به اطرافش چشم می دوزد و دستش را روی قلبش می گذارد و نفس عمیقی می کشد و فریاد کنان می گوید :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ نه...نه ..نمی خوام ! مگه زوره ...نمی خوام !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نا گهان هر چه روی میز هست با یک ضربه ی دستش پرت می کند روی زمین و بلند فریاد می کشد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>چهار نفر با روپوش های سفید وارد اتاق می شوند . دو نفر دست هایش را می گیرند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کلثوم جیغ می کشد و خود را با فشار به آن سو و این سو می کشاند :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ نه <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نمی خوام ...این همه سیاهی رو نمی خوام ! این همه تاریکی رو دوس ندارم ! ولم کن مرد دِ.... چرا دستام رو می بندی ؟ پا گیرم کردی بس نیست ؟ می گم ولم کن . جون ِ بی بی خدیجه ولم کن !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">دو نفر او را بر تخت خوابانده اند و سعی می کنند تا دست هایش را به دو طرف <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بندند. دو نفر دیگر هم پاهایش را یکی به طرف زاویه ی چپ و دیگری به سوی زاویه ی راست تخت با سگگ می بندند. کلثوم <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>فریاد می زند. اما به محض این که مایع غلیظ زرد رنگ داخل آمپول را<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به رگش فرو می برند، طولی نمی کشد که دو حدقه ی چشمش خیره به سقف می ماند و کف سفید رنگی آغشته به بزاق دهان از کنار لبش می ریزد روی چانه و گونه هایش. لحظه ایی بعد دو حدقه ی چشم بسته می شود . پرستاری با دستمال تنضیف گوشه ی لبش را پاک می کند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آفتاب از روزنه ی پنچره در اتاق می تابد. کلثوم چشم هایش را می گشاید. کسی از او می پرسد :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>امروز حالت چطور است ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">او سرش را به طرف صدا بر می گرداند و دلخور و غضب آلود می گوید :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ بهتره بری حال آسمون<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>رو بپرسی ، نه حال منو !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ اما من میخوام حال ترو بپرسم !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کلثوم سرش را به طرف پنچره بر می گرداند و نگاهش را می دوزد به آسمان :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ چطور می تونم خوب باشم وقتی آسمون با من سر آشتی نداره ! آخه چطوری ؟ وقتی همه جا تاریک و آسمون دیگه خورشیدی نداره !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">صورتش را از پنچره بر می گرداند و نالان می گوید :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ ای ...وای ... با این همه تاریکی چکار کنم ؟ چرا همه جا تاریکه ؟ چرا من ترو نمی بینم ؟ </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">همه میگن من خیالم برداشته . خورشید هست . آسمون هم آبیه . فقط تو نیستی حسین آقا ! میگن تو مُردی ! جوون مرگ شدی ؟ آخه پدرتون خوب، مادرتون خوب<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مرد شصت و سه ساله ی ابتر، میشه جوون!... <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و اگه بمیره میشه جوون مرگ؟ پس من چی ؟ من که جونیم رو با دستای خودم چال کردم . خودم رو چال کردم . آرزوهام رو چال کردم. یکی این وسط پیدا نشد و نگفت زن حسابی آخه واسه کی ، واسه چی ؟ آی پدر بی کسی بسوزه ... !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">آخه تو به من بگو مرد، اینم شد زندگی ؟ سیاه اندر سیاه ! آخه میشه آسمون خورشید نداشته باشه ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ سیاه بهتره یا مشکی ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کلثوم سرش را به چپ و راست تکان می دهد و لب هایش را<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>جمع می کند به بالا :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ دیگه چه فرقی داره. سگ برادر شغاله !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ چرا فرق داره ! مثلا من اول چایی رو می ریزم توی استکان و بعد آبش رو !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کلثوم قهقهه می زند :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ تو هم مث ِ حسین آقا چایی می خوری ... ها ! اونم مث ِ تو اول چایی رو می ریزه و بعد آبش رو . اما من اول آبش رو می ریزم و بعد چایش رو ، تازه از این گذشته ، من اول صورتم رو می شورم بعد دستام رو ! از اینم که بگذریم ، اول خواهرم به دنیا اومد و بعد من ! </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ما دو قلو بودیم . هیچ فرقی با هم نداشتیم .جز این که من یه دقیقه دیرتر از اون اومدم دنیا و اون یه دقیقه زودتر از من ! من یه دقیقه از اون کوچک تر بودم و اون یه دقیقه از من بزرگ تر !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ از چه وقته که حس می کنی توی تاریکی موندی ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">او لحظه ایی به گوشه ایی خیره می شود و انگشتان دستش را نوازش می کند.گردنش کمی خم به جلوست. طوری که مردمک چشمانش زیر پلک ها پنهان شده است و نمی توان<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن ها دید .لحظه ایی بعد سرش را که به بالا می آورد اشک در آن حلقه زده است :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ از همون اول ، از همون روزی که نامادریم ، تنها عروسکی رو که داشتم گذاشت توی ماشین چرخ گوشت و منو با زور نشوند جلوش و گفت تا نگاش کنم . من گریه می کردم و پا به زمین می کوبیدم . نمی خواستم ببینم اون با عروسکم چیکار می کنه ! اما می گفت ؛ اگه جُم بخورم کتکم می زنه .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بعد همین جور که گریه می کردم دیدم که زن بابام عروسکم رو گذاشت توی دهنه ی چرخ گوشت و همین طور که روی لباش لبخند چندش آمیزی نشسته بود و یه نگاه به من داشت و یه نگاه به دهنه ی چرخ گوشت ، عروسکم رو از لنگِ پاهاش گرفت و فرو کرد توی چرخ گوشت . عروسکم از اونور چرخ گوشت مث ِ گوشت چرخ کرده اومد بیرون. با بیرون اومدن تن ِ چرخ شده ی عروسکم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>کم.کم سیاهی جون گرفت و اومد بیرون تا رسید به شب عروسیم با حسین آقا ! </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">حسین آقا رو دوس نداشتم.از همون اول ازش بدم اومد .اما با خودم گفتم یه روزی ازش بچه دار که بشم شاید مهرش به دلم بشینه . اما کدوم مهر و کدوم دل !؟ با خودم گفتم شاید اگه بابای بچه هام بشه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>منم یه جورایی پا گیرش میشم اما بعدش کاشف به عمل اومد که ؛ آقا اجاقش کوره !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بی بی خدیجه ، مادرش رو میگم ..ها ... ، اول نمی خواست قبول کنه . اصلا باورش نمی شد . تا این که رفتیم دکتر .اول منو بردن پیشش . آخه همه می گفتن؛ حتما این منم که اجاقم کوره ، هنوز هیچی نشده بود مادرش براش هَوّی منو هم نشون کرده بود ! تا این که دکتر بردنم و او گفت که من بچه ام میشه و حسین آقا اجاقش کوره ! هیچ کس باورش نمی شد و باز منو بردن دکتر . ده تا ...شایدم بیست تا دکتر بردن ! همشون گفتن ؛ بچه ام میشه . اون روزا اصلا فراموشم نمی شه ، بی بی خدیجه به زمین و آسمون فحش دنیا رو کشید و زد توی سرش . حسین آقا هم رفت و ریش گذاشت و این جوری قیافه اش که نکبت بود ، نکبت تر شد. خاله اش هم رفت دنبال جعفر رمال تا براش دعا بگیره .اما دعاهای جعفر رمال هم کارساز نشد که نشد !دیگه منم نا امید شدم و این جوری از حسین آقا بیشتر بدم اومد !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">یه روزی توی حیاط ، زیر نور خورشید نشسته بودم ، دلم گرفته بود . از چی ؟ یادم نیس! به آسمون که نگاه کردم دیدم ابرا دارن روی خورشید رو می گیرن. اول فکر کردم می خواد بارون بگیره، اما بارون رو چی به اومدن... اونم توی فصل تابستون ! بعد آروم . آروم خورشید رفت زیر ابرا . من همون روز خیلی ترسیدم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>! رفتم پیش مینا خانم ، زن همسایه مون ، بهش گفتم ؛ نگاه کن خورشید داره میره زیر ابرا ... میخواد بارون بگیره ...ها ! اونم یه نگاه به من و یه نگاه به آسمون انداخت و گفت ؛ خورشید داره گُر .گُر می سوزه کلثوم خانم، این حرفا کدومه !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من اون هیچی بهش نگفتم و اومدم خونه ، اما هر چی بعد از اون روز به آسمون نگاه کردم از خورشید خبری نبود که نبود. اما من <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>چه با " خورشید " و چه " بی خورشید " <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>هر چی بچه توی محله مون بود می شناختم، حتی بهتر از خودشون می دونستم که چه وقت به دنیا اومدن .کدوم ماه ؟ کدوم سال ؟ کدوم روز ؟ اما تا می اومدم از بچه ها با حسین آقا حرف بزنم ، اون خدا بیامرز تَرکه رو بر می داشت و خیس . خیس به تنم می کشید و کتکم می زد. فحشم می داد . بعد هم به بابا و مادرم فحش خار و مادر می داد و خوب که کتکم می زد با زور لباسام رو از تنم می کند و<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>زور . زورَکی با من می خوابید!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">بعد که کارش تموم میشد لباسام رو به طرفم پرت می کرد و می گفت ؛ بپوششون !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>لباسام رو که می پوشیدم بهم می گفت ؛ " حالا یه چایی واسه خوش دستیم درست کن ، مادر جنده " !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ شما چیکار می کردی ؟ گوش می دادی به حرفش ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کلثوم انگشت اشاره ی دست چپش رو می مالد روی چشم راستش .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ هیچی ! کاری نمی کردم ! به بدبختیام با این مرد فکر می کردم. حالا هر چی میرم پایین . میرم بالا. همه جا سیاهه ! از این قرص ها گرفته تا در و پنچره و دیوارها و خونه ها و کوچه ها ، حتی آدما هم سیاه شدن<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">وقتی سیاهی همه جا رو گرفت ، با خودش تموم بچه های محله رو هم برد. بعد کنار دَرِ همه ی خونه ها پُر شد از خُنچه های سیاه که روش یه عکس سیاه و سفید زده بودن و به دورش نوار سیاهی هم کشیده بودن .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">حالا هر روز یه خانمی آمپول به دست میاد این جا که لباسای سیاه به تن د اره . وقتی ازش می پرسم که واسه چی سیاه پوشیدی ، بهم می گه ؛ سفید پوشیدم . بهش میگم ؛ شوخی ات گرفته !حالا منو سیاه می کنی؟ اونم من ؟ منی که پشت ِ دست ِ سیاهی رو خوندم!بعد هم بهش گفتم ؛ تو هم سیاه شدی ! اما اون میگه؛ اگه بخوابم حالم بهتر می شه. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اما من که حالم بد نیس ! این دنیا حالش بد شده ، دیگه خورشید نداره !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کلثوم لحظه ایی ساکت می ماند و سپس انگشت اشاره اش<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>را به چشم چپش نزدیک می کند و کمی به انگشتش نگاه می کند و آن را روی پلک هایش می گذارد و می گوید :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ـ سیاهه ....سیاه ِ سیاه ! نه این جوری نمیشه چیزی رو دید ! </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اون روزی هم که مادرم برای همیشه رفت همه جا سیاه بود . همه سیاه پوشیده بودن و چای سیاه </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">می خوردن و حرفای سیاه می گفتن .هوا بوی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آب مونده رو می داد. بابام با دستاش روی سرش می زد و می گفت ؛ دیدی چه خاکی به سرم شد ! لباس سیاهش رو تنم کردم .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">من چیزی از حرفای بابام نمی فهمیدم. ملا تقی به بابام گفت ؛ زمین دلش وَرَم کرده . باید یه گودال بکنیم ! ملا تقی سر یه گودال وایستاده بود. توی گودال سیاه ِ سیاه بود !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">مادرم رو لای یه پارچه ی سیاه پیچیدن و گذاشتن توی اون گودال تاریک و سیاه . من همون روز بود که صدایی رو از ته گودال شنیدم که حرفای سیاه می گفت.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">چشمان کلثوم بار دیگر مملو از اشک شد و ادامه داد :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>سال هاست که چشام مث ِ این ستاره ها دنبال خورشید می گردن!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">لحظه ایی عمیقا به چشمانش نگاه کردم و نبضش را گرفتم که آرام می زد. او پلک هایش را روی هم گذاشت و سعی کرد نفس عمیقی بکشد. چیزی مثل کشیدن یک آه بلند از حنجره اش بیرون آمد و زیر لب زمزمه کرد : من خسته ام .من از این روزگار <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خسته ام. خیلی هم خسته ام !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">در چشمان کلثوم نوری نمانده بود نفس هایش بریده و بریده از گلو بیرون می آمد. حرارت تنش رو به پایین بود و وجودش از کرخی و گنگی گواهی می داد. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>دستم روی نبض دستش بود که کند می زد. اما چشم هایش اندکی باز بود و به<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>پنچره نگاه می کرد. آرام زیر لب گفت :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ــ باید "خورشید " همین جاها باشه . پشت این تاریکی ! </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">کلثوم به پنچره نگاه می کرد. لحظه ایی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شعاع نور خورشید در چشمانش درخشید .او لبخندی زد و همین طور که بی رمق<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>روی تخت دراز کشیده باقی مانده بود چند بار سعی کرد خودش را به طرف تابش نور بکشاند. اما بی فایده بود. در وجودش رمقی نمانده بود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">تابش نور خورشید آرام . آرام در اتاق پهنا گرفت. لحظه ایی بعد تمام نور پشت پلک های بسته ی کلثوم نشست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ساعت چهار بعد از ظهر روز شنبه جنازه ی زنی از اتاق 173 بخش بیمارستان روانی "شفا" وارد سردخانه ی بیمارستان شد. نامش کلثوم ملکیان بود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">از پشت میز مطبم برخاستم و پرونده ی درمان او را بستم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و به سوی پنچره ی اتاقم رفتم و به بیرون نگاهی انداختم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">خورشید در آسمان می درخشید. پرنده ها پرواز می کردند. گل ها شکفته و شاخه ها سبز بودند.عابرین از کوچه ها و خیابان ها عبور می کردند و زندگی در شکل عادی خودش در گذر بود .</span><span dir="ltr" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">زمستان 1370</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">ایران</span><span dir="ltr" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">* "بهجت " نام یکی از زندانیانی ست که در دوران اسارتم او را تجربه کردم. وضعیت و موقعیت او را در دفتر خاطرات زندانم "مصلوب" نوشته ام.اما هریک از این عزیزانم در دوران اسارتم این تقاضا را از من داشتند تا اگر رها شدم، زندگیشان را همان گونه که تجربه کرده ام و شنیده ام ، نوشته و از آن قصه ایی بیافرینم. اکنون که<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>سه سالی از رهایم می گذرد لحظه ایی فرا رسید تا آفریننده ی زندگی بهجت باشم.</span><span dir="ltr" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="font-size: 14pt; mso-bidi-language: FA;">اکنون کارکتر این قصه در ذهنم صاف و شفاف ، نشسته است .کارکتری که زندگی و سر نوشتش، در یک نقطه ی تلاقی او را در من آفرید و نه من او را !</span></div></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-12467221115283163402011-01-11T11:59:00.001+01:002011-01-11T11:59:30.478+01:00زن ، اسطوره ، قربانی یا قهرمان<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">امروزه اسطوره شناسی در رشته های مختلف علوم انسانی جای خود را گشوده و کابردهای مختلفی به جز محدوده ی تاریخ ادیان و مردم شناسی را به خود اختصاص داده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">به گونه ای که متخصصان تاریخ و جامعه شناسی برای آگاهی از وضعیت اجتماعی و نحوه ی اندیشه و حتی رسوم اجتماعی و قوانین حقوقی جوامع باستانی،هنگامی که سند مستندی از آن در دست نیست،لا به لای محتوای اسطوره های مانده از دوران مورد نظر جستجو می کنند و به حقایق شگرفی دست می یابند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">بخش عمده ی دانش "اسطوره شناسی" امروزه مرهون کشف گنجنیه ی عظیم یافته های "میانرودان" و دشت " شوش" در اوایل قرن بیستم است که الواح گلین حاوی اسطوره های بازنوشته به زبان های مختلف از تمدن های گوناگون این سر زمین باستانی که شاید بتوان گفت مادر تمدن بشری ست،پرده برداشته شده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اما اسطوره امروزه کاربرد وسیع دیگری نیز یافته است.این گستره در زمینه ی روان شناسی است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در پی پیدایش علم روان شناسی از صد سال پیش و نظرات روان شناسان نام آوری چون فروید و یونگ ونئومان و آدلر و فروم و دیگران در مورد اسطوره های باستانی و کارکرد آن در ذهنیت و میراث تاریخی ـ اجتماعی فرد و جامعه ،مطالعه در متون اسطوره ای ، جنبه های جدید و کاربردهای تازه ای یافته است. از جمله این که بسیاری از رفتارها و باورهای امروزین ما بازتاب میراث جمعی ـ تاریخی اسطوره های دور و دیر در سرزمینی است که ما در آن نسل در نسل زیسته و بالیده ایم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">...و یا باور به این که اسطوره ه هرگز نمی میرند بل که به دلایل گوناگون در فرایند تکامل اجتماعی، تغییر چهره داده و یا صورت مرئی خود را می پوشانند و از بخش آگاه ذهن به نا آگاه منتقل می شوند و چون خزانه و گنجینه ای در آن جاودانه می مانند و تنها در رفتاری فردی و جمعی آن هم به گونه ایی غیر مستقیم بازتاب می یابند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این نظریه نیز هنوز مطرح است که اعتقادات مذهبی به شکلی کامل تر از نظریه علمی ، روح انسان را منعکس می کند.زیرا نظریه علمی تنها معرف و مبین قسمتِ خود آگاهِ ضمیرِ انسان است حال آن که اعتقادات مذهبی جریان زنده ی ناخودآگاه را به صورت های مختلف در نیایش ها و آیین ها چنان که باید بیان می کند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">به عنوان نمونه : زمانی که روان شناسی تحلیلی از تصویر اولین بانوی کبیر که از نخستین مقدسات بشری است سخن می گوید به هیچ تصویر مشخص و خدابانوگان شناخته شده نظر ندارد ، بل که به آن تصویر درونی اشاره می کند که در روان انسان از آغاز حضورش در این جهان وجود داشته است و بازتاب نقشی از اصل مادینه ی هستی و قدرت لایزال مادر کبیر است که انسان هوشمند به نیروی مافوق آن از قدیمی ترین زمان حضور بر پهنه ی گیتی ایمان آورده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در راس مکاتب روان شناسی که برای شناخت انسان امروزی به اسطوره روی می آورد ، مکتب"یونگ" قرار دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">یونگ و پیروانش بیشترین بها را به سمبول های دیرینه و باستانی و حتی پیش تاریخ می دهند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">بنا بر نظریه ی یونگ و پیروان او ، اولین ساخته های هنری(پیکره) و نخستین تراوشات ذهنی (اسطوره) تحت تاثیر یک انرژی ِوادارکننده از ناآگاه به آگاه منتقل شده و در شکل و حجم "تصویر و پیکره" و بیان "اسطوره" وجهه ی ظهور یافته است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این ها(تصاویر،پیکره ها، اسطوره ها) مقدس بوده اند زیرا برای انسان باستانی نیروی مجذوب کننده و هولناک و سلطه گر و زندگی بخش داشته اند، و شاید به همین دلیل باشد که منسوب به نیروی الهی و آسمانی شده و نخستین باورهای مذهبی را پدید آورده اند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">با این مقدمه به سوی کهن الگوهایی می رویم که زنان را به خود اختصاص داده اند و یا به بیانی،هر یک از این کهن الگوها را در درون خود نهفته دارند. از این دریچه اما زنانی موفق در امورات شخصی و اجتماعی خود اند که توانسته باشند به شناخت درون خود و شخصیت های مختلفی که دارند دست یافته و آن ها را در جریان توانمندی های خویش<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>سوق داده وهدایت نمایند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">لازم به تاکید است که بهره مند بودن از گوناگونی شخصیت در فرد ، بسیار متفاوت و مغایر با بیماری اختلال شخصیت و یا چند هویّتی ست. به عبارتی در این مبحث ، سعی بر این شده است که از دریچه ی اسطوره شناسی به نقش پذیری و ایفاء آن در زنان پرداخته شود و نیروهای کارآمد آن بازشناسی و انرژی غیر فعال در شخصیت، فعال و کارآمد شوند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">لازم به ذکر است که در این مقاله<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>برای بازگشایی و گاه انگشت تاکید گزاردن بر نیروی فعال<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>روحی ـ روانی از اصطلاح "خدای بانو" استفاده می شود که بیشتر بر اقتدار و حاکمیت نیروی یا نیروهای روانی ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در گستره ی اجتماعی برای گروهی از زنان نقش های سنتی پر معنایند.برای برخی استقلال و دستیابی به اهداف اجتماعی ـ فرهنگی رضایت آمیز است ،برخی نیز در پی تجربیات تازه همواره روابط و نوع فعالیت هاشان را تغییر می دهند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در این میان نیز زنانی یافت می شوند که با خلوت گزینی (عرفان) رضایت خاطر می یابند. حال آن چه رضایت و خشنودی برخی از زنان را فراهم می آورد ممکن است برای گروهی دیگر بی معنا باشد که البته <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>این به نوع "خدای بانوی " فعال درون بستگی دارد. علاوه بر این در هر زنی مجموعه ای از این خدای بانوان همزمان با هم عمل می کنند و اگر زن شخصیتی پیچیده تر داشته باشد،احتمالا تعداد خدای ـ بانوان فعال درونش بیشتر است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از سویی دیگر اما شناخت "خدابانوان" موجب درک زنان از خود و نیز روابط شان با مردان و زنان دیگر، والدین و فرزندان شان می شود. این الگوهای رفتاری "خدای بانوان" هم چنین وسیله ی فهمِ انگیزه ها( حتی اجبارهای درونی) اظطراب ها و رضایت مندی های زنانه را فراهم می سازد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این شناخت برای مردان نیز سودمند است. مردانی که می خواهند درک بهتری از زنان داشته باشند ، می توانند با استفاده از الگوهای "خدای بانوان" به وجود نمونه های مختلف زنان و نیز نحوه ی انتظارات خویش از آن ها پی ببرند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این الگوها هم چنین به مردان در درک متناقض رفتار زنان ِ چند شخصیتی یاری می رساند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">لازم به تذکر است که صفت ِچند شخصیتی را نباید با چند رویه بودن در اصطلاحات عامیانه همگن و مشابه پنداشت. زیرا در درون هر انسانی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>حضور شخصیتی ها موجود است .تفاوت در این میان، فعال بودن یکی از شخصیت ها نسبت به دیگرشخصیت های نهفته و غیر فعال است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">شناخت "خدای بانوان"برای اشخاص دست اندر کار در امور روان درمانی نیز مفید است. با این آگاهی به بینشی بالینی در زمینه تضادهای روانی و شخصیتی مراجعه کنندگان خود می توان دست یافت و از سویی قادر به درک تفاوت های شخصیتی آنان شد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">شناخت من از زنان بیشتر در گرو کار حرفه ایم حاصل گردید و هم چنین شناختم از زن، و از نقش های زنانه ام در مقام دختر،همسر و مادر نشات گرفت. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این دریافت اما حاصل تجربه ی دیگری نیز هست که بازمی گردد به سال های گذشته نوجوانی و جوانی ام.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">با مطالعه آزاد در پی نقبی برای شناخت خود و دیگر انسان ها بر آمدم و کتاب های زیادی را در این زمینه (شناخت کهن الگوها در درون زن) <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مطالعه کردم و دریافتم که پوچی و نارضایتی نسلی از زنان که همواره برای دیگران و به خاطر دیگران زندگی می کردند،باعث و منشا افسردگی در آنان است.از سویی مشکل هویت را که بازدارنده ی رشد شخصیت بود،عامل اصلی این ناخشنودی دریافتم.اما با مرور نظرات دیگر نظریه پردازان این مهم را نمی توانستم مد نظر نیاورم که به زنان ،خاصه زنان ایرانی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>فرصت پذیرفتن و ارضای نیازهای اولیه خود ـ نیازهایی که به موجب<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن بانی و باعث رشد و تکامل نیروهای بالقوه انسانیشان می انجامد ـ را نمی دهد<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و از سویی این معضل به<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>بحران موجود دامن می زند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">پس از این تجربه اثر دیگری مرا در پی آن داشت تا با شناخت و مرور کهن الگوها به نقش زنان<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و درک مستقیم آن ها برآیم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">خانم شینوا بولن در اثر خود به نام روان شناسی زنان و کهن الگوها، بر این باور است<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>که بینشی دوگانه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و دو بعدی در روان شناسی زنان موجود هست. بر این اصل هر زنی از موهبت هایی "خدا بانو داده" برخودار است که باید آن ها را بشناسد و پذیرای آن باشد.اما دراین میان کمبودهایی نیز هست که با فعال سازی کهن الگوهای دیگر در زن نمایان می شوند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این نویسنده به سه دسته از گروه اسطوره ایی زنان توجه داشته است و یا بهتر است گفت اسطوره های زنانه را به سه دسته نقسیم نموده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">نخست اسطوره ی سایکی ( اسطوره ایی ست که به روابط اجتماعی و فرهنگی و گاه سیاسی اهمیت قائل است)</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">دوم اسطوره هایی مانع ناپذیر (اسطوره هایی اند که در مقابله با موانع و وظایف زندگی نه تنها دچار یاس و نتوانی نمی شوند،بل که نیروی مبارزه طلبانه دارند)</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">سومین اسطوره اما مخلوطی از دو دسته ذکر شده است که همه را در درون خود دارند، با این تفاوت که "سیب طلایی" را همواره از آن خود می سازد.(توضیح سیب طلایی در سطور بعدی داده خواهد شد.)</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; mso-outline-level: 1; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">لازم به ذکر است که هریک از این سه دسته ی نام برده شده دارای ویژگی های مربوط و منسوب به خودند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">گروه نخست خدای بانوان باکره اند که عبارتند از : آرتیمیس ، آتنا ، هِستیا. ( لازم به تذکر است که واژه ی باکره در این مُقال به معنای عامیانه و سنتی آن بکار برده نمی شود بل که در معنای دست نایافتنی قلمداد می گردد و باری شخصیتی ـ روانی دارد.)</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این خدای بانوان مظهر ویژگی های استقلال و خود بسندگی در زنانند. در مقابل عشق و عاشقی مصونیت از خود نشان می دهند.دلبستگی های عاطفی آن ها را از پی گیری آن چه برایشان مهم است باز نمی دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این گروه از خدای بانوان قربانی نشده ،زجر هم نمی کشند.آنان بیانگر نیاز زنان به خود مختاریند و نیز مظهر تواناییشان در تمرکز بخشیدن به هوشیاری بر آن چه که برایشان پر معناست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">"آرتیمیس" و "آتنا" جلوه ی آرمانگرایی و تفکر منطقی هستند و همین ویژگی از آن ها کهن نمونه هایی هدفمند می آفریند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">"هستیا" کهن الگویی از همین گروه است که توجه خود را به درون<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و دریافت های زنانه ی خویش معطوف می دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این کهن الگو،نمونه ی زنانی ست که فعالانه اهداف خویش را دنبال می کنند و آن ها را گسترش می دهند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در این گروه آن چه کمبود است،توجه به بیرون و گرایش به روابط عاطفی ست.خاصه زناشویی و ایفای نقش مادری.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">گروه دوم،خدای بانوان آسیب پذیراند. یعنی هرا ، دیمیتر،پُرسِفون. این دسته از خدای ـ بانوان گروهی اند که نقش های سنتی را به راحتی پذیرا می شوند و نسبت به جنبه های اجتماعی و فرهنگی خویش کاملا بیگنه و گاه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به دلیل ضعف های درونی از آن سر بازمی زنند.به نحوی که هویت و سلامتی اشان مشروط به رابطه ای اساسی وسنتی در زندگی اشان است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این گروه تجلی نیاز زنان به پیوند و ارتباط اند واز آن جا که دائما در حال هماهنگ کردن خود با دیگرانند،آسیب پذیر می گردند، هم چنین مظهر نقش سنتی زنان،یعنی همسر،مادر و دختر هستند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">"هرا"،"دیمیتر"،"پرسفون" و"آفرودیت"* جز این گروه از خدای بانوان ند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">حال با حضور این هفت خدای بانو (چه فعال و چه غیر فعال) در درون شخصیت زنان ،این سوال مطرح می شود که چگونه می توان به بر انگیختن خدای بانوان دیگر در درون خویش دست یافت و سیب طلایی را از آن خود نمود؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">نخستین گام، شناخت خدای بانوی فعال در درون است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">دومین گام، براانگیختن خدای بانوی نافعال است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">شاید با طرح مثالی این مهم <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>تا حدودی روشن می شود:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">دختر جوانی را در نظر بگیرید که دوران بلوغش را می گذراند و به راحتی به دام عشق و دلباختگی می افتد و تجربه ی جنسی را زود آغاز می نماید.( در ابن زمان در درون او خدای بانوی آفرودیت و هرا فعال اند.)</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">او در این مرحله تحت نفوذ خدای بانوی آفرودیت قرار دارد، یعنی خدای عشق و تمنای تن و وصلت و باروری.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اکنون برای حفظ وجود خویش و آسیب پذیری اش ناچار است تا خدای بانوی آرتیمس را در خود فعال سازد .یعنی در پیِ برآورده نمودنِ استقلال هایِ بیرونی و مادی خویش برآید.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این دختر اما در دوران اواخر کودکی و اوایل نوجوانی خصوصیت عمده ی دیگری هم داشته ،این که دائما با عروسک ها یش بازی می کرده و اکنون کلکسیون کاملی به یادگار از آن ها دارد.در آن مرحله از دوران کودکی خدای بانوی دیمیتر در حال شکوفایی و سایه اندازی بر روان<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و روح او بوده است و تا کنون نیز به نقش آفرینی در او پرداخته و به یاری خدای بانوی آتنا در او نقش های سنتی را پرورش داده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این دوگام از سوی فرد برای دستیابی به خدای بانوی درون است اما موانع و معیارهای بیرونی دیگری نیز وجود دارد که مانع و یا ضامن حضور خدای بانو در درون زن می گردد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">استعدادهای موروثی یکی از این موانع و مواضع است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">کودکان با استعدادهای ذاتی و نهفته ایی به دنیا می آیند.این ویژگی ها ممکن ست<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با بعضی از کهن نمونه ها بیش از کهن نمونه های دیگر همگونی از خود نشان دهد که با توجه به آن ها می توان<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>حدس زد با کدام خدابانو همزیستی دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">مثلا دختر کوچک و مطیعی که از فرامین مادرش با روی خوش استقبال می کند با دختر بچه دیگری که شیفته محیط اطرافش است،همان قدر فرق دارد که خدای بانوی پُرسفون با <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خدای بانوی آرتیمیس.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">محیط خانوادگی نقطه ی عطف دیگری برای فعال شدن و یا عدم فعال نمودن خدای بانوان است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">انتظارات خانواد از کودک بعضی از خدابانوان را تشویق می کند و برخی را سرکوب.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اگر والدین از دخترشان انتظار داشته باشند که خوب و مطیع و سر به زیر و یاور والدین باشد، آن گاه کیفیت های پُرسفونی و دیمیتری را در او تقویت کرده اند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">دختری که از خواسته های خودآگاه است و انتظار دارد از امتیازات همسان با برادرش برخوردار شود، که در این صورت خودخواه و یا خودسر قلمداد گردد، فقط با آرتیمیسِ کوشای درونش برابری می کند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">انتظارات والدین و الگوهای ذاتی ناشی از خدای بانوان وجود کودک ، بر یکدیگر تاثیری متقابل دارند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اگر پدر و مادر خدای بانوی پدیدار در دختر خویش را نپسندند ، البته در احساسات واقعی او تغییری داده نمی شود ، اما دختر می آموزد که نباید رفتاری طبیعی داشته باشد وبدین ترتیب به حرمت ذات او لطمه وارد می آید.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">فرهنگ نیز عامل دیگری ست بر تحرک و شکوفایی خدای بانوان در زنان و یا عدم آن.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">فرهنگ با تجویز نقش برای زنان، کدام خدای بانو را حمایت می کند؟ قالب های رفتاری زنان را با کدام خدای بانو رقم می زنند؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">جوامع مرد سالار یا همان پدر سالار،نقش های پذیرفته شده برای زنان غالبا بر دوشیزه بودن "پُرسفون"،همسر بودن"هِرا"، و مادر بودن"دِیمیتِر" است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">"آفرودیت" یا همان ونوس یونانی به " زن هرزه" ، "زن سلیطه" ، "زن اغواگر" ملقب می گردد،که این خود بیانگر تحریف و بی اعتبار نمودن حس ِ زنانگی و جنسیت در زنان است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">خاصه اما در فرهنگ های پدر سالارانه، جنگ و ستیز بر سر خدای بانوی آرتیمس است و آفرودیت است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">هرگونه استقلال درونی و بیرونی، بازنمایاندن ظرایف و خصوصیات زنانه، با حضور این دو خدای بانو در زنان ، از سوی جامعه و فرهنگ مرد سالار زدود و محو می گردد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">بینش و تفکر پدر سالاری تنها به آیین و یا مکان خاصی منتهی نمی شود،بل که در همه جای جهان،می تون اثری از این عقیده را یافت.1 </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">برای مثال،سنت بستن پاهای زنان در چین باستان حاکی از آن بود که زنان به دلیل نقص جسمی و محدودیت های روانی اجازه رشد و استقلال نمی یافتند. از سوی اما این نماد فرهنگی ناشی از نگرش تصاحب و مالکیت نیز دانست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">تحت چنین شرایطی،بعضی از خدای بانوان فقط در اسطوره ها هستی داشتند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">ماکسین هونگ کینکسیون در کتاب خود تحت عنوان" زن مبارز" در باره ی بی حرمتی و حقیر شمردن زنان چینی که تا امروز نیز ادامه دارد مطالبی نوشته است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">او برای مقایسه از زن قهرمان مبارزی که در اسطوره ای چینی آورده شده صحبت می کند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">بر اساس این اسطوره ، خدابانویی که در زندگی واقعی نمودی پیدا نمی کند ، از طریق افسانه ها ، اسطوره ، رویاهای زنانه راه بیان خود را می یابد.2</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زندگی زنان به واسطه ی نقش های تجویز شده و انگاره های دلخواه از سوی مردان شکل می گیرد. این قالب ها تعدادی از خدای بانوان را به برخی دیگر ترجیح می دهند. آن خدای بانوانی که کارایی بیشتر برای زنان دارند ، حذف و مطرود قلمداد می شود و برعکس،آن دسته از خدای بانوانی که در خدمت مردان قرار می گیرد مورد پذیرش و مرجوعیت از سوی مردان محسوب می گردند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">"آرتیمس" را می توان شهبانوی گروه اول اسطوره های روانی زنان نام نهاد.زیرا در درون خود دو خدای بانو دیگر را نهفته دارد و به سادگی در فعالیت و یا عدم آن بر خود تواناست.این توانمندی خاصه سرچشم گرفته از درون ِخود نگرِ آرتیمیس است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این خدای بانو نماینده و هسته ی دو خدای بانو دیگر یعنی هستیا و آتناست که جنبه های استقلال،فعالیت و رابطه گریزی در روان زنان است. زنانی که این خدای بانو را در درون خویش نهفته و فعال دارند،زنانی اند برون گرا و نائل به اهداف خویش. از سوی نیز بیانگر انگیزه های درونی برای رشد و تخقق استعدادها، پیگیری علایق، حل مشکلات، رقابت با دیگران ، بیان خویش از طریق سخنوری و یا اشکال دیگر هنری ، مدیریت امور زندگی و نیز هدایت اندیش و تفکر به کار می آیند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">هر زنی که در زندگی خواهان فضایی برای خویشتن است با طبیعت احساس همگونی می کند ، از درک ساختار اشیا لذت می برد و یا این که از خلوت با خویش احساس رضایت می کند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">جنبه ی باکر ی این خدای بانو اشاره به بخشی از روان زن دارد که تحت سلطه و تملک مردان در نمی آید ، از مردان و تاییدشان بی نیاز است و موجودیتی به کمال جدا از مرد و از آنِ خود دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زندگی در لوای کهن نمونه های باکره به مفهوم آن است که بخش قابل ملاحظه ای از روان زن ، بکر و دست نخورد باقی می ماند ، نه این که از لحاظ جسمی و به معنای واقعی کلمه سنتی باکره باشند.3</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اگر یکی از خدای بانوان باکره ـآرتیمیس،آتنا،هستیا ـ کهن الگوهای مسلط بر روان زن باشند ، زن با خویشتن خویش یگانه است و بخش مهمی از روانش متعلق به هیچ مردی نیست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">نیاز به پیگیری ارزش های درون،انگیزه زنی است که با خود احساس یگانگی می کند با بی اعتنایی به قضاوت دیگران،او کاری را انجام می دهد که برایش اهمیت دارد و رضایت خاطرش را فراهم می سازد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">از دید روان شناختی،خدابانوی باکره آن بخش از روان زن است که هم از انتظارات اجتماعی و فرهنگی مرد سالارانه در باب چگونه بودن زن و هم از قضاوت های مردِ زندگی خود مصون مانده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این دسته از خدای بانوان از هوشیاری ویژه ایی برخوردارند.آن ها قادرند هوشیاری خود را بر امری که برایشان اهمیت دارد،متمرکز سازند و در مشغولیات خود غرق شوند و در عین حال هر آن چه را که از حوزه ی تمرکزشان خارج است و یا ربطی به هدف نهایی شان ندارند،نادیده بینگارند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">شعار بزرگ زنانی که این خدای بانو را در درون خود دارند این است:"من از عهده ی زندگی خودم بر می آیم." </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این شعار بیانگر خصوصیات زنی ست که با حضور این خدای بانو (آرتیمیس) در درون خویش با اطمینان خاطر و روحی آزاده عمل می کند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این کهن الگو به زن قدرت می بخشد تا مستقل از وجود مرد به کمال هستی دست یابد و بی نیاز از تایید او در جهت علایق و خواسته های خویش گام بردارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">هویت و حس ارزشمندی او مبتنی بر شخصیت و اعمالش است،نه بر این اصل که آیا ازدواج کرده و یا همسر کیست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">پافشاری چنین زنی برای استفاده از نام فامیل خویش نشان دهنده ی خصوصیت آرتیمیسی اوست،خدای بانوی باکره ایی که بر استقلال و جدایی از مرد تاکید دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">آرتیمیس اما بیانگر جنبش زنان چون نیل به هدف، توانایی، رهایی از قید مردان و داوری هاشان و حمایت از زنان ناتوان و کودکان نیز هست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زن آرتیمیسی در مسیر حرفه ای که برایش ارزش درونی دارد،تلاش می کند. رقابت او را بر می انگیزد و مخالفت او را از کار باز نمی دارد. از آن جا که زن آرتیمیسی غیر سنتی ست ، کشمکش با خود و تضاد با دیگران در او بالا می گیرد و باعث موانعی بر سر راه <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و تلاش هایش می شود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زن آرتیمیسی معمولا خود را با مردان برابر می داند، در موقعیت های متفاوت با مردان رقابت می کند و نقش از پیش تعیین شده خود را در جامعه غیر طبیعی می انگارد. پنهان کردن توانایی هایش با این شعار که "اجازه نده مرد بداند چقدر با هوشی" و یا "بگذار مرد برنده شود" با طبیعت آرتیمیس ناسازگار است!</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در عشق و تشکیل خانواده او از مردانی که اصرار دارند کانون توجه زن باشند، پرهیز می کند و از نقش ضعیفه در برابر مردان بیزار است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">انگیزه ی همزادی در این میان علت اصلی کشش مرد و زن نسبت به یکدیگر است.خاصه اگر زن خدای بانوی آرتیمس باشد مرد جذب همتای مادینه ی خود می شود و شریکی می یابد که با او احساس راحتی می کند، همراهی که در مبارزه زندگی در کنارش خواهد بود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">مردانی که خصوصیات تکامل نیافته خویش را در زنان آرتیمیسی پیدا می کنند،مجذوب قدرت اراده و روح آزاده شان می شوند،آن ها به خاطر همان خصوصیاتی که معمولا"غیر زنانه" انگاشته می شود، مورد ستایش قرار می گیرند و زیبایشان را در توانایی هایشان می بینند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">نقطه ی ضعف و یا نیروی ناکارآمد در این دسته از زنان عدم تقویت و یا دستیابی به خدای بانوی " هرا" است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">به عبارتی زمانی زنان ِ آرتیمیسی می تواند با درون خویش و محیطشان ایجاد تعادل نمایند و در زندگی موفق باشند که بتواند حضور این خدابانو را در خویش قوت ببخشند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">خدای بانوان مقابل این دسته،خدای بانوان آسیب پذیرند.شهبانوی این دسته از خدایان "هرا"ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زنانی که با این سه خدابانو احساس یگانگی می کنند و از هوشیاری پراکنده بر خوردارند،مستعد قربانی شدن هستند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">هر یک از خدابانوان آسیب پذیر در اسطوره های خود از سه مرحله زندگی گذر می کنند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">نخست:مرحله ی شادمانی و رضایت خاطر.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">دوم: مرحله ایی که مورد ستم و تعدی قرار می گیرند و به روان پریشی دچار می شوند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">سوم:مرحله ایی بازیابی و دگرگونی خویشتن.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">هریک از این مراحل نمودار مرحله ی واقعی اغلب زنان است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">کهن نمونه هرا نمودار توانایی در ایجاد پیوند،وفاداری به عهد و پیمان های سنتی، استقامت در رنج و بدبختی ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در زنی که <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>خدای بانو "هرا" <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نیروی انگیزش است،پیمان و تعهد مشروط و مقید به چیزی نیست. ازدواج برایش پیوندی جاودانه است،چه در خوشی و چه در ناخوشی.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">شاید بتوان گفت بدون وجود "هرا" در زن ، روابط کوتاه مدت خواهند بود و در برخورد با مشکلات و یا پس از گذشت افسونِ اولیه قطع می شود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این گونه از زنان صرفا ازدواج می کنند تا عملی را بر اساس عرف عموم و نیاز جمعی انجام داده باشند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">به عبارتی در پیوند ِ زناشویی رابطه ایی دو جانبه وجود ندارد. اما آن ها از آن جا که توانایی فوق العاده ایی در وفق دادن خود با محیط و شرایط زندگی اشان دارند کمتر شریک زندگیشان از این پیوند یک جانبه بویی می برد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در واقع معنویت زناشویی برای دست یافتن به سه مقصود است:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">1ـ رضایت درون از همسروار بودن.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">2 ـ تایید پیوند ازدواج از دیدگاه عموم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">3 ـ جنبه عرفانی و والای گرایش به سوی یگانگی و وحدت وجود که از طریق کهن نمونه زناشویی تجلی می یابد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زن هرایی امروزه به سهولت قابل شناسایی است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">او از همان لحظه ی نخست ازدواج در عطش تغیییر نامش ذوق و شوق دارد و از این که نام فامیلی اش تحت نفوذ نام مردش قرار می گیرد بر خود می بالد.گویی صاحب نام و هویت جدیدی می شود.در نتیجه خوشبختی و شادمانی زن "هرایی" مشروط به سه عامل است:</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">1ـ وفاداری شوهر.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">2ـ درجه احترامش به زناشویی .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">3 ـ حس قدر دانی از او در مقام همسری. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">برای زن هرایی پیگیری حرفه هم چون تحصیلات دانشگاهی و آکادمیکی جایگاه ثانویه دارد. مگر به اجبار و برای دستیابی به پایگاه مادی بنا به رضایت همسر که خاصه باز نیز در جهت رضایتمند نمودن جفت خویش است و نه برانگیخته از انگیزه های شخصی و روحی .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با حضور نیرومند هرا در روان زن ، کار و حرفه در هر موقعیت شغلی و تحصیلی و یا مقام و منزلتی که باشد ، بخش اصلی زندگیش را تشکیل نمی دهد. حتی اگر در موقعیت انتخاب شغل یا ادامه تحصیل قرار بگیرد و در آن نیز موفق باشد، باز از آن رو که ازدواج نکرده و در پناه نام مردی قرار نگرفته است<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>احساس کمبود و در درجات بالاتر زبونی می کند. در صورتی که ازدواج کرده باشد نیز خواست و امیال همسرش بر نیازهای درونی او تقدم دارد. شاید بتوان چنین ارزیابی کرد که شغل اصلی او در حقیقت زناشویی است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زن هرایی چندان تمایلی ندارد که با زنان دیگر دوستی و همزیستی داشته باشد و چنان چه این مباشات برقرار گردد زمانی ست که ازدواج کرده و زنان مزدوج را به دیده ی نیمی از یک زوج می نگرند.به عبارتی او زنان بدون مردان را به حساب نمی آورد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">از روابطش با مرد خود نیز فقط در پی کسب انتظار رضایت و خرسندی اوست. در نتیجه امیال جنسی او نیز منوط و مربوط به نیاز همسرش تلقی و گاه معنا می شود. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این گونه زنان از ایجاد هیجان و تحریک نمودن قوای عاطفی ـ جنسی مرد خود بی بهره اند. اگر چه همسرشان با آن ها رابطه ی جنسی برقرار می کند اما این رابطه اغلب و یا همواره یک سویه و از طرف مرد است تا این که دو سویه و گاه حتی آغازگر ماجرا باشند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">پیوند زناشویی اساسا برایشان مقدس است و از آن جا که به رابطه ی جنسی به عنوان یکی از وظایف زناشویی می نگرند، برآورده شدن غرایز و احساسات را برای خود همواره نادیده می گیرند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>این گونه زنان معمولا صاحب فرزند می شوند اما این کار نیز جزء وضایف زناشویی قلمداد می گردد.اما خودشان چندان غریزه ی مادری ندارند. از شرکت در فعالیت های کودکانشان لذتی نمی برند و همواره سعی بر این دارند تا کودکان خود را مشغول به چیز یا فرد دیگری نمایند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">شاید اغراق آمیز باشد چنین ارزیابی نمود که فرزندان زن ِ هرایی در حکم رقیبان عشقی او و موانعی در سر رابطه با همسرشان هستند. اما این اغراق در خصوص زنانی که کهن الگوی فعال درونشان خدای بانوی "هرا" است صدق می کند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">میانسالی این گونه از زنان وخیم ترین و در عین حال سخت ترین مراحل دوران زندگیشان است. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زنان هرایی در این دوران دچار بحران های شدید روحی و عاطفی قرار می شوند و حس ِ نا کارآمدی در آن ها رو به فزونی می رود. به گونه ایی که<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>نمی تواند به راحتی دوران میانسالی راپشت سر بگذرد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">یکی از این دلائل ضعیف بودن و پرورش ندادن قدرت های فیزیکی و جنسی و عاطفی ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این گونه از زنان که به ندرت از کلمات و واژگان عاشقانه در برابر همسر خویش سود جسته و حتی از شگردهای زنانگی و جنسی نیز بی بهره بوده اند ، در دوران میانسالی بدل به ماشین اتوماتیکی می شوند که فقط به امورات تکراری و یکنواخت زندگی می پردازند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در نتیجه این روحیه باعث سردشدن و یکنواختی در رابطه ی زناشویی می شود به گونه ایی که کم و بیش دو زوج ، یکدیگر را در برابر هم خنثی حس می کنند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">مرد که تا گذشته بر اساس نیاز و غرایز جنسی به سوی زن می رفت ، در این مرحله از دوران زندگی نیازمند عواطف توامان با حس غریزی روبرو می شود. زن هرایی نیز به جهت رسیدن به میانسالی و پرورش ندادن قوای جنسی و عاطفی بی بهره از بر آورده نمودن این نیاز در برابر همسر خویش قرار می گیرد.بدین ترتیب فقدان این نیرو در میانسالی باعث رنج بسیار هر دو نفر است و شاید بتوان گفت که همین احساس ِرنج ، به بیدار شدن دیگر خدابانوان درون او یاری می رساند. این فعال شدن همواره در شرایط آگاهی و نیاز صورت می پذیرد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شوهر زن ِهرایی در این مرحله است که متوجه می شود که همسرش همان زنی نیست که او درآرزویش بوده است! کیفیت زندگی جنسیشان سابق بر این بهتر بوده است و علایق و کار و دلبستگی های همسرش بیش از این بوده که خود را فقط بر وفق مراد او بگرداند. این کیفیت که روزی از سوی مرد دلخواه جلوه می کرد اکنون به عنوان یک مُعضل در رابطه اشان قرار می گیرد.شاید علت ِ احساس و دریافت این معضل همگنی و توافق بیش از حد در تمام امورات و موضوعات <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با یکدیگر باشد. به عبارتی یکنواختی و یک شکلی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و یک فرمی زن ِهرایی <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مانع ازبه آمدن وجود یک رابطه ی هیجان آمیز روحی می شود. این معضل اغلب مردانی را که با زن ِ هرایی رابطه و یا نسبتی دارند به سوی زن دیگری می کشاند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">از این روست که چنین خصوصیات زنانه ای را که خدای بانوی هرا بر آن حاکمیت و فعالیت دارد، به زن نارو خورده <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>اطلاق داده می شود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">برای زن ِ هرایی طول و دوام دوران زندگی زناشویی اهمیت دارد نه کیفیت آن. زندگی زناشویی برای او در کهنسالی بدل به یک امر مقدس ِ کمال یافته می شود و حذف غرایز جنسی در این دوران به تقدس زندگی زناشویی می افزاید.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این کهن الگو می تواند زنان را سرکوب کند و یا خود سرکوبگر شوند.4</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">بدین معنا که : این الگو توان رویارویی با موانع را نداده، ستایشگر وضع بی چون و چرای موجود است . </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">مثالی بیاوریم :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">دختر ازدواج نکرده که کهن الگوی هرایی را در خود داراست با عدم ازدواج،خود را ناقض و زبون و ذلیل می پندارد . زن هرایی ازدواج کرده که در این امرِ زناشویی ناموفق بوده تن به هر ذلتی می دهد تا زندگی زناشویی و ادامه ی آن را مهیا نماید. نشانه مشخص چنین زنانی ، شعار همانا زن مطیع ، زن پارساست و یا زن فرمانبر، زن پارسا ست، می باشد.با ادامه چنین شرایط و رابطه ایی او به زنی عیب جو<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و ناراضی بدل می شود که همواره از دست همسر خود دلحور است اما برای بهبودی دلحوری خویش گامی برنمی دارد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">خدای بانوی هرا و یا زن هرایی بیش از هر چیز مستعد رنج و محنت است و نیز بیش از هر الگوی شخصیتی زنانه کینه توز و حسود است و به انهدام گرایش بیشتری دارد.شعار " مرگ خوب است فقط برای همسایه " وِرد زبان اوست .</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زنان هرایی غالبا دیگر زنان را به قضاوت می کشند و سپس با طرد آن ها به تنبیه اشان می پردازند. آنان گاه قوای منفی خویش را در سرکوب زنان زنان دیگر متمرکز می نمایند و با اهرم ها ی اتورتیه در فرهنگ به مقابله با این گروه از زنان می پردازند. نمونه ی چنین زنانی در فرهنگ و جامعه فعلی ایران ( پاسداران زن ) هویداست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">این نمونه ایی بیمارگونه از جنبه ی ویرانگر زن هرایی ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در این دسته و گروه از خدای بانوان ، خدا بانوی پُرسِفون است که همواره و همیشه در نهاد هر زنی هست و هرزگاه سر از بسترِ خوابِ درون برمی دارد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">پرسفون را رُومیان به پُروسُرپینا و یا <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>کُورا مشهور است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">روان کاو برجسته یونگی، خانم استر هاردینگ ، در کتاب خود تحت عنوان " راه همه زنان " را با توصیف نمونه شخصیتی زنی آغاز می کند که " همه چیز برای همه ی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>مردان " است ! این شخصیت " زن انیمایی " است 5</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در این اثر نویسنده توضیح می دهد که " زن آنیمایی" را دریافت می کند و نا آگاهانه خود را با آن وفق می دهد. هاردینگ به بیانی دیگر او را چنین توصیف می کند:"این زن به کریستالی می ماند که بی اراده می چرخد و با هر چرخشش صورتی از خود را به نمایش می گذارد و این صورت همیشه بازتاب آنیمای مردی ست که به آن خیره شده است "</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">سیرت ِ پذیرای ِ زن ِ پرسفونی از او شخصیتی سازشکار می سازد، شخصیتی که در مقابل توقع دیگران مقاومت نشان نمی دهد و به بوقلمونی می ماند که هر لحظه به خاطر انتظارت نزدیکان رنگ عوض می کند. این خصوصیت او را مستعد شخصیت " زن آنیمایی " می کندبه طوری که ناخودآگاه با آن چه که مردش از او توقع دارد یکسان می شود. مثلا در رابطه با یک مرد که به ورزش فوتبال علاقه مند است، به فوتبال علاقه مند می شود . در رابطه ی بعدی اگر مردی به نواختن پیانوعلاقمند است، به نوای پیانو علاقمند می شوند و غیره ...</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">نا آگاهی زن پرسفونی به جذبه ی جنسی و حسی خود ناشی از کمی سن و یا فقدان تجربه جنسی نیست. تا زمانی که روح و روانش کور و نابالغ باقی می مان، جنسیتش بیدار نمی شود، گر چه خواهان کشش مردان به سوی خود است، اما خودش دارای شور جنسی نیست و احتمالا هم به اوج جنسی نمی رسد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زن آرمانی در فرهنگ ژاپن حتی بیش از زن آرمانی ایرانی به پرسفون شباهت دارد. او زنی آرام ، مطیع، فرمانبر، خاموش، پر ملاحظه است و آموخته که همواره در برابر خوشی و ناخوشی سکوت کند و از خود واکنشی نشان ندهد ، خاصه اما در برابر ناملایمت های روحی ـ جنسی ـ جسمی !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">او همواره در پس پرده و ماجرا قرار دارد. آماده و گوش به فرمان است</span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr" lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span dir="ltr"></span><span dir="ltr"></span> </span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">و راضی به سرنوشت محتوم خویش !</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">پذیرا بودن کهن نمونه پرسفون،کیفیتی ست که بسیاری از زنان باید آن را در خود پرورش دهند. این امر به ویژه در مورد زنان آتنایی و آرتیمیسی صادق است. زیرا آن ها عادت کرده اند هدف خود را شناسایی و برای رسیدن به آن قاصعانه عمل کنند. بنابراین در وضعیتی که نمی دانند چه هنگام و چگونه باید اقدام کرد و یا زمانی که اولویتها نامشخصند، با مشکل روبرو می شوند در این شرایط باید برباری پرسفونی را فراگرفته،اجازه دهند شرایط به موقع خود تغییر کند و عواطف نیز در فرصت مناسب به وضوح و روشنایی دست یابد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">توانایی و استعداد پرسفونی در انعطاف پذیری و سازگاری ( که زیادی آن دردسر ایجاد می کند) نیز خصوصیتی است که زنان هرایی و دیمیتری نیاز به پرورش آن دارند تا زندانی انتظارات خویش نشوند( هرا) وخود را داناتر از دیگران تلقی نکنند. (دیمیتر)</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اولین گام در راه پرورش پرسفون،ارزش نهادن به صفت پذیرا بودن است. با گوش فرا دادن به صحبت های دیگران و تلاش برای انطباق یا نقطه نظراتشان و نیز با پرهیز از قضاوت و تعصب ورزی، می توان هوشیارانه ذهنیتی پذیرا و انعطاف پذیر نسبت به دیگران را در خود پروراند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">به همین منوال می توان نسبت به روان خود ذهنیتی پذیرا داشت. اولین گام ضروری،مهربانی با خویشتن است (به جای صبر و انتقاد از خود) ، به ویژه د دورانی که زن احساس بی حوصلگی می کند.بسیاری از زنان دریافته اند که دوران رکود و بی حوصلگی احتمالا فرصتی است تا در پی آن موجی از حرکت و فعالیت بروز کند، به شرطی که آن ها این دوران را به عنوان مرحله ای طبیعی از زندگی پذیرفته ، از آن نادم و شرمسار نباشند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">با این تفاضیل اکنون باید دریافت که وقتی کشمکشی سخت در درون زن برپاست ، " خود" قادر به سروسامان دادن امور نیست و در نتیجه جریان منظمی وجود ندارد. هیاهویی از فریادها و نداهای درون برپا می شود، گویی هر خدابانو نیازهای خود را با فریاد به گوش دیگران می رساند ، اضطرابی درونی اوج می گیرد و " خود " دیگر حتی قادر به تشخیص خواست این فریادها نیست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اگر در درون زن تعدادی خدابانو همزمان با هم نفوذ داشته باشند ، او خود را "زن<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>چند شخصیتی " قلمداد می کند. این به بدین معناست که در درون شخصیت چند نیرو موثر باهم در عمل اند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اگر در شخصیت زن کهن نمونه ی خدابانویی خاص غالب باشد ، نوع شخصیت روانی که از آزمایش ها ی روان شناسی به دست می آید منطبق با نظریه یونگ است. این زن همواره یا برون گراست ، یعنی فقط به انسان ها و حوادث بیرون از خود واکنش نشان می دهد و یا برون گراست که در این معنا به نگرش های درونی خود پاسخ می گوید. گاهی قوه تفکر را به کار می گیرد و مسائل عقلانی را تحلیل و ارزیابی می کند و یا این که از طریق احساس و ارزش های آن انسان ها و شرایط را می سنجد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در جمع آوری اطلاعات به حواس پنچگانه و یا به حس بینش درونی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>( حس ششم ) متکی است. زمانی هم فقط یکی از چهار طریق دریافت ( تفکر ، احساس ، حواس ، بینش ) رشد و تحول پیدا می کند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زمانی که تعداد کهن نمونه های خدابانوان غالب دو و یا بیشتر باشد، زن الزاما با یک نوع شخصیت روانی همنوایی نمی کند. این زن بسته به شرایط محیطی و خدای بانوی غالب هم درون گراست و هم برون گرا.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">طبق نظریه یونگ تفکر و احساس ، روش های ارزیابی و حواس و بینش ، روش های دریافت است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">آگاهی به وجود کهن نمونه های خدابانوان درون ( از طریق مشاهده<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و بازنگری خود ) و استفاده از آن ، ابزار سودمندی در روند شکل گیری بینش زنان است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زن می تواند با گوشی حساس صداهای درون را بشنود ، آن ها را تشخیص دهد و از وجود خدابانوی مسلط آگاه شود. در صورتی که این صداها بیانگر جنبه های متضاد او باشد ، می تواند جداگانه به نیازها و مسائل هر یک از خدابانوان بپردازد و سپس آن چه را که بیش از همه اهمیت دارد ، برگزیند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">اگر برخی از خدابانوان ِ درون قادر به بیان خود نباشند و به سختی تشخیص داده شوند ـ چنان چه حضورشان فقط از طریق رفتارهای ناخودآگاه ، بیماری های روان تنی و یا نوسانات عاطفی حس شوند ـ باید توجه و زمان بیشتری در راه درکشان مبذول داشت.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در وجود هر زن قهرمانی نهفته است. این قهرمان همان رهبر درونی است که در طول سفر زندگی ، به عبارتی از بدو تولد تا مرگ او را همراهی می کند. هر زنی در مسیر زندگی خاص خود بی شک مصیبت ها می کشد، از درد تنهایی ، ضعف و تردید رنج می برد و به محدودیت های خود آگاه می شود. اما شاید در این مسیر به معنای زندگی نیز پی برد ، شخصیتش شکل گیرد ، عشق و شکوه را تجربه کند و به معرفت و دانایی دست یابد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در طول مسیر عواملی چون نحوه انتخاب ، توانایی درک ایمان و عشق ، آموختن از تجارب زندگی و نیز قبول تعهدات به شخصیت او شکل می بخشد. اگر در برابر دشواری ها با ارزیابی انتخاب های ممکن تصمیم بگیرد و هماهنگ با ارزش ها و احساساتش عمل کند ، آن گاه همان قهرمان و بازیگر اصلی اسطوره زندگی خویش است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">به رغم وجود شرایط ناخواسته در زندگی ، همیشه لحظات حساس انتخاب نیز فرا می رسد که حادثه آفرین است و شخصیت را دگرگون می سازد.قهرمان بودن در سفر زندگی مستلزم آن است که زن انتخاب های خویش را جدی بگیرد و یا حتی در صورت لزوم وانمود کند که این انتخاب ها برایش اموری حیاتی اند. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">تداوم چنین باوری در زندگی به تحول می انجامد. زن بدل به یک تصمیم گیرنده و یا قهرمانی می شود که به شخصیت خویش شکل می بخشد. در این جریان او یا رشد می کند و یا این که به خاطر مرده ها و ناکرده ها و نیز ذهنیت خویش<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>از بین می رود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در برخورد با مراجعه کنندگانم آموختم که وقایع ِ بیرونی شکل دهنده ی شخصیت ما نیست ، بل که این فرایند درونی است که بیشترین تاثیر را می گذارد. چگونگی احساسات و نیز واکنش درونی و بیرونی ما در برابر مسائل بیش از مشکلات بیرونی تعیین کننده شخصیت ماست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">از همین وقایع و تجربه های عملی و گاه علمی ام بود که به تفاوت بین قهرمان و قربانی پی بردم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در هر مسیر دو راهی هایی حساس وجود دارد و این درست همان جایی است که باید تصمیم گرفت. کدام راه را باید انتخاب کرد؟ چه جهتی را باید پیمود ؟ آیا باید در مسیری هماهنگ با اصول خویش پیش رویم یا آن که راه دیگران را دنبال کنیم ؟</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در مسیر و کار روان درمانی به این اصل مفید دست یافتم که : ارزش واقعی هر چیز در آن است که به خاطرش حاضر به هر فداکاری باشیم و این همان مسیر پیموده نشده است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">مسئولیت در امر گزینش مسئله ای اساسی ست که همیشه ساده به نظر نمی رسد و این همان چیزی ست که قهرمان را از قربانی متمایز می سازد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">امید به نجات و یافتن شُکوه ِ درونی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>حقیقتی ست انسانی که هر قهرمان زنی باید آن را به خاطر سپارد. در مواقعی که درگیر بحرانی درونی است و نمی داند چه کند ، نباید تسبیم<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>شود و یا از روی ترس عمل کند. حفظ و ضعیت بحرانی در سطح ِ آگاهی ، امید به بینشی تازه یا شرایطی متفاوت و نیز پشتکار برای وضوح و روشنی و دستیابی به یک نقطه ی مشترک در درون ، همگی عواملی هستند که پاسخی را از ضمیر ناخودآگاه فرا می خوانند ، پاسخی که ورای مانع موجود عمل می کند.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">لازم به تاکید است که زن با بازشناسی نیروهای فعال وغیر فعال خود و هم چنین با دریافت نیروهای ناآخودآگاه خویش به ساحتی دست می یابد که روان شناسی یونگی آن را ماورای خودآگاه نام گذاری می کند . این ماورای خودآگاه از طریق<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>وقایع همزمان 6 ظاهر می شود. منظور از این همزمانی ، تصادفات<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و رویدادهای معنا داری ست که میان رویدادهای بیرونی و شرایط درونی و روانی رخ می دهد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">عملکرد بینش خلاق نیز نظیر فراخوانی ماورا ی خود است. در فرایند آفرینش ـ آن گاه که همه ی راه ها به بن بست می رسد ـ هنرمند و کاشف ، با ایمان<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>به این که پاسخی وجود دارد ، به شدت با موضوع درگیر می شود تا سرانجام به راه حلی برسد. آفریننده غالبا در روند آزمون دچار تنش می شود ، سپس به مرحله ی تعمق می رسد و سرانجام به پاسخی تازه دست می یابد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">سیر و سلوک روانی برای رسیدن به کل ـ به پیوند اضداد می انجامد. </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">تی.اس.الیوت در چهار کوارتت نوشته است : </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">از کاوش دست برنخواهیم کشید</span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">و در پایان همه کاوش هایمان</span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">بدان جا می رسیم که آغاز کرده ایم</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">و آن نقطه را برای نخستین بار می شناسیم.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">...و این نقطه شاید همان نقطه ی عطفی با " خود " باشد که زن را از قربانی بودن می رهاند تا قهرمان زندگی خویش گردد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">.</span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><br />
</div><ul style="margin-top: 0cm;" type="disc"><li class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 36pt 0pt 0cm; mso-list: l0 level1 lfo1; tab-stops: list 36.0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">آفرودیت،همان خدای بانوی عشق و زیبایی ست که بیشتر به نام رومی ونوس معروف است.</span></li>
</ul><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">در میان دیگر خدای بانوان او زیباترین و و سوسه انگیز ترین بود.روابط بسیاری ر برقرار کرد و از آن ها کودکانی چند به دنیا آورد. او مولد کشش های شهوانی و عشق های ناماندگار و هوس ها و انگیزه های جنسی در زندگیست. او در تداوم روابطش توانا بود و با هوشیاری متمرکز و پذیرای خود امکان رابطه ای دو جانبه را فراهم کرد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; mso-outline-level: 1; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">1ـ بری مطالعه رجوع کنید به: زن در تاریخ، عباس تیلا. ناشر مولف. چاپ اول 1371 </span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">و یا زن و به ظن تاریخ،بنفشه حجازی .نشر شهرآب.تهران چاپ اول1373</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">زن. جمیله کدیور. انتشارات اطلاعات .تهران .چاپ اول 1375</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">2 ـ برای مطالعه رجوع کنید به :اسطوره های بین النهرینی.هنریتا مک کال.ترجمه ی عباس مخبر.نشر مرکز. تهران .چاپ اول 1373</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">3 ـ واژه ی باکره، به معنای آلوده نشده،خالص،فاسد نشده،استفاده نشد،بهره برداری نشده، دست نخورده و دستکاری نشده توسط آدمی ست.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">4 ـ مراد از سرکوب از دریچه ی روان شناسی ، پس زدن و منکر شدن<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آن بخش از نیازها و تمایلات اصلی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و ناخوداآگاه است که پس زده و منکر حضور آن می شود و گاه<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در صورت تداوم بخشیدن به انکار و واپس زدن تبدیل به نیروی مکانیزم دفاعی می گردد.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">برای مطالعه رجوع شود به : فرهنگ جامع روان شناسی ـ روان پزشکی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>و زمینه های وابسته ، دکتر نصر ا.. پور افکاری \ جلد اول \ انتشارت فرهنگ معاصر \ تهران 1373</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">و یا :</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">فرهنگ لغات و اصطلاحات چهار زبانه روان شناسی و روان پزشکی<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>آنسیکلوپدی روان کاوی \ تالیف دکتر غلام رضا بهرامی و دکتر غرالدین معنوی \ انتشارات دانشگاه تهران \ 1370</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">5 ـ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>رجوع شود به تفکرات و نظریات یونگ. روح و زندگی \ ترجمه دکتر لطیف صدیقانی \ کتابخانه ملی ایران . تهران .جامی .1379</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">و یا : آنیما ـ آنیموس . کتایون آذرلی \ انتشارات دهخدا . لوس انجلس \2005</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">و یا :</span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;">was die seele krank macht und was sie heilt ..Bert Hellinder</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span>6 ـ </span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;">synchronistic</span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"></span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">7ـ فهرست خدای بانوان . قهرمانان یونانی در این مقاله</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">آفرودیت<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;">aphrodite</span><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span> خدابانوی زیبایی و عشق ، که رو می ها او را ونوس می نامیدند. او خدای بانوی کیمیاگری بود.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">آرتیمیس </span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;">artemis</span><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span> با نام رومی دیانا ، خدابانوی شکار و ماه بود و یکی از سه خدابانوان باکره است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">آتنا </span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;">athena</span><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span> با نام رومی میتروا ، خدابانوی خرد و حرفه و یکی از سه خدابانوی باکره است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">دیمیتر</span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;">demeter</span><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span> با نام رومی سِرس ِ خدابانوی زراعت و غلات و فراوانی و حاصلخیزی بود</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>هرا </span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;">hera</span><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با نام رومی ژونو ، خدابانوی زناشویی استو یکی از والاترین خدابانوان المپی به شمار می آید.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">هستیا </span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;">hestia</span><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>با نام رومی وستا خدابانوی آتشکده است و کمتر از سایر المپیها شهرت دارد. آتش او به خانه ها و معابد تقدس می بخشد و مظهر کهن نمونه ی خویش است.</span></div><div class="MsoNormal" dir="rtl" style="direction: rtl; margin: 0cm 18pt 0pt 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;"><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;">پرسفون </span><span dir="ltr" style="mso-bidi-language: FA;">persephone</span><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span lang="FA" style="mso-bidi-language: FA;"><span dir="rtl"></span><span dir="rtl"></span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>در میان یونانی ها به نام کور یا دوشیزه معروف است و رو میان او را پروسرپینا می نامند.</span></div></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-5322806315827331212010-12-13T20:14:00.000+01:002010-12-13T20:14:38.700+01:00''Kleine Interpretin der liebe. Übersetzer .Dr. Aziz .Fuladwend<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">als schmerzen auf meinen Wangen spross </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und der Frühling der Verzweiflung auf meiner Brust</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">sich in eitrigen blasen zeichnete.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Als ich im Herbstwind bebte</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und mir das Herz so eng wurde</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">als ich ein kleiner Wunsch ward</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ein fortgewehter spross </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">das ganze leben </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">in einem Atemzug verrann</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">meine Kindheit ganz im Gärtchen des Hauses schloss </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und mein Herz mit dem der Schmetterlinge schlug </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und Gott mir soviel war wie Wasser</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>wie Tau</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>wie licht</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und der Vater wie ein Erzengel herabkam</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">der den koran aus dem gedächtnis rezitiert</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und ich ihn auslegte </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und eine kleine interpretin der liebe ward </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">hatte er aufgehört mich zu lieben.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Als ich durch tauberosen lief</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">als ich vor den augen der narzissen floh</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">die liebe mir bis zum knie stieg </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">sich im wasserfall meines haares verlor</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und alle miniaturen der welt </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">sich in meinen wimpern vereint fanden,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">jenseits der wasserstrahle</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">der klang meines namens eins wurde mit Gott</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und die Spiegel anhoben zu fleh'n um der Reinheit meiner liebe willen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">hatte er aufgehört mich zu lieben.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Als ich aussätzig wurde</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und auf der Anhöhe der wunden stand </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und der Wind die schwären meines Herzens küsste</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und das blau um mich </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">der Infektionsgeruch gefüllt hatte </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und im tosenden Ohr der lüfte</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">die Geier</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Engelsstiefel trugen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und die Gravuren der Vergangenheit in meinem Herzen </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">von überall und allem sich in mir stauten </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und ich gleich einem trächtigen Reh </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">das seines Kitzes gedankt</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">diese trug</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">hatte er aufgehört mich zu lieben.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>1</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Als ich im Gefolge der Spiegel </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">alt und trüb</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">den eig'nen Schatten zur sonne trug </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und in mich selbst versank </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und in Frucht verharrte </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und den rücken zukehrte dieser Niedertracht, die auf dem Teppich der zeit</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ausgebreitet liegt.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Als ich von der sonne</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">in die schwarzen Welten eines gewöhnlichen heftchens verbannt ward</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und die verworrene stimme wurde des Glaubens der blätter an den Wind </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und morgen schon gelber Klee </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">hatte er aufgehört mich zu lieben.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Als ich das fleh'n der erde ward</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">gebrochen im Herz des Steins</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ein quell aus dem</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">bittres Wasser siedet </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">obskures schweigen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">das stets daran dachte zu brechen </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">als ich eine Blüte ohne Hoffnung wurde </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">die im steingarten wuchs </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und kein Vogel </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">sang in meinem Hain sein Lied </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und es um mich her </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">sich gefüllt hatte mit der leere der Spiegel und schweigen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">hatte er aufgehört mich zu lieben.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Als ich die Schmetterling mir zu Spielgefährten nahm </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und der Libellen kleine, reinherzige schwester ward </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">als ich eines neuen hauchs gewahr wurde </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">unter meiner haut strömend </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und mein zerzaustes haar </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">die gramesstirn bedeckte </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">und alle Geheimnisse verbarg </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">aufgehört mich zu lieben .</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-91935557796295933942010-12-13T20:11:00.000+01:002010-12-13T20:11:44.137+01:00Gotteslästerung .Überstzer .Dr.Aziz Fuladwend<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">der Abschluss meines unvollständigen Epos</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">bist du,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">der Abschluss jener legende.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Aufgelöst in meinen kalten Gedanken,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">auf anderer Seite des Flusses stehend,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ohne irgend einen Bezug zu mir,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">bleibst du immer und ewig in meinem Herzen.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Falls ich dich nicht Gott nenne,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">das ist nur deswegen,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">da ich nicht Gott lästern will.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Aber du bist mein Gott.</div></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-17715708799462561102010-12-13T20:09:00.001+01:002010-12-13T20:16:23.148+01:00Leitlinie des Lebens .Überstzer. Dr.Aziz Fuladwend<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">selbst im Herzen,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ist es sinnlos,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">mit dir zu reden.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">In deinem Gedanke verblühe ich,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">während du, wie eine Rose, in meinem Herzen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">blühst.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Das ist die Leitlinie des Lebens:</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">einen Tag bist du mit mir zusammen,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">am anderen Tag bist du ohne mich.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Du durchquerst die Lebensroute.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-62270925738798763292010-12-13T20:03:00.001+01:002010-12-13T20:17:23.219+01:00Leitlinie der liebe .Übersetzer .Dr. Aziz fuladwand<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ohne, dass ich eine flamme bin,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">vom weiten her komme ich,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">eilend und von Panik ergriffen,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">zur deinen nächtlichen Jurte.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Erschöpft und verletzt hocke ich</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">verleibt vor dir,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">damit ich dir sagen kann,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">wie fieberhaft, ich dich liebe .</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Verzeihe mir!</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Wenn ich nach Blut und Schießpulver rieche,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ich ähnele einem verlaufenen Wanderer.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Hinter dem Berg des Schweigens,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">mit dir redet.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Ich rede vom Hagelpeitschen,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">auf den schuldlosen Körper von hunderten von </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">löwenzahnblummen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Ich rede vom<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>,,Henker des Sturms“,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">auf den sanften und zerbrechlichen lieb der Blüten,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ich rede von tausenden Leichen der grünen blätter;</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">begraben in kalten Gräben der erde.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ah.......</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">vier Jahre lang; lang wie ein ewiges Jahrhundert,</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">schaute ich durch eine Luke in die sonne.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Ich sah, dass in Vierwänden der Zelle.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Die abgetrennten köpfe der tausende von klatschmohnen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">die in die schrecklichen Bergschluchten der winde fallen.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Die Laterne unserer schreie</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">für liebe, </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Times New Roman'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: DE; mso-bidi-font-family: Mangal; mso-bidi-language: HI; mso-fareast-font-family: SimSun; mso-fareast-language: HI; mso-font-kerning: .5pt;">für Freiheiten;<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-38048783849720592442010-12-13T19:57:00.002+01:002010-12-13T20:17:56.662+01:00'' Pein der Wundmale'' Überstzer Dr.Aziz fuladwend<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ein Feuer in dereschhaufen meines Traumes verborgen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">das schlichte raunen der Schmetterlinge</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">oder ein alter Schmerz in der Brust</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">von dem ich nicht weiß wes' er ist</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">eine stimme hinter meinen Qualen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ein langes Gewand auf dem lieb der Nacht</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">das Flügel an Flügel mit dem Wind</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">zerstoben ist</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">komme ich dich wiederzusehen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">die Pein der Wundmale auf den Wangen ewigen Lächelns</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ein Räucherkelchen von grünen Sternen </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">das ich über Blumen schwenken werde.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Flügel an Flügel mit dem Wind</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">zerstoben </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">komme ich dich wiederzusehen </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">ohne glaube und der liebe nicht teilhaftig</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">mit einer alten wunde </div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">werde ich dir sagen</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">keine Liebesregung</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">keimt im Herzen.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Leg' die liebe</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">in zwei schalen voll licht</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">vielleicht, dass etwas wie ein ''Mensch'' ersteht</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">in all den dunklen gruben.</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">Aus:'' Anbetung der Sterne''</div></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-89704615170503941502010-12-10T15:24:00.002+01:002010-12-10T15:24:41.519+01:00گزارشی از نشست روز بین المللی رفع خشونت از زنان \ کتایون آذرلی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-90285029533443341732010-12-10T15:23:00.000+01:002010-12-10T15:23:02.939+01:00گزارشی از نشست بین المللی رفع خشونت از زنان \ کتایون آذرلی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8794484636930449149.post-56943263644706133602010-12-10T15:20:00.000+01:002010-12-10T15:20:57.801+01:00گزارشی از نشست روز بین المللی رفع خشونت از زنان \ کتایون آذرلی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"></div>Katayoun Azarlihttp://www.blogger.com/profile/14204230857624968953noreply@blogger.com